Του Σπύρου Σταματόπουλου *
Από τη μεταπολίτευση και μετά ο στρατός, φορτωμένος με τα «αμαρτήματα» κάποιας προηγούμενης περιόδου, αντιμετωπίστηκε άλλοτε με καχυποψία, άλλοτε με εχθρική διάθεση κι άλλοτε ως «μπίζνα» από τους πολιτικούς
• «Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει»
• Για να καταρρεύσει μια χώρα, πράγμα που επιδιώκεται από μέσα κι από έξω, δεν θα πρέπει να υπάρχουν «εμπόδια». Εξαθλιώνουμε λοιπόν το στράτευμα, καταρρακώνουμε το ηθικό και του χρεώνουμε την αναπόφευκτη ήττα σε οποιοδήποτε «θερμό» ή «ψυχρό» επεισόδιο και το παιχνίδι λαμβάνει τέλος
Οι κίνδυνοι πολλοί, η απόσπαση της προσοχής μας από τα σημαντικά και ουσιώδη στα αλλότρια και παράταιρα μόνιμη, όπως και η συσκότιση...
της σκέψης και η σύγχυση του νου από ένα καταιγισμό ασήμαντων και άχρηστων πληροφοριών, με μαεστρία βέβαια παραταγμένες ανάμεσα σε θλιβερά, απογοητευτικά, δυσοίωνα απειλητικά νέα.
Μη γελιόμαστε, δεν υπάρχουν, άλλωστε, πλέον χρονικά και χωρικά περιθώρια για να «διυλίζουμε τον κώνωπα», το σχέδιο έχει ετοιμαστεί εντέχνως από ομάδες συμφερόντων με εξουσία και χρήματα, που στις αρμαθιές των υπαλλήλων τους στρατολόγησαν μελετημένους ψυχολόγους και κοινωνιολόγους για να εκπονήσουν καμπάνιες αποδόμησης κάθε θεσμού, παράδοσης και αξίας, που αποτέλεσε ως τώρα δομικό συστατικό της ανθρωπινής κοινωνίας: οικογένεια, θρησκεία πολιτισμός, παιδεία, εργασία, πατρίδα.
ΑΝΘΡΩΠΟΙ «ΜΟΥΛΤΙΚΟΥΛΤΙ»...
Ουπς. τι πράγμα; Πατρίδα; «Πασέ» η λέξη πατρίδα, θα πει σηκώνοντας ελαφρώς τα φρύδια, με μούδιασμα μπλαζέ, ο μεταλλαγμένος κλώνος ανθρώπου της σύγχρονης μουλτικούλτι εποχής, που όπως στο μούλτι, εξάρτημα κάθε καλής νοικοκυράς που φτιάχνει σούπες βελουτέ, τα έχει βάλει όλα μέσα, θεσμούς, άξιες, συναίσθημα, τιμή, αξιοπρέπεια και τα λιώνει. Και όταν θα τελειώσει τον πουρέ, η μετάλλαξη θα ολοκληρωθεί πλήρως και η ανθρωπότητα, όπως τη γνωρίσαμε, όπως τη διδαχθήκαμε, όπως τη βιώσαμε, θα περάσει στην επόμενη φάση: ζομπιοποιημένοι αναλώσιμοι είλωτες που θα κάνουν περάσματα ζωής μόνο και μόνο για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων μιας παγκόσμιας άρχουσας ελίτ. Ανατριχιαστικό; Ναι! Σενάριο χολιγουντιανής κοπής; Καθόλου!
Υπάρχει ένα διήγημα με τίτλο «Χάρισον Μπέργκερον», άγνωστο στο πλατύ ελληνικό κοινό, αλλά τόσο επίκαιρο, όπου το σύστημα βάζει ακουστικά στ' αυτιά των έξυπνων για να ακούνε εκκωφαντικούς θορύβους κάθε φορά που πάνε να σκεφτούν και βαρίδια στην πλάτη των αθλητικών τύπων για να μην μπορούν να τρέξουν.
Έτσι και σε σας, σας βάζουν ακουστικά μέσω των διάφορων «αλέρτ», που αποσπούν την προσοχή σας σε θέματα που δεν σχετίζονται με το παρόν και το μέλλον των παιδιών σας, του Έθνους, όπως έναν τηλεκατευθυνόμενο συνδικαλισμό στο χώρο του στρατεύματος, προβαλλόμενο στα παράθυρα καναλιών εν μέσω αναλύσεων και συζητήσεων για ανερχόμενους πολιτικούς χώρους προς τ' αριστερά. Γιατί Δεν Πρέπει να Σκέφτεστε το καθήκον σας απέναντι στον όρκο που δώσατε για την τήρηση του Συντάγματος, το οποίο, στην πράξη, και κατά κοινή ομολογία, καταλύθηκε. Όχι από πραξικόπημα αλλά από τη δήθεν αναγκαιότητα των μέτρων που επέβαλε η κρίση και το χρέος. Εξ ανάγκης, βιαίως δηλαδή. Για να σοβαρευτούμε, έχουμε Καθήκον; έχουμε Χρέος; Ναι, όμως όχι δημοσιονομικό, αλλά ηθικό και εθνικό από αυτό που κάποτε οι άνθρωποι το έλεγαν και δάκρυζαν, έχουμε Υπερηφάνεια έχουμε Νοημοσύνη, να χρησιμοποιήσουμε τη μνήμη μας επιτέλους και να σκεφτούμε, γιατί αν δεν το κάνουμε τώρα εμείς η συλλογική μνήμη θα χαθεί για πάντα και η σκέψη των παιδιών μας θα νεκρώσει για να μετατραπούν σε σύγχρονους είλωτες.
Κάποια στιγμή, δυστυχώς, η στρατιωτική ηγεσία δέχθηκε να συγκαταλέγεται στους δημόσιους υπαλλήλους, να ορίζει «επίτροπος» τις ανάγκες των Ενόπλων Δυνάμεων σε προσωπικό και υλικό, δέχθηκε την αλλοίωση των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων με την είσοδο των αλλογενών. Πρόσφατα, δε, έτερος αρχηγός έδωσε συνέντευξη για το βάρος των περικοπών, τις συνέπειες στα στελέχη και άλλα πολλά δακρύβρεχτα και καταστροφικά, πλην όμως παρέλειψε να αναφερθεί στο γεγονός ότι διατηρεί σε καίριες θέσεις στο επιτελείο του «συνδικαλιστές», πρώην «τροφίμους» τριών γραφείων υπουργών Εθνικής Αμύνης συγκεκριμένου κόμματος.
Για τον εαυτό τους μια χαρά τα κατάφεραν. Άλλος για το κομπόδεμά του, άλλος προετοιμάζει το έδαφος να γίνει βουλευτής... για τους συναδέλφους τους και υφισταμένους τους τι έκαναν; Τίποτα. Αυτά τα οποία σήμερα υφίστανται οι στρατιωτικοί είναι σε μεγάλο βαθμό αποτέλεσμα της αμέλειας, της αδράνειας της αβελτηρίας και του φιλοτομαρισμού τους, που δεν τους επέτρεψαν ποτέ να αντιδράσουν σε ό,τι τους επέβαλαν οι πολιτικοί προϊστάμενοι τους. Και βέβαια, μόλις έφθασε η φθάνει η ώρα της αποστρατείας των, ανέκραξαν «αδικία», τι θα γίνει το στράτευμα τώρα που φεύγω «εγώ»! Έτσι εγωιστικά και υποκριτικά όπως εγωιστική και υποκριτική ήταν πάντα η θητεία τους και σε αυτήν στήριξαν την καριέρα τους οι «στρατηγοί».
ΕΞΑΘΛΙΩΝΟΥΝ ΤΟ ΣΤΡΑΤΕΥΜΑ
Από τη μεταπολίτευση και μετά ο στρατός, φορτωμένος με τα «αμαρτήματα» κάποιας προηγούμενης περιόδου, αντιμετωπίστηκε άλλοτε με καχυποψία, άλλοτε με εχθρικά διάθεση κι άλλοτε ως «μπίζνα» από τους πολιτικούς. Με ελάχιστες εξαιρέσεις, διοικήθηκε από ηγέτες «μαριονέτες», σφουγγοκωλάριους της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας, πιθηκάκια που την όποια περηφάνια, αξιοπρέπεια και τιμή του Έλληνα Αξιωματικού την ενεχυρίασαν στο όνομα της εύνοιας του κόμματος. Κι ενώ η ηγεσία έπαιζε τα πολιτικά της παιχνίδια, το σύνολο των αξιωματικών, υπαξιωματικών και οπλιτών έδινε (και δίνει ακόμα) τη μάχη για την πατρίδα στον Έβρο και σε όλο το Αιγαίο, περιμένοντας εντολές που ποτέ δεν δόθηκαν στις κρίσιμες στιγμές, όταν, για παράδειγμα, ένα βράδυ σε κάποια κρίση (όλοι ξέρουμε ποια) είχε στοχοποιηθεί ότι υπήρχε μέσα στον κόλπο του Ακσάζ. Αυτή η πατρίδα τελικά ειδικεύεται στο να τρώει τα παιδιά της. Δυστυχώς, σήμερα κάποιοι θεωρούν τις ένοπλες δυνάμεις «περιττό» και ακριβό έξοδο. Εξάλλου, για να καταρρεύσει μια χώρα, πράγμα που επιδιώκεται από μέσα κι από έξω, δεν θα πρέπει να υπάρχουν «εμπόδια». Εξαθλιώνουμε λοιπόν το στράτευμα, καταρρακώνουμε το ηθικό και του χρεώνουμε την αναπόφευκτη ήττα σε οποιοδήποτε «θερμό» ή «ψυχρό» επεισόδιο και το παιχνίδι λαμβάνει τέλος.
Ακόμη και ο «λαζοπουλισμός» έκανε την εμφάνισή του στο στράτευμα. Δηλαδή να μιλάς για τη φτώχεια με εκατομμύρια στο κομπόδεμα σου και το βύσμα στη τσέπη σου. Όλο το διεφθαρμένο προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων μεταστεγάστηκε σε πλατεία του κέντρου των Αθηνών όπου στεγάζεσαι η νέα ανερχόμενη επόμενη κυβέρνηση της χώρας. Ο «αφρός των υπηρετών, στα επιτελεία νυν και μελλοντικών υποδίκων πήγε εκεί. Καταρρέοντας το πολιτικό σύστημα τους καταπλάκωσε μεν, αλλά δεν τους έλιωσε δυστυχώς. Όλοι οι κηφήνες της ελληνικής κοινωνίας, του δημόσιου και του τομέα εθνικής άμυνας μετακινήθηκαν. Οι γνωστοί εργατοπατέρες που δεν έσπασαν ποτέ το νυχάκι τους και δεν απομακρύνθηκαν από την παραμεθόριο της Αττικής. Οι υπόλοιποι ανεβαίνουν προς τα νέα γραφεία στη Μεσογείων όπου αναμένονται τα εγκαίνια. Από τα πολλά παραγγέλματα δεν καταλαβαίνουν ότι μια μέρα θα είναι εύκολο και να οπλιστούν στα αλήθεια. Διχόνοια, μιζέρια σε νέα έκδοση 2013. Η εξουσία ο αυτοσκοπός. Το αντίτιμο αδιάφορο. Ανιδιοτελής αντικειμενικός σκοπός δεν υπάρχει. Λυπάμαι και θλίβομαι και σταματώ εδώ για να μην εκραγεί η ψυχή μου.
Περισσότερο από κάθε άλλο Έλληνα πολίτη η τήρηση του συντάγματος αναγκαίο καθήκον, το οποίο απορρέει εκ του όρκου των, για τα στελέχη των Ε.Δ και Σ.Α.* Ο Σπύρος Σταματόπουλος ειναι Συνταγματάρχης ε.α
(Το ΧΩΝΙ 09-12-2012)
• «Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει»
• Για να καταρρεύσει μια χώρα, πράγμα που επιδιώκεται από μέσα κι από έξω, δεν θα πρέπει να υπάρχουν «εμπόδια». Εξαθλιώνουμε λοιπόν το στράτευμα, καταρρακώνουμε το ηθικό και του χρεώνουμε την αναπόφευκτη ήττα σε οποιοδήποτε «θερμό» ή «ψυχρό» επεισόδιο και το παιχνίδι λαμβάνει τέλος
Οι κίνδυνοι πολλοί, η απόσπαση της προσοχής μας από τα σημαντικά και ουσιώδη στα αλλότρια και παράταιρα μόνιμη, όπως και η συσκότιση...
της σκέψης και η σύγχυση του νου από ένα καταιγισμό ασήμαντων και άχρηστων πληροφοριών, με μαεστρία βέβαια παραταγμένες ανάμεσα σε θλιβερά, απογοητευτικά, δυσοίωνα απειλητικά νέα.
Μη γελιόμαστε, δεν υπάρχουν, άλλωστε, πλέον χρονικά και χωρικά περιθώρια για να «διυλίζουμε τον κώνωπα», το σχέδιο έχει ετοιμαστεί εντέχνως από ομάδες συμφερόντων με εξουσία και χρήματα, που στις αρμαθιές των υπαλλήλων τους στρατολόγησαν μελετημένους ψυχολόγους και κοινωνιολόγους για να εκπονήσουν καμπάνιες αποδόμησης κάθε θεσμού, παράδοσης και αξίας, που αποτέλεσε ως τώρα δομικό συστατικό της ανθρωπινής κοινωνίας: οικογένεια, θρησκεία πολιτισμός, παιδεία, εργασία, πατρίδα.
ΑΝΘΡΩΠΟΙ «ΜΟΥΛΤΙΚΟΥΛΤΙ»...
Ουπς. τι πράγμα; Πατρίδα; «Πασέ» η λέξη πατρίδα, θα πει σηκώνοντας ελαφρώς τα φρύδια, με μούδιασμα μπλαζέ, ο μεταλλαγμένος κλώνος ανθρώπου της σύγχρονης μουλτικούλτι εποχής, που όπως στο μούλτι, εξάρτημα κάθε καλής νοικοκυράς που φτιάχνει σούπες βελουτέ, τα έχει βάλει όλα μέσα, θεσμούς, άξιες, συναίσθημα, τιμή, αξιοπρέπεια και τα λιώνει. Και όταν θα τελειώσει τον πουρέ, η μετάλλαξη θα ολοκληρωθεί πλήρως και η ανθρωπότητα, όπως τη γνωρίσαμε, όπως τη διδαχθήκαμε, όπως τη βιώσαμε, θα περάσει στην επόμενη φάση: ζομπιοποιημένοι αναλώσιμοι είλωτες που θα κάνουν περάσματα ζωής μόνο και μόνο για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων μιας παγκόσμιας άρχουσας ελίτ. Ανατριχιαστικό; Ναι! Σενάριο χολιγουντιανής κοπής; Καθόλου!
Υπάρχει ένα διήγημα με τίτλο «Χάρισον Μπέργκερον», άγνωστο στο πλατύ ελληνικό κοινό, αλλά τόσο επίκαιρο, όπου το σύστημα βάζει ακουστικά στ' αυτιά των έξυπνων για να ακούνε εκκωφαντικούς θορύβους κάθε φορά που πάνε να σκεφτούν και βαρίδια στην πλάτη των αθλητικών τύπων για να μην μπορούν να τρέξουν.
Έτσι και σε σας, σας βάζουν ακουστικά μέσω των διάφορων «αλέρτ», που αποσπούν την προσοχή σας σε θέματα που δεν σχετίζονται με το παρόν και το μέλλον των παιδιών σας, του Έθνους, όπως έναν τηλεκατευθυνόμενο συνδικαλισμό στο χώρο του στρατεύματος, προβαλλόμενο στα παράθυρα καναλιών εν μέσω αναλύσεων και συζητήσεων για ανερχόμενους πολιτικούς χώρους προς τ' αριστερά. Γιατί Δεν Πρέπει να Σκέφτεστε το καθήκον σας απέναντι στον όρκο που δώσατε για την τήρηση του Συντάγματος, το οποίο, στην πράξη, και κατά κοινή ομολογία, καταλύθηκε. Όχι από πραξικόπημα αλλά από τη δήθεν αναγκαιότητα των μέτρων που επέβαλε η κρίση και το χρέος. Εξ ανάγκης, βιαίως δηλαδή. Για να σοβαρευτούμε, έχουμε Καθήκον; έχουμε Χρέος; Ναι, όμως όχι δημοσιονομικό, αλλά ηθικό και εθνικό από αυτό που κάποτε οι άνθρωποι το έλεγαν και δάκρυζαν, έχουμε Υπερηφάνεια έχουμε Νοημοσύνη, να χρησιμοποιήσουμε τη μνήμη μας επιτέλους και να σκεφτούμε, γιατί αν δεν το κάνουμε τώρα εμείς η συλλογική μνήμη θα χαθεί για πάντα και η σκέψη των παιδιών μας θα νεκρώσει για να μετατραπούν σε σύγχρονους είλωτες.
Κάποια στιγμή, δυστυχώς, η στρατιωτική ηγεσία δέχθηκε να συγκαταλέγεται στους δημόσιους υπαλλήλους, να ορίζει «επίτροπος» τις ανάγκες των Ενόπλων Δυνάμεων σε προσωπικό και υλικό, δέχθηκε την αλλοίωση των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων με την είσοδο των αλλογενών. Πρόσφατα, δε, έτερος αρχηγός έδωσε συνέντευξη για το βάρος των περικοπών, τις συνέπειες στα στελέχη και άλλα πολλά δακρύβρεχτα και καταστροφικά, πλην όμως παρέλειψε να αναφερθεί στο γεγονός ότι διατηρεί σε καίριες θέσεις στο επιτελείο του «συνδικαλιστές», πρώην «τροφίμους» τριών γραφείων υπουργών Εθνικής Αμύνης συγκεκριμένου κόμματος.
Για τον εαυτό τους μια χαρά τα κατάφεραν. Άλλος για το κομπόδεμά του, άλλος προετοιμάζει το έδαφος να γίνει βουλευτής... για τους συναδέλφους τους και υφισταμένους τους τι έκαναν; Τίποτα. Αυτά τα οποία σήμερα υφίστανται οι στρατιωτικοί είναι σε μεγάλο βαθμό αποτέλεσμα της αμέλειας, της αδράνειας της αβελτηρίας και του φιλοτομαρισμού τους, που δεν τους επέτρεψαν ποτέ να αντιδράσουν σε ό,τι τους επέβαλαν οι πολιτικοί προϊστάμενοι τους. Και βέβαια, μόλις έφθασε η φθάνει η ώρα της αποστρατείας των, ανέκραξαν «αδικία», τι θα γίνει το στράτευμα τώρα που φεύγω «εγώ»! Έτσι εγωιστικά και υποκριτικά όπως εγωιστική και υποκριτική ήταν πάντα η θητεία τους και σε αυτήν στήριξαν την καριέρα τους οι «στρατηγοί».
ΕΞΑΘΛΙΩΝΟΥΝ ΤΟ ΣΤΡΑΤΕΥΜΑ
Από τη μεταπολίτευση και μετά ο στρατός, φορτωμένος με τα «αμαρτήματα» κάποιας προηγούμενης περιόδου, αντιμετωπίστηκε άλλοτε με καχυποψία, άλλοτε με εχθρικά διάθεση κι άλλοτε ως «μπίζνα» από τους πολιτικούς. Με ελάχιστες εξαιρέσεις, διοικήθηκε από ηγέτες «μαριονέτες», σφουγγοκωλάριους της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας, πιθηκάκια που την όποια περηφάνια, αξιοπρέπεια και τιμή του Έλληνα Αξιωματικού την ενεχυρίασαν στο όνομα της εύνοιας του κόμματος. Κι ενώ η ηγεσία έπαιζε τα πολιτικά της παιχνίδια, το σύνολο των αξιωματικών, υπαξιωματικών και οπλιτών έδινε (και δίνει ακόμα) τη μάχη για την πατρίδα στον Έβρο και σε όλο το Αιγαίο, περιμένοντας εντολές που ποτέ δεν δόθηκαν στις κρίσιμες στιγμές, όταν, για παράδειγμα, ένα βράδυ σε κάποια κρίση (όλοι ξέρουμε ποια) είχε στοχοποιηθεί ότι υπήρχε μέσα στον κόλπο του Ακσάζ. Αυτή η πατρίδα τελικά ειδικεύεται στο να τρώει τα παιδιά της. Δυστυχώς, σήμερα κάποιοι θεωρούν τις ένοπλες δυνάμεις «περιττό» και ακριβό έξοδο. Εξάλλου, για να καταρρεύσει μια χώρα, πράγμα που επιδιώκεται από μέσα κι από έξω, δεν θα πρέπει να υπάρχουν «εμπόδια». Εξαθλιώνουμε λοιπόν το στράτευμα, καταρρακώνουμε το ηθικό και του χρεώνουμε την αναπόφευκτη ήττα σε οποιοδήποτε «θερμό» ή «ψυχρό» επεισόδιο και το παιχνίδι λαμβάνει τέλος.
Ακόμη και ο «λαζοπουλισμός» έκανε την εμφάνισή του στο στράτευμα. Δηλαδή να μιλάς για τη φτώχεια με εκατομμύρια στο κομπόδεμα σου και το βύσμα στη τσέπη σου. Όλο το διεφθαρμένο προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων μεταστεγάστηκε σε πλατεία του κέντρου των Αθηνών όπου στεγάζεσαι η νέα ανερχόμενη επόμενη κυβέρνηση της χώρας. Ο «αφρός των υπηρετών, στα επιτελεία νυν και μελλοντικών υποδίκων πήγε εκεί. Καταρρέοντας το πολιτικό σύστημα τους καταπλάκωσε μεν, αλλά δεν τους έλιωσε δυστυχώς. Όλοι οι κηφήνες της ελληνικής κοινωνίας, του δημόσιου και του τομέα εθνικής άμυνας μετακινήθηκαν. Οι γνωστοί εργατοπατέρες που δεν έσπασαν ποτέ το νυχάκι τους και δεν απομακρύνθηκαν από την παραμεθόριο της Αττικής. Οι υπόλοιποι ανεβαίνουν προς τα νέα γραφεία στη Μεσογείων όπου αναμένονται τα εγκαίνια. Από τα πολλά παραγγέλματα δεν καταλαβαίνουν ότι μια μέρα θα είναι εύκολο και να οπλιστούν στα αλήθεια. Διχόνοια, μιζέρια σε νέα έκδοση 2013. Η εξουσία ο αυτοσκοπός. Το αντίτιμο αδιάφορο. Ανιδιοτελής αντικειμενικός σκοπός δεν υπάρχει. Λυπάμαι και θλίβομαι και σταματώ εδώ για να μην εκραγεί η ψυχή μου.
Περισσότερο από κάθε άλλο Έλληνα πολίτη η τήρηση του συντάγματος αναγκαίο καθήκον, το οποίο απορρέει εκ του όρκου των, για τα στελέχη των Ε.Δ και Σ.Α.* Ο Σπύρος Σταματόπουλος ειναι Συνταγματάρχης ε.α
(Το ΧΩΝΙ 09-12-2012)
