Η επιστράτευση έγινε μόδα. Η συνήθεια που έγινε λατρεία. Σε τέτοιο βαθμό που αφού άρχισε να γίνεται πριν ακόμα απεργήσουν οι εργαζόμενοι, όλα δείχνουν πως θα γίνει καθεστώς. Θα διορίζεσαι, και μαζί με τον διορισμό θα σου επιδίδουν και το χαρτί της επιστράτευσης εφ’ όρου ζωής. Η αλήθεια όμως είναι ότι χρειαζόμαστε μια γενικευμένη επιστράτευση που θα συνοδευτεί με μια καθολική επίταξη.Να επιτάξουμε τα εργοστάσια που ανήκουν στους ιδιώτες. Να τα θέσουμε υπό την κυριαρχία μας, χωρίς να έχουμε πάνω από το κεφάλι μας τα παράσιτα που ζουν από το αίμα μας.
Να επιτάξουμε τα εκατοντάδες δημόσια κτίρια. Να τα δώσουμε σε όσους είναι άστεγοι, υπέστησαν εξώσεις, στοιβάζονται σε σπίτια-σπιρτόκουτα, ζουν χωρίς ρεύμα και νερό.
Να επιτάξουμε τα δημόσια οχήματα που σκουριάζουν στις αποθήκες. Να τα δώσουμε στους εργαζόμενους που διανύουν δεκάδες χιλιόμετρα για να πάνε στη δουλειά τους.
Να επιτάξουμε τους τόνους τροφίμων που ακριβοπληρώνουμε στα σούπερ μάρκετ και στους διάφορους μεσάζοντες και να τα μοιράσουμε στον λαό για να καλύψει τις διατροφικές του ανάγκες.
Να επιτάξουμε τα δωμάτια των ξενοδοχείων ώστε όλοι μας να μπορούμε να πάμε διακοπές όταν θέλουμε, όπου θέλουμε χωρίς να πληρώνουμε κανέναν «επενδυτή» ξενοδόχο.
Να επιτάξουμε τον εξοπλισμό των ιδιωτικών καναλιών και να προβάλλουμε από τις συχνότητές τους ταινίες, ντοκιμαντέρ, σοβαρές εκπομπές και ό,τι άλλο μπορεί να ανεβάσει το πνευματικό επίπεδο ενός λαού που έχει εθιστεί στα μεσημεριανά και στα τούρκικα σίριαλ.
Να επιτάξουμε τα νοσοκομεία που ρημάζουν από τον «υγιή» ανταγωνισμό δημόσιων και ιδιωτικών και να εξασφαλίσουμε ελεύθερη πρόσβαση σε κάθε άνθρωπο, χωρίς να υπολογίζουμε το χρώμα στο δέρμα του ή το κόστος της κάθε εξέτασης.
Να επιτάξουμε τον πλούτο που παράγεται σε κάθε γωνιά αυτής της χώρας και να τον αξιοποιήσουμε προς όφελος αυτών που τον παράγουν, χωρίς να καταστρέφουμε το περιβάλλον για μια «επένδυση» φιάσκο.
Να επιτάξουμε τις τράπεζες και να πάρουμε τα δισεκατομμύρια που καταλήγουν στις τσέπες των ιδιοκτητών τους για να τα κάνουμε έργα υπέρ των μέχρι σήμερα φτωχών.
Να επιτάξουμε κάθε ιδιωτικό μέσο παραγωγής. Έτσι κι αλλιώς δημόσιο είναι. Δεν τα έφτιαξαν μόνοι τους αυτοί που τα κατέχουν, ούτε τους έπεσαν από τον ουρανό. Άλλοι τα έφτιαξαν, άλλοι δούλεψαν γι’ αυτά. Το ότι ανήκουν στους καπιταλιστές δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια πράξη νομικού χαρακτήρα εντός του συστήματος δικαίου που οι ίδιοι δημιούργησαν. Δικά μας είναι, δικά μας πρέπει να γίνουν.
Να επιστρατεύσουμε τους καθηγητές και να τους ωθήσουμε να μορφώνουν και όχι να εξετάζουν τα παιδιά μας.
Να επιστρατεύσουμε τους μπάτσους και να τους βάλουμε, αντί να χτυπάνε τον κόσμο, να κάνουν κάτι πιο χρήσιμο. Να βοηθήσουν ας πούμε στην ανάπλαση της πλατείας της γειτονιάς τους, να χτίσουν ένα σχολείο, ένα νοσοκομείο, ένα θέατρο.
Να επιστρατεύσουμε τους «Πρετεντέρηδες» και να τους βάλουμε να κάνουν κάτι διαφορετικό. Αν μπορούν να κάνουν τίποτα άλλο απ’ το να γλύφουν μεγαλοεργολάβους-καναλάρχες.
Να επιστρατεύσουμε τους γιατρούς, για να βρεθούν εκεί που βρίσκεται και ο τελευταίος άνθρωπος που χρειάζεται μια εξέταση, μια θεραπεία ή ένα φάρμακο.
Να επιστρατεύσουμε τους ηθοποιούς και τους τραγουδιστές, για να γυρίζουν όλη τη χώρα. Να μη μείνει ούτε ένας άνθρωπος που να μην έρθει σε επαφή με την τέχνη.
Να επιστρατεύσουμε τα παιδιά στην ομορφιά της ζωής και όχι στο άγχος του ανταγωνισμού.
Να επιστρατεύσουμε τους ηλικιωμένους στην αξιοπρεπή διαβίωση και όχι στην επιβίωση.
Να επιστρατεύσουμε τους επιστήμονες, στην έρευνα και την ανάπτυξη της επιστήμης προς όφελος όλων μας και όχι των εταιριών-κολοσσών που τους σπονσοράρουν.
Να επιστρατεύσουμε τους εφοπλιστές και να τους βάλουμε να καθαρίζουν τις καταπακτές των πλοίων, έτσι για να μάθουν πως είναι ένα 8ωρο εργασίας.
Αυτή η επιστράτευση πρέπει να πετύχει…
ΥΓ. Αν συμφωνείς με τα παραπάνω να σου υπενθυμίσω ότι κάτι τέτοιο ήταν αυτό που είχε στο μυαλό του ο Καρλ Μαρξ όταν έγραφε για την δικτατορία του προλεταριάτου.
http://2310net.wordpress.com
