Ο υπουργός Δημόσιας Τάξης το μόνο που γνωρίζει καλά, όπως κατ’ επανάληψη έχει αποδείξει, είναι να προάγει και να αναπαράγει τη βία. Με κάθε δήλωση ή εντολή στην Αστυνομία ανεβάζει σε επικίνδυνα επίπεδα τη στρατηγική της έντασης φτάνοντας ακόμη και στη σύγκρουση με τη Δικαιοσύνη. Το μόνο που κατορθώνει με αυτού του είδους τις επιλογές είναι να εξωθεί ολοένα μεγαλύτερα τμήματα της κοινωνίας σ’ αυτό που υποθετικά αντιμάχεται και ο ίδιος προσδιορίζει ως ανομία, καθώς έχει μεταβληθεί σε κήρυκα της μισαλλοδοξίας.
Η απόδειξη ήρθε με το φρικαλέο ποδοπάτημα της καρδιάς της Αθήνας την περασμένη Κυριακή από την μπότα σχεδόν 5.000 μελανοχιτώνων της Χρυσής Αυγής, οι οποίοι έκαναν επίδειξη δύναμης στη σημειολογική σύνδεση της αποκατάστασης της δημοκρατίας με το κόμμα του: με βηματισμό χήνας και παρελάσεις φαντασμάτων στην πλατεία Ιμίων στην οδό Ρηγίλλης.
Το δόγμα Δένδια, το οποίο συνοψίζεται στη θεωρία περί «δύο άκρων», όπου στο αριστερό κέρας τοποθετεί τον... ΣΥΡΙΖΑ και στο δεξιό τους νεοναζί της Χρυσής Αυγής, δεν κάνει τίποτα άλλο από το να υπηρετεί τη φασιστική εκδοχή της συλλογικής ευθύνης και, συνεπώς, τη Χρυσή Αυγή!
Επίθεση στο ΠΑΜΕ
Πολλοί είναι αυτοί που αδυνατούν να συνειδητοποιήσουν – ακόμα και οι αξιωματικοί της Αστυνομίας – την επιλογή του Δένδια να επιτεθεί και να «εκδιώξει» από το γραφείο του υπουργού Απασχόλησης τα στελέχη του ΠΑΜΕ, που έκαναν τη... διακοσιοστή κατάληψη στο ίδιο υπουργείο, χωρίς ποτέ να έχουν υπάρξει παρατράγουδα.
Η φράση «Νίκο, σώσε με...», η οποία με διαρροές αποδόθηκε στον – υποτίθεται – «πανικόβλητο» υπουργό Εργασίας Γιάννη Βρούτση, σύμφωνα με απολύτως έγκυρες πληροφορίες, δεν ειπώθηκε ποτέ. Αντιθέτως, οι ίδιες πληροφορίες λένε πως ο Δένδιας, με αυτοκρατορικό ύφος, δήλωσε στον Βρούτση ότι αποτελεί κυβερνητική επιλογή η παρέμβαση των ΜΑΤ.
Όταν μάλιστα ο Δένδιας κατέφυγε στην αγαπημένη του κλισέ φράση περί μετάβασης στη νομιμότητα, από το «Βήμα» ο Γιώργος Βέλτσος – και όχι ο... Στάθης Παναγούλης! – του θύμισε πως ανάλογη φρασεολογία χρησιμοποιούσε επί χούντας ο Μαρκεζίνης όταν επιχειρηματολογούσε περί μετάβασης στη δημοκρατία.
Μια όμως και αναφερθήκαμε στο «Βήμα», να θυμίσουμε ότι η εφημερίδα που αποτελεί παραδοσιακό εκφραστή του πολιτικού κατεστημένου τον εγκάλεσε, και μάλιστα με εξαιρετικά δηκτικό τρόπο, ζητώντας απ’ αυτόν... ευελιξία. Τι έγραψε και μάλιστα στο κύριο άρθρο της;
«Είναι κοινώς παραδεκτό ότι στα χρόνια της Μεταπολίτευσης το ΚΚΕ δεν έδωσε δικαιώματα στις αρχές ή στη Δικαιοσύνη. Η δράση του, πολιτική και συνδικαλιστική, υπήρξε σχεδόν υποδειγματική.
Έχει σημασία βεβαίως η τήρηση του νόμου και της τάξης. Από την άλλη όμως, η πολιτική ακαμψία και μυωπία μπορούν να πυροδοτήσουν ανεξέλεγκτες εντάσεις. Λίγη ευελιξία, κύριε Δένδια... μην χάνετε το μέτρο».
Με την επίθεση στο ΠΑΜΕ απλώς χάθηκε το μέτρο. Και ακόμη απεδείχθη πως η πολιτική του υπουργείου Δημόσιας Τάξης αποτελεί τον ιδανικότερο... «πρέσβη καλής θελήσεως» για το νεοναζιστικό κόμμα της Χρυσής Αυγής.
Η κόντρα με τους δικαστές
Ο υπουργός της μετάβασης... όλων των άλλων στην κατά Δένδια – και Κεδίκογλου – νομιμότητα δεν δίστασε ν’ ανοίξει πόλεμο μ’ έναν από τους βασικούς πυλώνες της δημοκρατίας: τη Δικαιοσύνη. Και σ’ αυτήν την περίπτωση ο υπουργός Δημόσιας Τάξης διολίσθησε στον πολιτικό κατήφορο με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Με non paper του προπαγανδιστικού μηχανισμού του, το υπουργείο την περασμένη Πέμπτη στράφηκε κατά δικαίων και αδίκων.
Με το ενημερωτικό σημείωμά του υπενθύμισε τις περιπτώσεις προσώπων που κατηγορούνται για τρομοκρατική δράση ή και για εγκλήματα του κοινού ποινικού δικαίου και αφέθηκαν ελεύθεροι μετά παρέλευση του δεκαοκταμήνου.
Έτσι τσουβάλιασε αδιακρίτως στο ίδιο σακί άτομα που έχουν αναλάβει την πολιτική ευθύνη ενεργειών μαζί με προφυλακισμένους που αρνούνται την εμπλοκή τους, με άτομα που προσήχθησαν ως ύποπτοι συμμετοχής σε οργανώσεις αλλά λόγω έλλειψης στοιχείων αφέθηκαν ελεύθερα και με κάποιους που απλώς προσήχθησαν για διαδικαστικούς λόγους, επειδή, όπως και η ίδια η Αντιτρομοκρατική παραδέχτηκε, βρέθηκαν σε λάθος τόπο τη λάθος ημέρα.
Για να ενισχύσει δε την ασύνδετη επιχειρηματολογία του αναφορικά με την τρομοκρατία, υποστήριξε πως αυτή «φυτρώνει από τον χώρο της άκρας Αριστεράς», επισημαίνοντας ωστόσο πως δεν προσδίδει χαρακτηριστικά βίας γενικά στην Αριστερά. Σχολίασε επιπλέον πως δεν θεωρεί το νεοναζιστικό φαινόμενο άμοιρο ευθυνών (έτσι, απλά), συμπληρώνοντας παρά ταύτα ότι μονάχα πριν από «δεκαετίες» θα μπορούσε να αποδοθεί ένα τρομοκρατικό χτύπημα στην Ελλάδα σε «ακροδεξιό πυρήνα».
Για το ότι υπάρχουν πάμπολλες ενδείξεις για ραγδαία αναθέρμανση της ακροδεξιάς βίας και τρομοκρατίας, με προπαρασκευή τυφλών χτυπημάτων και επιθέσεις μισαλλοδοξίας και ακραίου ρατσισμού, ο Δένδιας φαίνεται ότι δεν είδε και δεν άκουσε τίποτε. Γι’ αυτό άλλωστε σε καμία από αυτές τις περιπτώσεις δεν δημοσιοποίησε τις φωτογραφίες των ύποπτων εμπλοκής ή συμμετοχής στις σχετικές περιπτώσεις (βλ. βομβιστές Σπάρτης και Βόλου, συλληφθέντες δολοφονίας μετανάστη).
Εκτός αν ο υπουργός αισθάνεται με αυτού του είδους τη βία... ιδεολογικά αλληλέγγυος. Επειδή όμως αυτό δυσκολευόμαστε να το πιστέψουμε, τότε μάλλον μένει ένα σοβαρό κενό: λειτουργεί με αυτόν τον τρόπο εξ αιτίας ιδεολογικής προκατάληψης ή λόγω πολιτικής ανοησίας;
Και ο Προκόπης
Τα απανωτά ολισθήματα Δένδια και οι λεκτικές ακρότητές του ανάγκασαν πρόσφατα το πολύπειρο στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας και πρώην πολιτικό προϊστάμενο των Σωμάτων Ασφαλείας – και συνεπώς γνώστη των δεδομένων της «νεοτρομοκρατίας» – να τον ανακαλέσει, με κομψό πάντως τρόπο, στην τάξη, ύστερα από διάφορες εκφραστικές ακροβασίες που εντέχνως πλην αορίστως άφηναν άρωμα διασύνδεσης της τρομοκρατίας με τον... ΣΥΡΙΖΑ!
Ως καθηγητής ο Προκόπης Παυλόπουλος του τράβηξε το αυτί δηλώνοντας ότι:
«Δεν υπάρχει τέτοια σύνδεση. Ο κ. Δένδιας μπορούσε βέβαια να το πει διαφορετικά, αλλά ο καθένας έχει τον τρόπο του, δεν συνδέει σε καμία περίπτωση τον ΣΥΡΙΖΑ ούτε με την τρομοκρατία ούτε με την ανομία. Αυτό που περιγράφει με τον δικό του τρόπο ο κ. Δένδιας είναι ότι αυτήν την ώρα υπάρχει μία ομοψυχία όλων των πολιτικών δυνάμεων της Βουλής – με εξαίρεση ενδεχομένως κάποιους οι οποίοι ούτως ή άλλως με δική τους δήλωση βρίσκονται εκτός δημοκρατικών διαδικασιών, διότι έχουν μία ιδεολογία η οποία προσιδιάζει στα ναζιστικά πρότυπα (αν δεν τα έχουν γενικότερα ως βάση της ιδεολογίας τους) – στην απαρέγκλιτη τήρηση του Συντάγματος και της νομιμότητας, στην ευθεία τοποθέτηση εναντίον της τρομοκρατίας ως δραστηριότητας η οποία ευθέως υπονομεύει όχι μόνο τη δημοκρατία αλλά και το ίδιο το κοινωνικό σύνολο».
Απτόητος ο Δένδιας, λίγες ημέρες μετά, με συνέντευξή του στον «Τύπο της Κυριακής», επανέλαβε το τροπάρι του, αν και ελαφρώς διαφοροποιημένο σε ό,τι αφορά την πιθανότητα αναβίωσης της ακροδεξιάς τρομοκρατίας.
«Τα δύο άκρα του πολιτικού φάσματος» είπε «έχουν την κοινή επιδίωξη να αποδομήσουν και να απαξιώσουν την Κοινοβουλευτική Δημοκρατία», ενώ –πάλι καλά... – «αποφάνθηκε» πως δεν του προκύπτει ότι λειτουργούν σαν συγκοινωνούντα δοχεία.
Τον ιδιοφυή πολιτικό συλλογισμό του τον έκλεισε με ένα αξεπέραστης δεινότητας ρητορικό σχήμα: «Αν στην περίπτωση της ακροδεξιάς παραβατικότητας δείξει η πολιτεία ανεκτικότητα, κατά τον ίδιο τρόπο που την έδειξε στο παρελθόν απέναντι στην προερχόμενη από τον αντιεξουσιαστικό χώρο, ίσως κάποιοι μπουν στον πειρασμό της τρομοκρατικής δραστηριότητας και από αυτή την πλευρά».
Ντερτιλής και χουντοσύναξη
Το πόσο ο Δένδιας και η Αστυνομία έχουν στο... στόχαστρο του ενδιαφέροντός τους τα freikorps και τους πεμπτοφαλαγγίτες της Χρυσής Αυγής δεν άργησε να αποδειχτεί. Στην κηδεία του τελευταίου φυλακισμένου της χούντας Νίκου Ντερτιλή. Η φασιστοσύναξη, με επικεφαλής όλο το κοινοβουλευτικό «αφρόγαλα» του νεοναζιστικού κόμματος, απόντος ωστόσο του Μιχαλολιάκου, «ξεκάπνισε» με κουμπουριές υπό τη συνήθη ανοχή της ΕΛ.ΑΣ. Φυσικά και του Δένδια.
Η πρόκληση προκάλεσε την αντίδραση του ΣΥΡΙΖΑ: «Η μετατροπή της κηδείας Ντερτιλή σε χουντοσύναξη με πυροβολισμούς στον αέρα και επικήδειους μίσους κατά της δημοκρατίας είναι πλήρως συμβατή με τη Χρυσή Αυγή και τη δράση της. Αυτό που είναι πέρα για πέρα απαράδεκτο είναι η συνενοχή της Πολιτείας, με την αστυνομία να παρακολουθεί αμέτοχη τους πυροβολισμούς και το Υπουργείο Δημόσιας Τάξης να σιωπά επιδεικτικά μπροστά σε αυτήν την προκλητική γιορτή του μίσους».
Τι βρήκε ν’ απαντήσει ο Δένδιας; Κατηγόρησε το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης για μικροκομματική πονηριά, παρ’ ότι παραδέχτηκε ότι όσα έγιναν στην κηδεία Ντερτιλή συνιστούν όντως πρόκληση από την πλευρά αμετανόητων νοσταλγών της χούντας. Για τη δικαιολογημένη αντίδραση του ΣΥΡΙΖΑ όμως είπε πως «αποτελεί μνημείο λαϊκισμού και μικροκομματικής πονηριάς. Ο ΣΥΡΙΖΑ αγνοεί (ή παριστάνει ότι αγνοεί) πως η Ελληνική Αστυνομία προσήγαγε αμέσως μετά την ολοκλήρωση της κηδείας συγκεκριμένο άτομο, στην κατοχή του οποίου βρέθηκαν 21 κάλυκες, ενώ ερευνά και την εμπλοκή άλλων προσώπων στην υπόθεση των πυροβολισμών».
Θέλετε να μάθετε την κατάληξη της έρευνας; Πέραν της μιας προσαγωγής (γιατί άραγε όχι σύλληψης;) ενός 22χρονου ανέργου, δεν υπήρξε καμία άλλη ενέργεια για τον απλούστατο λόγο πως η έρευνα δεν συνεχίστηκε. Όπως δεν συνεχίζονται οι έρευνες για τους βομβιστές της Σπάρτης και του Βόλου, τους ρατσιστές των Πετραλώνων που συνελήφθησαν για την εν ψυχρώ δολοφονία του μετανάστη. Όπως δεν δόθηκαν φωτογραφίες τους στη δημοσιότητα με εισαγγελικά διατάγματα - αστραπή, για να πάρουν οι έρευνες κατεύθυνση και προσανατολισμό.
• Μήπως λοιπόν κάποιοι σκόπιμα υποθάλπουν την ακροδεξιά βία; Κι αν ναι, γιατί;
• Ο υπουργός Δημόσιας Τάξης τι προτίθεται να κάνει για να μη μένουν τρομερές σκιές πάνω στον ίδιο και την κυβέρνησή του;
Προφανώς τα ερωτήματα επείγει ν’ απαντηθούν πολύ πριν μας προλάβει ο... ιστορικός του μέλλοντος, ο οποίος απλώς θ’ απαριθμήσει τα δεινά του τόπου στην εποχή των μνημονίων και της αναγέννησης του φασισμού.
