Έχουν την βία, συμπεριλαμβανομένων και των δολοφονιών πολιτικών τους αντιπάλων ή κοινωνικών ομάδων που στοχοποιούν, τόσο ως ιδεολογία όσο και ως πρακτικό τρόπο άσκησης της πολιτικής τους. Αναφορικά με την ηγεσία της Χρυσής Αυγής αυτονόητο είναι για τους αναγνώστες του Πριν ότι όχι μόνο αυτή διαμορφώνει τα μέλη της σε παρακρατικό στρατό επίδοξων δολοφόνων αλλά και δεν έχει τον παραμικρό δισταγμό να κάνει όλη την βρόμικη δουλειά για το σύστημα το βαθύ κράτος και διάφορα κέντρα εξουσίας που υποκρίνεται ότι πολεμά. Υπάρχει αριστερός που να αμφιβάλλει αν η ηγεσία μιας νεοναζιστικής οργάνωσης μπορεί αδίστακτα να διατάξει μέλη της ακόμη και να δολοφονήσουν κάποιον είτε με δική της πρωτοβουλία είτε εκτελώντας εντολές άλλων κέντρων, πολιτικών ή επιχειρηματικών;
Δεν ενόχλησε όμως το άρθρο του Πριν την κυβέρνηση επειδή δεν στάθηκε στα εντελώς αυτονόητα και κοινότοπα για τους αναγνώστες του χαρακτηριστικά της Χρυσής Αυγής. Την ενόχλησε επειδή προχώρησε πέρα από το προφανές των πολιτικών και ποινικών ευθυνών της Χρυσής Αυγής και έθεσε επί τάπητος το θέμα ότι η Χρυσή Αυγή δρα εγκληματικά και με δική της πρωτοβουλία αλλά και κατόπιν εντολών από άλλα κέντρα εξουσίας. Ενοχλεί εντονότατα την κυβέρνηση η επισήμανση ότι πρέπει να δούμε αν ο χρυσαυγίτης δολοφόνος έδρασε κατ’ εντολήν της ηγεσίας της Χρυσής Αυγής ή αν εκτελούσε διαταγή άλλων κέντρων η οποία διαταγή φυσικά πέρασε μέσα από την ηγεσία της Χρυσής Αυγής. Όταν τώρα αποδεικνύεται ότι πληθώρα αστυνομικών συγκάλυπταν την δράση της Χρυσής Αυγής και γι’ αυτό καθαιρούνται από την κυβέρνηση (ανεξαρτήτως των πολιτικών σκοπιμοτήτων του Σαμαρά που τώρα αποκαλύπτει κάποιους από τους αξιωματικούς της ΕΛΑΣ που έκαναν στραβά μάτια στη δράση της Χρυσής Αυγής) καθόλου παράδοξη δεν είναι η επισήμανση αυτή και καμιά συγκάλυψη δεν προσφέρει στην Χρυσή Αυγή.
Το άρθρο του Πριν δεν ενοχλεί την κυβέρνηση Σαμαρά γενικά κι αφηρημένα. Την ενοχλεί επειδή η κυβέρνηση έχει ήδη οργανώσει κι επιχειρεί τώρα να επιβάλει ένα νέο πλαίσιο πολιτικής δράσης, σαφώς πιο αυταρχικό, προκειμένου να αντιμετωπίσει την διαρκώς ογκούμενη λαϊκή οργή εναντίον της.
Ο Σαμαράς δια στόματος Λαζαρίδη είπε ότι το συμπέρασμα απο τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα είναι πως ο ΣΥΡΙΖΑ “παραμένει εκτός συνταγματικού τόξου”. Ο Βενιζέλος προσπάθησε να πασάρει την θεωρία ότι η δολοφονία στο Κερατσίνι ήταν δήθεν …εσωτερική διαμάχη στο πλαίσιο του “αντιμνημονιακού τόξου” όπου ένας κατά την ορολογία του Βενιζέλου, “ακροδεξιός αντιμνημονιακός” έσφαξε έναν “δήθεν νεοριζοσπάστη αντιμνημονιακό”! Καθόλου καθησυχασμένοι για τις προθέσεις της κυβέρνησης δεν μπορούμε να αισθανόμαστε, όταν ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ, Μάκης Βορίδης, αναρωτιέται δημοσίως από τα έδρανα της Βουλής, αν το ΚΚΕ ανήκει στο “συνταγματικό τόξο”. Εντονότατη ανησυχία προκαλεί το γεγονός ότι οι ειδικοί φρουροί της αστυνομίας στρέφονται με ανακοίνωσή τους εναντίον της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για να καλύψουν συνάδελφό τους που πυροβόλησε στο ταβάνι καφετέριας της Δάφνης.
Η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου ονειρεύεται και μεθοδεύει προφανώς επιστροφή στην δεκαετία του 1950 τότε που όποιος τολμούσε να αντισταθεί στη κυβερνητική πολιτική της Δεξιάς υφίστατο ανηλεείς αστυνομικές, δικαστικές ή επαγγελματικές διώξεις.
Γιώργος Δελαστίκ 26.09.13
http://aristerovima.gr
