http://athinovio.blogspot.gr
Εϊναι μία ρήση από την ταινία Κιρικού και η Μάγισσα που ναι μεν είναι κινουμένων σχεδίων, βασίζεται δε σε Αφρικανικό μύθο, πολύ όμορφο και συμβολικό, σε πολλά επίπεδα.
Και η ρήση έχει ώς εξής: "Από γιατί σε γιατί μπορείς να φτάσεις στην αρχή του κόσμου. Τώρα όμως έχεις άλλα να κάνεις."
Κάπως έτσι, σαν τον άμαθο κιρικού που παρά την εξυπνάδα με την οποία γεννήθηκε δεν ήξερε πότε να σταματήσει τα γιατί και να αρχίσει να κάνει πράγματα, είμαστε και εμείς που χωρίς να αλλάζουμε τη δράση μας δεν κάνουμε τίποτα άλλο εκτός από το να ρωτάμε μονότονα "γιατί".
Και όταν λέω τη δράση μας, δεν εννοώ να βγούμε όλοι στους δρόμους, αλλά να είναι τέτοια η καθημερινότητά μας που να μην επιτρέπει στους πονηρούς να εισβάλλουν στη ζωή μας.
Και οι πονηροί μπαίνουν στη ζωή μας όταν τους χρωστάμε χάρες για τα χατήρια που με πονηριά μας παραχωρούν σε ανύποπτο χρόνο ή όταν λέμε "δεν πειράζει" ή όταν θεωρούμε κοινωνική υποχρέωση να μην ξεμπροστιάζουμε τα λαμόγια, και έτσι λίγο-λίγο, από καλοί άνθρωποι
γινόμαστε δοχεία γλίτσας.
Αυτό που ξεχνάμε, κυρίως, είναι ότι όλα είναι αλληλένδετα. Νομίζουμε ότι η πολιτική είναι μόνο πολιτική, ενώ με την πρόφαση της κρίσης φάνηκε ότι πολιτική δεν είναι μόνο τα έδρανα της βουλής αλλά καθορίζει το τί θα φάμε και το τι θα κάνουμε την κάθε μέρα μας, πόσο θα δουλέψουμε και πόσο χρόνο θα περάσουμε με τους ανθρώπους μας, τί θα κάνουμε στον ελεύθερο χρόνο μας.
Και, κύριε Αλεβαντή, η πολιτική καθορίζει ακόμα και τί θα κάνει στα σχολεία ο δάσκαλος και ο μαθητής, και στα νοσοκομεία ο γιατρός, η νοσοκόμα και ο ασθενής.
Δεν μπορείς να έχεις κλίκες στην εξουσία και να απαιτείς τιμιότητα από τους εκτός κλίκας, γιατί να που οδηγεί, στο να παρακάμπτουν οι πολίτες την Αρχή της κοινωνίας και να κάνουν ο καθένας κυριολεκτικά οτιδήποτε περνάει από το χέρι του.
Γιατί σε μία κοινωνία που ευνοούνται άκριτα τα παιδιά των "ημέτερων", τότε για να επιζήσει ο εκτός κλίκας πολίτης θα επιστρατεύσει τα πάντα και καλά θα κάνει. Γιατί να δεχτεί ο απλός πολίτης να γίνει το παιδί του θυσία και του "προνομιούχου" να έχει όλα τα καλά και όλες τις ευκαιρίες; Γιατί να δεχτεί ο απλός πολίτης το γεγονός ότι το παιδί ενός ας πούμε δημοτικού συμβούλου ή ενός βουλευτή θα πάρει χαριστικά δυο-τρείς μονάδες για να μην στεναχωρήσουμε τον πατέρα του και το απλό παιδί που δεν έχει πατέρα στην πολιτική να του φέρονται λες και είναι ο τελευταίος αλήτης;
Γιατί σε κάθε τομέα της δημόσιας ζωής να την πληρώνει ο μη-δικτυωμένος;
Εϊναι μία ρήση από την ταινία Κιρικού και η Μάγισσα που ναι μεν είναι κινουμένων σχεδίων, βασίζεται δε σε Αφρικανικό μύθο, πολύ όμορφο και συμβολικό, σε πολλά επίπεδα.
Και η ρήση έχει ώς εξής: "Από γιατί σε γιατί μπορείς να φτάσεις στην αρχή του κόσμου. Τώρα όμως έχεις άλλα να κάνεις."
Και όταν λέω τη δράση μας, δεν εννοώ να βγούμε όλοι στους δρόμους, αλλά να είναι τέτοια η καθημερινότητά μας που να μην επιτρέπει στους πονηρούς να εισβάλλουν στη ζωή μας.
Και οι πονηροί μπαίνουν στη ζωή μας όταν τους χρωστάμε χάρες για τα χατήρια που με πονηριά μας παραχωρούν σε ανύποπτο χρόνο ή όταν λέμε "δεν πειράζει" ή όταν θεωρούμε κοινωνική υποχρέωση να μην ξεμπροστιάζουμε τα λαμόγια, και έτσι λίγο-λίγο, από καλοί άνθρωποι
γινόμαστε δοχεία γλίτσας.
Αυτό που ξεχνάμε, κυρίως, είναι ότι όλα είναι αλληλένδετα. Νομίζουμε ότι η πολιτική είναι μόνο πολιτική, ενώ με την πρόφαση της κρίσης φάνηκε ότι πολιτική δεν είναι μόνο τα έδρανα της βουλής αλλά καθορίζει το τί θα φάμε και το τι θα κάνουμε την κάθε μέρα μας, πόσο θα δουλέψουμε και πόσο χρόνο θα περάσουμε με τους ανθρώπους μας, τί θα κάνουμε στον ελεύθερο χρόνο μας.
Και, κύριε Αλεβαντή, η πολιτική καθορίζει ακόμα και τί θα κάνει στα σχολεία ο δάσκαλος και ο μαθητής, και στα νοσοκομεία ο γιατρός, η νοσοκόμα και ο ασθενής.
Δεν μπορείς να έχεις κλίκες στην εξουσία και να απαιτείς τιμιότητα από τους εκτός κλίκας, γιατί να που οδηγεί, στο να παρακάμπτουν οι πολίτες την Αρχή της κοινωνίας και να κάνουν ο καθένας κυριολεκτικά οτιδήποτε περνάει από το χέρι του.
Γιατί σε μία κοινωνία που ευνοούνται άκριτα τα παιδιά των "ημέτερων", τότε για να επιζήσει ο εκτός κλίκας πολίτης θα επιστρατεύσει τα πάντα και καλά θα κάνει. Γιατί να δεχτεί ο απλός πολίτης να γίνει το παιδί του θυσία και του "προνομιούχου" να έχει όλα τα καλά και όλες τις ευκαιρίες; Γιατί να δεχτεί ο απλός πολίτης το γεγονός ότι το παιδί ενός ας πούμε δημοτικού συμβούλου ή ενός βουλευτή θα πάρει χαριστικά δυο-τρείς μονάδες για να μην στεναχωρήσουμε τον πατέρα του και το απλό παιδί που δεν έχει πατέρα στην πολιτική να του φέρονται λες και είναι ο τελευταίος αλήτης;
Γιατί σε κάθε τομέα της δημόσιας ζωής να την πληρώνει ο μη-δικτυωμένος;
Και, όπως έλεγα και στον κύριο Βαρδάκα σε προηγούμενη ανάρτηση, μπορεί να λέμε ότι έχει πρόβλημα η υγεία ή οι τοπικές αυτοδιοικήσεις ή η παιδεία, κοκ, αλλά στην ουσία το πρόβλημα είναι ένα: ρουφιάνοι παντού. Και ένας ρουφιάνος θα κάνει ρουφιανιές, οπουδήποτε και και αν βρεθεί. Αν ο ρουφιάνος, για παράδειγμα, είναι γιατρός, τότε θα κάνει κομπίνες με τα φάρμακα και τα αναλώσιμα του νοσοκομείου ή με τις προμήθειες των φαρμακευτικών. Αν ο ρουφιάνος είναι δάσκαλος, τότε θα περάσει τους μαθητές που προτιμά με τον τρόπο που φαίνεται στον σύνδεσμο που αναρτήσατε στην απάντησή σας και, το χειρότερο, ο ρουφιάνος θα βάλει με αυτόν τον τρόπο και τα ρουφιανάκια τα παιδιά του σε ανάλογες θέσεις να διαιωνίζουν την ρουφιανίστικη ηθική στον κρατικό και δημόσιο βίο.
Και έτσι, έχεις πανομοιότυπη ηθική σε όλους τους τομείς, γιατί από αυτή την "μαγιά" και από αυτή την δεξαμενή προκύπτουν και οι ανώτερες εξουσίες, πολιτικά, δικαστικά κοκ. Έτσι καταπατώνται παραλίες και αρχαιολογικοί χώροι, έτσι χτίζονται αυθαίρετα, έτσι παίρνουν τα μαϊμού επιδόματα άνθρωποι με δεκάδες χιλιάδες εισόδημα μηνιαίως, έτσι έγινε κηπουρός ο νικοπολίδης, έτσι εξευτελίστηκαν τα ναυπηγεία και ο οσε, έτσι ρήμαξαν οι λιμένες και η αγροτική παραγωγή, έτσι πνίγηκαν οι τράπεζες από πλαστά δάνεια.
Γιατί αν οι ίδιες οι Αρχές, δηλαδή τα πρόσωπα που τις εκπροσωπούν, παρανομούν γιατί δεν τους αρκούν οι υψηλότατες αμοιβές τους, τότε οι πολίτες δεν έχουν άλλη επιλογή από το να συνεργαστούν με τις Αρχές.
Ας πούμε, πχ ότι ένας δικαστικός υπάλληλος είναι διεφθαρμένος. Δεν είναι διεφθαρμένος για τον εαυτό του και κατ'ιδίαν, αλλά με κάποιον πρέπει να στήσει την απάτη και αυτός ο κάποιος θα είναι σίγουρα κάποιος πονηρός ιδιώτης που θα θέλει κάποια εξυπηρέτηση και σίγουρα κάποιος συνάδελφος για να καλύψει την απάτη. Ο ιδιώτης, για να χρειάζεται τέτοιου είδους "εξυπηρέτηση" τότε σίγουρα θα έχει λερωμένη τη φωλιά του, πράγμα που σημαίνει ότι ο δικαστικός ευνοώντας τον πονηρό ιδιώτη αδικεί κάποιον άλλον. Αυτό όμως δεν τον σταματά, γιατί είναι πολλά τα λεφτά Άρη. Ο αδικημένος τώρα, που πάνω του πάτησαν και ο ο δικαστικός με τον συνάδελφό του αλλά και ο πονηρός ιδιώτης, κάτι πρέπει να κάνει γιατί αν οι Αρχές του κλέβουν χρήματα και μάλιστα έχουν κανονίσει αυτό να είναι "νόμιμο", τότε δεν έχει ελπίδα να βρεί το δίκιο του ούτε να πάρει πίσω τα λεφτά του, και λεφτά σημαίνει υγεία, μόρφωση, επίπεδο διαβίωσης και επιχειρηματικότητα.
Σα να μην έφτανε αυτό, δεν έχει και πουθενά αλλού να στραφεί, διότι ο διεφθαρμένος, με τα λεφτά της κομπίνας, έχει σπουδάσει τα παιδιά του στα καλύτερα σχολεία και, ακόμα κι αν τα παιδιά του είναι ηλίθια, όλο και κάπου θα κανονίσει να τα "χώσει", σε κάποια θέση της αρεσκείας του, σε παιδεία, στρατό, ΤΑ, τράπεζες, κοκ, πράγμα που σημαίνει ότι ο αδικημένος, όχι μόνο δεν μπορεί να κάνει τίποτα, αλλά ούτε να σχολιάσει δεν μπορεί γιατί αν πεί κάπου τον πόνο του κινδυνεύει να προσβάλλει κάποιον την κλίκας. Μιλάς στον Α και ξαφνικά σου κόβουν την καλημέρα στο ΙΚΑ, πχ.
Αναγκάζεται, λοιπόν, να συμμορφωθεί με τις Αρχές.
Και τώρα, που οι απλοί πολίτες δεν έχουν τίποτα άλλο να θυσιάσουν, το μόνο που μπορούν να κάνουν οι Αρχές είναι να κλέψουν ο ένας τον άλλον.
Αυτό θα έχει ενδιαφέρον.
Αυτό, λοιπόν, είναι το "γιατί" και δε χρειάζεται άλλο ψάξιμο. Και αυτό που πρέπει να γίνει είναι πάψει η Αρχή να ευνοεί και να αναδεικνύει ρουφιάνους.
Για αυτό η Ελλάδα δεν θα σωθεί ποτέ.
