Εφαρμόζοντας την πολιτική του «διαίρει και βασίλευε» στην ελληνική κοινωνία και την κοινή γνώμη της, το παραπαίον σύστημα εξουσίας έπαιξε την προπαγάνδα των δύο άκρων, τοποθετώντας στα άκρα του φάσματος όλο το αντιμνημονιακό μπλοκ, με άλλα λόγια τις πολιτικές δυνάμεις που επιχειρούν να εκφράσουν τα εύλογα αντιμνημονιακά συναισθήματα του ρημαγμένου ελληνικού λαού.
Για να πολώσει ακόμη περισσότερο την κατάσταση, να εκτονώσει τη λαϊκή οργή και κάτω από διεθνείς αλλά και εγχώριες πιέσεις, το σύστημα εξουσίας, σε μια κίνηση αμφίβολης στρατηγικής ευφυΐας, «πρόδωσε» το γέννημα θρέμμα της, τον χρήσιμο ηλίθιο, τον μπράβο και κομμάντο της, την παραστρατιωτική οργάνωση αλλά και καλπάζον πολιτικό κόμμα της «Χρυσής Αυγής», χρησιμοποιώντας την ακόμη μια φορά ως αντιπερισπασμό στο «Πρόγραμμα Μεταρρύθμισης» της χώρας που από την αρχή γνωρίζαμε ότι ήταν ένα πρόγραμμα διάλυσης της χώρας. Απλά η χώρα το κατάλαβε πολύ αργά.
Η δίωξη της Χρυσής Αυγής δεν ήταν ούτε και θα είναι ένα εύκολο θέμα στο χειρισμό του καθώς ρηγματώνει τη συναίνεση της ανομίας, της συγκάλυψης και της ατιμωρησίας που κρατούσε για δεκαετίες αρραγές και απρόσβλητο το ελληνικό σύστημα εξουσίας.
Η δικαστική πορεία του θέματος δε, μάλλον θα δημιουργήσει ανεξέλικτες παρενέργειες, πολύ διαφορετικές από τις επιδιώξεις των κρατούντων που μπορεί να κυμαίνονται από τη ριζοσπαστικοποίηση ή την ανεξαρτητοποίηση της Χρυσής Αυγής από τους πολιτικούς τους προϊσταμένους της ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, μέχρι και την συνθηκολόγηση του κεντρικού πολιτικού συστήματος μαζί της. Τα πάντα εξαρτώνται από τις προθέσεις, τις εκτιμήσεις, τις φιλοδοξίες και τις εξαρτήσεις του Φύρερ της Χρυσής Αυγής, του Νίκου Μιχαλολιάκου σε συνάρτηση πάντα με τα δημοσκοπικά μηνύματα που εισπράττουν ΠΑΣΟΚ ΝΔ.
Στην πολιτική σκακιέρα πλέον η παρτίδα παίζεται όχι με μακροπρόθεσμους πολιτικούς σχεδιασμούς αλλά κίνηση την κίνηση, αν εξαιρέσουμε φυσικά ότι το μόνο που παραμένει σταθερό είναι η σκακιέρα. Μια σκακιέρα που τοποθετήθηκε με μόνο στόχο τη διάλυση της χώρας.
Δεν χρειάζεται πλέον να επιχειρηματολογούμε για το ποια είναι η οικονομική κατάσταση της χώρας. Απλά καταρρέει. Όπως είχε σχεδιαστεί εξαρχής.
Για να ολοκληρωθεί λοιπόν η κατάρρευση και να μην μπορεί η χώρα αυτοδύναμα να αναδομηθεί, πρέπει να υπάρχει «πολιτική σταθερότητα», με άλλα λόγια να μην καταπέσει ολοκληρωτικά το ελληνικό σύστημα εξουσίας, καθώς είναι το μόνο που μπορεί να εγγυηθεί την ολοκληρωτική καταστροφή της ελληνικής οικονομίας προκειμένου να διασωθεί το ίδιο από τις τεράστιες ευθύνες του.
Φυσικά η λέξη «πολιτική σταθερότητα» είναι ένας ευφημισμός για μια χώρα υπό διάλυση που σε 4 χρόνια είχε 3 κυβερνήσεις (4 αν κάποιος συνυπολογίσει και το γεγονός πως η τωρινή ξεκίνησε ως τρικομματική) και σε μια περίοδο που ο κυβερνητικός συνασπισμός «νομιμοποιείται» δημοσκοπικά από ένα μόλις 30% των Ελλήνων πολιτών.
Και όμως. Η χώρα διατηρεί ακόμη την «πολιτική της σταθερότητα» γιατί στην ουσία και οι 3 (ή 4 κατ εμέ) κυβερνήσεις είναι ουσιαστικά μία: Είναι η κυβέρνηση του μνημονίου. Η προπαγάνδα και οι ελιγμοί μπορεί να αλλάζουν, η πολιτική είναι όμως μία: η διάσωση ορισμένων ντόπιων και διεθνών ελίτ που σχετίζονται άμεσα ή έμμεσα με το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα και η απομύζηση όλων των αποθεμάτων και των παραγωγικών ικανοτήτων της χώρας.
Από πολύ νωρίς είχαμε προβλέψει ότι ο Γ. Παπανδρέου θα εγκατέλειπε την πρωθυπουργία για να σώσει το τομάρι του. Τη σοφία αυτού του ελιγμού του Παπανδρέου αδυνατούν να την καταλάβουν οι «ντόπιοι» Σαμαράς και Βενιζέλος.
Όπως είχα γράψει ήδη από το Δεκέμβριο του 2010: «…ο Παπανδρέου ζητά τώρα από τους προϊσταμένους του πίστωση χρόνου ώστε να μη χρεοκοπήσει και τυπικά η χώρα στη διάρκεια της πρωθυπουργίας του, να κάνει τη ταχυδακτυλουργία του και να εξέλθει από μια χώρα που βουλιάζει με το μικρότερο δυνατό κόστος και έχοντας επιτελέσει την αποστολή του, να βλέπει πλέον ένα καλύτερο μέλλον σε κάποιον διεθνή οργανισμό, μακριά από τη θητεία του σε μια διεφθαρμένη επαρχία.»
Σε σειρά παλαιότερων άρθρων είχαμε περιγράψει τις ισχυρές διασυνδέσεις με ορισμένες διεθνείς ελίτ όπως αυτές διαφαίνονταν από την επάνδρωση των ποικίλων ΜΚΟ της δυναστείας Παπανδρέου.
Γνωρίζαμε εξ αρχής ότι ο νυν βουλευτής φάντασμα Γ. Παπανδρέου θα λάμβανε τη στήριξη των ισχυρών του φίλων και για αυτό άλλωστε μετά την παραίτηση του από την ελληνική πρωθυπουργία τοποθετήθηκε στο ουδέτερο περιβάλλον των αμερικανικών πανεπιστήμιων για να καλλιεργήσει ένα νέο προφίλ, μία νέα ταυτότητα όπου και διδάσκει την «αναδόμηση της Ευρώπης».
Αυτό που δε γνωρίζαμε ήταν ότι ο Παπανδρέου, ή μάλλον το διεθνές περιβάλλον του- θα μπορούσε να εξασφαλίσει όχι μόνο ασυλία αλλά και ένα καλύτερο μέλλον όχι μόνο για τον ίδιο αλλά και για συνεργάτες του.
Η λιγότερη ύποπτη τοποθέτηση ήταν αυτή του επί ΓΑΠ Υπουργού Προστασίας του Πολίτη (μάλλον του πολίτη Κέιν ή κάποιου άλλου κοσμοπολίτη γιατί χιλιάδες Έλληνες πολίτες επι Παπουτσή φάγαν χημικά με τη σέσουλα) Χρίστου Παπουτσή στην θέση του αντιπροσώπου της Ελλάδας στην Παγκόσμια Τράπεζα το καλοκαίρι του 2013. Αν και αυτή η τοποθέτηση έγινε μάλλον υπό την πίεση του Βενιζέλου προς τον Σαμαρά για να πείσει ο πρώτος το ήδη διαλυμένο ΠΑΣΟΚ για τις ενωτικές του προθέσεις (δεν το έπεισε. Το συνέδριο «ενότητας» του ΠΑΣΟΚ που ακολούθησε με ομιλίες Παπανδρέου , Σημίτη, Βενιζέλου ήταν ένα φιάσκο), ο Παπουτσής δεν ήταν ο πρώτος του άμεσου ή έμμεσου Παπανδρεϊκού Περιβάλλοντος που «θήτευσε στην παγκόσμια τράπεζα». Ο αδερφός του ΓΑΠ, ο Νίκος ανήκε και αυτός στην κάστα της Παγκόσμιας Τράπεζας. Όπως περιγράφηκε στο μυθιστόρημα του «Μέρες σαν κι αυτές»:
«Ο οργανισμός όπου δούλευα είχε σκοπό τη σωτηρία των φτωχών που ζούσαν σε αυτό που ονομάζεται Τρίτος Κόσμος. Ήταν στελεχωμένος με περίπου δέκα χιλιάδες άτομα, γιατί η φτώχια δεν πολεμιέται με ψίχουλα. Σ' αυτόν κατοικούσε μια περίεργη ράτσα ανθρώπων, που είχαν ως κοινή γλώσσα τα οικονομικά. Ήμασταν οι νέοι απόστολοι, οι σύγχρονοι μανδαρίνοι που κρατάγαμε παραμάσχαλα το Ευαγγέλιο του εικοστού αιώνα, γραμμένο απ' τον καθηγητή του ΜΙΤ Πωλ Σάμουελσον. Μεταξύ άλλων το «Πάτερ ημών» μας συμπεριλάμβανε και τις λέξεις «κέρδος» και «ιδιωτικοποίηση». Και η ζωή μας ήταν κίτρινη. Γιατί διαποτιζόταν από το χρώμα της εξουσίας.»
Ο αγγλικός τίτλος του βιβλίου ήταν «How I saved the world», τόσο προφητικός για τον «σωτήριο» ΓΑΠ που έσωσε 6 χρόνια αργότερα τη χώρα, την Ευρώπη, τον πλανήτη και το σύμπαν ολόκληρο.
Την ίδια δεκαετία που ο Νικ δούλευε για μια περίεργη ράτσα των ιεραποστόλων του κέρδους, στο παράρτημα των ΜΚΟ της Παγκόσμιας Τράπεζας δούλευε ο AlexRondos.
O Ρόντος γεννήθηκε το 1952 στην Τανζανία. Δραστηριοποιήθηκε αρχικά στην Αφρική. Αργότερα δούλεψε για την ΜΚΟ των καθολικών αρχιεπισκοπών των ΗΠΑCatholic Relief Services και μέσω της σχέσης του με τον αρχιεπίσκοπο Αμερικής Ιάκωβο χρίστηκε επικεφαλής και της Orthodox Christian Core. Αργότερα θα προωθήσει τα δυτικά συμφέροντα στα Βαλκάνια και θα συνδράμει στο να στραφεί η ελληνική κυβέρνηση κατά του Μιλόσεβιτς και υπέρ της αντιπολίτευσης. Όπως έχει περιγραφεί: «Σύμφωνα με πληροφορίες, σε συνάντηση που είχαν λίγα χρόνια αργότερα στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ ο τότε υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ κ. Κόλιν Πάουελ με τον κ. Γ. Παπανδρέου, ο υπεύθυνος για θέματα νοτιοανατολικής Ευρώπης κ. Φρίντμαν είπε για τον παριστάμενο κ. Ρόντο: «Υπουργέ, είναι ο άνθρωπός μας στα Βαλκάνια, και αυτός που έριξε τον Μιλόσεβιτς».
Ο Ρόντος συχνάζει σε πεδία κρίσεων. Αρκετά χρόνια μετά την κρίση στο Κόσοβο και αφού έχει διατελέσει σύμβουλος του ΓΑΠ στο ΥΠΕΞ (υπουργείο εξωτερικών) θα βρεθεί να συμβουλεύει τον πρόεδρο Σαακασβίλι της Γεωργίας κατά της διάρκειας της ΡωσοΓεωργιανής κρίσης με επίκεντρο την Νότια Οσετία το 2008. Ο Ρόντος θα κάνει έκκληση στις δυτικές δυνάμεις να επεμβούν υπέρ της Γεωργίας όπως κάναν και στο Κόσοβο για να υπερασπίσουν όχι μόνο τα δυτικά συμφέροντα αλλά και τις δυτικές αξίες.
Μετά από μια ακόμη καταστροφική κρίση, ο Ρόντος θα βρεθεί ξανά δίπλα στον ΓΑΠ και θα αναπτύξει αυτό που περιγράφηκε από κύκλους του ΥΠΕΞ ως «μυστική διπλωματία». Μια ακόμη καλή κρίση, η ελληνική, θα βρει τον Ροντος. Ή και το αντίστροφο.
Ο Ρόντος για τις υπηρεσίες του στα μεγάλα δυτικά συμφέροντα θα ορισθεί το 2012 ως ειδικός απεσταλμένος της ΕΕ στο κέρας της Αφρικής να μεσολαβήσει για την ειρήνη στην περιοχή, μια τοποθέτηση που θα δυσαρεστήσει αρκετούς αναλυτές που τον θεωρούν ως υποκινητή «πολύχρωμων επαναστάσεων» και μάλιστα σε μια περίοδο που η «Αραβική Άνοιξη» επεκτείνεται και στην Αφρική όπως είδαμε στην Κρίση του Μάλι.
Ο Ρόντος. Ένας άνθρωπος που έχει δουλέψει με Σέρβους, με Κοσοβάρους, με Σκοπιανούς, με Έλληνες, με αφρικανούς, με Καθολικούς, ορθόδοξους και μουσουλμάνους. Για ποιον δουλεύει όμως ο Ρόντος;
Δεν αποτελεί μυστικό ότι μέντορας του Ρόντος στα θέματα του «εκδημοκρατισμού» και των πολύχρωμων επαναστάσεων και εγκάρδιος φίλος του είναι ο διεθνής κερδοσκόπος George Soros που ήταν ή έγινε φίλος του Γεωργίου Παπανδρέου τον οποίο και επισκέφτηκε προκλητικά κεκλεισμένων των θυρών στην ελληνική Βουλή κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Κρίσης ενώ αργότερα θαβρεθούν και στο ίδιο πάνελ σε συζήτηση για την Ευρωπαϊκή κρίση στο πανεπιστήμιο Columbia το 2013.
Ο Παπουτσής στην Παγκόσμια Τράπεζα, ο Ρόντος στην ΕΕ, ο Παπανδρέου στο Χάρβαρντ και ... η Μπιρμπίλη στον ΟΗΕ! Αφού πρώτα πέρασε από τον ΟΑΣΑ: Η πρώην υπουργός Περιβάλλοντος επί ΓΑΠ και μετά τη θητεία της ως μόνιμης αντιπροσώπου της Ελλάδας στον Οργανισμό Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) μέχρι τον περασμένο Ιούνιο, των Σεπτέμβριο του επελέγη ως εκτελεστική γραμματέας του ΟΗΕ της Σύμβασης της Βιέννης για την προστασία του στρώματος του όζοντος και του Πρωτοκόλλου του Μόντρεαλ.
Όλοι τους πήραν προαγωγή.
Η Μπιρμπίλη παλαιότερα ήταν έμπιστη λογογράφος του ΓΑΠ. Όπως άλλωστε ήταν και ο εκκεντρικός συγγραφέας Χρήστος Χωμενίδης. Αυτός βρέθηκε στη ΔΗΜΑΡ, το κόμμα που συνέβαλε στη διατήρηση του συστήματος εξουσίας μετά την αποχώρηση του ΓΑΠ και την κυβέρνηση συνεργασίας του τραπεζίτη Λουκά Παπαδήμου.
Σύμβουλος του Παπανδρέου και προσωπικός του φίλος ήταν και ο οικονομολόγος Ιωάννης Βαρουφάκης. Αυτός που σήμερα μαζί με τον επίσης φίλο και σύμβουλο του ΓΑΠ νομπελίστα Γκάλμπρεiθ, προτείνει στην αμερικανική κοινή γνώμη τον ΣΥΡΙΖΑ ως τη μόνη λύση.
Ο Βαρουφάκης θα βρεθεί να κολακεύει το Σύριζα και ο Σόρος να κολακεύει το Βαρουφάκη καλώντας τον σε συνέδριο που διοργάνωνε ο ίδιος. Λίγο αργότερα ο Αλέξης ο Τσίπρας θα βρεθεί καλεσμένος ομιλητής στο Brookinks Institute το οποίο χρηματοδοτείται εν μέρει και από τις ΜΚΟ του Σόρος.
Είναι φανερό πως μετά την αποκατάσταση του περιβάλλοντος ΓΑΠ και το έλλειμμα επιρροής που αυτό επέφερε στα ελληνικά πράγματα μετά την παραίτηση του ΓΑΠ, ο Τζωρτζ Σόρος ψάχνει για νέα φλερτ. Ελπίζουμε ο κύριοι Βαρουφάκης και Τσίπρας να μην ενδώσουν.
Συγγραφείς, οικονομολόγοι, τραπεζίτες, πολιτικοί… Μεγαλοεπενδυτές… ΜΚΟ… πράσινη ανάπτυξη. Νεοσυντηριτικοί. Και νεοναζί.
Πως σας φαίνεται αυτό για θεωρία;
Ας πάμε τώρα στο πραγματικό ζουμί του άρθρου που καταδεικνύει ότι η διαπλοκή δεν αφορά μόνο ένα πολιτικό χώρο αλλά είναι διαγώνια.
Αναφερθήκαμε κυρίως σε πρόσωπα του περιβάλλοντος Παπανδρέου. Πως θα αντιδρούσατε αν μαθαίνατε ότι αυτά τα άτομα είχαν σχέση με τους ακροδεξιούς του Σαμαρά και υπόνοιες σύνδεσης με τους νεοναζί του Μιχολολιάκου;
Ας ξετυλίξουμε το κουβάρι των συνδέσεων: Σε προηγούμενο άρθρο αναφέραμε ότι οι ακροδεξιοί σύμβουλοι του Σαμαρά και προπαγανδιστές της θεωρίας των δύο άκρων Κραν-ιδιώτης και Λαζαρίδης ήταν κατά το παρελθόν τους αριστεροί. Οι κάποτε αριστεροί και σήμερα εμπνευστές της «λαϊκίστικης δεξιάς» δεν είναι και τόσοι λαϊκοί, ασχέτως των καταβολών τους.
Όπως έχει περιγραφεί ο Κρανιδιώτης ήταν δικηγόρος του επιχειρηματία Μελισσανίδη. Αυτό που δεν είχαμε εντοπίσει είναι πως ήταν και δικηγόρος του Άλεξ Ρόντος τον οποίο και συνόδευσε στις ανακριτικές αρχές το 2012 προκειμένου να ελεγχθούν οι πληροφορίες που θέλαν τον Ρόντος να γνωρίζει για σχέδιο που απεργαζόταν τη δολοφονία του πρώην πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή από ξένες μυστικές υπηρεσίες σε ένα ευρύτερο πλάνο διείσδυσης και αποσταθεροποίησης, σύμφωνα πάντα με τα Επίκαιρα.Μάλιστα η σχέση Ρόντος Κρανιδιώτη δεν ήταν απλά επαγγελματική: Όπως περιγράφει σχετικό δημοσίευμα της εποχής: «Επιβεβαίωσε ο Φαήλος Κρανιδιώτης ότι ο Άλεξ Ρόντος είναι πελάτης του και ότι τον συνόδευσε στον ανακριτή για την υπόθεση της δολοφονίας Καραμανλή. Σε τηλεφωνική επικοινωνία που είχε με τον Γιώργο Τράγκα αποκάλυψε μάλιστα ότι οι σχέσεις των δύο ανδρών είναι εξαιρετικά στενές καθώς ο γνωστός δικηγόρος είχε πελάτη και τον πατέρα του Ρόντου τον οποίο μάλιστα χαρακτήρισε εξαιρετικό πατριώτη.
Ο στενός συνεργάτης του Α. Σαμαρά υπεραμύνθηκε της απόφασης του να συνοδεύσει τον Ρόντο στον ανακριτή δηλώνοντας με νόημα: “Είμαι δικηγόρος και πάνω απ’ όλα είναι η δουλειά μου”. Αποκάλυψε, μάλιστα, ότι για την υπόθεση ήταν ενήμερος και ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας.»
Όπως έχει γραφεί, ο Κρανιδιώτης, ο άνθρωπος που θα κρατήσει «τις σφαίρες του για τους εχθρούς του» και όχι για τους εθνικιστές υπήρξε δικηγόρος όχι μόνο του Ρόντος σε μια υπόθεση που διερευνούσε «σφαίρες για το κεφάλι του Κ Καραμανλή» αλλά κα του επιχειρηματία που πήρε μέρος του ΟΠΑΠ, του Μελισσανίδη. Δικηγόρος του γιου του στην μήνυση κατά του Unfollow ήταν ο Γιάννης Ηρειώτης. Δικηγόρος των ακροδεξιών Ηλία Κασιδιάρη και Περίανδρου…
Αυτή είναι η θεωρία των μέσων: ότι τα ετερώνυμα έλκονται όπου υπάρχουν μεγάλα συμφέροντα να τους συνδέουν. Και ότι δημιουργούν ένα χώρο που τον ονομάζουν κέντρο ή δημοκρατικό. Από εκεί μέσα, σε περιόδους κρίσης τρέφουν τα άκρα για να συνεχίσουν να κρατάν τα ηνία.
Ας δούμε λοιπόν και άλλα στοιχεία «της θεωρίας των μέσων» που δεν είναι απλά θεωρία αλλά ακτινογραφία του συστήματος εξουσίας στην Ελλάδα. Ας δούμε τη σύνδεση Παπανδρεϊκών και Σαμαρικών μέσω «συμβούλων» και επιχειρηματικών συμφερόντων και το γιατί φαντάζει όλο και πιθανότερο οι Παπανδρέου και Σαμαράς να μην είναι μόνο παλαιοί συμμαθητές, συμφοιτητές και συγκάτοικοι αλλά και πολιτικοί συνεταίροι.
Γνωρίζουμε το πόσο μεγάλο βάρος έδιναν οι Παπανδρέου στην «πράσινη ανάπτυξη»: Ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο τρίτος και μικρότερος των αδερφών είχε για αυτό το λόγο στήσει την περίφημη ΜΚΟ I4CENSE η οποία το 2009 είχε καλέσει ακόμη και τον Σαϊφ Αλ Ισλαμ Αλ Καντάφι, γιό του δολοφονημένου ηγέτη Μουαμάρ Καντάφι να μιλήσει για το ενεργειακό δυναμικό του ανέμου και της θερμότητας της ερήμου. Ο Καντάφι της πετρελαιοπαραγωγού Λιβύης να μιλήσει για την ερημική ενέργεια! Σαν να καλούσαν πλούσιο κτηνοτρόφο να μιλήσει για την καλλιέργεια βλαστοκυττάρων στον πλανήτη Άρη!
Δεν ήταν μόνο ο Ανδρίκος όμως στη μπίζνα της πράσινης ανάπτυξης όπου τα μόνα πράσινα που είχε ήταν το χρώμα του ήλιου του ΠΑΣΟΚ και των δολαρίων.
Ο συγγραφέας μας, ο Νίκος ο Παπανδρέου της Παγκόσμιας Τράπεζας ήταν εκεί. Και δεν ήταν μόνος του: Το 2012 θα επισκεφτεί την Μάνη και θα μοιραστεί ένα φτωχικό γεύμα με απλούς ανθρώπους της περιοχής. Ομοτράπεζοι του ανάμεσα σε «επιχειρηματίες» των φωτοβολταίκών και των ανεμογεννητριών (στην περίπτωση μας πιο αρμοστό θα ήταν να τα πούμε ανεμογκάστρια) ήταν οι Πέτρος Ανδρεάκος δήμαρχος ανατολικής Μάνης, κουμπάρος του Σαμαρά και πρώην στέλεχος της Πολιτικής Άνοιξης και Σταύρος Λεκάκος, ο τότε υπ’ αριθμόν 2 στην Τράπεζα Πειραιώς του φίλου μας του Σάλα.
Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Νίκος καθόταν στο ίδιο τραπέζι με τραπεζίτες: Εδώ έχει καθίσει στο ίδιο διοικητικό συμβούλιο με τραπεζίτες δε θα καθόταν στο ίδιο τραπέζι;
Ο Νίκος ήταν στο διοικητικό συμβούλιο της Omega Bank μαζί με τον Λαυρεντιάδη πριν η «τράπεζα» του Λαυρεντιάδη, η Proton Bank αγοράσει την Omega Bank. Αν ο Ρόντος ήταν ο άνθρωπος των Αμερικανών στα Βαλκάνια, ο Λαυρεντιάδης φαίνεται να ήταν ο άνθρωπος των αμερικανών στις ελληνικές business, τουλάχιστον ένας από αυτούς.
Όπως είχε αποκαλύψει ο Κώστας Βαξεβάνης, η εταιρία κολοσσός Carlyle, με την πατροπαράδοτη σχέση με την οικογένεια των αμερικανών προέδρων Bushαγόρασε την πρώτη εταιρία του Λαυρεντιάδη, τη Νεοχημική, έναντι εξωφρενικού ποσού για να του την επιστρέψει έναντι μικρού αντιτίμου.
Μετά τη συγχώνευση Proton και Omega, διευθύνων σύμβουλος της Proton θα αναλάβει ο πρώην αμερικανός πρέσβης στην Ελλάδα, Daniel V. Speckhard.
Ο Speckhard που συνδέθηκε από δημοσιεύματα και με τα σχέδιο Πυθία, ήταν αυτός που μετέφερε στους προϊσταμένους του τις διαβεβαιώσεις του ΓΑΠ ότι με την ανάληψη της πρωθυπουργίας από τον ίδιο, η ενεργειακή πολιτική θα άλλαζε. Όντως: 4 χρόνια μετά, ο συνεταίρος του ΓΑΠ, ο Αντώνης Σαμαράς θα υπογράψει τον ΤΑΡ προσυπογράφοντας όχι μόνο την οικονομική αλλά την ενεργειακή και γεωπολιτική υποτέλεια της Ελλάδας σε ένα περιβάλλον όπου τα μήντια «πλουτίζουν» την Ελλάδα με τεράστιες ποσότητες πετρελαίου στα χωρικά της ύδατα δημιουργώντας έναν ακόμη αντιπερισπασμό για να περάσουν απαρατήρητες οι πραγματικές στοχεύσεις της πολικής Παπανδρέου- Σαμαρά.
Η σχέση του Νίκου Παπανδρέου με τους τραπεζίτες δε σταματά με τη συνύπαρξη του στο ΔΣ με έναν «άνθρωπο των αμερικάνων».
Ο Νικολάκης θα ταξιδέψει με το τζετ του Βγενόπουλου της Marfin στα Τίρανα ενώ θα αναλάβει το ρόλο του μεσολαβητή για τα αραβικά κεφάλαια.
Μια τράπεζα ανθρώπου των αμερικανών, του Λαυρεντιάδη στην Ελλάδα. Μια τράπεζα ανθρώπου του «Κατάρ», του Βγενόπουλου σε Ελλάδα και Κύπρο.
Τραπεζικά σκάνδαλα που ζημιώνουν Ελλάδα και Κύπρο. Μερικές πτυχές μόνο από την ελληνική και την κυπριακή κρίση που στόχος τους δεν ήταν μόνο η οικονομική καταστροφή και εξάρτηση Ελλάδας και Κύπρου, αλλά και η γεωπολιτική τους υποβάθμιση σε μια εποχή που η γεωπολιτική πίτα ξαναμοιράζεται.
Αλλά ας πάμε λίγο πιο ακροδεξιά.
Το antinews, άνδρο του Κρανιδιώτη, παρουσίασε σχετικά πρόσφατα μιαφωτογραφία του Νίκου Παπανδρέου να κάθεται δίπλα στον αδερφό του «Φύρερ» της ΧΑ Μιχαλολιάκου, Τάκη Μιχαλόλια. Σε πανηγύρι. Πάλι στη Μάνη: Money (Μάνη) talks.
Δεν γνωρίζουμε αν τα πρόσωπα της φωτογραφίας είναι όντως οι Παπανδρέου Μιχαλόλιας. Αν είναι, δε θα μας φανεί καθόλου περίεργο.
Γιατί ο Μιχαλόλιας, ισχυρός ποινικολόγος, είχε πελάτες τους αντίστοιχους «Βγενόπουλους» και «Λαυρεντιάδιδες» των εποχών Ανδρέα Παπανδρέου και Σημίτη: Δικηγόρος του Κοσκωτά. Νομικός σύμβουλος του Κόκκαλη αλλά και του Τσοχατσόπουλου. Και δικηγόρος του Εφραίμ. Και δικηγόρος των ακροδεξιών Περίανδρου, του Κασιδιάρη και πρόσφατα και του αδερφού του, του Νίκου Μιχαλολιάκου…
Αν νομίζετε ότι άλλαξε κυβέρνηση από την εποχή ΓΑΠ και μετά κάνετε λάθος. Απλά πλέον το σύστημα παίζει με τα δεύτερα, παίζει με τις εφεδρείες και τις εξαντλεί.
Πρόκειται απλά για συμπαιγνίες διαπλεκόμενων ολιγομελών ομάδων που έχουν καταλάβει το κράτος προκειμένου να το καταλύσουν. Και να καταφέρουν να επιβιώσουν των εγκλημάτων τους αφήνοντας μάλιστα και πολιτική παρακαταθήκη για το μέλλον των γόνων τους! Τόσο χρήσιμοι ηλίθιοι είναι. Σιγά σιγά όμως οι εφεδρείες αρχίζουν να καταλαβαίνουν ότι είναι αναλώσιμες και αυτές. Ότι κυρίως αυτές είναι αναλώσιμες… Και τότε τα πράγματα αρχίζουν να ζορίζουν.
Γιατί, δυστυχώς για τις εφεδρείες, Παπανδρέου δεν γίνεσαι. Γεννιέσαι. Οι καλές σχέσεις των Παπανδρέου με τις διεθνείς ελίτ είναι κληρονομικό χάρισμα. Οι προσωπικές αδυναμίες των Σαμαρά Βεζινέλου και η έλλειψη σοβαρών διασυνδέσεων με τις ελίτ του Εξωτερικού, όσο και αν και οι δυό τους επιδιώκουν να τις δημιουργήσουν, τους οδηγεί σε ένα κρεσέντο εθελοδουλείας και αυτοεξευτελισμού. Είναι τέλειοι για να τελειώσουν αυτό που άρχισε ο Παπανδρέου. Και να τελειώσουν και οι ίδιοι.
Ο Βενιζέλος δίνει διαπιστευτήρια δολοφονικής δουλικότητας προτρέποντας για ιμπεριαλιστικό πόλεμο με τη Συρία. Μη σας πω τι πήρε.
Ο Σαμαράς έδωσε τον ΤΑΡ στον Ομπάμα. Πήρε μια χειραψία.
Έδωσε στη Μέρκελ τα πάντα. Και πήρε μια αναμνηστική φωτογραφία και δεσμεύσεις για ακόμη σκληρότερη λιτότητα.
Μόλις τα αφεντικά σφυρίξαν, έδωσε τους φίλους των φίλων του, τους Χρυσαυγίτες τους οποίους τους κάλυπτε πλήρως για καιρό.
Πήγε λοιπόν στην Αμερικανοεβραϊκή επιτροπή για να εισπράξει τα εύσημα και ξέρετε τι πήρε;
Έναν αναμνηστικό πάπυρο και επεισόδια της κωμικής εβραϊμερικανικής κωμικής σειράς Seinfeld όπου ο βασικός ήρωας επιχειρεί να παράγει γέλιο αυτοσαρκαζόμενος κατά την κωμική παράδοση του Woody Allen.
Κύριε Σαμαρά. Το λάβατε το μήνυμα; The Joke IS ON YOU.
Για να πολώσει ακόμη περισσότερο την κατάσταση, να εκτονώσει τη λαϊκή οργή και κάτω από διεθνείς αλλά και εγχώριες πιέσεις, το σύστημα εξουσίας, σε μια κίνηση αμφίβολης στρατηγικής ευφυΐας, «πρόδωσε» το γέννημα θρέμμα της, τον χρήσιμο ηλίθιο, τον μπράβο και κομμάντο της, την παραστρατιωτική οργάνωση αλλά και καλπάζον πολιτικό κόμμα της «Χρυσής Αυγής», χρησιμοποιώντας την ακόμη μια φορά ως αντιπερισπασμό στο «Πρόγραμμα Μεταρρύθμισης» της χώρας που από την αρχή γνωρίζαμε ότι ήταν ένα πρόγραμμα διάλυσης της χώρας. Απλά η χώρα το κατάλαβε πολύ αργά.
Η δίωξη της Χρυσής Αυγής δεν ήταν ούτε και θα είναι ένα εύκολο θέμα στο χειρισμό του καθώς ρηγματώνει τη συναίνεση της ανομίας, της συγκάλυψης και της ατιμωρησίας που κρατούσε για δεκαετίες αρραγές και απρόσβλητο το ελληνικό σύστημα εξουσίας.
Η δικαστική πορεία του θέματος δε, μάλλον θα δημιουργήσει ανεξέλικτες παρενέργειες, πολύ διαφορετικές από τις επιδιώξεις των κρατούντων που μπορεί να κυμαίνονται από τη ριζοσπαστικοποίηση ή την ανεξαρτητοποίηση της Χρυσής Αυγής από τους πολιτικούς τους προϊσταμένους της ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, μέχρι και την συνθηκολόγηση του κεντρικού πολιτικού συστήματος μαζί της. Τα πάντα εξαρτώνται από τις προθέσεις, τις εκτιμήσεις, τις φιλοδοξίες και τις εξαρτήσεις του Φύρερ της Χρυσής Αυγής, του Νίκου Μιχαλολιάκου σε συνάρτηση πάντα με τα δημοσκοπικά μηνύματα που εισπράττουν ΠΑΣΟΚ ΝΔ.
Στην πολιτική σκακιέρα πλέον η παρτίδα παίζεται όχι με μακροπρόθεσμους πολιτικούς σχεδιασμούς αλλά κίνηση την κίνηση, αν εξαιρέσουμε φυσικά ότι το μόνο που παραμένει σταθερό είναι η σκακιέρα. Μια σκακιέρα που τοποθετήθηκε με μόνο στόχο τη διάλυση της χώρας.
Δεν χρειάζεται πλέον να επιχειρηματολογούμε για το ποια είναι η οικονομική κατάσταση της χώρας. Απλά καταρρέει. Όπως είχε σχεδιαστεί εξαρχής.
Για να ολοκληρωθεί λοιπόν η κατάρρευση και να μην μπορεί η χώρα αυτοδύναμα να αναδομηθεί, πρέπει να υπάρχει «πολιτική σταθερότητα», με άλλα λόγια να μην καταπέσει ολοκληρωτικά το ελληνικό σύστημα εξουσίας, καθώς είναι το μόνο που μπορεί να εγγυηθεί την ολοκληρωτική καταστροφή της ελληνικής οικονομίας προκειμένου να διασωθεί το ίδιο από τις τεράστιες ευθύνες του.
Φυσικά η λέξη «πολιτική σταθερότητα» είναι ένας ευφημισμός για μια χώρα υπό διάλυση που σε 4 χρόνια είχε 3 κυβερνήσεις (4 αν κάποιος συνυπολογίσει και το γεγονός πως η τωρινή ξεκίνησε ως τρικομματική) και σε μια περίοδο που ο κυβερνητικός συνασπισμός «νομιμοποιείται» δημοσκοπικά από ένα μόλις 30% των Ελλήνων πολιτών.
Και όμως. Η χώρα διατηρεί ακόμη την «πολιτική της σταθερότητα» γιατί στην ουσία και οι 3 (ή 4 κατ εμέ) κυβερνήσεις είναι ουσιαστικά μία: Είναι η κυβέρνηση του μνημονίου. Η προπαγάνδα και οι ελιγμοί μπορεί να αλλάζουν, η πολιτική είναι όμως μία: η διάσωση ορισμένων ντόπιων και διεθνών ελίτ που σχετίζονται άμεσα ή έμμεσα με το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα και η απομύζηση όλων των αποθεμάτων και των παραγωγικών ικανοτήτων της χώρας.
Από πολύ νωρίς είχαμε προβλέψει ότι ο Γ. Παπανδρέου θα εγκατέλειπε την πρωθυπουργία για να σώσει το τομάρι του. Τη σοφία αυτού του ελιγμού του Παπανδρέου αδυνατούν να την καταλάβουν οι «ντόπιοι» Σαμαράς και Βενιζέλος.
Όπως είχα γράψει ήδη από το Δεκέμβριο του 2010: «…ο Παπανδρέου ζητά τώρα από τους προϊσταμένους του πίστωση χρόνου ώστε να μη χρεοκοπήσει και τυπικά η χώρα στη διάρκεια της πρωθυπουργίας του, να κάνει τη ταχυδακτυλουργία του και να εξέλθει από μια χώρα που βουλιάζει με το μικρότερο δυνατό κόστος και έχοντας επιτελέσει την αποστολή του, να βλέπει πλέον ένα καλύτερο μέλλον σε κάποιον διεθνή οργανισμό, μακριά από τη θητεία του σε μια διεφθαρμένη επαρχία.»
Σε σειρά παλαιότερων άρθρων είχαμε περιγράψει τις ισχυρές διασυνδέσεις με ορισμένες διεθνείς ελίτ όπως αυτές διαφαίνονταν από την επάνδρωση των ποικίλων ΜΚΟ της δυναστείας Παπανδρέου.
Γνωρίζαμε εξ αρχής ότι ο νυν βουλευτής φάντασμα Γ. Παπανδρέου θα λάμβανε τη στήριξη των ισχυρών του φίλων και για αυτό άλλωστε μετά την παραίτηση του από την ελληνική πρωθυπουργία τοποθετήθηκε στο ουδέτερο περιβάλλον των αμερικανικών πανεπιστήμιων για να καλλιεργήσει ένα νέο προφίλ, μία νέα ταυτότητα όπου και διδάσκει την «αναδόμηση της Ευρώπης».
Αυτό που δε γνωρίζαμε ήταν ότι ο Παπανδρέου, ή μάλλον το διεθνές περιβάλλον του- θα μπορούσε να εξασφαλίσει όχι μόνο ασυλία αλλά και ένα καλύτερο μέλλον όχι μόνο για τον ίδιο αλλά και για συνεργάτες του.
Η λιγότερη ύποπτη τοποθέτηση ήταν αυτή του επί ΓΑΠ Υπουργού Προστασίας του Πολίτη (μάλλον του πολίτη Κέιν ή κάποιου άλλου κοσμοπολίτη γιατί χιλιάδες Έλληνες πολίτες επι Παπουτσή φάγαν χημικά με τη σέσουλα) Χρίστου Παπουτσή στην θέση του αντιπροσώπου της Ελλάδας στην Παγκόσμια Τράπεζα το καλοκαίρι του 2013. Αν και αυτή η τοποθέτηση έγινε μάλλον υπό την πίεση του Βενιζέλου προς τον Σαμαρά για να πείσει ο πρώτος το ήδη διαλυμένο ΠΑΣΟΚ για τις ενωτικές του προθέσεις (δεν το έπεισε. Το συνέδριο «ενότητας» του ΠΑΣΟΚ που ακολούθησε με ομιλίες Παπανδρέου , Σημίτη, Βενιζέλου ήταν ένα φιάσκο), ο Παπουτσής δεν ήταν ο πρώτος του άμεσου ή έμμεσου Παπανδρεϊκού Περιβάλλοντος που «θήτευσε στην παγκόσμια τράπεζα». Ο αδερφός του ΓΑΠ, ο Νίκος ανήκε και αυτός στην κάστα της Παγκόσμιας Τράπεζας. Όπως περιγράφηκε στο μυθιστόρημα του «Μέρες σαν κι αυτές»:
«Ο οργανισμός όπου δούλευα είχε σκοπό τη σωτηρία των φτωχών που ζούσαν σε αυτό που ονομάζεται Τρίτος Κόσμος. Ήταν στελεχωμένος με περίπου δέκα χιλιάδες άτομα, γιατί η φτώχια δεν πολεμιέται με ψίχουλα. Σ' αυτόν κατοικούσε μια περίεργη ράτσα ανθρώπων, που είχαν ως κοινή γλώσσα τα οικονομικά. Ήμασταν οι νέοι απόστολοι, οι σύγχρονοι μανδαρίνοι που κρατάγαμε παραμάσχαλα το Ευαγγέλιο του εικοστού αιώνα, γραμμένο απ' τον καθηγητή του ΜΙΤ Πωλ Σάμουελσον. Μεταξύ άλλων το «Πάτερ ημών» μας συμπεριλάμβανε και τις λέξεις «κέρδος» και «ιδιωτικοποίηση». Και η ζωή μας ήταν κίτρινη. Γιατί διαποτιζόταν από το χρώμα της εξουσίας.»
Ο αγγλικός τίτλος του βιβλίου ήταν «How I saved the world», τόσο προφητικός για τον «σωτήριο» ΓΑΠ που έσωσε 6 χρόνια αργότερα τη χώρα, την Ευρώπη, τον πλανήτη και το σύμπαν ολόκληρο.
Την ίδια δεκαετία που ο Νικ δούλευε για μια περίεργη ράτσα των ιεραποστόλων του κέρδους, στο παράρτημα των ΜΚΟ της Παγκόσμιας Τράπεζας δούλευε ο AlexRondos.
O Ρόντος γεννήθηκε το 1952 στην Τανζανία. Δραστηριοποιήθηκε αρχικά στην Αφρική. Αργότερα δούλεψε για την ΜΚΟ των καθολικών αρχιεπισκοπών των ΗΠΑCatholic Relief Services και μέσω της σχέσης του με τον αρχιεπίσκοπο Αμερικής Ιάκωβο χρίστηκε επικεφαλής και της Orthodox Christian Core. Αργότερα θα προωθήσει τα δυτικά συμφέροντα στα Βαλκάνια και θα συνδράμει στο να στραφεί η ελληνική κυβέρνηση κατά του Μιλόσεβιτς και υπέρ της αντιπολίτευσης. Όπως έχει περιγραφεί: «Σύμφωνα με πληροφορίες, σε συνάντηση που είχαν λίγα χρόνια αργότερα στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ ο τότε υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ κ. Κόλιν Πάουελ με τον κ. Γ. Παπανδρέου, ο υπεύθυνος για θέματα νοτιοανατολικής Ευρώπης κ. Φρίντμαν είπε για τον παριστάμενο κ. Ρόντο: «Υπουργέ, είναι ο άνθρωπός μας στα Βαλκάνια, και αυτός που έριξε τον Μιλόσεβιτς».
Ο Ρόντος συχνάζει σε πεδία κρίσεων. Αρκετά χρόνια μετά την κρίση στο Κόσοβο και αφού έχει διατελέσει σύμβουλος του ΓΑΠ στο ΥΠΕΞ (υπουργείο εξωτερικών) θα βρεθεί να συμβουλεύει τον πρόεδρο Σαακασβίλι της Γεωργίας κατά της διάρκειας της ΡωσοΓεωργιανής κρίσης με επίκεντρο την Νότια Οσετία το 2008. Ο Ρόντος θα κάνει έκκληση στις δυτικές δυνάμεις να επεμβούν υπέρ της Γεωργίας όπως κάναν και στο Κόσοβο για να υπερασπίσουν όχι μόνο τα δυτικά συμφέροντα αλλά και τις δυτικές αξίες.
Μετά από μια ακόμη καταστροφική κρίση, ο Ρόντος θα βρεθεί ξανά δίπλα στον ΓΑΠ και θα αναπτύξει αυτό που περιγράφηκε από κύκλους του ΥΠΕΞ ως «μυστική διπλωματία». Μια ακόμη καλή κρίση, η ελληνική, θα βρει τον Ροντος. Ή και το αντίστροφο.
Ο Ρόντος για τις υπηρεσίες του στα μεγάλα δυτικά συμφέροντα θα ορισθεί το 2012 ως ειδικός απεσταλμένος της ΕΕ στο κέρας της Αφρικής να μεσολαβήσει για την ειρήνη στην περιοχή, μια τοποθέτηση που θα δυσαρεστήσει αρκετούς αναλυτές που τον θεωρούν ως υποκινητή «πολύχρωμων επαναστάσεων» και μάλιστα σε μια περίοδο που η «Αραβική Άνοιξη» επεκτείνεται και στην Αφρική όπως είδαμε στην Κρίση του Μάλι.
Ο Ρόντος. Ένας άνθρωπος που έχει δουλέψει με Σέρβους, με Κοσοβάρους, με Σκοπιανούς, με Έλληνες, με αφρικανούς, με Καθολικούς, ορθόδοξους και μουσουλμάνους. Για ποιον δουλεύει όμως ο Ρόντος;
Δεν αποτελεί μυστικό ότι μέντορας του Ρόντος στα θέματα του «εκδημοκρατισμού» και των πολύχρωμων επαναστάσεων και εγκάρδιος φίλος του είναι ο διεθνής κερδοσκόπος George Soros που ήταν ή έγινε φίλος του Γεωργίου Παπανδρέου τον οποίο και επισκέφτηκε προκλητικά κεκλεισμένων των θυρών στην ελληνική Βουλή κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Κρίσης ενώ αργότερα θαβρεθούν και στο ίδιο πάνελ σε συζήτηση για την Ευρωπαϊκή κρίση στο πανεπιστήμιο Columbia το 2013.
Ο Παπουτσής στην Παγκόσμια Τράπεζα, ο Ρόντος στην ΕΕ, ο Παπανδρέου στο Χάρβαρντ και ... η Μπιρμπίλη στον ΟΗΕ! Αφού πρώτα πέρασε από τον ΟΑΣΑ: Η πρώην υπουργός Περιβάλλοντος επί ΓΑΠ και μετά τη θητεία της ως μόνιμης αντιπροσώπου της Ελλάδας στον Οργανισμό Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) μέχρι τον περασμένο Ιούνιο, των Σεπτέμβριο του επελέγη ως εκτελεστική γραμματέας του ΟΗΕ της Σύμβασης της Βιέννης για την προστασία του στρώματος του όζοντος και του Πρωτοκόλλου του Μόντρεαλ.
Όλοι τους πήραν προαγωγή.
Η Μπιρμπίλη παλαιότερα ήταν έμπιστη λογογράφος του ΓΑΠ. Όπως άλλωστε ήταν και ο εκκεντρικός συγγραφέας Χρήστος Χωμενίδης. Αυτός βρέθηκε στη ΔΗΜΑΡ, το κόμμα που συνέβαλε στη διατήρηση του συστήματος εξουσίας μετά την αποχώρηση του ΓΑΠ και την κυβέρνηση συνεργασίας του τραπεζίτη Λουκά Παπαδήμου.
Σύμβουλος του Παπανδρέου και προσωπικός του φίλος ήταν και ο οικονομολόγος Ιωάννης Βαρουφάκης. Αυτός που σήμερα μαζί με τον επίσης φίλο και σύμβουλο του ΓΑΠ νομπελίστα Γκάλμπρεiθ, προτείνει στην αμερικανική κοινή γνώμη τον ΣΥΡΙΖΑ ως τη μόνη λύση.
Ο Βαρουφάκης θα βρεθεί να κολακεύει το Σύριζα και ο Σόρος να κολακεύει το Βαρουφάκη καλώντας τον σε συνέδριο που διοργάνωνε ο ίδιος. Λίγο αργότερα ο Αλέξης ο Τσίπρας θα βρεθεί καλεσμένος ομιλητής στο Brookinks Institute το οποίο χρηματοδοτείται εν μέρει και από τις ΜΚΟ του Σόρος.
Είναι φανερό πως μετά την αποκατάσταση του περιβάλλοντος ΓΑΠ και το έλλειμμα επιρροής που αυτό επέφερε στα ελληνικά πράγματα μετά την παραίτηση του ΓΑΠ, ο Τζωρτζ Σόρος ψάχνει για νέα φλερτ. Ελπίζουμε ο κύριοι Βαρουφάκης και Τσίπρας να μην ενδώσουν.
Συγγραφείς, οικονομολόγοι, τραπεζίτες, πολιτικοί… Μεγαλοεπενδυτές… ΜΚΟ… πράσινη ανάπτυξη. Νεοσυντηριτικοί. Και νεοναζί.
Πως σας φαίνεται αυτό για θεωρία;
Ας πάμε τώρα στο πραγματικό ζουμί του άρθρου που καταδεικνύει ότι η διαπλοκή δεν αφορά μόνο ένα πολιτικό χώρο αλλά είναι διαγώνια.
Αναφερθήκαμε κυρίως σε πρόσωπα του περιβάλλοντος Παπανδρέου. Πως θα αντιδρούσατε αν μαθαίνατε ότι αυτά τα άτομα είχαν σχέση με τους ακροδεξιούς του Σαμαρά και υπόνοιες σύνδεσης με τους νεοναζί του Μιχολολιάκου;
Ας ξετυλίξουμε το κουβάρι των συνδέσεων: Σε προηγούμενο άρθρο αναφέραμε ότι οι ακροδεξιοί σύμβουλοι του Σαμαρά και προπαγανδιστές της θεωρίας των δύο άκρων Κραν-ιδιώτης και Λαζαρίδης ήταν κατά το παρελθόν τους αριστεροί. Οι κάποτε αριστεροί και σήμερα εμπνευστές της «λαϊκίστικης δεξιάς» δεν είναι και τόσοι λαϊκοί, ασχέτως των καταβολών τους.
Όπως έχει περιγραφεί ο Κρανιδιώτης ήταν δικηγόρος του επιχειρηματία Μελισσανίδη. Αυτό που δεν είχαμε εντοπίσει είναι πως ήταν και δικηγόρος του Άλεξ Ρόντος τον οποίο και συνόδευσε στις ανακριτικές αρχές το 2012 προκειμένου να ελεγχθούν οι πληροφορίες που θέλαν τον Ρόντος να γνωρίζει για σχέδιο που απεργαζόταν τη δολοφονία του πρώην πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή από ξένες μυστικές υπηρεσίες σε ένα ευρύτερο πλάνο διείσδυσης και αποσταθεροποίησης, σύμφωνα πάντα με τα Επίκαιρα.Μάλιστα η σχέση Ρόντος Κρανιδιώτη δεν ήταν απλά επαγγελματική: Όπως περιγράφει σχετικό δημοσίευμα της εποχής: «Επιβεβαίωσε ο Φαήλος Κρανιδιώτης ότι ο Άλεξ Ρόντος είναι πελάτης του και ότι τον συνόδευσε στον ανακριτή για την υπόθεση της δολοφονίας Καραμανλή. Σε τηλεφωνική επικοινωνία που είχε με τον Γιώργο Τράγκα αποκάλυψε μάλιστα ότι οι σχέσεις των δύο ανδρών είναι εξαιρετικά στενές καθώς ο γνωστός δικηγόρος είχε πελάτη και τον πατέρα του Ρόντου τον οποίο μάλιστα χαρακτήρισε εξαιρετικό πατριώτη.
Ο στενός συνεργάτης του Α. Σαμαρά υπεραμύνθηκε της απόφασης του να συνοδεύσει τον Ρόντο στον ανακριτή δηλώνοντας με νόημα: “Είμαι δικηγόρος και πάνω απ’ όλα είναι η δουλειά μου”. Αποκάλυψε, μάλιστα, ότι για την υπόθεση ήταν ενήμερος και ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας.»
Όπως έχει γραφεί, ο Κρανιδιώτης, ο άνθρωπος που θα κρατήσει «τις σφαίρες του για τους εχθρούς του» και όχι για τους εθνικιστές υπήρξε δικηγόρος όχι μόνο του Ρόντος σε μια υπόθεση που διερευνούσε «σφαίρες για το κεφάλι του Κ Καραμανλή» αλλά κα του επιχειρηματία που πήρε μέρος του ΟΠΑΠ, του Μελισσανίδη. Δικηγόρος του γιου του στην μήνυση κατά του Unfollow ήταν ο Γιάννης Ηρειώτης. Δικηγόρος των ακροδεξιών Ηλία Κασιδιάρη και Περίανδρου…
Αυτή είναι η θεωρία των μέσων: ότι τα ετερώνυμα έλκονται όπου υπάρχουν μεγάλα συμφέροντα να τους συνδέουν. Και ότι δημιουργούν ένα χώρο που τον ονομάζουν κέντρο ή δημοκρατικό. Από εκεί μέσα, σε περιόδους κρίσης τρέφουν τα άκρα για να συνεχίσουν να κρατάν τα ηνία.
Ας δούμε λοιπόν και άλλα στοιχεία «της θεωρίας των μέσων» που δεν είναι απλά θεωρία αλλά ακτινογραφία του συστήματος εξουσίας στην Ελλάδα. Ας δούμε τη σύνδεση Παπανδρεϊκών και Σαμαρικών μέσω «συμβούλων» και επιχειρηματικών συμφερόντων και το γιατί φαντάζει όλο και πιθανότερο οι Παπανδρέου και Σαμαράς να μην είναι μόνο παλαιοί συμμαθητές, συμφοιτητές και συγκάτοικοι αλλά και πολιτικοί συνεταίροι.
Γνωρίζουμε το πόσο μεγάλο βάρος έδιναν οι Παπανδρέου στην «πράσινη ανάπτυξη»: Ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο τρίτος και μικρότερος των αδερφών είχε για αυτό το λόγο στήσει την περίφημη ΜΚΟ I4CENSE η οποία το 2009 είχε καλέσει ακόμη και τον Σαϊφ Αλ Ισλαμ Αλ Καντάφι, γιό του δολοφονημένου ηγέτη Μουαμάρ Καντάφι να μιλήσει για το ενεργειακό δυναμικό του ανέμου και της θερμότητας της ερήμου. Ο Καντάφι της πετρελαιοπαραγωγού Λιβύης να μιλήσει για την ερημική ενέργεια! Σαν να καλούσαν πλούσιο κτηνοτρόφο να μιλήσει για την καλλιέργεια βλαστοκυττάρων στον πλανήτη Άρη!
Δεν ήταν μόνο ο Ανδρίκος όμως στη μπίζνα της πράσινης ανάπτυξης όπου τα μόνα πράσινα που είχε ήταν το χρώμα του ήλιου του ΠΑΣΟΚ και των δολαρίων.
Ο συγγραφέας μας, ο Νίκος ο Παπανδρέου της Παγκόσμιας Τράπεζας ήταν εκεί. Και δεν ήταν μόνος του: Το 2012 θα επισκεφτεί την Μάνη και θα μοιραστεί ένα φτωχικό γεύμα με απλούς ανθρώπους της περιοχής. Ομοτράπεζοι του ανάμεσα σε «επιχειρηματίες» των φωτοβολταίκών και των ανεμογεννητριών (στην περίπτωση μας πιο αρμοστό θα ήταν να τα πούμε ανεμογκάστρια) ήταν οι Πέτρος Ανδρεάκος δήμαρχος ανατολικής Μάνης, κουμπάρος του Σαμαρά και πρώην στέλεχος της Πολιτικής Άνοιξης και Σταύρος Λεκάκος, ο τότε υπ’ αριθμόν 2 στην Τράπεζα Πειραιώς του φίλου μας του Σάλα.
Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Νίκος καθόταν στο ίδιο τραπέζι με τραπεζίτες: Εδώ έχει καθίσει στο ίδιο διοικητικό συμβούλιο με τραπεζίτες δε θα καθόταν στο ίδιο τραπέζι;
Ο Νίκος ήταν στο διοικητικό συμβούλιο της Omega Bank μαζί με τον Λαυρεντιάδη πριν η «τράπεζα» του Λαυρεντιάδη, η Proton Bank αγοράσει την Omega Bank. Αν ο Ρόντος ήταν ο άνθρωπος των Αμερικανών στα Βαλκάνια, ο Λαυρεντιάδης φαίνεται να ήταν ο άνθρωπος των αμερικανών στις ελληνικές business, τουλάχιστον ένας από αυτούς.
Όπως είχε αποκαλύψει ο Κώστας Βαξεβάνης, η εταιρία κολοσσός Carlyle, με την πατροπαράδοτη σχέση με την οικογένεια των αμερικανών προέδρων Bushαγόρασε την πρώτη εταιρία του Λαυρεντιάδη, τη Νεοχημική, έναντι εξωφρενικού ποσού για να του την επιστρέψει έναντι μικρού αντιτίμου.
Μετά τη συγχώνευση Proton και Omega, διευθύνων σύμβουλος της Proton θα αναλάβει ο πρώην αμερικανός πρέσβης στην Ελλάδα, Daniel V. Speckhard.
Ο Speckhard που συνδέθηκε από δημοσιεύματα και με τα σχέδιο Πυθία, ήταν αυτός που μετέφερε στους προϊσταμένους του τις διαβεβαιώσεις του ΓΑΠ ότι με την ανάληψη της πρωθυπουργίας από τον ίδιο, η ενεργειακή πολιτική θα άλλαζε. Όντως: 4 χρόνια μετά, ο συνεταίρος του ΓΑΠ, ο Αντώνης Σαμαράς θα υπογράψει τον ΤΑΡ προσυπογράφοντας όχι μόνο την οικονομική αλλά την ενεργειακή και γεωπολιτική υποτέλεια της Ελλάδας σε ένα περιβάλλον όπου τα μήντια «πλουτίζουν» την Ελλάδα με τεράστιες ποσότητες πετρελαίου στα χωρικά της ύδατα δημιουργώντας έναν ακόμη αντιπερισπασμό για να περάσουν απαρατήρητες οι πραγματικές στοχεύσεις της πολικής Παπανδρέου- Σαμαρά.
Η σχέση του Νίκου Παπανδρέου με τους τραπεζίτες δε σταματά με τη συνύπαρξη του στο ΔΣ με έναν «άνθρωπο των αμερικάνων».
Ο Νικολάκης θα ταξιδέψει με το τζετ του Βγενόπουλου της Marfin στα Τίρανα ενώ θα αναλάβει το ρόλο του μεσολαβητή για τα αραβικά κεφάλαια.
Μια τράπεζα ανθρώπου των αμερικανών, του Λαυρεντιάδη στην Ελλάδα. Μια τράπεζα ανθρώπου του «Κατάρ», του Βγενόπουλου σε Ελλάδα και Κύπρο.
Τραπεζικά σκάνδαλα που ζημιώνουν Ελλάδα και Κύπρο. Μερικές πτυχές μόνο από την ελληνική και την κυπριακή κρίση που στόχος τους δεν ήταν μόνο η οικονομική καταστροφή και εξάρτηση Ελλάδας και Κύπρου, αλλά και η γεωπολιτική τους υποβάθμιση σε μια εποχή που η γεωπολιτική πίτα ξαναμοιράζεται.
Αλλά ας πάμε λίγο πιο ακροδεξιά.
Το antinews, άνδρο του Κρανιδιώτη, παρουσίασε σχετικά πρόσφατα μιαφωτογραφία του Νίκου Παπανδρέου να κάθεται δίπλα στον αδερφό του «Φύρερ» της ΧΑ Μιχαλολιάκου, Τάκη Μιχαλόλια. Σε πανηγύρι. Πάλι στη Μάνη: Money (Μάνη) talks.
Δεν γνωρίζουμε αν τα πρόσωπα της φωτογραφίας είναι όντως οι Παπανδρέου Μιχαλόλιας. Αν είναι, δε θα μας φανεί καθόλου περίεργο.
Γιατί ο Μιχαλόλιας, ισχυρός ποινικολόγος, είχε πελάτες τους αντίστοιχους «Βγενόπουλους» και «Λαυρεντιάδιδες» των εποχών Ανδρέα Παπανδρέου και Σημίτη: Δικηγόρος του Κοσκωτά. Νομικός σύμβουλος του Κόκκαλη αλλά και του Τσοχατσόπουλου. Και δικηγόρος του Εφραίμ. Και δικηγόρος των ακροδεξιών Περίανδρου, του Κασιδιάρη και πρόσφατα και του αδερφού του, του Νίκου Μιχαλολιάκου…
Αν νομίζετε ότι άλλαξε κυβέρνηση από την εποχή ΓΑΠ και μετά κάνετε λάθος. Απλά πλέον το σύστημα παίζει με τα δεύτερα, παίζει με τις εφεδρείες και τις εξαντλεί.
Πρόκειται απλά για συμπαιγνίες διαπλεκόμενων ολιγομελών ομάδων που έχουν καταλάβει το κράτος προκειμένου να το καταλύσουν. Και να καταφέρουν να επιβιώσουν των εγκλημάτων τους αφήνοντας μάλιστα και πολιτική παρακαταθήκη για το μέλλον των γόνων τους! Τόσο χρήσιμοι ηλίθιοι είναι. Σιγά σιγά όμως οι εφεδρείες αρχίζουν να καταλαβαίνουν ότι είναι αναλώσιμες και αυτές. Ότι κυρίως αυτές είναι αναλώσιμες… Και τότε τα πράγματα αρχίζουν να ζορίζουν.
Γιατί, δυστυχώς για τις εφεδρείες, Παπανδρέου δεν γίνεσαι. Γεννιέσαι. Οι καλές σχέσεις των Παπανδρέου με τις διεθνείς ελίτ είναι κληρονομικό χάρισμα. Οι προσωπικές αδυναμίες των Σαμαρά Βεζινέλου και η έλλειψη σοβαρών διασυνδέσεων με τις ελίτ του Εξωτερικού, όσο και αν και οι δυό τους επιδιώκουν να τις δημιουργήσουν, τους οδηγεί σε ένα κρεσέντο εθελοδουλείας και αυτοεξευτελισμού. Είναι τέλειοι για να τελειώσουν αυτό που άρχισε ο Παπανδρέου. Και να τελειώσουν και οι ίδιοι.
Ο Βενιζέλος δίνει διαπιστευτήρια δολοφονικής δουλικότητας προτρέποντας για ιμπεριαλιστικό πόλεμο με τη Συρία. Μη σας πω τι πήρε.
Ο Σαμαράς έδωσε τον ΤΑΡ στον Ομπάμα. Πήρε μια χειραψία.
Έδωσε στη Μέρκελ τα πάντα. Και πήρε μια αναμνηστική φωτογραφία και δεσμεύσεις για ακόμη σκληρότερη λιτότητα.
Μόλις τα αφεντικά σφυρίξαν, έδωσε τους φίλους των φίλων του, τους Χρυσαυγίτες τους οποίους τους κάλυπτε πλήρως για καιρό.
Πήγε λοιπόν στην Αμερικανοεβραϊκή επιτροπή για να εισπράξει τα εύσημα και ξέρετε τι πήρε;
Έναν αναμνηστικό πάπυρο και επεισόδια της κωμικής εβραϊμερικανικής κωμικής σειράς Seinfeld όπου ο βασικός ήρωας επιχειρεί να παράγει γέλιο αυτοσαρκαζόμενος κατά την κωμική παράδοση του Woody Allen.
Κύριε Σαμαρά. Το λάβατε το μήνυμα; The Joke IS ON YOU.