της Μαριάννας Τζιαντζή
Σχεδόν όλα τα ΜΜΕ, ακόμα και τα δελτία της ΝΕΤ, επανέλαβαν την εμπνευσμένη δήλωση κύκλων του Μαξίμου, ότι «δεν πρέπει αυτή τη στιγμή το πουλόβερ που φτιάχτηκε με τις θυσίες των πολιτών να αρχίσει να ξηλώνεται και να πάμε πάλι από την αρχή». Η βαρύγδουπη αυτή κουταμάρα θεωρήθηκε «είδηση»!
Το πουλόβερ δεν είναι τίποτε άλλο από τη μνημονιακή πολιτική, ενώ ο «αδύνατος πόντος» τον οποίο οι απεργοί προσπαθούν να ξηλώσουν είναι το ενιαίο μισθολόγιο που ολοκληρώνει την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων.
Πολύτιμο αυτό το πουλόβερ, το φοράει ο λαός και καμαρώνει; Τι κι αν χάσκουν κάποιες τρύπες, ...
τι κι αν το κρύο μπαίνει από παντού; Σημασία έχει να μην ξηλωθεί, να μην αρχίσουν οι εξαιρέσεις. Εφόσον όλοι οι εργαζόμενοι εξαθλιώνονται, να εξαθλιωθούν και οι «προνομιούχοι» των μέσων μαζικών μεταφορών. Αποθανέτω η ψυχή μου μετά των ομοφύλων!
Καμία σχέση δεν έχει αυτό το άθλιο πουλόβερ με το «γελεκάκι που φορείς», αυτό που «με πίκρες και με βάσανα το ‘χω φοδραρισμένο». Το μνημονιακό πουλόβερ είναι φοδραρισμένο με ανεργία και απολύσεις, με σπίτια σκοτεινά και παγωμένα, με φτώχεια, κατάρες και βρισιές. Είναι φοδραρισμένο με κοινωνικό μίσος όχι μόνο για τους κρατούντες, αλλά, δυστυχώς, και για όσους νομίζουμε ότι είναι λιγότερο εξαθλιωμένοι από εμάς. Κρυώνω εγώ; Να κρυώνουν και αυτοί!
Το πουλόβερ μπήκε στην πολιτική ορολογία το 2002, τις ημέρες της σύλληψης των μελών της 17Ν. Τότε πολλοί αναλυτές έλεγαν ότι το πουλόβερ (της τρομοκρατίας) έχει αρχίσει να ξηλώνεται. Εκείνο ήταν το κακό πουλόβερ, που ξηλώθηκε. Σήμερα όμως φοράμε το καλό πουλόβερ του ευρώ... και ας αναγκαζόμαστε να περνάμε τα δύο μας χέρια σ’ ένα μανίκι. Αυτό το πουλόβερ είναι προορισμένο να ξηλωθεί, μόνο που μέχρι τότε τα τοξικά νήματά του θα τυλίγονται και στον δικό μας λαιμό μας, θα φαρμακώνουν τον τρόπο που βλέπουμε τον εαυτό μας... τον διπλανό μας και τους από πάνω.
http://www.seisaxthia-epam.blogspot.gr
