Ο φορομισθός, το καινούριο νεκροκρέβατο του αποτυχημένου αμαρτωλού εργαζόμενου, πρώην χαμηλόμισθου ,πρώην «γενιά των 700 ευρώ» και νυν άνεργου , ταυτόχρονα, η ανάσα ελπίδας για τα διαρκώς μειούμενα φορολογικά έσοδα του κράτους ,έγινε και επισήμως ξανά πάλι για ακόμα μία χρονιά νόμος.Αρχικά θα καλύψει τις ανάγκες για νέο πελατολόγιο,αργότερα και τις ανάγκες της αγοράς.Σχεδόν ένα πεντακοσάρικο μεικτά το μάξιμουμ,για το μίνιμουμ κανείς δεν είναι σίγουρος σε αυτή τη ζωή εκτός από το χέρι που θα σου δώσει να πιείς αυτό το πικρό ποτήρι. Πικρό γιατί ψηφίστηκε με τα χίλια ζόρια και τα δέκα χιλιάδες δάκρυα από την μεγαλύτερη και πιο κερδοφόρα επιχείρηση στην Ελλάδα. Επίσης πικρό γιατί στο εξής ο φιλέσπλαχνος εργοδότης είτε του δημοσίου είτε του ιδιωτικού, είναι αναγκασμένος να μπει σε αυτό το επικίνδυνο για την ψυχική του υγειά φιλανθρωπικό τριπάκι , ενώ θα μπορούσε κάλλιστα η εθελοντική εργασία να καλύψει όλα τα κενά και να εξαφανίσει τις ουρές από τους κατά τόπους ΟΑΕΔ ανοιγοντάς σου την ίδια στιγμή τις πόρτες στη νέα φιλελεύθερη μούχλα ,πάντα για το καλό του τόπου,ωστόσο ο κάθε φόρος ακίνητης κινητής καθούμενης ή επικαθούμενης περιουσίας ,τα χαράτσια δομημένων και αδόμητων επιφανειών ,ο ΦΠΑ και τα υπόλοιπα σκατά από κάπου πρέπει να πληρωθούν και αν τα βάλεις όλα σε μια σειρά όμορφα και νοικοκυρεμένα,θα ανακαλύψεις και το μεγαλείο της δημοκρατίας μας:ο φορομισθός αρκεί για να εξοφληθούν όλοι οι φόροι και να περισσέψουν λίγα κέρματα για έναν καφέ έστω μια φορά το μήνα. Για κάτι το παραπάνω υπάρχει μόνο η μεταθάνατον ζωή.
Τώρα που οι ζέστες άρχισαν να σφίγγουν επικίνδυνα ,για να αποκτήσεις το ποθητό βαθύ μαύρισμα θα πρέπει να κάνεις το σκατό σου παξιμάδι . Την βενζίνη θα την μοιραστείς με την χαρούμενη παλιοπαρέα,οι ξαπλώστρες παρέχονται πλέον δωρεάν,χθεσινό φαγητό μέσα σε ταπερακι ,πετσέτες μαγιό και ρακέτες από πρόπερσι .Σύμφωνα και με τις πρόσφατες δηλώσεις του υπουργού οικονομικών,καλύτερα ο φορομισθός έστω και αν δεν φτάσει ούτε για δύο καλοκαιρινά μπάνια, από την επαίσχυντη ανεργία.Μη σε παίρνουν τα ζουμιά ως άλλη Μάρθα Βούρτση. Πρώτα πελάτης-καταναλωτής, ύστερα άνεργος-ζητιάνος και στο τέλος άνθρωπος μέσα σε κάσα.
http://noumero11888.wordpress.com