 |
| Πηγή: Reuters |
Η διεθνής ειρηνευτική διάσκεψη για τη Συρία, θα πρέπει να ξεκινήσει στη Γενεύη, στις 23 Νοεμβρίου 2013, σύμφωνα με τον Αραβικό Σύνδεσμο. Ωστόσο, ουδεμία βεβαιότητα υπάρχει ότι όντως θα ξεκινήσει τότε. Και η ευθύνη βαραίνει κυρίως την συριακή Αντιπολίτευση.
Ο εκπρόσωπος του Αραβικού Συνδέσμου, κ.Ναμπίλ αλ Αραμπί, αν και γενικά δεν είναι εξουσιοδοτημένος να κάνει τέτοιες ανακοινώσεις, ωστόσο μίλησε για την ημερομηνία που πρέπει να ξεκινήσει η Διάσκεψη της Γενεύης. Τέτοιου “ειδικού επικοινωνιακού βάρους” ενέργειες, αποτελούν αρμοδιότητα του ΟΗΕ. Επίσης, δεν είναι ακόμα σαφές ποιος τελικά θα εκπροσωπήσει την συριακή Αντιπολίτευση. Τέλος, η Δύση δεν έχει ακόμη αποφασίσει αν θα υποστηρίξει το «πολιτικό Ισλάμ» στην αναμέτρηση της με τον Μπασάρ αλ- Άσαντ. Και αυτό, ίσως να είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα.......
Ο Ναμπίλ αλ Αραμπί τόνισε ότι «πριν από τη συνδιάσκεψη, θα πρέπει να ξεπεραστούν πολλά εμπόδια και να πραγματοποιηθούν μια σειρά από προπαρασκευαστικές δραστηριότητες». Με τη σειρά του, ο ειδικός απεσταλμένος του ΟΗΕ και του Αραβικού Συνδέσμου για τη Συρία, Λαχντάρ Μπραχίμι, επανέλαβε ότι «η διάσκεψη δεν πρόκειται να πραγματοποιηθεί χωρίς τη συμμετοχή της Αντιπολίτευσης, η οποία αντιπροσωπεύει την πλειοψηφία των σύρων πολιτών, που αντιτίθενται στην κυβέρνηση». Μετά από συμφωνία μεταξύ Μόσχας και Ουάσινγκτον, η «προσέλκυση» της Αντιπολίτευσης στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων είναι ευθύνη των ΗΠΑ. Αλλά το εγχείρημα αυτό, προχωρά με δυσκολία.
Το κρίσιμο ερώτημα είναι: Ποιός θα εκπροσωπήσει τους αντιπάλους του Μπασάρ αλ-Άσαντ στη «Γενεύη – 2»; Γύρω από αυτό το ερώτημα και εκτυλίσσεται η κύρια διαμάχη των αντι-κυβερνητικών ομάδων. Τόσο στο κίνημα της Αντιπολίτευσης που δρα στο εσωτερικό της Συρίας, όσο και στις τάξεις των εμιγκρέδων του Εθνικού Συνασπισμού των αντιπολιτευτικών και επαναστατικών δυνάμεων, είναι προφανές ότι υπάρχει κρίση.
Απώλειες στον Συνασπισμό της Αντιπολίτευσης
Σχετικά:
Στα τέλη Σεπτεμβρίου, έντεκα ισλαμιστικές ομάδες στη Συρία, μερικές από τις οποίες βρίσκονται πολύ κοντά στην Αλ - Κάϊντα, ανακοίνωσαν ότι δεν θα αναγνωρίσουν «εντολή διαπραγμάτευσης» στον Συνασπισμό, και καλούν όλες τις ομάδες της Αντιπολίτευσης να ενωθούν στο πλαίσιο του Ισλάμ με βάση τους νόμους της Σαρία. Στην πραγματικότητα, αυτό που συμβαίνει είναι ότι η στρατιωτική πτέρυγα του Συνασπισμού έχει χάσει τα ηγετικά στελέχη της. Έτσι, και η επιρροή του στα γεγονότα στη Συρία, ελαττώνεται.
Από την άλλη πλευρά, στο εσωτερικό της ίδιας της Συρίας, πραγματοποιούνται βίαιες συγκρούσεις μεταξύ των διαφορετικών φατριών των ισλαμιστών. Πιο συγκεκριμένα, αυτό συμβαίνει μεταξύ της ομάδας « Ισλαμικό Κράτος του Ιράκ και του Λεβαντίνου», που θεωρείται παρακλάδι της «Αλ - Κάϊντα», αφενός, και των πιο μετριοπαθών δυνάμεων, από την άλλη. Την ίδια στιγμή, σύμφωνα με πρόσφατα δημοσιεύματα της βρετανικής εφημερίδας «The Independent», αντιπροσωπεία του Ελεύθερου Συριακού Στρατού στο Χαλέπι, που επίσης εκπροσωπεί την ένοπλη αντιπολίτευση, έφτασε στη Δαμασκό και έγινε δεκτή από ανώτερα στελέχη της (κυβερνητικής) συριακής ηγεσίας.
Είναι προφανές, ότι η δημιουργία μέσα απ’ όλες αυτές τις διαφορετικές ομάδες, ενός ενιαίου μετώπου που θα εκφράζει τη μία «πλευρά» στις διαπραγματεύσεις στη Γενεύη, είναι ένα πολύ δύσκολο έργο. Ένα άλλο κομμάτι του “παζλ” που θα πρέπει να συνθέσουν σωστά οι Αμερικανοί –αν θέλουν να πετύχει ο στόχος της έναρξης των ειρηνευτικών διαδικασιών- είναι η θέση της Δαμασκού. Όπως δήλωσε σε συνέντευξή του στη «Φωνή της Ρωσίας» ο πρεσβευτής της Συρίας στην Ρωσία Ριάντ Χαντάντ, οι ακραίες ομάδες «δεν αποτελούν για μάς ένα από τα εμπλεκόμενα μέρη στις διαπραγματεύσεις. Εμείς, δεν θα διαπραγματευθούμε με τους τρομοκράτες. Θα μιλήσουμε με τη λεγόμενη εθνική Αντιπολίτευση, τα μέλη της οποίας δεν κράτησαν όπλο στα χέρια τους και δεν συμμετείχαν στον πόλεμο και στο αιματοκύλισμα που συνέβη στη χώρα. Θα διαπραγματευτούμε με αυτή την Αντιπολίτευση, η οποία πιστεύει στην ανάγκη να διατηρηθεί η ακεραιότητα της χώρας».
Κινήσεις στο παρασκήνιο
Οι προαναφερόμενες συνομιλίες των εκπροσώπων του Ελεύθερου Συριακού Στρατού στη Δαμασκό, αφορούσαν στην εξεύρεση λύσης για την έναρξη του διαλόγου. Η αντιπροσωπεία, έθεσε τέσσερις προϋποθέσεις: Τη διενέργεια ενός πανεθνικού διαλόγου στην Συρία, την εγγύηση του δικαιώματος του απαραβίαστου της ιδιοκτησίας για όλα τα εμπλεκόμενα μέρη της σύγκρουσης, τον τερματισμό και την καταδίκη των διαθρησκευτικών και διεθνοτικών συγκρούσεων στη Συρία και τέλος, την από κοινού συμμετοχή στο έργο της δημιουργία μιας δημοκρατικής Συρίας - κράτους δικαίου.
Είναι σημαντικό ότι η Δαμασκός ήρθε σε επαφή με εκείνους που την πολέμησαν. Επίσης, θέτοντας τον εαυτό του σε αντιπαράθεση με τους ακραίους “τζιχαντιστές”, ο Άσαντ προφανέστατα συμβάλλει στην περαιτέρω διάσπαση της Αντιπολίτευσης και συνενώνει τους δικούς τους υποστηρικτές. Με την κίνηση αυτή, εδραιώνει τη θέση όλων αυτών που αγωνίζονται βλέποντας στο πρόσωπο του τον ηγέτη του κοσμικού κράτους και όχι τον εκπρόσωπο της οικογένειας Άσαντ και της ελίτ των Αλαουϊτών της Συρίας.
Τέλος, ο Μπασάρ Άσαντ ωθεί τη Δύση να επιλέξει ανοικτά ανάμεσα στους υποστηρικτές του «πολιτικού Ισλάμ», που βρίσκονται κοντά στην Αλ – Κάϊντα και που δίνουν έντονο ρυθμό στον τριαντάμηνο πόλεμο στη Συρία, και στους μετριοπαθείς «λαϊκούς εθνικιστές» (κοσμικούς), με τους οποίους ο ίδιος είναι πρόθυμος να αναζητήσει κοινή γλώσσα επικοινωνίας. Στην περίπτωση αυτή, η πρώτη επιλογή του δίνει κάθε δικαίωμα να μην πάει στη Γενεύη και να κατηγορήσει για την αποτυχία στη σύγκλιση της συνδιάσκεψης τη Δύση και τους πολιτικούς του αντιπάλους. Αν φυσικά, εκείνοι θα προχωρήσουν σε μια τόσο ... εξωτική επιλογή.
