Ενα σύνθημα που φωνάχτηκε κατά κόρον τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης έλεγε: «Το φασισμό τσακίζουν αγώνες λαϊκοί». Παλιομοδίτικο θα έλεγε κανείς, όμως αποκτά μια νέα διάσταση στις συνθήκες της σημερινής επικαιρότητας.Τότε στο στόχαστρο ήταν η χούντα και οι άνθρωποί της στον κρατικό μηχανισμό, καθώς και η σχέση τους με την επίσημη αστική πολιτική, τώρα είναι μια νεοναζιστική συμμορία που έγινε κόμμα και οι σχέσεις της με τον κρατικό μηχανισμό και την επίσημη αστική πολιτική.
Η αστική πολιτική γνωρίζει το «δόγμα του κενού». Οταν στην πολιτική αφήνεις κενό χώρο, θα τον καλύψει ο αντίπαλός σου. Ο αντίπαλος της αστικής πολιτικής εν προκειμένω δεν είναι η νεοναζιστική Χρυσή Αυγή, αλλά το λαϊκό κίνημα και ο γνήσιος αντιφασισμός που τείνει να πάρει και αντικαπιταλιστικά χαρακτηριστικά.
Οταν ο νεοναζιστικός συμμοριτισμός ξάπλωσε τον πρώτο νεκρό Ελληνα (οι μετανάστες, νεκροί ή τραυματίες, δεν μετρούσαν, όπως δεν μετρούσαν και οι έλληνες τραυματίες), η αστική πολιτική αντιλήφθηκε ότι έπρεπε να δράσει αστραπιαία. Επρεπε να βάλει αυτή στην ατζέντα της έναν κάλπικο αντιφασισμό, για να μη γνωρίσει άνθιση ο αντικαπιταλιστικός αντιφασισμός. Και το έκανε.
Λίγες ώρες αφότου ο Παύλος Φύσσας άφησε την τελευταία του πνοή σ’ ένα πεζοδρόμιο της Αμφιάλης εξαπολύθηκε η «αντιφασιστική» εκστρατεία, στην οποία παίρνουν μέρος οι αστικές πολιτικές δυνάμεις, οι κατασταλτικοί μηχανισμοί του κράτους και τα ΜΜΕ. Δεν αφήνουν ούτε εκατοστό χώρου ακάλυπτο, ενώ καταπίνουν αμάσητο το ρηχό αντιφασισμό της καθεστωτικής Αριστεράς. Ο άλλος, ο γνήσιος, ο αντικαπιταλιστικός αντιφασισμός, δεν είναι τόσο δυνατός, δε διαθέτει μηχανισμούς προπαγάνδας, ούτε την απαιτούμενη μαζικότητα για να διασπάσει αυτό το μέτωπο.
Είναι άραγε ο στόχος τους να εξαφανίσουν το νεοναζιστικό μόρφωμα στη σημερινή του μορφή ή απλά να δημιουργήσουν μια «σοβαρή Χρυσή Αυγή», όπως έλεγαν διάφοροι δημοσιολόγοι πριν τη δολοφονία Φύσσα; Θα δείξει. Σε κάθε περίπτωση, όμως, δεν έχουν στόχο να ανακόψουν το φασιστικό φαινόμενο και την εξάπλωσή του στην κοινωνία, γιατί ο φασισμός αποτελεί ένα πολυεργαλείο του συστήματος.
Σε κάθε περίπτωση, επίσης, μέγας στόχος τους είναι να ισχυροποιήσουν την αστική δημοκρατία, εξισώνοντας τις λαϊκές αντιστάσεις (όποιας μορφής και όποιας έντασης) με τη νεοναζιστική βία και εμπεδώνοντας την υποταγή στην αστική νομιμότητα, πέραν της οποίας υπάρχει η «ανομία που οδηγεί στη βία, η οποία δεν έχει χρώμα».
Να λοιπόν γιατί είναι ύψιστης σημασίας το βάθεμα και το πλάτεμα του αντικαπιταλιστικού-αντιφασιστικού ρεύματος. Η ρήξη όχι μόνο με το φασισμό, αλλά με κάθε έκφραση της αστικής πολιτικής.
http://www.eksegersi.gr/
