Ήρθε μέσα στον ξύπνιο μου ύπνο η εξουσία και μου συστήθηκε, λέγοντάς μου τα παρακάτω λόγια.
Μισώ όλες τις ανθρώπινες αξίες, μισώ όλα τα όνειρα των πολιτών, μισώ τους ανθρώπους που ακούν την καρδιά τους, μισώ κάθε τι που μου θυμίζει ελευθερία και αγάπη.
Είμαι η εξουσία, η μεγαλύτερη κυρία στην ιστορία της ανθρωπότητας, είμαι αυτή η πανούργα, η πανίσχυρη κυρία που καταστρέφει κάθε ανθρώπινο σχέδιο, είμαι αυτή που για χάρη της έχει χυθεί το περισσότερο αίμα στην ιστορία του ανθρώπου.
Είμαι αυτή που σου λέει τα περισσότερα ψέματα και όμως εσύ με πιστεύεις.
Είμαι αυτή που σε πρόδωσε τις περισσότερες φορές στην ζωή σου και όμως εσύ με πιστεύεις με περισσότερο πάθος.
Είμαι αυτή που σου υπόσχεται δημοκρατία και σου προσφέρει δουλική μοναξιά.
Είμαι αυτή που σου προσφέρει θάνατο και όμως εσύ μου χαρίζεις την ζωή σου.
Είμαι αυτή η ουσία που μπαίνει σε λίγα σώματα αλλά αυτοί οι λίγοι μπορούν να ξεκινήσουν έναν πόλεμο για πλάκα.
Μου αρέσει να παίζω μαζί σου και ας ξέρω ότι δεν θα χάσω ποτέ.
Μου αρέσει να σου δίνω ψεύτικη δόξα και να σε σκοτώνω μ’ αυτήν.
Μου αρέσει να σου δίνω θεϊκή υπόσταση και να σε σκοτώνω σαν οσιομάρτυρα.
Μου αρέσει να σ΄ έχω μαριονέτα μου και συ να νομίζεις πως οδηγείς το καράβι.
Μου αρέσει να σε σκοτώνω με την πολιτική και συ να βρίζεις τους πολιτικούς.
Μου αρέσει να σε πείθω να μαζεύεις λεφτά και να σε σκοτώνω με περισσότερη φτώχεια.
Μου αρέσει να παλεύεις για ιδανικά και γω να τα χρωματίζω μπλε, πράσινα, κόκκινα και μαύρα.
Γελάω με την ιδέα που έχεις στο μυαλό σου, με την ιδέα ότι είμαι ανίκητη.
Γελάω όταν θέλεις να με πολεμήσεις και γίνεσαι δεξιός ή αριστερός.
Γελάω όταν βαφτίζεσαι τρομοκράτης και σκοτώνεις μία μου μαριονέτα νομίζοντας πως με πλήγωσες, αλλά που να ήξερες πως μου έδωσες δύναμη!!!!
Γελάω με την τύφλα σου, με την τύφλα που δεν σ΄αφήνει να δεις ότι είμαι μία αρρώστια και όποιος αρρωσταίνει μαζί μου απλά πεθαίνει.
Και που να ήξερες πως εσύ κάνεις το κουμάντο και όχι εγώ.
Εγώ επιβιώνω γιατί εσύ το επιλέγεις, γιατί εσύ δεν πιστεύεις στον εαυτό σου, γιατί εσύ είσαι που θα πας να ξαναψηφίσεις τα δικά μου παιδιά(μαριονέτες).
Συνέχισε να πουλάς την ψυχή σου και μετά να έρχεσαι γονατιστός να με παρακαλάς για ένα κομμάτι ψωμί.
Συνέχισε να μπαίνεις σε πολιτικό μαντρί και μετά να σου φταίει το σύστημα που σε πέταξε απ’ έξω.
Συνέχισε να τρως ασταμάτητα χωρίς να παράγεις και μετά να σου φταίει η φούσκα του χρηματιστηρίου.
Συνέχισε να σκοτώνεις τον συνάνθρωπό σου και μετά περίμενε να επιβιώσει η ράτσα σου.
Συνέχισε να ελπίζεις και μετά περίμενε να στρώσει η ζωή σου.
Συνέχισε μέχρι να καταστρέψεις τελείως και το τελευταίο κομματάκι ψυχής που σου απόμεινε.
Συνέχισε να τους ψηφίζεις και να πληρώνεις φόρους γιατί αναπνέεις.
Συνέχισε και η πουτάνα η εξουσία δεν θα πεθάνει ποτέ……………
Άκης κουστουλίδης
