Προκλητικός απέναντι στην αυθεντία Ελλήνων πολιτικών, οικονομολόγων και δημοσιογράφων εμφανίστηκε για μια ακόμη φορά ο Πολ Κρούγκμαν.Ο νομπελίστας οικονομολόγος εκφράζει με έπαρση την απορία του για την εμμονή της ελληνικής πολιτικής ελίτ να παραμένει στην ευρωζώνη, παρά τις καταστροφικές συνέπειες για την οικονομία και την κοινωνία.
Αμφισβητώντας σειρά διακεκριμένων Ελλήνων τηλεσχολιαστών αλλά και πολιτικών της κυβέρνησης, (που μέχρι πρότινος νόμιζαν ότι είναι γυναίκα) ο Κρούγκμαν επιστρέφει... στην επιχειρηματολογία της συμμορίας της δραχμής. Είναι, όπως θα τον αποκαλούσε γνωστός ραδιοφωνικός παραγωγός, ένας κοινός «συμμορίτης».
Έχει δηλαδή το θράσος να πιστεύει ότι ένα νόμπελ της συμφοράς του δίνει το δικαίωμα να αμφισβητεί μια πλειάδα Ελλήνων σχολιαστών, που πληρώνονται από τις τράπεζες για να εκφράζουν τα συμφέροντά τους στα νυχτερινά δελτία ειδήσεων.
Τολμά να τα βάλει με μεγαθήρια της ενημέρωσης που προέβλεπαν εδώ και χρόνια ότι πιθανή έξοδος από το ευρώ θα σήμαινε ελλείψεις στο πετρέλαιο θέρμανσης και στα φάρμακα, κλείσιμο σχολείων και νοσοκομείων, αυτοκτονίες, εξαθλίωση και μείωση της αγοραστικής μας δύναμης κατά 30% έως 50%.
Τρομάζει ο νους του ανθρώπου να σκεφτεί ότι αυτά τα πράγματα θα συνέβαιναν στη χώρα μας αν ακούγαμε ανθρώπους σαν τον Κρούγκμαν και είχαμε εγκαταλείψει την ευρωζώνη.
Στο τελευταίο του άρθρο ο Κρούγκμαν συγκρίνει και πάλι την Ελλάδα με την Αργεντινή, η οποία επέστρεψε στο εθνικό της νόμισμα (διέκοψε δηλαδή την πρόσδεση του πέσο με το δολάριο) και ύστερα γνώρισε μια δεκαετία συνεχούς ανάπτυξης.
Αμφισβητεί δηλαδή Έλληνες οικονομολόγους αλλά ακόμη και σχολιαστές της ιστοσελίδας yupiii.gr και εβδομαδιαίων freepress, που εδώ και χρόνια υποστηρίζουν ότι η Αργεντινή δεν μπορεί να συγκριθεί με την Ελλάδα – και σε κάθε περίπτωση είναι μια αποτυχημένη χώρα.
Φήμες αναφέρουν ότι αν συνεχίσει αυτή τη στάση αμφισβήτησης της ελληνικής οικονομικής αυθεντίας κινδυνεύει να χάσει και τη στήλη του στο Βήμα – όπου τον μεταφράζουν χωρίς ευτυχώς να τον διαβάζουν.
Το τελευταίο προκλητικό σχόλιο του «κομπογιαννίτη» στην εφημερίδα New York Times (το οποίο αρνούμαστε να μεταφράσουμε) έχει ως εξής:
It’s now three years since I suggested a possible route to Greek exit from the euro: a banking crisis, followed by sharp limits on bank withdrawals similar to Argentina’s 2001 corralito, and then — with the panic argument against exit removed — reintroduction of a domestic currency.
Obviously, that hasn’t happened. Despite intense suffering, the Greek political elite’s commitment to the euro has proved incredibly strong. My analysis of the economics wasn’t wrong, but my political guesstimates were off.
Still, Cyprus is now following the first part of the script. And let me ask again: what, exactly, is the point of remaining on the euro? The convenience and efficiency of a single currency is gone; meanwhile, the future for Cyprus on the euro is one of years of grinding deflation and catastrophic austerity. Is the hope of someday, somehow restoring the status quo ante enough to justify all of this?
Από info-war
http://www.analystsforchange.org