Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Μάκης Βορίδης είναι πολιτικά στιγματισμένος από το ακροδεξιό παρελθόν του. Δεν υπάρχει επίσης αμφιβολία ότι ο Βύρων Πολύδωρας είναι στιγματισμένος από το γεγονός ότι κατά τη μία και μοναδική ημέρα (!) που υπήρξε πρόεδρος της Βουλής πέρυσι τον Μάιο κατόρθωσε να διορίσει την κόρη του. Αναμφίβολα και οι δύο είναι πικραμένοι προσωπικά από τον τρόπο που τους χειρίστηκε ο πρωθυπουργός και ομοϊδεάτης τους Αντώνης
Σαμαράς - ο μεν Μ. Βορίδης επειδή δεν τον έκανε υπουργό, ο δε Β. Πολύδωρας επειδή δεν τον έκανε πρόεδρο της Βουλής ή έστω υπουργό.
Οποιος όμως περιορίσει την πολιτική βαρύτητα των πρόσφατων δηλώσεών τους απλά και μόνο στην προσωπική τους πικρία, πλανάται πλάνην οικτράν και ουσιαστικά δεν έχει καταλάβει το σοβαρότατο και βαθύτατο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η ΝΔ.
Ενώ όλοι έχουν αντιληφθεί το υπαρξιακό πρόβλημα του ΠΑΣΟΚ και ότι το τέλος αυτού του πάλαι ποτέ κραταιού κόμματος πλησιάζει, ελάχιστοι έχουν συνειδητοποιήσει ότι ανάλογο πρόβλημα επείγεται να λύσει και η ΝΔ. Η συνάθροιση της χειρότερης από πλευράς εκλογικής επιρροής ΝΔ που υπήρξε ποτέ (το ποσοστό της ΝΔ τον Ιούνιο του 2012 είναι χειρότερο μόνο εκείνου του Μαΐου του 2012, το οποίο όμως υπήρξε «στιγμιαίο» καθώς η Βουλή διαλύθηκε σε μία μέρα) και των υπολειμμάτων του ΠΑΣΟΚ προκειμένου να σχηματιστεί όπως όπως κυβέρνηση δεν έλυσε κανένα πρόβλημα. Απλώς κερδήθηκε χρόνος για το κατεστημένο προκειμένου να αναδιατάξει το πολιτικό σκηνικό.
Με άλλα λόγια, αν η ΝΔ παραμείνει ως έχει, αποκλείεται να κατορθώσει να σχηματίσει εκ νέου κυβέρνηση μετά τις επόμενες εκλογές. Αυτό το γνωρίζουν άριστα οι επαΐοντες και όσοι επηρεάζουν καθοριστικά τις πολιτικές εξελίξεις, γι' αυτό και πιέζουν τον Αντ. Σαμαρά να αλλάξει τη ΝΔ προκειμένου να υπάρξει διέξοδος για το σύστημα. Με το ΠΑΣΟΚ διαλυμένο και με μονοψήφιο ποσοστό και ένα ποσοστό της τάξης του 18% (!) των ψηφοφόρων της Δεξιάς να ψηφίζει άλλα κόμματα (Ανεξάρτητοι Ελληνες 7,5% και Χρυσή Αυγή 6,9% πέρυσι τον Ιούνιο συν 1,6% το καθένα για τα εξωκοινοβουλευτικά κόμματα του ΛΑΟΣ και της Δράσης), η ΝΔ όπως είναι δεν μπορεί να αποτελέσει κυβερνητική λύση. Λύση μπορεί να βρεθεί με την αλλαγή της ΝΔ προς δύο κατευθύνσεις, οι οποίες όμως είναι σχεδόν ασυμβίβαστες μεταξύ τους.
Η πρώτη είναι να ενσωματώσει η ΝΔ τις δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ που συγκυβερνούν μαζί της, να αλλάξει πιθανότατα όνομα και να διεκδικήσει την εξουσία ως ένα μπλοκ, ενιαίο προσωρινά, των μνημονιακών δυνάμεων της Δεξιάς και του Κέντρου που θα συγκρουστούν μετωπικά με τον ΣΥΡΙΖΑ και τις υπόλοιπες δυνάμεις της Αριστεράς, αλλά και τους Ανεξάρτητους Ελληνες. Αυτήν τη λύση επιδιώκουν και προωθούν τόσο το ελληνικό κατεστημένο όσο και οι Γερμανοί και η ΕΕ. Αυτή η επιλογή έχει πιθανότητες δικαίωσης, αν οι επόμενες εκλογές διεξαχθούν σε κλίμα σχετικά ήπιο υπό το πρίσμα ότι δεν θα υπάρχουν αλλεπάλληλες μαχητικές εκδηλώσεις έκφρασης της λαϊκής οργής.
Η δεύτερη κατεύθυνση λύσης είναι να επιχειρήσει η ΝΔ να ενσωματώσει και να προσελκύσει τους ψηφοφόρους της Ακροδεξιάς, οι οποίοι πέρυσι τον Ιούνιο ψήφισαν Χρυσή Αυγή. Αυτό θα μπορούσε να συμβεί, θεωρητικά μιλώντας, υπό δύο προϋποθέσεις. Πρώτα πρώτα με την αλλαγή ηγέτη του κόμματος της ΝΔ και κατόπιν με την αλλαγή εν μέρει της γραμμής ώστε να ενσωματώσει και κάποια φιλολαϊκά στοιχεία, έναν συνδυασμό κάποιων δημαγωγικών μέτρων και κάποιας εξίσου δημαγωγικής ρητορικής. Αυτήν τη δεύτερη επιλογή υποστήριξαν με τις δηλώσεις τους ο Μάκης Βορίδης, ο Βύρων Πολύδωρας, ο Αδωνις Γεωργιάδης, ο Φαήλος Κρανιδιώτης, αλλά και ο ακραιφνής σαμαρικός γενικός γραμματέας της κυβέρνησης Τ. Μπαλτάκος.
Ολοι αυτοί είναι σε θέση να απευθυνθούν με πειστικό τρόπο στους ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής και να τους προσελκύσουν, αν βρίσκονταν κατά κάποιον τρόπο ηγέτες της ΝΔ. Αυτό δεν σημαίνει ότι συνωμοτούν ή βυσσοδομούν για να ανατρέψουν τον Αντώνη Σαμαρά. Θα μπορούσαν όμως να αποτελέσουν στελέχη του ηγετικού πυρήνα μιας σκληρής, ενωμένης Δεξιάς και Ακροδεξιάς σε πολιτικό επίπεδο, αν οι συνθήκες που θα υπάρχουν στη χώρα εξωθήσουν τα πράγματα σε μια τέτοια επιλογή ακροδεξιάς μετάλλαξης της ΝΔ. Οταν ο Βύρων Πολύδωρας δηλώνει ότι «ο κίνδυνος δεν είναι η Χρυσή Αυγή, είναι η τρόικα» και ότι «υποχωρούμε διαρκώς, δεν βλέπω ότι νικάμε στη διαπραγμάτευση», δίνει το πολιτικό στίγμα της δεύτερης εκδοχής μετάλλαξης της ΝΔ. Εχουμε πολλά, πάρα πολλά να δούμε ακόμη.
Δημοσιεύθηκε στο Έθνος την 3/7/2012
