Ο Γιώργος Παπανδρέου τα κατάφερε τελικά να μας κάνει Σουηδία. Αν και με τους ρυθμούς ανάπτυξης που έχουμε, εκτιμώ ότι θα την ξεπεράσουμε πολύ σύντομα.
του Στρατή Μαζίδη
Φυσικά εννοώ ρυθμούς ανάπτυξης της φορολογίας. Η μόνη διαφορά με τη Σουηδία είναι πως εκεί υπάρχει κράτος το οποίο παρέχει αρκετά στους πολίτες. Ενώ εδώ έχουμε κάτι που αρχίζει από δίφθογγο.
Ταυτόχρονα το κόστος ζωής θυμίζει κάτι σε Λονδίνο. Ήδη από τα χρόνια της ψευδοευρωφουσκοευημερίας πληρώναμε το γάλα για νέκταρ των θεών. Βέβαια ψεύτικο χρήμα υπήρχε και κανείς δεν ενδιαφερόταν για την ανηφόρα των τιμών.
Από την άλλη όμως οι μισθοί αρχίζουν να πλησιάζουν επικίνδυνα τα επίπεδα του Μπαγκλαντές. Ίσως για αυτό μαζεύτηκαν τόσο μπαγκλαντεσιανοί εδώ. Αισθάνονται σαν στο σπίτι τους. Το αστείο είναι με τους συνταξιούχους. Κάθε φορά που πάνε στο ΑΤΜ να τσεκάρουν τη σύνταξη βλέπουν το ποσό να μειώνεται. Ξέρω ορισμένους που έχουν χάσει το λογαριασμό. Ούτε καταλαβαίνουν τι τους κόβουν και πόσο τους κόβουν κάθε φορά. Είναι κάτι σαν τη πάριζα. Άλλοτε 10 φέτες, άλλοτε 20 φέτες.
Η ουσία είναι πως λίγο λίγο, το μπαστούνι της σύνταξης ή του μισθού θα εξαφανιστεί.
Η πλάκα είναι πως κάποιοι μιλούσαν για μισθούς Βουλγαρίας. Νομίζω πως κάνουν λάθος. Με € 300,00 σε μια φθηνή χωρά μπορεί και να επιβιώσεις. Στην Ελλάδα κάποιοι αμοίβονται ήδη με λιγότερο από € 300,00 ενώ τα χρήματα αυτά αρκούν για λίγες ημέρες ή ώρες αν υπάρχουν ανεξόφλητοι λογαριασμοί.
Φυσικά αποκλειστικός υπεύθυνος για αυτή την κατάσταση είναι ο ελληνικός λαός που κατάπινε αποφάσεις για τις οποίες ουδέποτε ρωτήθηκε π.χ. Μάαστριχτ, ΟΝΕ κτλ, που ψήφιζε πολιτικούς φορείς για να τον μπάσουν με κόλπα σε ένα νόμισμα το οποίο ΔΕ σχεδιάστηκε για αυτόν και ακόμη να ξεσηκωθεί να φύγει και που πίστεψε ότι μπορεί να συνεχίσει άνετα με ψεύτικα δανεικά χρήματα δίχως να παράγει.
Όσο λοιπόν δεν αλλάζουμε, θα απολαμβάνουμε μισθούς Μπαγκλαντές, Λονδρέζικη ακρίβεια και φόρους Σουηδίας μέχρι αηδίας…
