αναδημοσίευση από Το Ποντίκι
«Ο καλός στρατιώτης Σβέικ» είναι το θεατρικό πρότυπο που θα μπορούσε κάποιος να πει ότι ταιριάζει στον Αντώνη Σαμαρά.
Όχι απλώς επειδή ο μυθιστορηματικός Γιόζεφ Σβέικ ειδικεύεται στο να πουλάει… ξένους σκύλους, περίπου όπως ο πρωθυπουργός μας πουλάει ξένη – δηλαδή τη δική μας – περιουσία.
Αλλά επειδή, κυρίως, με την κήρυξη του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου ο Σβέικ κατατάσσεται αυθορμήτως και… ενθουσιωδώς στον στρατό της Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας, παρότι ο ίδιος κατοικεί στην Πράγα. Προκαλώντας μάλιστα την απορία αν το κάνει για να προσφέρει στην Αυτοκρατορία στην οποία ανήκει η χώρα του ή για να την… υπονομεύσει!
Κάπως έτσι ο ενθουσιώδης «Καλός στρατιώτης Αντώνης» κατατάχθηκε, άμα τη αναλήψει της πρωθυπουργίας, στον γερμανικό οικονομικό στρατό κατά τον παγκόσμιο οικονομικό πόλεμο που διεξάγεται τα τελευταία χρόνια, καθώς η χώρα του, η Ελλάδα, ανήκει στην… υπό γερμανική κυριαρχία Ευρωζωνική Αυτοκρατορία.
Κατατάχθηκε δε κατόπιν σκληρού «αντιμνημονιακού» (και σχεδόν… «αντιγερμανικού») αγώνα προκαλώντας μια ανάλογη απορία, η οποία λύθηκε εν μέρει όταν δήλωσε μετάνοια παρουσία της αυτοκράτειρας Μέρκελ με την ιστορική φράση «Ουδείς αναμάρτητος».
Αν όμως το αλληγορικό μυθιστόρημα «Ο καλός στρατιώτης Σβέικ» μένει τελικά ανολοκλήρωτο και δεν δίνει μια τελική απάντηση στα ερωτήματα που θέτει, στην περίπτωση του «Καλού στρατιώτη Αντώνη» τα πράγματα είναι λίγο απλούστερα.
Την απάντηση δίνει ο εκ των πρωταγωνιστών του δικού μας έργου Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ο «Κακός άνθρωπος από το Βερολίνο», ο οποίος, ως αρχιστράτηγος, ανέλαβε αυτές τις μέρες να επεξηγήσει την άρνηση της αυτοκράτειρας Μέρκελ για το τόσο επιθυμητό από την ελληνική κυβέρνηση και πολυθρύλητο «κούρεμα» του χρέους:
«Αυτό που έχουμε για την Ελλάδα είναι ένα νέο πακέτο στήριξης», αλλά και… ένα νέο μνημόνιο, ώστε να συνεχιστούν οι «μεταρρυθμίσεις».
Η νέα γερμανική βόμβα στο κατ’ επανάληψη βομβαρδισμένο «success story» διαλύει τις αυταπάτες του «καλού στρατιώτη». Η ψευδαίσθηση της ανακωχής με τον αντίπαλο καταρρέει.
Σε αυτόν τον πόλεμο θα είναι ουσιαστικά μόνος, με τους συμπολεμιστές του καταπονημένους και γεμάτους αμφιβολίες για το μέλλον τους. Και με τις σφαίρες γύρω του να σωριάζουν διαρκώς νέα θύματα.
Ο «Κακός άνθρωπος από το Βερολίνο», ο αρχιστράτηγος της αυτοκράτειρας, διέλυσε τις ψευδαισθήσεις. Ο «Καλός στρατιώτης» της Γερμανίας πόσο ακόμη μπορεί να αντέξει;
http://ardin-rixi.gr
