Ο σωστός δρόμος είναι ο ανήφορος, λέει ο Νίκος Καζαντζάκης.
Μα κατήφορο μόνο βλέπω.
Χτυπά το τηλέφωνο! Α! Ήρθε η ώρα να ταΐσω τις τράπεζες, απαντώ και εφησυχάζω την ταλαίπωρη υπάλληλο. Κλείνω.
Η τηλεόραση παίζει το αγαπημένο της, πλύση εγκεφάλου, έχει μεγάλη θεαματικότητα αυτό το serial. Φάε σκατά, κερνάει το Κράτος που λένε. Κάποτε διάβασα καίγανε βιβλία, τώρα καίνε τα μυαλά, ας έχει. Οι μπάτσοι χτυπάνε στο ψαχνό και η TV στο μυαλό έχω καταλάβει. Και έχει αποδειχθεί τελικά από την ιστορία, πως έγχρωμη τιβί σημαίνει στα σίγουρα ασπρόμαυρη ζωή.
Πως θα πλήξω απόψε, αναρωτιέμαι, με το δελτίο των 8 ή με αμερικάνικη ταινία; Η ευτυχία μπορεί να μη γράφεται με €, αλλά χρειάζονται και τα ρημάδια τα χρήματα. Και όταν δε σου περισσεύουν κάθεσαι μέσα.
Έρχεται και το Σαββατοκύριακο, το άλλοθι ενός πενθήμερου βιασμού, αλλά και τι διαφορετικό θα σημάνει αυτό; Άντε να σημαίνει καμιά βόλτα για να σπάσει η ψυχοφάγα μονοτονία.
Απόψε όμως τελικά θα κάνω μια υπέρβαση, θα βγω. Αλλά ποια να βγάλω βόλτα; Tη θλίψη ή τη μοναξιά; Το λέω γιατί κάπου ξέμεινα μόνος, και δε φταίει σε αυτό ούτε το Μνημόνιο αλλά ούτε και η κρίση. Εγώ σίγουρα φταίω, αλλά δε ξέρω που. Αλλά έχω την αίσθηση πως δεν είμαι ο μόνος που αισθάνεται έτσι, νομίζω οι περισσότεροι κατά βάθος μόνοι αισθάνονται. Ο εχθρός λοιπόν λέω πως είναι ένας, η μοναξιά, η απομόνωση στα δικά μας.
Αν τα λάθη δίδασκαν, θα είχαμε καταπληκτική μόρφωση πάντως και δε θα ήμασταν μόνοι φαντάζομαι. Αλλά δεν διδάσκουν. Και μακάρι να ξεκουμπώναμε τα μυαλά μας πιο συχνά από όσο ξεκουμπώνουμε το παντελόνι μας. Αλλά ξέρω, πάντα ο φόβος.
Ο φόβος χρησιμοποιείται για καθολικό έλεγχο και πάει καλά αυτή η διαφημιστική καμπάνια, φόβος πατήρ πάντων. Και αν σηκώνουν κάποιοι χώρια και έρημα τις σημαίες τους, τα κεφάλια τους σκυμμένα είναι πάντα αφού ο φόβος δεν πολεμάται χώρια, μαζί πολεμάται.
Συμμετέχω, Συμμετέχεις, Συμμετέχει, Συμμετέχουμε, Συμμετέχετε αλλά πάντα αυτοί οι ίδιοι αποφασίζουν.
Το μάτι μου πάλι πέφτει στη τηλεόραση που μιλά για κάποια τηλεπερσόνα που άλλαξε χρώμα στα μαλλιά της. Τελικά το Lifestyle είναι μαγικό, από μηδενικό σε κάνει νούμερο. χάχα. Δεν μπορούσε τουλάχιστον να αλλάξει χρώμα στα μυαλά της; Πιο ενδιαφέρον θα είχε.
Εγώ ήμουν καλό ρομπότ σήμερα, εσύ;
Προς το παρόν θα καλωδιώσω την μιζέρια μου στο facebook, μετά βλέπουμε.
Κάτω τα κόμματα, ζήτω οι τελείες!
