http://gpapaso.blogspot.gr/
ΓΙΩΡΓΟΣ Χ.ΠΑΠΑΣΩΤΗΡΙΟΥ
Οι επιθέσεις της Χρυσής Αυγής εναντίον των μεταναστών και οι συγκρούσεις της με αντιεξουσιαστές στο Βόλο δημιουργούν τις προϋποθέσεις για τον κοινωνικό εμφύλιο των «κάτω». Το φαινόμενο αυτό εμφανίστηκε για πρώτη φορά στις ΗΠΑ τον 19ο αιώνα. Η ιδιαιτερότητα στην Ελλάδα, σε μία εξαρτημένη, δηλαδή, χώρα, είναι πως σοβεί ένας εμφύλιος και μεταξύ των «πάνω». Κάτι αντίστοιχο στις ΗΠΑ είχαμε κατά τη διάρκεια του μεσοπολέμου με τη σύγκρουση των τραπεζιτών και των βιομηχάνων(αποκαλούμενων και «ληστοβαρώνων») με τη Μαφία. Ενώ τα δύο μέρη στην Αμερική είχαν συνεργαστεί για το χτύπημα των εργατικών συνδικάτων, στη συνέχεια αντιπαρατέθηκαν σκληρά, με αποκορύφωμα την εξόντωση της Μαφίας.
Ουσιαστικά επρόκειτο για τον εμφύλιο των επιχειρηματιών της «νόμιμης παρανομίας» και των μαφιόζων της «παράνομης παρανομίας».
Μέχρι που και οι δεύτεροι έμαθαν το μάθημα της «νόμιμης παρανομίας», όπου ναι μεν παρανομείς, αλλά έρχεται ένας νόμος μετά, που ψηφίζουν εξαρτημένοι πολιτικοί, και η παρανομία νομιμοποιείται. Στην Ελλάδα ποιοι αντιπαρατίθενται σήμερα; Ποιοι διαρρέουν μέσω του ΣΔΟΕ και των εισαγγελικών αρχών(όπου, άρα, έχουν πρόσβαση) διάφορα έγγραφα που πλήττουν επιχειρηματίες της παραοικονομίας ή μη αλλά και πολιτικούς της παραπολιτικής ή μη; Ποιοι έχουν συμφέρον από τη διαμόρφωση μίας εικόνας χάους στη χώρα, δημοσιεύοντας ανολοκλήρωτες έρευνες και ονόματα προσώπων που εμπλέκονται σ’ αυτές;
Ποιοι ωφελούνται από τη δημιουργία αναταράξεων στο ούτως ή άλλως σαθρό πολιτικό σύστημα και στις ένοπλες δυνάμεις, με την ανάκληση περίεργων ιστοριών για πραξικοπήματα; Η μία απάντηση είναι πως κάποιοι επιχειρούν τον αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης από τα νέα άγρια μέτρα λιτότητας, ώστε να αποτρέψουν πιθανές εκρήξεις στη κοινωνία αλλά και αναταράξεις στο εσωτερικό των κομμάτων. Η άλλη εκδοχή είναι ότι λαμβάνει χώρα ένας γιγαντιαίος εμφύλιος στο εσωτερικό των «πάνω», ήτοι μεταξύ των πολύ μεγάλων συμφερόντων, από την έκβαση του οποίου θα φανεί ποιοι θα επιβιώσουν. Ενδεχομένως να ισχύουν και οι δύο απαντήσεις.
Πάντως, η συνύπαρξη των δύο εμφυλίων (στο εσωτερικό των «κάτω» και στο εσωτερικό των «πάνω») συντελεί στην πλήρη διάλυση της ελληνικής κοινωνίας. Ειδικά ο εμφύλιος των «πάνω» παραπέμπει στην αντιπαράθεση μεταξύ των εγχώριων φιλοτροϊκανών και εκείνων που δεν έχουν πρόσβαση ούτε στην τρόικα ούτε στη νέα πολιτικο-οικονομική κατάσταση που διαμορφώνεται. Έτσι, μέσα μαζικής ενημέρωσης, που δανείζονται δεκάδες εκατομμύρια ευρώ από ελληνικές τράπεζες, οι οποίες ανακεφαλαιοποιούνται συνεχώς με δεκάδες δισεκατομμύρια, τα οποία θα επιβαρύνουν τους Έλληνες φορολογούμενους, δηλητηριάζουν ακόμη περισσότερο το πολιτικό κλίμα με αναπόδεικτα και τουλάχιστον περίεργα δημοσιεύματα.
Κι αυτό σε μία ιδιαίτερα κρίσιμη χρονική συγκυρία. Η άποψη ότι αντιπαρατίθενται οι δυνάμεις του ευρώ με τις δυνάμεις της «δραχμής» δεν φαίνεται η πιο ισχυρή. Αντιθέτως, ισχύει η εκτίμηση σύμφωνα με την οποία η εγχώρια διαπλοκή, η οποία τώρα και πριν (Ζήμενς, λεωφορεία Μαν, υποβρύχια, C4I κ. ά.) διαπλέκονταν με την τρόικα, επιχειρεί να συγκεντρώσει όλη τη δύναμη στα χέρια της εξαφανίζοντας τους εγχώριους αντιπάλους της.
Εν προκειμένω, η εγχώρια οικονομική τάξη των «πάνω», ενώ νομίζει ότι μάχεται για λογαριασμό της, στην πραγματικότητα στρώνει το δρόμο για την έλευση των ξένων επενδυτών, που θα την καταβροχθίσουν ομοίως. Γιατί είναι γνωστό πως ο νεοφιλελεύθερος καπιταλισμός είναι σαν τον Κρόνο που τρώει τα παιδιά του. Όμως, η ελληνική μεγαλοαστική τάξη νομίζει ότι θα τη γλιτώσει, εκτιμώντας ότι αυτοί που θα σωθούν θα τα πάρουν όλα! Όλα όμως θα τα πάρουν οι ξένοι. Και όλους μαζί θα τους πάρει αμπάριζα ο ελληνικός λαός. Δεν βλέπουν, άραγε, ότι ο πολιτικός τους χρόνος τελειώνει; Δεν βλέπουν τι γίνεται στην Ισπανία, στην Πορτογαλία, στη Γαλλία;
ΓΙΩΡΓΟΣ Χ.ΠΑΠΑΣΩΤΗΡΙΟΥ
Οι επιθέσεις της Χρυσής Αυγής εναντίον των μεταναστών και οι συγκρούσεις της με αντιεξουσιαστές στο Βόλο δημιουργούν τις προϋποθέσεις για τον κοινωνικό εμφύλιο των «κάτω». Το φαινόμενο αυτό εμφανίστηκε για πρώτη φορά στις ΗΠΑ τον 19ο αιώνα. Η ιδιαιτερότητα στην Ελλάδα, σε μία εξαρτημένη, δηλαδή, χώρα, είναι πως σοβεί ένας εμφύλιος και μεταξύ των «πάνω». Κάτι αντίστοιχο στις ΗΠΑ είχαμε κατά τη διάρκεια του μεσοπολέμου με τη σύγκρουση των τραπεζιτών και των βιομηχάνων(αποκαλούμενων και «ληστοβαρώνων») με τη Μαφία. Ενώ τα δύο μέρη στην Αμερική είχαν συνεργαστεί για το χτύπημα των εργατικών συνδικάτων, στη συνέχεια αντιπαρατέθηκαν σκληρά, με αποκορύφωμα την εξόντωση της Μαφίας.Ουσιαστικά επρόκειτο για τον εμφύλιο των επιχειρηματιών της «νόμιμης παρανομίας» και των μαφιόζων της «παράνομης παρανομίας».
Μέχρι που και οι δεύτεροι έμαθαν το μάθημα της «νόμιμης παρανομίας», όπου ναι μεν παρανομείς, αλλά έρχεται ένας νόμος μετά, που ψηφίζουν εξαρτημένοι πολιτικοί, και η παρανομία νομιμοποιείται. Στην Ελλάδα ποιοι αντιπαρατίθενται σήμερα; Ποιοι διαρρέουν μέσω του ΣΔΟΕ και των εισαγγελικών αρχών(όπου, άρα, έχουν πρόσβαση) διάφορα έγγραφα που πλήττουν επιχειρηματίες της παραοικονομίας ή μη αλλά και πολιτικούς της παραπολιτικής ή μη; Ποιοι έχουν συμφέρον από τη διαμόρφωση μίας εικόνας χάους στη χώρα, δημοσιεύοντας ανολοκλήρωτες έρευνες και ονόματα προσώπων που εμπλέκονται σ’ αυτές;
Ποιοι ωφελούνται από τη δημιουργία αναταράξεων στο ούτως ή άλλως σαθρό πολιτικό σύστημα και στις ένοπλες δυνάμεις, με την ανάκληση περίεργων ιστοριών για πραξικοπήματα; Η μία απάντηση είναι πως κάποιοι επιχειρούν τον αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης από τα νέα άγρια μέτρα λιτότητας, ώστε να αποτρέψουν πιθανές εκρήξεις στη κοινωνία αλλά και αναταράξεις στο εσωτερικό των κομμάτων. Η άλλη εκδοχή είναι ότι λαμβάνει χώρα ένας γιγαντιαίος εμφύλιος στο εσωτερικό των «πάνω», ήτοι μεταξύ των πολύ μεγάλων συμφερόντων, από την έκβαση του οποίου θα φανεί ποιοι θα επιβιώσουν. Ενδεχομένως να ισχύουν και οι δύο απαντήσεις.
Πάντως, η συνύπαρξη των δύο εμφυλίων (στο εσωτερικό των «κάτω» και στο εσωτερικό των «πάνω») συντελεί στην πλήρη διάλυση της ελληνικής κοινωνίας. Ειδικά ο εμφύλιος των «πάνω» παραπέμπει στην αντιπαράθεση μεταξύ των εγχώριων φιλοτροϊκανών και εκείνων που δεν έχουν πρόσβαση ούτε στην τρόικα ούτε στη νέα πολιτικο-οικονομική κατάσταση που διαμορφώνεται. Έτσι, μέσα μαζικής ενημέρωσης, που δανείζονται δεκάδες εκατομμύρια ευρώ από ελληνικές τράπεζες, οι οποίες ανακεφαλαιοποιούνται συνεχώς με δεκάδες δισεκατομμύρια, τα οποία θα επιβαρύνουν τους Έλληνες φορολογούμενους, δηλητηριάζουν ακόμη περισσότερο το πολιτικό κλίμα με αναπόδεικτα και τουλάχιστον περίεργα δημοσιεύματα.
Κι αυτό σε μία ιδιαίτερα κρίσιμη χρονική συγκυρία. Η άποψη ότι αντιπαρατίθενται οι δυνάμεις του ευρώ με τις δυνάμεις της «δραχμής» δεν φαίνεται η πιο ισχυρή. Αντιθέτως, ισχύει η εκτίμηση σύμφωνα με την οποία η εγχώρια διαπλοκή, η οποία τώρα και πριν (Ζήμενς, λεωφορεία Μαν, υποβρύχια, C4I κ. ά.) διαπλέκονταν με την τρόικα, επιχειρεί να συγκεντρώσει όλη τη δύναμη στα χέρια της εξαφανίζοντας τους εγχώριους αντιπάλους της.
Εν προκειμένω, η εγχώρια οικονομική τάξη των «πάνω», ενώ νομίζει ότι μάχεται για λογαριασμό της, στην πραγματικότητα στρώνει το δρόμο για την έλευση των ξένων επενδυτών, που θα την καταβροχθίσουν ομοίως. Γιατί είναι γνωστό πως ο νεοφιλελεύθερος καπιταλισμός είναι σαν τον Κρόνο που τρώει τα παιδιά του. Όμως, η ελληνική μεγαλοαστική τάξη νομίζει ότι θα τη γλιτώσει, εκτιμώντας ότι αυτοί που θα σωθούν θα τα πάρουν όλα! Όλα όμως θα τα πάρουν οι ξένοι. Και όλους μαζί θα τους πάρει αμπάριζα ο ελληνικός λαός. Δεν βλέπουν, άραγε, ότι ο πολιτικός τους χρόνος τελειώνει; Δεν βλέπουν τι γίνεται στην Ισπανία, στην Πορτογαλία, στη Γαλλία;
