του Γιώργου ΔελαστίκΆρχισαν οι πρώτες δημόσιες αψιμαχίες ανάμεσα στους γάλλους σοσιαλιστές που κυβερνούν τη Γαλλία και τους γερμανούς δεξιούς που κυβερνούν τη Γερμανία. Το Σάββατο, 27 Απριλίου, μπορεί κανείς να πει ότι είναι συμβολικά η ημέρα που η υφέρπουσα αντιπαράθεση μεταξύ Βερολίνου και Παρισιού έλαβε τεράστια δημοσιότητα σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, με πρωτοσέλιδους τίτλους κορυφαίων εφημερίδων. Η «φιλική ένταση» της ολοκλήρωσης για την οποία είχε κάνει λόγο στις 28 Μαρτίου ο γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ, σε συνέντευξή του στον ραδιοφωνικό σταθμό Φρανς 2, προσέλαβε χαρακτηριστικά έντασης καθόλου «φιλικής».
Την αρχή την έκανε ο σοσιαλιστής πρόεδρος της γαλλικής εθνοσυνέλευσης Κλοντ Μπαρτολόν, της αριστερής πτέρυγας του κόμματος, με μια εντυπωσιακή και ιδιαιτέρως προβληθείσα συνέντευξή του στη Μοντ. «Ο Φρανσουά Ολάντ καλεί σε “φιλική ένταση”, «για μένα αυτό είναι ένταση σκέτη και αν, χρειαστεί, αντιπαράθεση», δήλωσε ο Μπαρτολόν χωρίς περιστροφές. «Η Γαλλία πρέπει να μπορεί να αντιπαλέψει την αντίληψη της ευρωπαϊκής Δεξιάς γιατί αυτή οδηγεί στο να πληρώσουμε μια πολύ βαριά δημοκρατική τιμή με την εμφάνιση ενός λαϊκισμού (σ.σ. εννοεί φασίζοντος ακροδεξιού τύπου) στην Ιταλία ή και στην ίδια τη Γαλλία… Αυτό που φοβάμαι εγώ δεν είναι η αποχή από τις ευρωεκλογές, είναι μια ευρωπαϊκή “21η Απριλίου 2002” (σ.σ. όταν ο Ζαν-Μαρί Λεπέν πέρασε στον δεύτερο γύρο των γαλλικών προεδρικών εκλογών)… Περίπου το 75% των γερμανικών εξαγωγών είναι στην Ευρώπη, το 50% στην ευρωζώνη. Μπορεί η Γερμανία να συνεχίσει να καταστρέφει όλους τους πελάτες της» συνέχισε ακάθεκτος ο πρόεδρος του γαλλικού κοινοβουλίου, ανάβοντας φωτιές σε όλη την Ευρώπη. Η συνέντευξη του Κλοντ Μπαρτολόν δημοσιεύθηκε στις 26 Απριλίου. Την επόμενη μέρα ο ευρωπαϊκός τύπος είχε πρωτοσέλιδα δημοσιεύματα με αφορμή το σχέδιο εισήγησης σε συνδιάσκεψη για την Ευρώπη που θα κάνει το Γαλλικό Σοσιαλιστικό Κόμμα τον επόμενο μήνα – μια εισήγηση άκρως επικριτική για τη γερμανίδα καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ και την πολιτική της.
«Το κόμμα του Ολάντ κατηγορεί τη Μέρκελ για εγωισμό» ήταν στις 24 Απριλίου ο κεντρικός πρωτοσέλιδος τίτλος της γερμανικής Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε. «Γαλατική σκληρή επίκριση εκθέτει ρήξη γύρω από τη λιτότητα στην ΕΕ» ήταν ο επτάστηλος κεντρικός πρωτοσέλιδος τίτλος και των Φαϊνάνσιαλ Τάιμς του Λονδίνου. Το έγγραφο των γάλλων σοσιαλιστών που κάποια σστελέχη του συνειδητά το διοχέτευσαν στα μέσα ενημέρωσης για να κλιμακώσουν την ένταση στις σχέσεις Παρισιού-Βερολίνου, κατηγορούσε ευθέως την Άνγκελα Μέρκελ για «εγωιστική αδιαλλαξία». Στο κείμενο της εισήγησης, το οποίο σημειωτέον έχει επεξεργαστεί ο βουλευτής Ζαν-Κριστόφ Καμπαντελί, που ανήκει στη δεξιά πτέρυγα των σοσιαλιστών, αναφέρεται, όπως γράφει η Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε, ότι «η Γαλλία πρέπει να πάρει τα όπλα εναντίον της Ευρώπης που υπαγορεύει η Άνγκελα Μέρκελ, η οποία “γνωρίζει ως μοναδικό ορίζοντα για τις εξωτερικές σχέσεις τις ελεύθερες εμπορικές συναλλαγές” και θεωρεί “τη λιτότητα ως μέτρο για τις εσωτερικές σχέσεις”… Η φιλία ανάμεσα στη Γαλλία και τη Γερμανία δεν είναι φιλία ανάμεσα στη Γαλλία και την ευρωπαϊκή πολιτική της γερμανίδας καγκελάριου», αναφέρει μεταξύ άλλων το πρωτοσέλιδο δημοσίευμα της γερμανικής εφημερίδας.
Όπως θα περίμενε κανείς, οι γαλλικές βολές κατά της Γερμανίας προκαλούν, βέβαια, έναν κάποιον προβληματισμό στο Βερολίνο. Προκαλούν όμως πολύ πιο βίαιες πολιτικές συγκρούσεις στη Γαλλία – ακόμη και στους κόλπους του ίδιου του Σοσιαλιστικού Κόμματος. Παρασκευή 26 Απριλίου δημοσίευσε η Μοντ τη συνέντευξη του σοσιαλιστή προέδρου του κοινοβουλίου που καλούσε σε «αντιπαράθεση» με τη Γερμανία. Κυριακή 28 Απριλίου η ίδια εφημερίδα έδινε με ακόμη πιο εντυπωσιακό τρόπο το λόγο στους γάλλους «Τσολάκογλου» της γερμανόδουλης Δεξιάς: «Ο Ζιπέ καταγγέλλει τον “θανάσιμο κίνδυνο” μιας αντιπαράθεσης με το Βερολίνο», ήταν ο κεντρικός πρωτοσέλιδος τίτλος της Μοντ, αντλούμενος από μια συνέντευξη με τον παλιό πρωθυπουργό Αλάν Ζιπέ, νυν δήμαρχο του Μπορντό, καθώς κανένα πρωτοκλασάτο εν ενεργεία στέλεχος της γαλλικής Δεξιάς δεν ήθελε να στιγματιστεί στις σημερινές συνθήκες ως «γερμανόδουλος» ή «δοσίλογος». Ανέσυραν, λοιπόν, τον Ζιπέ από την «πολιτική χωματερή» ιγα να δηλώσει ότι «το να βγούμε από το ευρώ, σημαίνει να σκοτώσουμε την Ευρώπη. Το να σκοτώσουμε την Ευρώπη σημαίνει να εκτεθούμε σε όλες τις καταστροφές… Πρέπει να ξεκινήσουμε τον καυγά με τους αντιευρωπαϊστές». Και καλά να τα λέει ο Ζιπέ – ποιος τον ακούει, άλλωστε. Όταν όμως βγαίνει ο γάλλος υπουργός Εσωτερικών Μανουέλ Βαλς και δηλώνει ότι αυτά που είπε ο σοσιαλιστής πρόεδρος της Εθνοσυνέλευσης είναι «ανεύθυνα, δημαγωγικά και βλαπτικά» ή όταν βγαίνει ο επίσης σοσιαλιστής υπουργός Εργασίας Μισέλ Σαπέν και καταγγέλλει το ντοκουμέντο του κόμματός του ως «εντελώς ακατάλληλο και απροσάρμοστο» και εν συνεχεία διαγραφόταν από την εισήγηση των σοσιαλιστών κάθε αναφορά στη Μέρκελ, τότε το ζήτημα είναι σίγουρα πολύ πιο σοβαρό.
Τότε έχει δίκιο η Μοντ που τη Μεγάλη Τρίτη είχε ολοσέλιδη ανάλυση με τίτλο «Οι γάλλοι σοσιαλιστές διασπώνται στο θέμα της Γερμανίας». Και σίγουρα οι υπόλοιποι Ευρώπαιοι πρέπει να κρατούν μικρό καλάθι αναφορικά με το κατά πόσο η γαλλική κυβέρνηση έχει το πολιτικό θάρρος να συγκρουστεί με το Τέταρτο Ράιχ.
