Κατά την έναρξη του τρέχοντος έτους, όλα τα μάτια ήταν στραμμένα στην Ελλάδα. Αλλά πλέον τι έχει αλλάξει; Αυτό που άλλεξε είναι ότι η κρίση έχει εξαπλωθεί στην Ισπανία και την Ιταλία, αυτές τις δύο πολύ μεγαλες οικονομίες.
Αν και ο Mario Draghi ισχυρίστηκε ότι θα κάνει "ό, τι χρειάζεται" για να σώσει το ευρώ, είναι εύκολο να υποθέσουμε ότι η επιθυμία να σώσει την Ισπανία και την Ιταλία θα καταλήξει να περιλαμβάνει και την Ελλάδα. Δεν είμαστε όμως τόσο σίγουροι. Μια ελληνική έξοδος θα μπορούσε να φτάσει πολύ πιο γρήγορα από ό, τι ο καθένας αναμένει. Τα καλά νέα είναι ότι αυτό θα μπορούσε να είναι ακριβώς αυτό που τόσο η Ελλάδα όσο και η ευρύτερη ευρωπαϊκή Ένωση χρειάζεται.
Η Ελλάδα θέλει όμως περισσότερο χρόνο, αλλά η υπομονή των δανειστών της εξαντλείται.
Για να συμμορφωθεί με τους όρους της διάσωσης της, η ελληνική κυβέρνηση έπρεπε να εκπληρώσει τους στόχους για τη μείωση του χρέους της και τη μεταρρύθμιση της οικονομίας της. Το πρόβλημα είναι ότι, αυτοί οι στόχοι στηρίχθηκαν στην παραδοχή ότι η ελληνική οικονομία θα ανακάμψει γρήγορα. Περιττό να πούμε, ότι αυτό δεν συμβαίνει.
Έτσι, τώρα, να εκπληρώσει τους στόχους της, η Αθήνα θα πρέπει να κάνει πολύ μεγαλύτερες περικοπές από ό, τι είχε προγραμματιστεί. Ωστόσο, αυτό θα πλήξει την ανάπτυξη ακόμα πιο σκληρά.
Δεδομένου ότι τα τελευταία στοιχεία δείχνουν ότι η ελληνική ανεργία έχει αυξηθεί στο 23,1%, πάνω δηλαδή από το διπλάσιο του μέσου όρου της ευρωζώνης, αυτό δεν θα είναι ανεκτό για πολύ από τους ψηφοφόρους. Έτσι, η ελληνική κυβέρνηση έχει ζητήσει περισσότερο χρόνο για να επιτευχθούν οι στόχοι.
Το πρόβλημα είναι ότι οι πιστωτές συμφώνησαν να διθούν τα χρήματα στην Ελλάδα σε στάδια. Αυτό τους δίνει τη δύναμη να σταματήσουν τη ροή εάν η Ελλάδα δεν έχει τηρήσει τους όρους της συμφωνίας. Δεδομένου του ότι η χώρα δεν έχει πρόσβαση στην αγορά, πιθανή διακοπή της βοήθειας στην Ελλάδα η χώρα γρήγορα θα αναγκαστεί να εγκαταλείψοει το ενιαίο νόμισμα και να χρεοκοπήσει.
Μια μεγαλύτερη ένδειξη της ελληνικής τύχης στο ευρώ, είναι και το γεγονός ότι η συζήτηση τώρα περιστρέφεται στο πώς μια ελληνική έξοδος μπορεί να αντιμετωπιστεί καλύτερα, αντί να προληφθεί. Σύμφωνα με τους Financial Times, το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών έχει ήδη αρχίσει να εργάζεται πάνω σε ένα τέτοιο σχέδιο.
Αν το Βερολίνο ήθελε με κάθε τρόπο να κρατήσει την Ελλάδα εντός του ευρώ, ούτε θα εργαζόταν γι' αυτό ούτε θα υπήρχε κάποια διαρροή στα μέσα ενημέρωσης.
Ελλάδα θα μπορούσε να είναι το σημείο καμπής για την ευρωζώνη. Ωστόσο, αν η Ελλάδα αφήσει το ευρώ θα ήταν στην πραγματικότητα καλό, μακροπρόθεσμα, τόσο για τη χώρα όσο και για την ευρωζώνη. Επιστρέφοντας στη δραχμή, μετά το αρχικό σοκ, θα ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας. Το νόμισμα θα υποτιμηθεί, οι εξαγωγές και ο τουρισμός θα βελτιωθεί, ενώ η χρεοκοπία θα μείωνε το χρέος σε ένα πιο διαχειρίσιμο επίπεδο.
Μια ελληνική έξοδος θα ανάγκαζε την Ευρώπη να γίνει πολύ πιο τολμηρή. Για να αποφευχθεί μια ολοκληρωτική κατάρρευση της ευρωζώνης, θα πρέπει η ΕΚΤ να τυπώσει τα χρήματα και να θέσει ανώτατο όριο στις αποδόσεις των ομολόγων των χωρών που βρίσκονται σε δύσκολη θέση - όπως η Ισπανία και η Ιταλία, για να μην αναφερθεί η Πορτογαλία.
Πράγματι, ένας κυνικός αναλυτής θα μπορούσε να θεωρεί ότι μια ελληνική έξοδος θα επιτρέψει στην ΕΚΤ να ξεκινήσει ένα πρόγραμμα νομισματικής χαλάρωσης, ώστε να αποτρέψει τους "δημοσιονομικούς παραβάτες" να βγουν από την από την ευρωζώνη, προκαλώντας ανησυχίες τους για «ηθικό κίνδυνο».
www.bankingnews.gr
