του, αγωνιζόμενοι υπέρ βωμών και εστιών, ή κτίζοντας Παρθενώνες, ένα επαναστατικό Κίνημα που απαρτίζεται από απλούς ανθρώπους, αγνούς τη καρδία και ονειροπόλους, που σπαράσσονται βλέποντας την υποδούλωση της Πατρίδας τους, την εξαθλίωση των Συμπατριωτών τους, τον κατακερματισμό της Κοινωνίας, τον εκφυλισμό και την παραχάραξη της Ιστορικής τους κληρονομιάς, την ισοπέδωση των αξιών και την γενικευμένη πνευματική και ηθική παρακμή, ένα επαναστατικό Κίνημα που ορθώνει το ανάστημα του απέναντι σ’ ένα άθλιο καθεστώς, που υψώνει την καθάρια φωνή του, την φωνή της Αλήθειας, πάνω από τους βρυχηθμούς του ψέματος, ένα επαναστατικό Κίνημα που επιλέγει για την επίτευξη και υλοποίηση του καθήκοντος του την κοινοβουλευτική οδό, βλέποντας την δύναμη του να αυξάνεται ημέρα με την ημέρα, εισέρχεται σε μια πλέον εξελιγμένη και ευέλικτη μορφή διάρθρωσης, δράσης και διαλεκτικής. Και αυτό όχι μόνο για να διατηρήσει την οξύτητα και επαναστατικότητα του, για να κρατήσει αμείωτο το βεληνεκές της κριτικής του, αλλά και για να προφυλαχθεί από τους εσωτερικούς και έρποντες κινδύνους της προσωπικής φιλοδοξίας, της ιδιοτέλειας, της ατομικής προβολής, που ως βέβαιον αποτέλεσμα τους έχουν την διχόνοια και τον διχασμό.
Δυστυχώς είναι κανόνας ότι η αυξανόμενη δύναμη, αναλογικά ερεθίζει και την ατομικότητα εις βάρος της συλλογικότητας. Το άτομο μεθυσμένο από την επερχόμενη εξουσία λησμονεί τις αρχές που διέπονταν μέχρι σήμερα και αγκαλιάζει την αντεστραμμένη πραγματικότητα ταυτιζόμενο εν τέλει με αυτό που επιθυμούσε να ανατρέψει.
Πως λοιπόν είναι δυνατόν η αυξανόμενη ισχύς, η μέθη της εξουσίας, να μην εκφυλίσει και να αλλοτριώσει τις αγνές επαναστατικές συνειδήσεις και χαρακτήρες;
Μόνο με την καθημερινή συνειδητή και απόλυτα ειλικρινή αυτοκριτική, μόνο με την αναφορά και ανανέωση των όρκων Πίστης στις Ιερές αρχέγονες Αξίες και στις αρχές του Κινήματος και μόνο με την συνεχή αναδρομή στο σημείο της αφετηρίας, εκεί που ξεκίνησαν τα πάντα, εκεί που ο Σκοπός, ήταν ο άσβεστος φάρος που οδηγούσε του καραβιού την ρότα.
Μόνο έτσι το Κίνημα θα ισχυροποιείται και θα πλαταίνει, βαδίζοντας ΠΑΝΤΑ ΕΜΠΡΟΣ, ενώ οι ατομικές φιλοδοξίες, οι χαμερπείς ιδιοτέλειες και η συμφεροντολογική ατομικότητα θα συρρικνώνονται.
Μόνο έτσι ένα επαναστατικό Κίνημα θα παραμείνει αήττητο, ακλόνητο στις αρχές του, αδιάσπαστο και πανίσχυρο, επιτελώντας με απόλυτη επιτυχία το υπέρτατο καθήκον του.
ΛΔ
