Ενώ το Κοινοβούλιο της Βρετανίας, υπό κυβέρνηση Συντηρητικών, ψηφίζει ενάντια στην επέμβαση στη Συρία - δυνατότητα επιλογής που δεν δόθηκε ποτέ στον ελληνικό λαό, έστω διά της Βουλής- ενώ ακόμη και η αμερικανική κυβέρνηση κομπιάζει αναμένοντας -τάχα- τις εκθέσεις των επί τόπου εμπειρογνωμόνων του ΟΗΕ• ενώ οι Γερμανία, Ιταλία και άλλες ευρωπαϊκές χώρες επιμένουν στη νομιμότητα των αποφάσεων του ΟΗΕ πριν από οποιαδήποτε ενέργεια• ενώ ανερχόμενες μεγάλες δυνάμεις όπως η Κίνα και η Ρωσία εναντιώνονται και καταγγέλλουν τα προσχήματα της επικείμενης επέμβασης• ενώ υπέρ της έξω από κάθε νομιμότητα επέμβασης πρωτοστατεί το σουνιτικό τόξο, οι ακραίοι ισλαμιστές και η Τουρκία την οποία και θα ωφελήσει αν πραγματοποιηθεί• ενώ η Ελλάδα του Μνημονίου έχει απολέσει και τα τελευταία ψήγματα ανεξάρτητου λόγου και υπόστασης που διέθετε στη διεθνή σκηνή και οργανισμούς• η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου σπεύδει να ταχθεί υπέρ της γκανγκστερικής επέμβασης στην αραβική χώρα, παρέχοντας κάθε διευκόλυνση.
Πριν καν τα αφεντικά τους αποφασίσουν το αν, το πώς και πότε της επέμβασης, η Ελλάδα του Μνημονίου τρέχει να εμφανιστεί πιο πρόθυμη και από τις ΗΠΑ συναγωνιζόμενη την Τουρκία, αλλά κατέχοντας μια πολύ διαφορετική από την Τουρκία θέση και συμφέροντα στην περιοχή.
Επιπλέον, για πρώτη φορά στη μεταπολίτευση η Ελλάδα καλεί σε επίθεση σε χώρα της περιοχής.
Πρόκειται για την ίδια ακριβώς συμπεριφορά και ραγιαδισμό που επιδεικνύει η άρχουσα τάξη και η μνημονιακή της κυβέρνηση απέναντι στην τρόικα, τρία χρόνια τώρα. Σπεύδουν να απαντήσουν «ναι» σε όλα πριν ακόμη τους θέσουν τους όρους. Και όπως αδιαφορούν παντελώς για το αν οι όροι των δανειακών συμβάσεων που υπογράφουν έχουν κάποια σχέση με την πραγματικότητα• όπως αδιαφορούν παντελώς για το αν οι όροι αυτοί σημαίνουν μεγαλύτερη οικονομική επιδείνωση, και καταστροφή της χώρας• το ίδιο αδιαφορούν παντελώς για το δίκαιο και άδικο της επέμβασης στη Συρία, το νόμιμο και παράνομο, την προσχηματικοτητα των λόγων της επέμβασης και κυρίως αδιαφορούν παντελώς για τις συνέπειες που θα έχει για τη χώρα η συμμετοχή της με τον ένα ή άλλο τρόπο σε αυτό το έγκλημα των Αμερικανών και των «πρόθυμων» φίλων τους. Το μόνο που τους νοιάζει είναι να φανούν έστω και για λίγο «πολύ» χρήσιμοι, να φανούν «πρόθυμοι», περισσότερο και από τα αφεντικά τους αν είναι δυνατόν. Κάτι σαν τον γλοιώδη τοπικό πολιτευτή που υποδυόταν ο Παπαγιαννόπουλος στην ταινία Υπάρχει και φιλότιμο...
Και πάνω που επιδεικνύουν το νέο αυτό μνημείο δουλοπρέπειας ανακαλύπτουν αίφνης την «Ελλάδα της σταθερότητας και της ειρήνης». Δίπλα στο success story της εξαθλίωσης έχουμε τώρα την Ελλάδα της σταθερότητας και της ειρήνης που παρέχει χωρίς φειδώ εγκαταστάσεις και υποδομές και εναέριο χώρο για μια επέμβαση των ΗΠΑ που πλην της Γαλλίας δεν έχει τη στρατιωτική στήριξη καμιάς άλλης ευρωπαϊκής δύναμης παρά μόνο της Τουρκίας, του Ισραήλ και των απολυταρχιών του Κόλπου.
Αλλά δύναμη ειρήνης και σταθερότητας προϋποθέτει μια χώρα που υπερασπίζεται τα δικαιώματα και την ευημερία των εργαζόμενων και του λαού της, και σημαίνει μια χώρα με φιλειρηνική, ανεξάρτητη και πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική, όχι δουλοπρεπώς υποταγμένη στους ισχυρούς «συμμάχους»-δανειστές.
http://tsak-giorgis.blogspot.gr
