Η αριθμητική της σκλαβιάς

ΦΩΤΟ fonirodopis.gr

       Τα αστικά ΜΜΕ και οι εξωνημένες γραφίδες τους έχουν κάθε λόγο ν’ ασχολούνται με την παραπολιτική. Με το τι είπε ο ένας και τι έκανε ο άλλος, με δημάρχους που δίνουν σόου με παραιτήσεις που υποβάλλονται μόνο στα ΜΜΕ (και όχι «όπου δει»), με υπουργούς που κάνουν ή δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους.

Ομως, πίσω από το όργιο του παραπολιτικού κουτσομπολιού υπάρχουν οι αριθμοί που κρέμονται ως δαμόκλειος σπάθη πάνω από τα κεφάλια δεκάδων χιλιάδων εργαζόμενων.


– 25.000 πρέπει να βγουν σε διαθεσιμότητα μέχρι το τέλος του χρόνου, εξαναγκαζόμενοι να ζουν με το 75% ενός μισθού που ήδη έχει πετσοκοπεί κάμποσες φορές.

– 4.000 πρέπει να απολυθούν μέχρι το τέλος του χρόνου.

– 11.000 πρέπει να απολυθούν το 2014.

Εχει καμιά σημασία ποιοι ακριβώς θα είναι αυτοί που θα μπουν σε διαθεσιμότητα; Εχει καμιά σημασία αν αυτοί που θα απολυθούν θα προέλθουν από τους τεθέντες σε διαθεσιμότητα ή και από άλλες «δεξαμενές»; Το μόνο βέβαιο είναι πως αν κάποιοι μεταταγούν σε άλλες υπηρεσίες (π.χ. κάποιοι από τους καθηγητές της τεχνικής εκπαίδευσης) ή επαναπροσληφθούν (π.χ. ένα μέρος από τους απολυμένους της ΕΡΤ), κάποιοι άλλοι θα πάρουν υποχρεωτικά τη θέση τους.

Οι αριθμοί είναι ανελαστικοί και αυτό το μήνυμα έστειλαν οι αποικιοκράτες της ΕΕ με την απόφαση του Euroworking group την περασμένη Τετάρτη, όταν απαίτησαν να μπουν σε διαθεσιμότητα καμιά ογδονταριά ακόμα εκπαιδευτικοί, επειδή με τις ψιλοαλλαγές που έγιναν στη Βουλή, όταν ψηφιζόταν το πολυνομοσχέδιο, άλλαξαν οι τελικοί αριθμοί.

Η ηττοπάθεια είναι χειρότερη από την ήττα, γράφαμε σ’ αυτό το χώρο την προηγούμενη εβδομάδα. Σ’ αυτή την ηττοπάθεια ποντάρει η κυβέρνηση. Στη μετατροπή των εργαζόμενων σ’ ένα τρομαγμένο κοπάδι, στο οποίο επικρατεί το «ο σώζων εαυτόν σωθήτω».

Περιθώρια για ατομικές λύσεις δεν υπάρχουν. Πολλοί το έχουν νιώσει δραματικά στο πετσί τους αυτό. Νόμιζαν ότι θα τη βγάλουν καθαρή, κρύβονταν τρομαγμένοι για να προστατευθούν, όταν όμως τους βρήκε το βόλι κοίταξαν γύρω τους και είδαν πως ήταν ελάχιστοι οι συναγωνιστές τους. Αντίθετα, ήταν πολλοί οι διάφοροι λογάδες που κερδοσκοπούν πολιτικά με τον πόνο των εργαζόμενων, τάζοντας λύσεις όταν έρθουν στην εξουσία και λειτουργώντας ταυτόχρονα ως κοινωνικό αμορτισέρ του συστήματος.

Λύσεις δεν πρόκειται να φέρουν οι εκλογές. Λύσεις μπορεί να φέρει μόνο ο αγώνας. Ο αγώνας, όμως, για να ‘ναι ουσιαστικός και αποτελεσματικός, δε θέλει τρομαγμένα κοπάδια, αλλά μια πολιτικά οργανωμένη εργατική τάξη.

http://www.eksegersi.gr