 |
| φωτο www.agelioforos.gr |
Την ίδια ώρα που η κυβέρνηση θα εξαγγέλει νέα εισπρακτικά μέτρα με στόχο να καλύψει την μαύρη τρύπα του προϋπολογισμού, υποσχόμενη πρωτογενές πλεόνασμα, όλο και περισσότεροι φορολογούμενοι πολίτες και επιχειρήσεις βλέπουν να βυθίζονται σε μια κινούμενη άμμο από χρέη, απλήρωτους λογαριασμούς και δάνεια-θηλειά που αδυνατούν να εξυπηρετήσουν.
Είναι πλεόν σύνηθες σύμφωνα με καθημερινές έρευνες και δημοσίευματα στον Τύπο ότι διπλασιάστηκε το ποσοστό όσων καθυστερούν την πληρωμή του ενοικίου τους και όσων αλλάζουν σπίτι, αφήνοντας απλήρωτους λογαριασμούς ρεύματος και ύδρευσης στους ιδιοκτήτες. Επίσης:
Ενας στους δέκα αδυνατεί να πληρώσει τα φροντιστήρια των παιδιών του.Επτά στις 10 μηνυτήριες αναφορές στην επιθεώρηση εργασίας αφορούν καθυστερήσεις της καταβολής των δεδουλευμένων.
Περί τις 40.000 επιχειρήσεις εκτιμάται ότι θα βρεθούν σε αδυναμία τακτοποίησης των ασφαλιστικών τους υποχρεώσεων προς τα δημόσια ταμεία.
Ο δείκτης των ανασφάλιστων αυτοκινήτων έχει αυξηθεί κατά 50% την τελευταία τριετία.
Επιπρόσθετα, οι ακάλυπτες επιταγές έχουν εκτοξευθεί στο διάστημα, τα δάνεια στις τράπεζες έχουν σημάνει συναγερμό και τα αυξημένα έσοδα του κράτους εξακολουθούν να αποτελούν άπιαστους στόχους, που απλώς αναγράφονται στα χαρτιά. Οι 30 στους 100 δεν αποπληρώνουν τα καταναλωτικά τους δάνεια. Τα 2-3 στα 10 επιχειρηματικά δάνεια είναι στο κόκκινο, ενώ ο δείκτης των μη εξυπηρετούμενων στεγαστικών δανείων έχει ήδη φτάσει στο 20%. Οι Έλληνες κυνηγιούνται όπως αναφέρει σε ανακοίνωσή της η οργάνωση των καταναλωτών, οι Τράπεζες καταθέτουν μηνύσεις ως εξαπατηθείσες από τους πολίτες- καταναλωτές, κατά την σύναψη δανείων, τα οποία εν τέλει δεν μπόρεσαν οι τελευταίοι να αποπληρώσουν.
Η οργάνωση των καταναλωτών δηλώνει ότι θεωρεί απαράδεκτη τη συμπεριφορά αυτή των τραπεζιτών και τους καλεί να σταματήσουν τέτοιου είδους ενέργειες «εκφοβισμού, καταστολής και παραβίασης των συνταγματικών δικαιωμάτων των καταναλωτών, καθώς η ποινικοποίηση αμιγώς συμβατικών σχέσεων τού αστικού δικαίου είναι πράξη εξ ολοκλήρου απαράδεκτη και αβάσιμη, που θίγει θεμελιώδη και κεφαλαιώδη συνταγματικά δικαιώματα των πολιτών». Άλλωστε -προσθέτει το Νέο ΙΝΚΑ- οι ίδιες οι Τράπεζες χρέωναν με έξοδα ελέγχων τούς πολίτες - καταναλωτές που προσέρχονταν σε αυτές. «Αυτές χορηγούσαν επισκευαστικά δάνεια για νεότευκτες κατοικίες, δεν μπορούν σήμερα να δηλώνουν εξαπατηθείσες».
Όλα αυτά, παρά το γεγονός ότι οι τράπεζες έχουν ήδη αναχρηματοδοτήσει περί τα 800.0000 δάνεια σε μια προσπάθεια, μέσα από τη «διευκόλυνση» των δανειοληπτών, να συγκρατήσουν τις επισφάλειες στους ισολογισμούς τους. Με αλλεπάλληλες ρυθμίσεις και απειλές για κατασχέσεις, ακόμη και φυλακίσεις, προσπαθεί να ανακόψει το υπουργείο Οικονομικών το κύμα «δεν μπορώ να πληρώσω» που έχει πλήξει και τις εφορίες. Οι ληξιπρόθεσμες οφειλές έχουν ξεπεράσει κάθε προηγούμενο σε δισεκατομμύρια ευρώ, καθώς ειδικά στον ΦΠΑ οι εταιρείες προτιμούν να πληρώσουν τις προσαυξήσεις παρά να θυσιάσουν τα όποια μετρητά έχουν απομείνει στο ταμείο τους.
Το ελληνικό κράτος -χωρίς τόκους και χρεολύσια– το 2013 θα δαπανήσει 79 δισ. ευρώ. Από αυτά 40 δισεκατομμύρια θα ξοδευτούν σε «κοινωνικές δαπάνες». Σαράντα δισεκατομμύρια για να συνεχίσουν να λαμβάνουν τις (αναγκαστικά περιτετμημένες) παροχές τους οι πάσης φύσεως συντεχνίες και να συνεχίζεται η κρατική αδιαφορία για τους πολίτες-τέκνα ενός κατώτερου κομματικού ή συντεχνιακού θεού, που έχουν περιέλθει σε πραγματική απόγνωση. Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμα και σήμερα, την ώρα που εν ονόματι του «κοινωνικού κράτους» μοιράζονται παχυλά εφάπαξ στην εύφορη κοιλάδα της Τράπεζας της Ελλάδος, τα συσσίτια στα οποία καταφεύγουν κάθε μέρα 250.000 συμπολίτες μας για να βρουν μια μερίδα μαγειρεμένο φαγητό πραγματοποιούνται χωρίς το κεντρικό κράτος να νιώθει την ανάγκη να συνεισφέρει έστω και ένα ευρώ.
Είναι επίσης χαρακτηριστικό ότι ακόμη και από τα χρήματα που είχαν θεσμοθετηθεί ως «ειδική εισφορά αλληλεγγύης για την καταπολέμηση της ανεργίας» ούτε ένα ευρώ δεν έχει πάει στον ΟΑΕΔ για τους πραγματικούς ανέργους. (Ο στόχος, προφανώς, εξαρχής δεν ήταν η ανακούφιση των ανέργων αλλά η εξαπάτηση αυτών που θα τα πλήρωναν). Η Ελλάδα είναι μια χώρα η οποία στους παραδοσιακούς φτωχούς, που έχουν γίνει εντόνως φτωχότεροι, έχει προσθέσει τους νεόπτωχους. Μια νέα κατηγορία φτωχών, με προέλευση κυρίως την (τέως) μεσαία τάξη, που βρίσκονται κυριολεκτικά σε απόγνωση και των οποίων την ύπαρξη το παλαιοκομματικό κράτος δεν έχει καν αντιληφθεί και κατηγοριοποιήσει. Αντίθετα συνεχίζει να πολλαπλασιάζει τον αριθμό τους με τις άλλες πολιτικές που ασκεί (τρελή υπερφορολόγηση, χρηματοδοτικό στραγγαλισμό του ιδιωτικού τομέα, καθυστέρηση των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων κ.λπ.).
Αυτοί φταίνε! «Μαζί τα φάγαμε!», ουρλιάζει το φαύλο πολιτικό σύστημα και τα φερέφωνα που το κανοναρχούν. Ασφαλώς όλοι οι πολίτες έχουν αντικειμενικές ευθύνες για τη διακυβέρνηση της χώρας. Η αναντιστοιχία όμως μεταξύ «εγκλήματος» και «τιμωρίας», με τη μορφή της απόλυτης κυβερνητικής αδιαφορίας, για τεράστιες κατηγορίες πολιτών που βρίσκονται σε απόγνωση, είναι κοινωνικά, ηθικά και πολιτικά απολύτως προκλητική. Η κρίση παρασύρει ολόκληρες οικογένειες στη φτώχεια και στην απόγνωση. Και αφορά πλέον ανθρώπους ικανούς και πρόθυμους για εργασία, με σοβαρές οικογενειακές και άλλες υποχρεώσεις, οι οποίοι δεν βρίσκουν δουλειά σε μια οικονομία που συρρικνώνεται και στην οποία η έλλειψη εμπιστοσύνης και η αδυναμία μείωσης των ελλειμμάτων μειώνει δραματικά τη ρευστότητα και παγώνει κάθε νέα οικονομική δραστηριότητα.
Το ποσοστό φτώχειας στην Ελλάδα έχει αυξηθεί στο 36% από περίπου 20% το 2009, ενώ περίπου 8,5% των Ελλήνων ζουν πλέον σε ακραία φτώχεια και δεν μπορούν να πληρώσουν για έναν βασικό «καλάθι» προϊόντων και υπηρεσιών. Η κρίση διαλύει τη μεσαία τάξη, η οποία επωμίζεται το βάρος της μείωσης μισθών στο δημόσιο τομέα και τις απώλειες θέσεων εργασίας στον ιδιωτικό τομέα, ενώ πληρώνει υψηλότερους φόρους. Συγκρίνουμε την σημερινή κατάσταση με την Γερμανική Κατοχή, όταν ο υπερπληθωρισμός εξάλειψε τη μεσαία τάξη.
ΟΙ δημοκρατικές δυνάμεις είναι εδώ, έτοιμες να επιτελέσουν έργο για όλους τους Έλληνες, οι οποίοι δείχνουν να τα έχουν χαμένα μέσα σε ένα γυάλινο κόσμο, παραπληροφόρησης και πολιτικής αλητείας.
Λ.Δ.