http://gpapaso.blogspot.gr
ΓΙΩΡΓΟΣ Χ. ΠΑΠΑΣΩΤΗΡΙΟΥ
Η παρούσα κρίση είναι βαθιά «γιατί πλήττει την ίδια την αγορά», έλεγε πριν ένα χρόνο ο Έρικ Χομπσμπάουμ. Τι θα αντικαταστήσει, άραγε, την αγορά; Αυτό θα πάρει πάρα πολύ χρόνο για να το μάθουμε, όσο και η διάρκεια της καταστροφικής διαδικασίας. Ο Χομπσμπάουμ είδε την αρχή της καταστροφής, αλλά δεν πρόλαβε το τέλος της, καθώς εγκατέλειψε τον μάταιο πλην όμορφο τούτο κόσμο. Όσοι παραμένουμε εδώ παρακολουθούμε τα επεισόδια της καταστροφικής διαδικασίας, όπως αυτό που λαμβάνει χώρα στην Ελλάδα. Αυτή την Κερκόπορτα απ’ όπου οι άνθρωποι οι δολαρίου επιχειρούν να αλώσουν το ευρώ. Ήδη, η άποψη αυτή, που κάποιοι εδώ και δύο χρόνια την μυκτήριζαν ως παρωχημένη και γραφική, υιοθετείται από μέσα ενημέρωσης του γερμανικού κατεστημένου, όπως το έγκυρο γερμανικό περιοδικό Der Spiegel.
«Πιόνια πολιτικών συμφερόντων» χαρακτηρίζονται τα τρία στελέχη της τρόικας που βρίσκονται από χθες στην Ελλάδα. Και οικονομικών συμφερόντων θα λέγαμε εμείς καθώς πίσω από τα πολιτικά κρύβονται και τα οικονομικά συμφέροντα. Υπ’ αυτή την οπτική, όμως, τίνος «πιόνι» είναι ο Τόμσεν; Τίνος ο Μαζούχ; Το περιοδικό δεν απαντά. Για μας το χειρότερο δεν είναι ότι οι τρεις εκπροσωπούν κάποια «πολιτικά συμφέροντα», αλλά ότι αυτά τα συμφέροντα είναι αντιτιθέμενα.
Ο κ. Τόμσεν, δηλαδή, όντας εκπρόσωπος του ΔΝΤ φαίνεται να είναι πιο κοντά στα αμερικανικά συμφέροντα και το δολάριο, που συγκρούονται με την Ευρώπη και το ευρώ σε μία προσπάθεια να αναδειχθεί αυτός που θα «μοιράσει» τον κόσμο με τις νέες αναδυόμενες δυνάμεις και δη την Κίνα. Η κωλυσιεργία και η σκληρότητα του κ. Τόμσεν δεν είναι γιατί το ΔΝΤ πιέζεται δήθεν από τις χώρες μέλη του για τα χρήματα που δανείζει στην Ελλάδα, αλλά για να δημιουργηθούν οι συνθήκες εξόδου της χώρας μας από το ευρώ. Η έξοδος αυτή θα σημάνει κατ’ αρχάς όχι μόνο την οικονομική χρεοκοπία της Ελλάδας αλλά και τη χρεοκοπία της συμβολικής και πολιτικής ιδέας της Ενωμένης Ευρώπης και του νομίσματός της, του ευρώ, που θα είναι το προοίμιο της πλήρους κατάρρευσής του.
Το κόλπο του Τόμσεν είναι η εστίαση στο οικονομικό σκέλος του ελληνικού προβλήματος, όταν είναι πλέον σαφές ότι το πρόγραμμα λιτότητας οξύνει την ύφεση, ενώ η λύση εδώ που φθάσαμε μπορεί να είναι μόνο πολιτική. Θα αφήσουν, με άλλα λόγια το ευρώ να καταρρεύσει οι Γερμανοί, ή θα το σώσουν, αποφασίζοντας πολιτικά να σώσουν την Ελλάδα; Όμως, η ελληνική οικονομία δεν μπορεί να σωθεί ούτε χωρίς την «αγορά» της, όπως θα έλεγε ο Χομπσμπάουμ, ούτε χωρίς το λαό της. Αν, όμως, τα δολοφονικά μέτρα επιβληθούν, τότε, αργά ή γρήγορα, θα αναπτυχθεί ένα πανευρωπαϊκό κίνημα αντίδρασης από το νότο ως το βορρά.
Δεν μπορεί η αντίδραση στην ανθρωπιστική καταστροφή να μη διαχυθεί παντού, «σχεδόν όπως διαχέεται ο φόβος της επιδημίας της γρίπης». Γι’ αυτό η μεγάλη προσπάθεια των ξένων επικυρίαρχων και των εγχώριων ολιγαρχών είναι να ελέγξουν τα μίντια, δηλαδή τους ξενιστές της μόλυνσης. Ό,τι και όποιος θα συνεχίσει να καταγγέλλει τον εργασιακό μεσαίωνα και την χομπσιανή κοινωνία της ζούγκλας θα εξαφανίζεται. Ήδη αυτό έχει συμβεί με εκείνους που κατήγγειλαν τα μνημόνια από το 2010. Γι’ αυτό εκείνοι που σήμερα νομίζουν πως «όλοι(σ.σ. οι δημοσιογράφοι) έχουμε ευθύνη», κρίνουν γιατί βλέπουν μόνο τους ομοίους τους, καθώς αδυνατούν να δουν κι εκείνους που έχουν ήδη «εκτελεστεί»!