Πραγματικά δεν ενδιαφέρομαι να μπω στις λεπτομέριες της υπόθεσης της Τράπεζας Πειραιώς και του ιδιοκτήτη της. Αυτό όμως που μου κάνει τεράστια εντύπωση είναι η κακο-οργανωμένη συνωμοσία της σιωπής των Ελληνικών ΜΜΕ γύρω από αυτήν.
Ας υποθέσουμε - και μάλλον είναι ασφαλής υπόθεση από τους περισσότερους Έλληνες πλέον - ότι τα Ελληνικά ΜΜΕ σε αγαστή συνεργασία με την εξουσία τα τελευταία 20 χρόνια απέτυχαν να ενημερώσουν για την επερχόμενη οικονομική κρίση, ή απέκρυψαν την επερχόμενη κρίση, ή ακόμα χειρότερα μετείχαν στα αίτια της κρίσης.
Υποτίθεται ότι η αναπάντεχη συνάντηση με την κρίση, όπως η εμπειρία μιας περιπέτειας που σε φέρνει κοντά στον θανάτου, σε κάνει να αναθεωρήσεις.
Σαν κοινωνία θα αλλάζαμε το πώς ψηφίζουμε.
Θα αλλάζαμε το πώς υποστηρίζουμε τα κόμματα.
Και θα αλλάζαμε και τη δημοσιογραφία.
Σαν κοινωνία θα αλλάζαμε το πώς ψηφίζουμε.
Θα αλλάζαμε το πώς υποστηρίζουμε τα κόμματα.
Και θα αλλάζαμε και τη δημοσιογραφία.
Προφανώς οι ιδιοκτήτες των ΜΜΕ αποφάσισαν ότι η αλλαγή αυτή δεν είναι απαραίτητη και κυρίως ότι η παραμονή στο παλιό καθεστώς συναλλαγής ήταν και παραμένει επωφελής.
Το ζήτημα δεν είναι ότι τα ΜΜΕ δεν κάνουν ρεπορτάζ για την Πειραιώς.
Δεν είναι καν ότι λειτουργούν σαν γραφεία τύπου της Πειραιώς (το χθεσινο δελτίο ειδήσεων του MEGA πανηγύριζε για τις πρόσφατες επιτυχίες της Τράπεζας).
Τα μεγάλα Ελληνικά ΜΜΕ προσπαθούν να έχουν απόλυτο έλεγχο της πληροφόρησης
και ασκούν λογοκρισία.
Πρόσφατε έχουν υπάρξει δύο μεγάλα, αναλυτικά, δημοσιεύματα στην πιο γνωστή εφημερίδα του κόσμου - στους New York Times - και λίγο πιο πριν και αναλυτικό ρεπορτάζ-κόλαφος σε ένα από τα δύο μεγαλύτερα πρακτορεία ειδήσεων του κόσμου - το Reuters - και τα Eλληνικά ΜΜΕ στη πλειοψηφία τουςδεν κάνουν ούτε μια αναφορά.
Το ζήτημα δεν είναι ότι τα ΜΜΕ δεν κάνουν ρεπορτάζ για την Πειραιώς.
Δεν είναι καν ότι λειτουργούν σαν γραφεία τύπου της Πειραιώς (το χθεσινο δελτίο ειδήσεων του MEGA πανηγύριζε για τις πρόσφατες επιτυχίες της Τράπεζας).
Τα μεγάλα Ελληνικά ΜΜΕ προσπαθούν να έχουν απόλυτο έλεγχο της πληροφόρησης
και ασκούν λογοκρισία.
Πρόσφατε έχουν υπάρξει δύο μεγάλα, αναλυτικά, δημοσιεύματα στην πιο γνωστή εφημερίδα του κόσμου - στους New York Times - και λίγο πιο πριν και αναλυτικό ρεπορτάζ-κόλαφος σε ένα από τα δύο μεγαλύτερα πρακτορεία ειδήσεων του κόσμου - το Reuters - και τα Eλληνικά ΜΜΕ στη πλειοψηφία τουςδεν κάνουν ούτε μια αναφορά.
Δέκα χρόνια πριν, ακόμα και με το διαδίκτυο, υπήρχε η αίσθηση ότι αυτού του είδους η χειραγώγηση της κοινής γνώμης θα ήταν εφικτή.
Σήμερα, με τα social media, η πληροφορία δεν μπορεί να σταματήσει στο γραφείο σύνταξης μιας εφημερίδας. Παρ' όλα αυτά οι ιδιοκτήτες των μέσων πιστεύουν ότι θα συνεχίσουν να την γλιτώνουν.
Σήμερα, με τα social media, η πληροφορία δεν μπορεί να σταματήσει στο γραφείο σύνταξης μιας εφημερίδας. Παρ' όλα αυτά οι ιδιοκτήτες των μέσων πιστεύουν ότι θα συνεχίσουν να την γλιτώνουν.
Η ΕΣΗΕΑ φυσικά δεν αισθάνεται ότι αυτή η πρακτική απειλή τα μέλη της.
Όσο η δημοσιογραφία εκτίθεται έτσι χοντροκομμένα τόσο η κοινωνία θα πείθεται ότι είναι ανίκανη να υπερασπιστεί τη δημοκρατία, ότι "είναι στο κόλπο", και συνεπώς είναι άχρηστη. Στον επόμενο γύρο απολύσεων ο κόσμος δεν πρόκειται να αισθανθεί ότι χάνει τίποτα.
Όσο η δημοσιογραφία εκτίθεται έτσι χοντροκομμένα τόσο η κοινωνία θα πείθεται ότι είναι ανίκανη να υπερασπιστεί τη δημοκρατία, ότι "είναι στο κόλπο", και συνεπώς είναι άχρηστη. Στον επόμενο γύρο απολύσεων ο κόσμος δεν πρόκειται να αισθανθεί ότι χάνει τίποτα.
Η μεγάλη πλειοψηφία του κόσμου πληρώνει με οδυνηρό τρόπο το αντίτιμο της κρίσης. Μιας κρίσης για την οποία δεν έφερε την κύρια ευθύνη.
Ο μόνος τρόπος για να δικαιωθεί το ακριβό αυτό τίμημα είναι η κρίση αυτή να φέρει πραγματική μεταρρύθμιση και περισσότερη δημοκρατία.
Ο μόνος τρόπος για να δικαιωθεί το ακριβό αυτό τίμημα είναι η κρίση αυτή να φέρει πραγματική μεταρρύθμιση και περισσότερη δημοκρατία.
Αυταπατώνται οι φίλες και οι φίλοι που πιστεύουν
πως όσοι κυριάρχησαν τα τελευταία 20 χρόνια θα αλλάξουν ξαφνικά τρόπους μέσα από μια διαδικασία επιφοίτησης όμοια με του Αποστόλου Παύλου.
πως όσοι κυριάρχησαν τα τελευταία 20 χρόνια θα αλλάξουν ξαφνικά τρόπους μέσα από μια διαδικασία επιφοίτησης όμοια με του Αποστόλου Παύλου.
Όσοι κυριάρχησαν τα τελευταία 20 χρόνια, δεν θα αποχωρήσουν από τη ντροπή τους, ούτε από κάτω από το βάρος που φέρνει η απότομη αίσθηση της ευθύνης τους.
Η πραγματική αλλαγή δεν θα έρθει σαν μια φυσική κατάληξη.
Δεν θα έρθει σαν μια μοιραία εξέλιξη.
Η πραγματική αλλαγή θα έρθει μόνο μέσα απο νέους ανθρώπους, με νέες πρακτικές, που θα σαρώσουν τα κόμματα, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, και τις συνδικαλιστικές οργανώσεις. Και θα συμβεί μόνο όταν όσοι σήμερα διαμαρτύρονται σαν θεατές, σταματήσουν, και αποφασίσουν να εμπλακούν σοβαρά στην πολιτική.
Δεν θα έρθει σαν μια μοιραία εξέλιξη.
Η πραγματική αλλαγή θα έρθει μόνο μέσα απο νέους ανθρώπους, με νέες πρακτικές, που θα σαρώσουν τα κόμματα, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, και τις συνδικαλιστικές οργανώσεις. Και θα συμβεί μόνο όταν όσοι σήμερα διαμαρτύρονται σαν θεατές, σταματήσουν, και αποφασίσουν να εμπλακούν σοβαρά στην πολιτική.
