Πέμπτη 29 Αυγούστου 2013

Οι αγώνες που έρχονται

      Η κυβέρνηση, κατ’ εντολή της ΕΕ, του ΔΝΤ και της εγχώριας πλουτοκρατίας ετοιμάζει νέα επίθεση στο λαό. Το νέο πακέτο μέτρων περιλαμβάνει νέα μείωση των μισθών σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, απολύσεις, παραπέρα ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου, νέα φοροληστεία στους μισθωτούς και στους μικρομεσαίους τη στιγμή που το μεγάλο κεφάλαιο, οι εφοπλιστές, οι off shore εταιρείες μένουν στο απυρόβλητο.
Ο ελληνικός λαός, η πατρίδα μας, βρίσκονται στη μέγγενη των ορέξεων της ολιγαρχίας, ντόπιας και ξένης, θύμα της καταλήστευσης και της εκμετάλλευσης των γερμανικών και αμερικάνικων τραπεζών και πολυεθνικών που ανταγωνίζονται ποιος θα ρουφήξει περισσότερο αίμα από το αίμα μας.
Η κυβέρνηση θα αξιοποιήσει όλα τα μέσα για να περάσει τα νέα μέτρα: προπαγάνδα και παραπληροφόρηση, συκοφαντικές εκστρατείες σε βάρος όσων αντιστέκονται, αστυνομική βία και καταστολή, ακόμη και τους παρακρατικούς της Χρυσής Αυγής.


Ούτε βήμα πίσω
Τίθεται θέμα επιβίωσης. Η ζωή και η αξιοπρέπεια ενός ολόκληρου λαού διακυβεύονται μαζί με τα παραπάνω. Πίσω από εδώ δεν υπάρχει. Σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε γειτονιά πρέπει να αναρτηθεί η σημαία του αγώνα, της αντίστασης. Λαός ενωμένος, ποτέ νικημένος. Με πλατιές ενωτικές, αγωνιστικές πρωτοβουλίες μπορεί να ορθωθεί τείχος αντίστασης και να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις ανατροπής της πολιτικής αυτής, να ανοίξει ένας άλλος δρόμος για τους εργαζόμενους.
Οι πλειστηριασμοί των σπιτιών μας, το κλείσιμο των νοσοκομείων, οι απολύσεις δεν πρέπει να μείνουν αναπάντητες. Τα συνδικάτα, οι κάθε είδους αγωνιστικές επιτροπές και συσπειρώσεις θα αντιταχθούν σθεναρά. Ένας για όλους και όλοι για έναν! Κανένα νέο αντιλαϊκό μέτρο δεν θα περάσει!
Ο αγώνας αυτός για να είναι αποτελεσματικός χρειάζεται να ενώσει το σύνολο του λαού.  Βέβαια, σε κάθε συνδικαλιστικό κίνημα, σε κάθε μαζικό κίνημα υπάρχουν και οι δυνάμεις εκείνες που προσπαθούν να το υπονομεύσουν, ή που περιορίζονται σε ανώδυνες διεκδικήσεις, ή που έχουν αυταπάτες.
Η ενωτική αγωνιστική προσπάθεια δεν αναιρεί την ανάγκη αντιπαράθεσης και κριτικής σε όλες αυτές τις δυνάμεις. Αντίθετα. Όταν όμως ο λαός αγωνίζεται ενωμένος, νιώθει τη δύναμή του, αποκτά πολύτιμη εμπειρία, μπορεί καλύτερα να κατανοήσει και να ξεχωρίσει τον υποκριτή από τον πραγματικό αγωνιστή, τον συνεπή μαχητή από τον ταλαντευόμενο.

Μια πολιτική διέξοδος
Εκτός από τους αμυντικούς αγώνες χρειάζεται και μια πολιτική διέξοδος. Η άμεση πολιτική στόχευση πρέπει, νομίζω, να συνοψίζεται στα εξής σημεία:
  • Να φθαρεί η κυβέρνηση ανεπανόρθωτα στη συνείδηση του ελληνικού λαού, να γίνει αντιληπτό ότι τα κόμματα του δικομματισμού εξαπατούν τον ελληνικό λαό παρουσιάζοντας ως μονόδρομο και σωτηρία τα συμφέροντα των ξένων και ντόπιων μονοπωλιακών ομίλων.
  • Να αποκαλυφθεί το βαθιά αντιλαϊκό, αντιδημοκρατικό πρόσωπο της Χρυσής Αυγής η οποία αποτελεί τον παρακρατικό ραβδούχο των εφοπλιστών και του μεγάλου κεφαλαίου και στήριγμα στην πραγματικότητα της κυβερνητικής πολιτικής
  • Να φανεί καθαρότερα στο λαό η διαρκής ολίσθηση της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ σε ολοένα και δεξιότερες θέσεις
  • Να τεθούν οι βάσεις για τη συνένωση των κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων, οργανωμένων και διάχυτων, οι οποίες, ανεξάρτητα από τις διαφορές και το βάθος ριζοσπαστικοποίησής τους, μπορούν να αποτελέσουν άμεσα μια δυναμική,  λαϊκή αντιπολίτευση ανοίγοντας έτσι το δρόμο για ριζοσπαστικές αλλαγές σε όφελος του λαού.

Οι δυνάμεις αυτές μπορούν να συμφωνήσουν σε ένα πλαίσιο εξόδου από την κρίση σε όφελος του λαού το οποίο θα ανοίγει το δρόμο για να φέρει το λαό πραγματικά στην εξουσία. Απαιτείται άμεσα:
  • Διαγραφή του χρέους
  • Έξω η ΕΕ και το ΔΝΤ από τη χώρα μας, έξοδος τελικά από το ευρώ και την ΕΕ
  • Ανατροπή των μνημονίων και κατάργηση όλων των αντιλαϊκών μέτρων που επιβλήθηκαν τα τελευταία χρόνια μετά το ξέσπασμα της κρίσης
  • Εθνικοποίηση και εργατικός έλεγχος των τραπεζών και των επιχειρήσεων που έχουν στρατηγική σημασία για την εθνική οικονομία
  • Ριζικός εκδημοκρατισμός με την εργατική τάξη και το λαό πρωταγωνιστή των εξελίξεων.
Δ. Κ.



http://ergatikosagwnas.gr/EA