Ο τίτλος αποτελεί παράφραση της στερεότυπης φράσης μεταξύ των λεγεωναρίων, μετά από ξυλοφόρτωμα απ' τους Γαλάτες: "Καταταχτείτε!, μας έλεγαν..." |
Παρατήστε το ζεστό καναπεδάκι σας στην Αθήνα και ξεχυθείτε στα χωριά και τις κωμοπόλεις της επαρχίας!
Να ξεφρακάρει το κλεινόν άστυ, βρε αδερφέ, και να υπάρξει ισόρροπη ανάπτυξη στη χώρα μας. Κι εμείς, το καλό σας κράτος, θα σας δώσουμε κάποια κίνητραγια να πάτε να ξαναγεμίσετε την επαρχία μας!
Και πράγματι έτσι είναι, μέχρι τη στιγμή που μιλάμε.
Όσοι μένουν και δραστηριοποιούνται επαγγελματικά σε οικισμούς κάτω των 2000 κατοίκων, απαλλάσσονται από την υποχρέωση να πληρώνουν ΤΕΒΕ (καλά ντε, ΟΑΕΕ) και υπάγονται αυτομάτως στον ΟΓΑ.
Γιατί συμβαίνει αυτό;
Διότι σου λέει η λογική "αν πας εσύ να ανοίξεις ένα κατάστημα ρούχων σ' ένα χωριό, τότε δεν μπορείς να προσδοκάς σε έσοδα ανάλογα ενός αντίστοιχου μαγαζιού στην πόλη".
Αν στην πόλη έχεις μια εν δυνάμει πελατεία 5-10-30 χιλιάδων ατόμων, στο χωριό ο αντίστοιχος αριθμός πέφτει στα 500 με 800 άτομα. Επομένως, είναι λογικό να μην μπορεις να πληρώσεις την εισφορά του ΟΑΕΕ.
Απ' την άλλη μεριά, ο στόχος της αποκέντρωσης έχει εδώ και δεκαετίες τεθεί και γι' αυτό το μέτρο της απαλλαγής από το δυσβάσταχτο βάρος της εισφοράς του ΟΑΕΕ λειτουργεί σαν κίνητρο να φύγει κάποιος απ' την πόλη και να πάει να ξαναζωντανέψει την επαρχία και δη τις μικρότερες περιοχές.
Ο καφετζής του χωριού θα πληρώνει πάνω από 200 ευρώ το μήνα (από τα τεράστια έσοδά του) στον ΟΑΕΕ! Λογικό... |
Αυτά ισχύουν έως τώρα.
Η αγαπητή μας κυβέρνηση των ελεεινών αποβρασμάτων της πολιτικής μας ζωής, όμως, διαπίστωσε... οικονομικό κενό στα ταμεία!
Και τι αποφάσισε μεταξύ άλλων;
Μα την κατάργηση του προλεχθέντος μέτρου και την υπαγωγή όλων όσοι δραστηριοποιούνται σε μικρούς οικισμούς της επικράτειας (πλην αγροτοκτηνοτρόφων) στον ΟΑΕΕ.
Όπερ σημαίνει πως από κει που η ασφαλιστική εισφορά στον ΟΓΑ, με τις πρόσφατες προσαυξήσεις, αγγίζει στο κατώτατο επίπεδο τα 400 περίπου ευρώ το εξάμηνο, τώρα με την αλλαγή που επαγγέλλεται η κυβέρνησή μας, η αντίστοιχη κατώτατη εισφορά στον ΟΑΕΕ θα αγγίζει τα 1300 ευρώ το εξάμηνο!
Δηλαδή μιλάμε για σχεδόν 1000 ευρώ παραπάνω το εξάμηνο!
Ή, αν το πάρουμε κατά μήνα, από τα 70 περίπου ευρώ που πληρώνει ένας επαγγελματίας σ' ένα χωριό, θα κληθεί τώρα να πληρώνει κάτι παραπάνω από 200!
Και όλα αυτά βέβαια στο κατώτατο επίπεδο, καθώς και στον ΟΓΑ και στον ΟΑΕΕ με τα χρόνια αυξάνεται η εισφορά.
Από τα 70 στα 200 ευρώ!
Υποθέτει λοιπόν η κυβέρνησή μας πως ένας εργαζόμενος μιας μικρής επαρχίας είναι σε θέση να πληρώνει το 2014 πάνω από 100 ευρώ παραπάνω το μήνα σε σχέση με το 2013!
Η ερήμωση της επαρχίας παραπάνω από βέβαιη! |
Και, αν κάποιος κακοπροαίρετος ρωτήσει "μα γιατί να υπάρχει τέτοια ανισορροπία μεταξύ πόλεων και υπαίθρου;", η απάντησή μου, πέραν των παραπάνω, είναι ότι στην επαρχία δεν υπάρχει καμία απολύτως υγειονομική κάλυψη, για να υπάρχει ισότητα στην εισφορά.
Τα περισσότερα μέρη της υπαίθρου εξυπηρετούνται από ένα νοσοκομείο, το οποίο βρίσκεται φυσικά στην πρωτεύουσα του νομού.
Τα κατά τόπους κέντρα υγείας δεν μπορούν να αναλάβουν σοβαρά περιστατικά, λόγω έλλειψης μηχανημάτων, γιατρών και λοιπών εγκαταστάσεων και επομένως, αν σου συμβεί κάτι σοβαρό, πρέπει να κάνεις 30, 40 ή και 50 χιλιόμετρα κακοτράχαλων δρόμων, για να φτάσεις στο νοσοκομείο να σου παρασχεθούν οι πρώτες βοήθειες.
Φασκελοκουκούλωσ'τα δηλαδή... κι αν έχεις τύχη διάβαινε!
Τα ασθενοφόρα, δε, που καλύπτουν αυτές τις περιοχές είναι ένα ανά νομό και φυσικά μέχρι να ξεκινήσουν από την πρωτεύουσα, να πάνε να παραλάβουν τον ασθενή και να επιστρέψουν στο νοσοκομείο, χρειάζονται τουλάχιστον μία ώρα.
Παραπάνω από μία ώρα -στην καλύτερη περίπτωση- για να φτάσεις στο νοσοκομείο!
Να φτάσεις απλά!Αν θα φτάσεις ζωντανός; Αυτό είναι ένα άλλο ερώτημα...
Άρα, ακόμη και στον κακοπροαίρετο, που δεν τον αγγίζουν τα περί αποκέντρωσης και τα περί μικρής αγοράς, η απάντηση είναι πως, εκτός των άλλων, δεν υπάρχει ίση υγειονομική κάλυψη ανάμεσα στον κάτοικο της πόλης και στον κάτοικο της υπαίθρου.
Αλλά, είπαμε, ή κυβέρνησή μας αναλαμβάνει πάντα το ρόλο του κακοπροαίρετου και κάνει πως δεν ξέρει, πως δεν καταλαβαίνει.
Το ότι με αυτό το μέτρο θα συντριβεί ολοκληρωτικά η επαρχία, η κυβέρνηση το ξέρει.
Αλλά μάλλον δεν την ενδιαφέρει πια. Δεν την ενδιαφέρει ούτε η ψήφος αυτών των ανθρώπων.
Πλέον έχει αποφασίσει πως αν πάρει, ό,τι πάρει, θα το πάρει όχι με παροχές, αλλά με τρομοκρατία.
Εικόνες εγκατάλειψης, σύντομα στις οθόνες σας! |
Και οι επικλήσεις στην αποκέντρωση αποδείχθηκαν μούφες.
"Αποκεντρωθείτε!" μας έλεγαν, μα δεν είχαν υπολογίσει το κόστος.
Μάλλον θα κοστίζουμε λιγότερο αν γυρίσουμε στην Αθήνα και τρώμε απ' τα σκουπίδια και κοιμόμαστε στα παγκάκια.
Ώσπου να διαπιστώσουν πως γεμίσαν και τα παγκάκια και να μας διώξουν κι από κει.
Κι αν οι ίδιοι σιχαίνονται να μας ακουμπήσουν, έτσι λερωμένοι που θα 'μαστε, ξέρουν αυτοί τι θα κάνουν.
Θα στείλουν τη Χρυσή Αυγή να κάνει, ως είθισται, τη βρώμικη δουλειά αντ΄αυτών.
Μπορεί να 'χουμε μαυρίσει απ'την πείνα -κι απ'το κακό μας- και να μοιάζουμε με"πάκηδες", εξάλλου...
Έριξαν το "τυράκι" με τη φορολόγηση της στάνης και του κοτετσιού -που ήταν προαποφασισμένο να την πάρουν πίσω- για να επικεντρωθεί εκεί η αντιπολιτευτική κριτική, αφού είναι και πιασάρικο τηλε-λαϊκιστικά το θέμα, κι έτσι δεν είδαν οι πολλοί τη φάκα, δηλαδή την εξόντωση 60.000 επαγγελματιών που δραστηροποιούνται σε μικρούς οικισμούς της επαρχίας και πλέον με το επιπλέον βάρος της δυσβάσταχτης εισφοράς του ΟΑΕΕ οδηγούνται με μαθηματική ακρίβεια στην ανεργία.
Και φυσικά η επαρχία οδηγείται στην ερήμωσή της.
Δε μιλάμε για εναν και δυο. Μιλάμε για 60.000 ανθρώπους!
Άνθρωποι που δεν μπορούν, εκ των πραγμάτων, να εισπράξουν πάνω από 500-600 ευρώ το μήνα ως τζίρο, θα κληθούν με τα νέα μέτρα, πέραν όλων των άλλων εξόδων, φόρων και εισφορών, να πληρώνουν και το 1/3 του ανύπαρκτου τζίρου τους στον ΟΑΕΕ!
Καφετζήδες, κρεοπώλες, εσωρουχάδες, κομμώτριες, σιδεράδες, μηχανικοί, γιατροί, ανθοπώλες, μπακάληδες, περιπτεράδες, γεωπόνοι, ηλεκτρολόγοι, υδραυλικοί... όλοι στην ανεργία!
Λουκέτα παντού!
"Αποκεντρωθείτε!" μας έλεγαν, μα τώρα, αντί να μας αποκεντρώσουν, μας αποτελειώνουν.
ΕΠΑΡΧΙΑ
(Νίκος Παπάζογλου)
{...}Μ' ένα παραπαίδι μοιάζεις
απ' τη γρίλια σαν κοιτάζεις
ό, τι σού χτυπάει στο μάτι
κι αν μπορείς να κλέψεις κάτι
Μα η Αθήνα δε χαρίζει