 |
| φωτο www.ethnos.gr
Με τους ίδιους τρόπους και μεθόδους που ο εικονιζόμενος
συνέτριψε τον παλαιού τύπου φασισμό θα συντριβεί
και ο σύγχρονος φασισμός.
|
Όπως συνήθως οι κινητοποιήσεις αυτές βρίσκουν αδιάφορη έως εχθρική την εργατική μας τάξη που η μαζική παρουσία των αλλοδαπών σε εργάσιμες θέσεις δεν συμβάλλει και λίγο στην δική της ανεργία.
Η «ΑΡΙΣΤΕΡΑ» με την σειρά της αποκαλεί «ΔΙΕΚΔΙΚΗΤΙΚΕΣ» ως και «ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΕΣ» αυτές τις κινητοποιήσεις της, που στην πραγματικότητα δεν είναι παρά έντεχνα οργανωμένες κοινωνικές αναταραχές, που όχι μόνο δεν ωφελούν, αλλά στην πραγματικότητα βλάπτουν την Ελληνική εργατική τάξη, αφού διεκδικούν την νομιμοποίηση των αιτίων διόγκωσης και μονιμότητας της ανεργίας της.
Σε αυτές τις κοινωνικές αναταραχές η ανούσια και άσκοπη «επαναστατική γυμναστική» και το συνακόλουθο σουβλατζίδικο ή ταβέρνα, αναλόγως των οικονομικών δυνατοτήτων …. ( στον «αγώνα» ενωμένοι και στην μάσα χωριστά )….. έχουν εμφανώς την τιμητική τους και αφανώς τον πρώτο λόγο, ως μοναδικά δυνατά ενισχυτικά της παρεΐστικης πολιτικής συνεκτικότητας της «ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ».
Ακόμα και αν δεχτούμε ότι κάποιοι λαοί δεν μπορούν να ζήσουν ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ στις χώρες τους, η «ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΗ» λύση παραχώρησης, της αλλότριας προς αυτούς, δικής μας πατρίδας, ως χώρο διαβίωσής τους, έρχεται απευθείας σε πλήρη ρήξη με κάθε κανόνα λογικής και φυσικά δεν συνάδει με καμιά μαρξιστική ή γενικά επαναστατική αρχή, ούτε και έχει να κάνει τίποτα με πραγματική αλληλεγγύη και φιλανθρωπία.
Η σύγχρονη σοσιαλφασιστική «ΑΡΙΣΤΕΡΑ» ξεπέρασε κατά πολύ τους Λουϊμπλανικούς και Μιλλερανικούς μινιστεριαλιστές προπάτορές της, τους Μπερνσταϊνικούς και Καουτσικούς σοσιαλδημοκράτες προγόνους της, τους Τροτσκιστομπουχαρινικούς προπάππους της, τους Χρουστιοφικομπρεζνιεφικούς παππούδες της και τους Γκορμπατσοφικογελτσινικούς γονείς της, κατακτώντας την έσχατη προαγωγή της σε ιδεολογικό και πολιτικό πρωτεργάτη του στρατοπέδου της ιμπεριαλιστικής αντίδρασης. Από ουραγός των αρχουσών τάξεων μεταστοιχειώθηκε βαθμιαία σε «πρωτοπορία» τους, όντας ένα από τα ελάχιστα παραδείγματα ομαδικής ταξικής ανόδου στην εποχή του ιμπεριαλισμού και το μοναδικό ως προς την έκτασή του από πολιτική άποψη.
Με το τέλος του 20ου και το πέρασμα στον 21ο αιώνα μονιμοποίησε την ταξική της θέση με την αναβάθμισή της από κατεξοχήν παραγωγό σε αποκλειστικό παραγωγό τελικά των σύγχρονων όπλων, νικώντας στον ελεύθερο ανταγωνισμό τους φασίστες – εθνικοσοσιαλιστές συγγενείς της, παρουσιάζοντας συνεχώς και σε αλλεπάλληλες διεθνείς εκθέσεις τα διαρκώς βελτιούμενα σύγχρονα όπλα, κατακτώντας δίκαια το αξίωμα του αποκλειστικού προμηθευτή και εμπλουτίζοντας με αυτά το ιδεολογικό οπλοστάσιο της αστικής παγκοσμιοποίησης. Απολύτως επάξια όλα αυτά, αφού ολοένα γίνεται και πιο ευδιάκριτο πως με την διαρκή χρήση αυτών των έξυπνων όπλων και τους συνεχείς βομβαρδισμούς, οι παράπλευρες απώλειες αυξάνονται, περιλαμβάνοντας συχνά ολάκερα έθνη και λαούς.
Στην ιστορία οι όποιες άρχουσες τάξεις, όταν συμβάδιζαν με την κοινωνική πρόοδο, εξέφραζαν αυτή τους την θέση με την εγκόλπωση του ό,τι υγιέστερου μπορούσε να απαντηθεί στον ιστορικό τους δρόμο. Η υγεία συμβαδίζει πάντα με την πρόοδο.
Ο σύγχρονος πολυεθνικός υπερμονοπωλιακός ιμπεριαλισμός, εκφραστής της πιο βαθειάς παρακμής του ανθρώπινου γένους, αναζητεί και υιοθετεί την αρρώστια όπου την βρεί, ενστερνιζόμενος τα πρότυπα του αντί - «ΕΘΝΙΚΟΥ» ιουδαιοχριστιανικού ανθελληνικού μεσαίωνα.
Οι «ΑΡΙΣΤΕΡΟΙ» μισθωτοί ΣΟΣΙΑ – ΛΗΣΤΕΣ υπηρεσίας της διεθνούς κεφαλαιοκρατίας, προσανατόλισαν την χριστιανογεννή αγάπη με αποκλειστική κατεύθυνση προς το καθετί φυσικά, κοινωνικά και πνευματικά άρρωστο, ιδεολογικοποιώντας την ενεργητική ενίσχυση της ασθένειας ενάντια στην υγεία, όσο κανείς άλλος στο ιστορικό παρελθόν, διά της παραχάραξης του ΜΑΡΞΙΣΜΟΥ - ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟΥ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΥ, έτσι που η «ΣΥΜΠΟΝΟΙΑ» προς τους αρρώστους να αναβαθμιστεί σε ποιοτικό άλμα συμπαράταξης με την αρρώστεια και να υπερμεγεθυνθεί σε βαθμό που να θεωρείται η ασθένεια προσόν αξιοστήρικτο, χαίρον πάσης βοηθείας, έτσι που να εμποδίζεται η ανάπτυξη και ενίοτε ακόμα και η ύπαρξη του υγιούς προς χάριν των νόσων και νοσούντων – ειδικά μάλιστα όταν οι τελευταίοι εκτός από ασθενείς τυγχάνουν και οδοιπόροι …. Με τρόπο μάλιστα που αν οι άρρωστοι πάσχουν από μολυσματικές μεταδοτικές ασθένειες, τότε τόσο το καλύτερο για τους ίδιους. Και φυσικά τόσο το χειρότερο για τους εχθρικά διακείμενους υγιείς που το μόνο που επιδιώκουν είναι να περιοριστεί η ασθένεια στην κατάλληλη κι αναλογούσα νοσοκομειακή καραντίνα. Και φυσικά εδώ οι ψευδοσοσιαλιστές θα μας κατηγορήσουν για προθέσεις ίδρυσης στρατοπέδων συγκέντρωσης.
Το επιχείρημα ότι δεν υπάρχει λαθρομεταναστής γιατί δεν μπορεί να υπάρχει λαθραίος άνθρωπος είναι το καλύτερο επιχείρημα των πάσης φύσεως λαθροχείρων που επιχειρούν να δικαιολογήσουν ιδεολογικά και να τεκμηριώσουν θεωρητικά τις λαθραίες πράξεις των αφεντικών τους και των ίδιων. Οι «αριστεροί» μας παρακάμπτουν το ζήτημα του νόμιμου κοινωνικού ελέγχου, παραβλέποντας σκόπιμα και αποσιωπώντας τις προστατευτικές του ιδιότητες. Ας μας απαντήσουν λοιπόν οι λαθρόβιοι της «αριστεράς» αν υφίσταται ή όχι η έννοια του λαθραίου γενικά, πχ της λαθροεισαγωγής και λαθραπόβασης. Και αν ναι, πώς μπορεί να ονομαστεί ο λαθραποβιβαζόμενος σε μια χώρα που μετέβη εκεί με σκοπό να εγκατασταθεί εκεί ?
Λαθραία ονομάζονται τα εμπορεύματα που δεν υποβλήθηκαν στον νόμιμο έλεγχο και δασμό. Υπάρχουν ή όχι λαθρέμποροι, ή μήπως για να αποκαλεστούν έτσι πρέπει να επιδίδονται αποκλειστικά στην εμπορία ναρκωτικών και ανθρώπινων οργάνων ? Υπάρχουν ή όχι γενικά λαθροθήρες και λαθραλιείς, ή αυτός ο χαρακτηρισμός αφορά μόνο όσους κυνηγούν ελάφια και ζαρκάδια και προστατευόμενα αλιεύματα ? Υπάρχουν γενικά λαθρεπιβάτες και λαθρόχειρες, ή μήπως έτσι πρέπει να χαρακτηριστούν μόνο όσοι επιβιβάζονται στα μεταφορικά μέσα των «αριστερών» μας και κλέβουν αποκλειστικά τα «σοσιαλιστικά» σπίτια τους ? Και τέλος οι μεγαλοκαπιταλιστές είναι ή όχι λαθραίοι άνθρωποι ??????
Όπως φαίνεται οι σύγχρονοι λαθροφασίστες είναι τα γελοία ακροδεξιά χρυσαύγουλα. Που έχουν μείνει πίσω, με το δύστοκο πλέον παλαιού τύπου αυγό του όφεως υπό μάλης, χαμένοι στον ελεύθερο ανταγωνισμό από την «αριστερά», αλλά που λόγω κοινής κοινωνικής αφετηρίας, κάνουν πλάτες στους σύγχρονους νόμιμους στην κοινή γνώμη φασίστες της «αριστεράς», στους κόλπους της οποίας εκκολάπτεται από καιρό το αυγό του νεομεσαιωνικού δεινοσαύρου.
Οι ρίζες του σύγχρονου φασισμού αναπτύσσουν και δένουν κορμό με την θέσμιση και εφαρμογή των τεσσάρων κεφαλαιοκρατικών «ελευθεριών» που συνοψίζονται στην διασυνοριακή ελευθερία, δηλαδή στην υλοποίηση της κεφαλαιοκρατικής ανάγκης για ανοιχτά σύνορα : ελευθερία διακίνησης 1) εμπορευμάτων … 2) κεφαλαίων … 3) υπηρεσιών … και 4) εργατικού δυναμικού ….. δεν χρειάζεται να το καλοσκεφτεί κανείς, για να δει ότι οι τρεις πρώτες χωρίς την τέταρτη, δεν είναι παρά ταξικό όπλο με άσφαιρα πυρά.
Θα μας πουν οι «ΑΡΙΣΤΕΡΟΙ» ότι η επιστροφή στους δασμούς είναι βηματισμός προς τα πίσω . Ο αγρότης πατατοπαραγωγός που καταστρέφεται ας οδηγηθεί στην προλεταριοποίηση. Έτσι θα έρθει τάχαμ δήθεν πιο κοντά η προλεταριακή επανάσταση.
Είναι όμως έτσι τα πράγματα ?
Καταρχήν ο σύγχρονος καπιταλισμός έχει οδηγηθεί στην πλήρη και ολική αντίθεση και ρήξη ανάμεσα στις παραγωγικές σχέσεις και τις παραγωγικές δυνάμεις που ήδη ανέπτυξε. Δεν υπάρχουν πια θέσεις εργασίας για την εμπράγματη προλεταριοποίηση νέων εκπεσόντων αγροτών. Δεν θα υπάρξει καμία τέτοια καπιταλιστική ανάπτυξη παρά τις όποιες εξαγγελίες της Σαμαρωμένης «ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ», από τους πιο Κουρέληδες μέχρι `τους πιο «ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ ΚΟΜ …. ΜΟΥΝΙΣΤΕΣ». Συνεπώς δεν θα υπάρξει και καμία αντίστοιχη περαιτέρω προλεταριοποίηση, και αναγκαστικά αλλού θα καταλήξουν ταξικά αυτοί οι αγρότες. Ακριβώς εκεί που καταλήγουν οι μικρομαγαζάτορες που κλείνουν. Το κοινωνικό περιθώριο δεν απαρτίζει τμήμα της εργατικής τάξης ως τάξης. Τα συμπεράσματα είναι εύλογα για τον καθένα ….
Η εργατική τάξη, και οι λοιποί μισθωτοί και εργαζόμενοι εδώ και χρόνια προσανατόλιζαν τον αγώνα τους κυρίως σε αιτήματα μισθολογικών αυξήσεων και υπερωριακών επαυξήσεων και όχι μείωσης του εργάσιμου χρόνου. Έτσι μειώθηκε η ανάγκη διόγκωσης του εργατικού δυναμικού.
Αλλά ας τα παραβλέψουμε αυτά και ας τους στείλουμε – κατά φαντασίαν βέβαια –στο εργοστάσιο και την όποια δυνατή προλεταριοποίηση ( Πρέπει όπως βλέπετε να αναπτυχθεί κι άλλο ο καπιταλισμός …. Όπως λένε οι «ΑΡΙΣΤΕΡΟΙ» μας για να φτάσουμε στην προλεταριακή επανάσταση ….. Μια τέτοια ανάπτυξη όμως είναι στην σύγχρονη εποχή ένα απολύτως ουτοπικό ενδεχόμενο και μια ολοκληρωτικά αδύνατη πραγματικότητα …..)
Μεγαλώνοντας έτσι το προλεταριάτο κάνει την επανάστασή του … αλλά μένει χωρίς τρόφιμα …..( Και εδώ μιλάμε μόνο για αγροτική παραγωγή και τρόφιμα …. Φανταστείτε τι έχει να γίνει με την έλλειψη παραγωγής και άλλων προϊόντων πέραν των αγροτικών και διατροφής γενικά, αφού τα ανοικτά σύνορα εξαλείφουν σε πολλές χώρες πολλούς και διάφορους παραγωγικούς κλάδους …) Η επανάσταση βολοδέρνει και συντρίβεται, ερχόμενη σε αντίθεση με την συντριπτική πλειοψηφία του πενόμενου πληθυσμού, και του ίδιου του επαναστατήσαντος και διαρκώς μεταμελούμενου προλεταριάτου στην συνέχεια …. Η βραχύχρονη σοσιαλιστική εξουσία γίνεται μια κακή ανάμνηση …. και τέλος …. Της ιστορίας …. Είναι ακριβώς εδώ που ακόμα και ο Φουκουγιάμα δήλωσε αλλαγή απόψεων. Ενώ η «ΑΡΙΣΤΕΡΑ» επιμένει στο ίδιο έργο ….. Και όπως λέει και ο γνωστός λαϊκός αοιδός Καράς : « ΠΑΙΡΝΩ ΤΗΝ ΒΑΛΙΤΣΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΦΕΥΓΩ, ΤΟ ΕΧΩ ΞΑΝΑΔΕΙ ΤΟ ΕΡΓΟ».
Και σε περίπτωση σοσιαλιστικής εξουσίας, και στον σοσιαλισμό δασμοί ? θα ρωτήσουν κάποιοι. Ναι κύριοι, και στον σοσιαλισμό δασμοί. Ο σοσιαλισμός θα νικήσει διαδοχικά σε ξεχωριστά παρμένες χώρες, με την σειρά που αυτές θα καθίστανται αδύναμοι κρίκοι της ιμπεριαλιστικής αλυσίδας. Αυτές οι χώρες στα πλαίσια του ιμπεριαλισμού δεν μπορεί να εμφανιστούν καταρχήν παρά μόνο ανάμεσα στις λιγότερο αναπτυγμένες. Που φυσικά θα παράγουν, τουλάχιστον στην αρχή με μεγαλύτερο κόστος από τις αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες. Για να επιβιώσει το νέο σοσιαλιστικό σύστημα πρέπει να αναπτύξει την δική του οικονομία, άμεσα και στους περισσότερους κλάδους της παραγωγής όπου είναι δυνατόν, φροντίζοντας να δημιουργήσει προϋποθέσεις μελλοντικής ανάπτυξης και σε εκείνους που οι όποιες αντικειμενικές δυσκολίες το αποτρέπουν άμεσα και απαρχής.
Εκείνοι που αρνούνται να δεχτούν αυτές τις θέσεις ξεφεύγουν ολοκάθαρα από την λενινιστική θεωρία της ανισόμετρης ανάπτυξης και του σοσιαλισμού σε μια και μόνη χώρα και προσχωρούν στην Τροτσκιστική θεωρία της «ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ», που θέλει την προλεταριακή επανάσταση όχι απλά ως ενιαίο, αλλά ως συμπαγές γίγνεσθαι, σαν μια αδιαίρετη συνέχεια χωρίς διακριτούς σταθμούς. Έτσι η νίκη της κοινωνικής επανάστασης στην κάθε ξεχωριστή χώρα έχει κιόλας παραπεμφθεί στις καλένδες του «ΕΠΕΚΕΙΝΑ» …. Η μόνη δυνατή επικράτηση του σοσιαλισμού, δηλαδή η εγκαθίδρυση της σοσιαλιστικής εξουσίας σε διακριτή συνέχεια σε μια ξεχωριστά παρμένη χώρα καταρχήν και συνεπώς κατά την ιστορική συνέχεια σε μια κατ’ ακολουθία σειρά ξεχωριστά παρμένων χωρών, καθίσταται έτσι αδύνατη …. Έλληνες, μπορείτε να πεθάνετε αναμένοντας την σοσιαλ … κομ … μουνιστική ( Ε ρε που θα γυρίσει ο τροχός ν΄απαυτώσει κι ο φτωχός ) ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ της παγκόσμιας επανάστασης και την ανάσταση των νεκρών ….. Ως εναλλακτική λύση στους μη ικανοποιημένους από την τόση αναμονή προσφέρεται ο προσηλυτισμός και προσχώρηση στους ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ. Είναι μια αρκετά ικανοποιητική λύση μιας και ο θεϊκός παράδεισος του ΙΕΧΩΒΑ αναμένεται πολύ συντομότερα από την «ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ», τόσο που συγκριτικά θάλεγε κανείς ότι σχεδόν επίκειται …. Άλλωστε και ο ΙΕΧΩΒΑ όπως και ο Μαρξ είναι αρειμάνιος γενειοφόρος. Το λοιπόν τι ΜΑΡΞ τι ΙΕΧΩΒΑ … Ούτως ή άλλως, είτε σαν τάχα «ΜΑΡΞΙΣΤΕΣ» είτε ως πιστοί του ΙΕΧΩΒΑ, μουσίτσες θα παραμείνουν.
Αλλά ως εδώ και μη παρέκει …..
Πριν λίγο καιρό είχε δημοσιευτεί μέσα στο παρόν ιστολόγιο το άρθρο δύο καπετάνιων του ελληνικού εμπορικού ναυτικού. Μας περιέγραψαν ξεκάθαρα πως το εφοπλιστικό κεφάλαιο - ένα από τα αρχικά πρότυπα του σύγχρονου πολυεθνικού κεφαλαίου - εφαρμόζει έναν εθνο-διεθνικό κορπορατισμό, στην ιεραρχία και τις ειδικότητες των πλοίων τους …. Το κάθε έθνος βρήκε την ανάλογη θέση στο πλήρωμα, συναρτώντας με τις άλλες εθνικές συντεχνίες τη συνολική δέσμη του πληρώματος, και συνέρχεται με τα πληρώματα του λοιπού στόλου σε ενιαίο διεθνικό φάτσιο.
Τα τελευταία χρόνια οι εφοπλιστές με τις τράπεζες τους έχουν φτιάξει σχολές στην Λατινική Αμερική και Αφρική, και πιστοποιούν τους αποφοίτους, προερχομένους κυρίως από την Αργεντινή και την Γκάνα, ενώ τους ολοένα μειούμενους Έλληνες τους αφήνουν να βολοδέρνουν στην θεωρητική σφαίρα, και πρακτικά ανεκπαίδευτους. Πράγματι πολύ «διεθνιστικό» το εφοπλιστικό κεφάλαιο !!!! Αναμένεται η φυσική ενσωμάτωση του στον παγκόσμιο σοσιαλισμό. Κάτι που θυμίζει το μπουχαρινικό πέρασμα των κουλάκων στον σοσιαλισμό …. Το δίδυμο του «αριστερού» Τρότσκι και του «δεξιού» Μπουχάριν συναδελφωμένα ξανά επί το έργον …….
Ακριβώς τον ίδιο κορπορατισμό είναι που επιδιώκει να διαμορφώσει και επί εθνικών εδαφών σε παγκόσμια κλίμακα το φιλομεταναστευτικό «διεθνιστικό» …. «αντιρατσιστικό» πολυεθνικό κεφάλαιο με το αργυρώνητο λόμπυ του. Μίσθαρνη ιδεολογική πρωτοπορία σε αυτήν την προσπάθεια του οι στρατευμένοι «αντιρατσιστές», «διεθνιστές», «αριστεροί» που αποδίδουν τα εύσημα ανάπτυξης και προοδευτικότητας στην δραστηριότητα του αστικού κοσμοπολιτισμού …. Αιδώς Αχρείοι ….
Αυτό που έγινε στα καράβια εφαρμοσμένο στην κλίμακα μιας ολόκληρης χώρας δεν σημαίνει άλλο παρά την δια ξεπατώματος αντικατάσταση ενός ολόκληρου έθνους, ενός ολόκληρου λαού, σημαίνει εθνοκτονία και γενοκτονία …. ( η διαδικασία ξεκίνησε στην Ευρώπη με την Γιουγκοσλαβία και συνεχίζεται στην Ελλάδα …. Η «παγκόσμια επανάσταση» του τροτσκιστοφασισμού κατέληξε σε αλληλοδιαδεχόμενες επιμέρους γενοκτονίες σε μια και μόνη χώρα την κάθε φορά ….. Ίσως αυτό να είναι και το καλύτερο πρόσχημα για κάποιους τάχα «Σταλινικούς» που φυτοζωούν στην ακολουθία της τροτσκιστοφασιστικής πολιτικής …. ).
Κι αυτό η φιλομεταναστευτική ψευδοαριστερά τολμά να το αποκαλεί προοδευτικό. Ο φασισμός υπήρξε από γενετική άποψη, πάντα αριστερογεννημένος και δεξιόστροφος. Ο ξεμασκαρεμένος πια ακροδεξιός δεν μπορεί να ακολουθήσει την αριστερή του πρωτοπορία για να συγκροτηθούν σε ενιαίο κοινωνικό κίνημα. Ο παλαιάς κοπής και αρχών φασισμός από την μια συνδαυλίζει τον νέο σε μια αλληλοενισχυτική αντιπαράθεση, κι από την άλλη ντρέπεται να πει το πραγματικό του όνομα. Ο σύγχρονος «αριστερός» - «επαναστάτης» αδερφός του διόλου δεν αισχύνεται να διακηρύσσει τις μεθόδους του και να τις ονομάζει μάλιστα προοδευτικές, παρουσιάζοντας και εξομοιώνοντας τους σχεδιασμούς και τα πεπραγμένα της διεθνούς φασιστικής εξουσίας με τον προλεταριακό διεθνισμό …
Στέλιος Καζαντζίδης
