Προς υπεράσπιση του Θανάση Παφίλη, για τις δηλώσεις του σχετικά με το ’89, τον τότε ενιαίο Συνασπισμό και την Κυβέρνηση Τζαννετάκη, προσέτρεξε ο Ριζοσπάστης (23- 7- 2013) με σχόλιο του που φέρει τον τίτλο «Έχει κι η σπέκουλα τα όριά της». Ο Ριζοσπάστης τα βάζει με «μια σειρά Μέσα Ενημέρωσης» διότι «αναπαρήγαγαν την… δήλωση του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του ΚΚΕ» καθώς και, όπως γράφει, με «γνωστές και μη εξαιρετέες αντιΚΚΕ ιστοσελίδες». Αν και δεν το λέει, προφανώς αναφέρεται και στον Εργατικό Αγώνα για το δημοσίευμά μας «Η μεταπολίτευση, το ’89, η ηγεσία του ΚΚΕ και ο Θ. Παφίλης!».
Ο Ριζοσπάστης δεν αναφέρει το σύνολο των επίμαχων δηλώσεων του Θ. Παφίλη, που σχολιάσαμε εμείς, παρά μόνο το μέρος εκείνο που αφορά στην κυβέρνηση Τζανετάκη. Ισχυρίζεται μάλιστα ότι αυτές οι δηλώσεις δεν αφορούσαν μόνο την κυβέρνηση Τζανετάκη αλλά και την Οικουμενική κυβέρνηση υπό τον Ξενοφώντα Ζολώτα. Η αλήθεια είναι πως ο Θ. Παφίλης ρωτήθηκε μόνο για την κυβέρνηση Τζανετάκη και μόνο γι’ αυτήν απάντησε. Τα περί Οικουμενικής είναι εφεύρεση του Ριζοσπάστη.
Ας δούμε όμως τι ισχυρίζεται ο Ριζοσπάστης υπερασπιζόμενος τον Θ. Παφίλη
α) Ότι αυτά που είπε ο Παφίλης τα λέει το ΚΚΕ εδώ και δεκαετίες και περιέχονται στην εισήγηση της ΚΕ στο 14ο Συνέδριο που έγινε τον Δεκέμβρη του 1991
β) Τη θέση που εξέφρασε ο Θ. Παφίλης, την εξέφρασαν πριν τις εκλογές του 2012 κι άλλα στελέχη του Κόμματος, όταν καλούνταν να στοιχειοθετήσουν την άρνηση του ΚΚΕ να συμμετάσχει σε κυβέρνηση στο έδαφος του καπιταλισμού και τη διαχείρισή του.
Προς επίρρωση των ισχυρισμών του ο Ριζοσπάστης παραθέτει αποσπάσματα από την εισήγηση της ΚΕ στο 14ο Συνέδριο. Με την μόνη διαφορά ότι τα έχει κόψει και τα έχει ράψει κατά το δοκούν έτσι ώστε άλλο να λένε τα αυθεντικά ντοκουμέντα κι άλλο τα αποσπάσματα που χρησιμοποιεί ο Ριζοσπάστης. Ας τα δούμε σε αντιπαραβολή.
Το 14ο Συνέδριο, ο Ριζοσπάστης και η αλήθεια
Απόσπασμα πρώτο (όπως το χρησιμοποιεί ο Ριζοσπάστης): «Με το σημερινό συσχετισμό είναι αδύνατη κάθε διέξοδος. Με την αλλαγή του συσχετισμού δύναμης, το δυνάμωμα της ταξικής και πολιτικής πάλης μπορεί να χτυπηθεί ο δικομματισμός, να αποκρουστεί κάθε παραλλαγή ταξικής και πολιτικής συναίνεσης σε βάρος των εργαζομένων. Να κοπεί το νήμα των πρωτοβουλιών για συνεργασίες που παραγνωρίζουν τις λαϊκές απαιτήσεις και παραμορφώνουν προοδευτικά συνθήματα. Συνεργασία που δεν εξασφαλίζει προοδευτική πολιτική θα γίνει αναπόφευκτα μέρος της κρίσης. Είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη γιατί θα σκοτώσει για μια ακόμα φορά τις ελπίδες για ουσιαστικές αλλαγές στον τόπο».
Ολόκληρο το απόσπασμα («14ο Συνέδριο του ΚΚΕ- Ντοκουμέντα», έκδοση της ΚΕ του ΚΚΕ, σελ. 64- 65): «Μας καταλογίζουν ότι προβάλλουμε μια μη ρεαλιστική πολιτική, αφού αυτή δεν περιλαμβάνει μια άμεση κυβερνητική λύση στη βάση της συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ. Μας επικρίνουν ορισμένοι, άλλοι σκόπιμα άλλοι αθέλητα, ότι ενδιαφερόμαστε για την πάλη στο κοινωνικό επίπεδο, ενώ την ίδια ώρα δεν δίνουμε χειροπιαστές πολιτικές λύσεις. Μα ακριβώς αυτό είναι το μείζον πολιτικό πρόβλημα της χώρας, ότι δηλαδή δεν έχουν διαμορφωθεί οι προϋποθέσεις για μια άμεση πολιτική προοδευτική συνεργασία που θα οδηγήσει στην ανάδειξη μιας κυβέρνησης ικανής, βιώσιμης, με θέληση και θάρρος να ακολουθήσει μια διαφορετική πολιτική από όσες γνωρίσαμε, εναντίωσης προς τα μεγάλα συμφέροντα και προς όφελος των εργαζομένων.
Οι κυβερνητικές λύσεις δεν κατασκευάζονται ‘‘επί χάρτου’’ και μεις δεν είμαστε διατεθειμένοι να παίρνουμε την επιθυμία μας για πραγματικότητα. Με τα σημερινά δεδομένα η κοινωνική πάλη αναδείχνεται το κύριο πεδίο όπου θα διαμορφωθούν και θα προσδιοριστούν οι πολιτικές ανακατατάξεις και συσχετισμοί.
Με το σημερινό συσχετισμό είναι αδύνατη κάθε διέξοδος. Με την αλλαγή του συσχετισμού δύναμης, το δυνάμωμα της ταξικής και πολιτικής πάλης μπορεί να χτυπηθεί ο δικομματισμός, να αποκρουστεί κάθε παραλλαγή ταξικής και πολιτικής συναίνεσης σε βάρος των εργαζομένων. Να κοπεί το νήμα των πρωτοβουλιών για συνεργασίες που παραγνωρίζουν τις λαϊκές απαιτήσεις και παραμορφώνουν τα προοδευτικά συνθήματα. Συνεργασία που δεν εξασφαλίζει προοδευτική πολιτική θα γίνει αναπόφευκτα γέφυρα προς την πολιτική λιτότητας και διαχείρισης της κρίσης. Είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη, γιατί θα σκοτώσει για μια ακόμα φορά τις ελπίδες για ουσιαστικές αλλαγές στον τόπο.
Το ΚΚΕ δίνει ιδιαίτερη σημασία στην επίτευξη της προοδευτικής συνεργασίας σε ένα κοινό πρόγραμμα δράσης που διασφαλίζει ότι θα προωθηθούν βιώσιμες μεταρρυθμιστικές αλλαγές στο έδαφος των οποίων θα ωριμάζει η ανάγκη μιας συνολικότερης ρήξης με το σημερινό σύστημα, μιας πολιτικής που είναι ανοιχτή στην προοπτική του σοσιαλισμού. Προς αυτή την κατεύθυνση δρούμε καθημερινά. Το βάθος και η έκταση των αλλαγών που προβλέπονται εξαρτώνται οπωσδήποτε από την ανάπτυξη του λαϊκού κινήματος, από το συσχετισμό των δυνάμεων, από την επίδραση που ασκεί η πολιτική του ΚΚΕ στην κοινωνική και πολιτική ζωή του τόπου. Το ΚΚΕ θα τοποθετείται απέναντι στην εκάστοτε κυβέρνηση που επαγγέλλεται προοδευτικά μέτρα με κριτήριο το πρόγραμμά της, τη φερεγγυότητα της, τις εγγυήσεις που θα παρέχει ότι θα το προωθεί έμπρακτα».
Απόσπασμα δεύτερο (όπως το χρησιμοποιεί ο Ριζοσπάστης): «Η συμμετοχή του τότε Συνασπισμού στην κυβέρνηση Τζαννετάκη, όπως και στην Οικουμενική κυβέρνηση, στις συγκεκριμένες συνθήκες που είχαν διαμορφωθεί είχε πολιτικό κόστος (...) Προκάλεσε ιδεολογικές παρενέργειες, καθώς τα στελέχη που αποχώρησαν από το ΚΚΕ βρήκαν την ευκαιρία να αναπτύξουν ουτοπικές απόψεις για την ανάγκη συμμετοχής του Κόμματος σε οποιαδήποτε κυβέρνηση, ανεξάρτητα από το χαρακτήρα και τη σύνθεσή της, το συσχετισμό δύναμη στο κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο».
Ολόκληρο το απόσπασμα («14ο Συνέδριο του ΚΚΕ- Ντοκουμέντα», έκδοση της ΚΕ του ΚΚΕ, σελ. 66- 67): «Η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ φέρνει βαριές ευθύνες γιατί αποπροσανατολίζει ένα μεγάλο μέρος του προοδευτικού κόσμου, προβάλλοντας ως αιτία για την άνοδο της ΝΔ τη συμμετοχή του τότε Συνασπισμού στην κυβέρνηση Τζαννετάκη. Η ΝΔ άρχισε να ανακτά τις δυνάμεις της πολύ πριν, από το 1984 ακόμα, εξαιτίας της δεξιόστροφης πολιτικής του ΠΑΣΟΚ, που οδήγησε στον επαναπατρισμό ψηφοφόρων στη ΝΔ.
Το ΠΑΣΟΚ κατηγορεί τον τότε Συνασπισμό για ανίερη συμμαχία, όταν το ίδιο στο μεγαλύτερο μέρος της διετίας του υπηρέτησε με παροχές και κίνητρα το μεγάλο κεφάλαιο σε βάρος των εργαζομένων. Όταν σε συναίνεση με τη ΝΔ υιοθέτησε την ενισχυμένη αναλογική, ενώ στην αναθεώρηση του Συντάγματος αρνήθηκε την κατοχύρωση της απλής αναλογικής. Όταν το ίδιο σήμερα προβάλλει το κοινωνικό συμβόλαιο της λιτότητας και του συμβιβασμού με τα μεγάλα συμφέροντα. Όταν στο πρόγραμμά του έχουν περιοριστεί οι διαφορές με τις προτάσεις της ΝΔ σε σύγκριση με το παρελθόν. Η αντιπολίτευση στη ΝΔ δεν είναι απόδειξη για τον προοδευτισμό ενός κόμματος και της πολιτικής του. Απόδειξη είναι το πρόγραμμα και η πρακτική του.
Το Κόμμα μας έγκαιρα είχε τονίσει ότι η αυτοδύναμη ΝΔ θα ακυρώσει το όποιο θετικό έργο έγινε στο τρίμηνο της κυβέρνησης Τζαννετάκη. Η συμμετοχή του τότε Συνασπισμού στην κυβέρνηση Τζαννετάκη, όπως και στην Οικουμενική κυβέρνηση, στις συγκεκριμένες, συνθήκες που είχαν διαμορφωθεί είχε πολιτικό κόστος για την Αριστερά, που εκφράστηκε στις εκλογικές αναμετρήσεις. Προκάλεσε ιδεολογικές παρενέργειες, καθώς τα στελέχη που αποχώρησαν από το ΚΚΕ βρήκαν την ευκαιρία να αναπτύξουν ουτοπικές απόψεις για την ανάγκη συμμετοχής του Κόμματος σε οποιαδήποτε κυβέρνηση, ανεξάρτητα από το χαρακτήρα και τη σύνθεσή της, το συσχετισμό δύναμης στο κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο. Τα προβλήματα αυτά θα είχαν αντιμετωπιστεί ευκολότερα, αν υπήρχε συνοχή στην ΚΕ και αναπτύσσονταν ιδεολογική δουλιά στις λαθεμένες απόψεις».
Αντί επιλόγου
Όπως εύκολα θα διαπιστώσει ο αναγνώστης, ο Ριζοσπάστης διαστρεβλώνει προκλητικά τα κείμενα του 14ου Συνεδρίου του κόμματος. Τα κόβει και τα ράβει με τρόπο που να δείχνουν κοντά στην σημερινή κομματική πολιτική ενώ στην πραγματικότητα είναι σε σύγκρουση με αυτήν: Και στο ζήτημα των συνεργασιών, και στο ζήτημα της συμμετοχής σε κυβέρνηση στο έδαφος του καπιταλισμού και στο θέμα που προέκυψε τελευταία σχετικά με την αποτίμηση του έργου της κυβέρνησης Τζανετάκη.
Δεν θα επεκταθούμε περισσότερο. Ο αναγνώστης μπορεί να κρίνει. Οφείλουμε όμως να θέσουμε δύο βασικά ερωτήματα:
Πρώτο: Ο Ριζοσπάστης χαρακτηρίζει αντιΚΚΕ τις ιστοσελίδες που έγραψαν για τις επίμαχες δηλώσεις Παφίλη- άρα και τον Εργατικό Αγώνα. Πώς μπορεί, όμως, να κρίνει κανείς την πρακτική ορισμένων ιθυνόντων της εφημερίδας και του κόμματος να γράφουν ψέματα στο Ριζοσπάστη διαστρεβλώνοντας ακόμη και τα κομματικά ντοκουμέντα; Η πρακτική αυτή για φιλοΚΚΕ, πάντως, δεν μοιάζει.
Δεύτερο: Όταν λένε και γράφουν ψέματα επικαλούμενοι τα κομματικά ντοκουμέντα στα οποία εύκολα μπορεί να ανατρέξει κανείς για να βρει την αλήθεια, τί εχέγγυα υπάρχουν ότι δεν ψεύδονται και σ’ όλα τα υπόλοιπα- ειδικά σ’ εκείνα για τα οποία δεν είναι δυνατή η διασταύρωση των πληροφοριών; Ο Ριζοσπάστης και το ΚΚΕ κάποτε ήταν το τεκμήριο της αλήθειας. «Το έγραψε ο Ριζοσπάστης- το είπε το ΚΚΕ», έλεγε ο απλός κόσμος και δεν ήθελε περισσότερες αποδείξεις. Αντιλαμβάνεται ο αναγνώστης τι ζημιά έχουν κάνει ορισμένοι στο κόμμα και πόσο έχει διαρραγεί η σχέση αληθείας και εμπιστοσύνης που είχε με τον λαό;