Χωρίς το «αριστερό άλλοθι» της ή αλλιώς την «αριστερή τσόντα» της πορεύεται η κυβέρνηση συνεργασίας ΝΔ-ΠΑΣΟΚ μετά την «ολίγον» αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ ένα ακριβώς χρόνο μετά την συγκρότηση της τρικομματικής κυβέρνησης.Η κυβέρνηση μπορεί να εμφανίζεται αποδυναμωμένη μετά την αποχώρηση της «αριστεράς της ευθύνης», αλλά αυτό σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι δεν είναι αρκετά δυνατή για να προχωρήσει πιο γρήγορα και αποτελεσματικά τα συμφωνηθέντα με τους δανειστές, με αιχμή του δόρατος τις «μεταρρυθμίσεις» που στην ουσία διασφαλίζουν ότι το μεγάλο κεφάλαιο θα βγει από την καπιταλιστική κρίση με τις μικρότερες δυνατές απώλειες φορτώνοντας όλα τα βάρη στις πλάτες του λαού και συνάμα δημιουργεί τις προυποθέσεις για την ανάκαμψη της καπιταλιστικής κερδοφορίας.
Αντίθετα η δικομματική ΝΔ –ΠΑΣΟΚ μπορεί να αποδειχθεί πολύ πιο επικίνδυνη και καταστροφική, αν ο λαός δείξει ανοχή ή σκύψει το κεφάλι του στις αντιδραστικές «μεταρρυθμίσεις» που εξολοθρεύουν οριστικά τα εναπομείναντα δικαιώματα και κατακτήσεις του, αν αποδεχθεί με άλλα λόγια να ζήσει ως σύγχρονος σκλάβος υποκύπτοντας διαρκώς στη λογική του μη χείρον βέλτιστον, στα εκβιαστικά ψευτοδιλήμματα «μέσα ή έξω από το ευρώ», «ελεγχόμενη ή ανεξέλεγκτη χρεωκοπία», και την ιδεολογική τρομοκρατία.
Οι αναταράξεις στο πολιτικό σκηνικό, που προκλήθηκαν με αφορμή το κλείσιμο της ΕΡΤ, καθόλου δεν σημαίνουν «πολιτική αστάθεια» και άρα «αδυναμία» του αστικού πολιτικού συστήματος να περάσει τα βάρβαρα μέτρα που έχουν συμφωνηθεί με τους ξένους δανειστές και συμμάχους της εγχώριας πλουτοκρατίας. Αντίθετα, οι αναταράξεις αυτές μπορεί να οδηγήσουν, πέρα από τον ανασχηματισμό και την συγκρότηση του νέου κυβερνητικού σχήματος ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, στην επιτάχυνση των διεργασιών για μια συνολική ανανέωση και αναδιάταξη του αστικού πολιτικού που συγκροτείται ήδη στη βάση του υπό διαμόρφωση δίπολου ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ.
Είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι ο όποιος «συμβιβασμός» επιτευχθεί μεταξύ της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, μέσα από την περιβόητη «επικαιροποίηση της προγραμματικής συμφωνίας», θα αποτελέσει την αφετηρία για κλιμάκωση της μετωπικής επίθεσης, πατώντας πάνω στην παράταση της ανοχής και της καλλιέργειας νέων αυταπατών στα λαικά στρώματα.
Είναι συμβιβασμός που πατάει γερά πάνω στη στρατηγική συμφωνία των δύο κυβερνητικών εταίρων, της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, για ταχεία προώθηση των «μεταρρυθμίσεων», που διασφαλίζουν φτηνή εργατική δύναμη, εργαζόμενους δίχως δικαιώματα, σαρωτικές ιδιωτικοποιήσεις και εμπορευματοποίηση των πάντων. Η ΔΗΜΑΡ συμφωνεί πλήρως με την ουσία και το στόχο των «μεταρρυθμίσεων», θέλει όμως περισσότερο χρόνο και περισσότερη «ευαισθησία» στην υλοποίησή τους. Αυτό ακριβώς φάνηκε στην περίπτωση της ΕΡΤ, όπου η διαφωνία της δεν αφορούσε την ίδια την μεταρρύθμιση, δηλαδή το κλείσιμο του κρατικού ραδιοτηλεοπτικού φορέα, τις μαζικές απολύσεις και την κατάργηση των εργασιακών δικαιωμάτων, αλλά τη χρονική διάρκεια και τη «μέθοδο» της υλοποίησή της. Το ίδιο ισχύει γενικότερα για τις απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων, όπου επιμένει η σφαγή να γίνει με το βαμβάκι δηλαδή μέσω της ψευδεπίγραφης «αξιολόγησης».
Από την άποψη αυτή παραβίαζε ανοικτές πόρτες το δήθεν αμείλικτο δίλημμα που έθεσε ο Α. Σαμαράς στους κυβερνητικούς εταίρους την περασμένη Κυριακή. «Το πραγματικό δίλημμα δεν είναι ποιος θα προκαλέσει έκτακτες εκλογές. Γιατί κανείς δεν τις θέλει. Το πραγματικό δίλημμα είναι ποιος θα χρεωθεί το μπλοκάρισμα των μεταρρυθμίσεων», τόνισε μιλώντας σε προσυνεδριακή εκδήλωση της ΝΔ στο Ναύπλιο. Τέτοιο δίλημμα όμως ούτε είχαν ούτε έχουν οι κυβερνητικοί εταίροι ούτε βέβαια η ΔΗΜΑΡ, που αποδείξει στην πράξη ότι έχει κάνει περισσότερα απ’ όσα της αναλογούν για να στηρίξει την εφαρμογή των βάρβαρων μέτρων που εξαθλιώνουν το λαό.
Τα βαθύτερα αίτια της κυβερνητικής «κρίσης»
Ποιά είναι λοιπόν τα βαθύτερα αίτια των ισχυρών αναταράξεων στην τρικομματική κυβέρνηση που οδήγησαν στην αποχώρηση των υπουργών της ΔΗΜΑΡ από την κυβέρνηση αλλά ...όχι στην άρση εμπιστοσύνης στην εφαρμοζόμενη πολιτική(!);
Είναι φανερό ότι το «τσαπατσούλικο» (κατά Ευ. Βενιζέλο) κλείσιμο της ΕΡΤ αποτέλεσε το πρόσχημα που αναζητούσε η ΔΗΜΑΡ για να βγει έξω από το κάδρο της συγκυβέρνησης και άρα των άμεσων ευθυνών στη εφαρμογή των εξοντωτικών μέτρων. Τα ηγετικά στελέχη και πρώτα απόλα οι υπουργοί της ΔΗΜΑΡ γνωρίζουν άριστα και «από τα μέσα» ότι τους επόμενους μήνες πρέπει να περάσει ένα μπαράζ μέτρων πρωτοφανούς αγριότητας που οδηγεί στην ανεργία, την απόλυτη φτώχεια και εξαθλίωση εργαζόμενους και ευρύτερα λαικά στρώματα. Τα περισσότερα από αυτά τα μέτρα είναι συμφωνημένα από την κυβέρνηση και τους δανειστές και περιλαμβάνονται στα μνημόνια, αλλά είναι βέβαιο ότι θα ληφθούν και νέα μέτρα εξαιτίας των «αστοχιών» στο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων (βλέπε ναυάγιο ΔΕΠΑ, εμπλοκή ΟΠΑΠ, κα) και του «δημοσιονομικού κενού» για το 2014-15 ύψους 11,5 δις. ευρώ.
Τέτοια μέτρα είναι:
-Οι μαζικές απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων: τουλάχιστον 4.000 πρέπει να απολυθούν μέχρι το τέλος του έτους και 15.000 μέχρι το τέλος του 2014, ενώ 12.500 πρέπει να οδηγηθούν τους αμέσως επόμενους μήνες σε καθεστώς διαθεσιμότητας, δηλαδή στον προθάλαμο της απόλυσης. Οι 2.650 απολυμένοι της ΕΡΤ είναι απλά η αρχή...Το κλείσιμο όμως της ΕΡΤ έβγαλε «στον αέρα» με κραυγαλέο τρόπο το μυστικό που έκρυβαν επιμελώς οι κυβερνητικοί εταίροι, ότι δηλαδή το πρόβλημα δεν είναι η κατάργηση της «αμαρτωλής και σπάταλης ΕΡΤ» αλλά η κατάργηση κάθε είδους εργασιακών δικαιωμάτων και σταθερών εργασιακών σχέσεων. Η ΕΡΤ θα «ανασυσταθεί» για να ξαναπαίξει το ρόλο της ως κρατικός προπαγανδιστικός μηχανισμός αλλά με εργαζόμενους που θα απασχολούνται με συμβάσεις έργου ή μερικής απασχόλησης. Αυτή είναι η πραγματική «κόκκινη γραμμή» των «μεταρρυθμίσεων»...Η οριστική κατάργηση των εργασιακών, ασφαλιστικών, συνδικαλιστικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων.
-Οι συγχωνεύσεις και καταργήσεις δεκάδων ή εκατοντάδων δημοσίων φορέων προκειμένου να εξευρεθούν τα υποψήφια θύματα, δηλαδή οι προς απόλυση εργαζόμενοι, αλλά και για να εκχωρηθούν στους ιδιώτες, προκειμένου να στηριχθεί η ανάκαμψη της κερδοφορίας τους. Η σχετική λίστα είναι έτοιμη εδώ και πολύ καιρό, έχει διαρρεύσει πολλές φορές τα ΜΜΕ για να «προετοιμαστεί το έδαφος» και πλέον έχει φτάσει η ώρα της σφαγής. Οι συγχωνεύσεις νοσοκομείων και σχολείων είναι πρώτες στη λίστα. Ηδη 10.000 αναπληρωτές καθηγητές κηρύχθηκαν πλεονάζοντας και πετάχθηκαν εκτός «για να εξοικονομηθούν 300 εκατομμύρια», όπως είπε απροσχημάτιστα ο κυβερνητικός εκπρόσωπος. Την έκταση της σφαγής στην υγεία προδιαγράφει σημερινό δημοσίευμα της «Καθημερινής» που αίφνης ανακαλύπτει ότι στο ΕΣΥ υπάρχουν «5.000 διευθυντές για 2.000 κλινικές και 10.000 μόνιμοι γιατροί» (σ.σ. η έμφαση είναι στο μόνιμοι). Η ίδια εφημερίδα την προηγουμένη είχε ανακαλύψει «κατασπατάληση χρήματος» στο ΙΓΜΕ. (Ινστιτούτο Γεωλογικών και Μεταλλευτικών Ερευνών).
Αν κάτι εντυπωσιάζει είναι η ανυπαρξία οργανωμένης και αποφαστικής αντίδρασης από τα υποψήφια «θύματα» και γενικότερα από το λαικό κίνημα.
-Νέες δραστικές περικοπές στις συντάξεις που στην συντριπτική πλειοψηφία τους θα προσεγγίσουν τα επίπεδα του προνοιακού επιδόματος, δηλαδή στα 360 ευρώ. Ωμά το προανήγγειλε τις προάλλες ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας προτρέποντας μάλιστα τους εργαζόμενους να στραφούν στην ιδιωτική ασφάλιση... Ηδη τα «ελλείμματα» στα ασφαλιστικά Ταμεία διογκώνονται με ανεξέλεγκτο ρυθμό εξαιτίας της υψηλής ανεργίας και της ραγδαίας επέκτασης των ευέλικτων εργασιακών σχέσεων, ενώ τους επόμενους μήνες η κυβέρνηση θα πρέπει, με βάση το μνημόνιο, να προχωρήσει σε αναλογιστικές μελέτες από τις οποίες θα προκύψει το ύψος των νέων συντάξεων, έχοντας ως δεδομένο ότι ο κρατικός προυπολογισμός θα πάψει να επιχορηγεί τα Ταμεία από το 2015.
-Νέα μείωση του κατώτατου μισθού, ο οποίος βάση νόμου θα καθορίζεται στο εξής από την εκάστοτε κυβέρνηση, μετά την κατάργηση της εθνικής συλλογικής σύμβασης. Μπορεί ο θλιβερός υπουργός Εργασίας να διαρρηγνύει τα ιμάτια του ότι αυτό γίνει το 2016, αλλά ήδη οι «τροικανοί» διαμηνύουν ότι θεωρούν δεδομένο ότι ο νόμος θα εφαρμοστεί την άνοιξη του 2014. Οι εγχώριοι «συνεργάτες» τους (βιομήχανοι) έσπευσαν με «διαρροές» σε αστικά ΜΜΕ να κατεβάσουν τον κατώτατο μισθό στα 436 ευρώ(!), επικαλούμενοι την πτώση των εξαγωγών κατά 7,8% τον περασμένο Μάρτη. Ο κατώτατος μισθός των 486 ευρώ «παραμένει σε υψηλά επίπεδα», είχε ...προφητέψει ο γγ του υπουργείου Οικονομικών Γ. Μέργος.
Ανεξάντλητες εφεδρείες για το πολιτικό σύστημα
Είναι αναπόφευκτο και αναμενόμενο λοιπόν τέτοιας έκτασης βάρβαρα μέτρα να προκαλούν αναταράξεις, «ρήξεις» αλλά και πτώση των κυβερνήσεων συνεργασίας των κομμάτων της αστικής τάξης. Υπάρχουν όμως ανεξάντλητες εφεδρείες, νέα κόμματα και πολιτικό προσωπικό, που είναι πρόθυμες να πάρουν την σκυτάλη και να «θυσιαστούν» για να υπηρετήσουν τα στρατηγικά συμφέροντα της οικονομικής ολιγαρχίας και των ξένων συμμάχων της.
Βγάζει μάτι, στο πλαίσιο αυτό, η πρεμούρα του ΣΥΡΙΖΑ να πλασσαριστεί ως «κυβέρνηση εν αναμονή», κάνοντας ό,τι περνάει από το χέρι του για να ενεργοποιήσει το εκκρεμμές του (παλαιού) δικομματισμού. Ο Α. Τσίπρας βιάστηκε να κηρύξει την κυβέρνηση τελειωμένη και το κλείσιμο της ΕΡΤ αρχή του τέλους της. «Τε-λει-ώ-σα-τε! Είτε τα βρείτε, είτε δεν τα βρείτε απόψε, καληνύχτα σας. Μόνο αφήστε παρακαλώ στη θέση τους τα ασημικά που απέμειναν, γιατί δεν σας ανήκουν», φώναζε με πάθος στην προεκλογική(!) συγκέντρωση του κόμματός του στο Σύνταγμα. Στον ίδιο τόνο αποφάνθηκε ότι «το κίνημα της ΕΡΤ είναι η αρχή του τέλους της τρικομματικής κυβέρνησης του μνημονίου».
Δεν πέρασε απαρατήρητο βέβαια ότι η κριτική που άσκησε όλο αυτό το διάστημα ο ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση επικεντρώνονταν στην μη τήρηση της νομιμότητας, δηλαδή την μη εφαρμογή της απόφασης του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ), που στην πραγματικότητα νομιμοποίησε και διευκόλυνε την εφαρμογή της απόφασης της κυβέρνησης. «Οφείλει άμεσα να συμμορφωθεί με τη δημοκρατική νομιμότητα», επαναλάμβανε μονότονα ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, αποφεύγοντας όμως επιμελώς να δεσμευτεί για την τύχη των απολυμένων από μια κυβέρνηση της αριστεράς...
Είναι φανερό ότι φιλολαικές λύσεις δεν μπορούν να υπάρξουν από διάφορους δοκιμασμένους ή επίδοξους σωτήρες και πολύ περισσότερο με το λαό στη γωνία και με το κεφάλι σκυμμένο. Αν κάτι αναδεικνύουν με έμφαση οι ανακατατάξεις στο πολιτικό σκηνικό είναι η αναγκαιότητα ενός ισχυρού λαικού μετώπου που θα αναζητήσει λύσεις, σπάζοντας τα δεσμά της τρόικας, της ΕΕ, του ΔΝΤ και των εγχώριων εταίρων τους, ακυρώνοντας τις δανειακές συμβάσεις και αρνούμενος την πληρωμή του χρέους. Δεν είναι δυνατόν να υπάρξουν φιλολαικές λύσεις δίχως κόντρα, απειθαρχία και τελικά έξοδο από την ΕΕ, αν δεν πληρώσουν επιτέλους οι έχοντες και κατέχοντες, αν δεν εθνικοποιηθούν οι τράπεζες και οι στρατηγικής σημασίας μεγάλες επιχειρήσεις, αν δεν φορολογηθεί το μεγάλο κεφάλαιο, αν δεν φορολογηθεί, ακόμη και δημευθεί, η περιουσία των off shore που υπάρχουν στην Ελλάδα, αν δεν εγκαθιδρυθεί εργατικός και λαϊκός έλεγχος, αν δεν οργανωθεί η παραγωγή και ανάπτυξη με βάση ένα πανεθνικό σχέδιο.
Π. Περπατάρης
http://ergatikosagwnas.gr
