Καλύτερα πλύστρα παρά στη... λίστα

http://topontiki.gr/article/40722

Το Ποντίκι

Μια απίστευτη εικόνα πολιτι­κών και σκανδαλολογικών σεναρίων, παρασκηνιακών κινήσεων και εύλογων αποριών έχει δημιουργηθεί στη χώρα. Ένα πολιτι­κό σύστημα βαριά τραυματισμένο από δεκαετίες σκανδαλώδους διαχείρισης του δημοσίου χρήματος βρίσκεται πά­λι στο στόχαστρο εν μέσω δύο αποκα­λύψεων με διαφορετικό πλαίσιο, αλλά κοινή οσμή σκανδάλου:

♦  Η πρώτη είναι η υφέρπουσα, εδώ και μέρες, φήμη ότι «32» βουλευτές, μεταξύ των οποίων και εν ενεργεία υπουργοί, ερευνώνται από τους οικο­νομικούς εισαγγελείς για να διακριβωθεί αν στοιχειοθετείται εις βάρος τους κατηγορία για αιφνίδιο και αδικαιολό­γητο πλουτισμό.

♦  Η δεύτερη είναι η αποκάλυψη της κυριακάτικης εφημερίδας «RealNews» περί καταγγελίας για εμπλοκή των Ευ. Μεϊμαράκη, Μ. Λιάπη και Γ. Βουλγαράκη σε σκάνδαλο ξεπλύματος μαύρου χρήματος, ύψους 10 δισ. ευρώ, μέσω αγοραπωλησιών ακινήτων.

Ως προς την αποκάλυψη της «RealNews» τα πράγματα είναι σαφή: Τη Δευτέρα καλούνται από την εισαγ­γελέα Πόπη Παπανδρέου να καταθέ­σουν κατ’ αντιπαράσταση οι εμπλεκό­μενοι ιδιώτες και οι κατονομαζόμενοι από αυτούς πρώην υπουργοί για τα πε­ρί εμπλοκής στο ξέπλυμα μαύρου χρή­ματος. Αναμένεται η εξέταση.

Παράλληλα όμως στην υπόθεση αυ­τή φαίνεται να τεκμηριώνεται ήδη η εμπλοκή γνωστού επιχειρηματία, για τον οποίο εντοπίστηκαν στοιχεία περί φοροδιαφυγής ύψους 31 εκατομμυρίων ευρώ. Στο σχετικό πόρισμα του ΣΔΟΕ, πάντως, δεν προκύπτει εμπλοκή κανενός από τους τρεις καταγγελλό­μενους υπουργούς. Συνεπώς οι καταγγέλλοντες θα πρέπει να προσκομίσουν τα ανάλογα στοιχεία.

Ως προς την περίφημη λίστα των «32», το πρώτο δεδομένο είναι ότι ο οικονομικός εισαγγελέας Γρηγόρης Πεπόνης απάντησε - ορθώς - σε αίτη­μα του προέδρου της Επιτροπής Οικο­νομικού Ελέγχου της Βουλής Θανάση Νάκου ότι το πόρισμα της έρευνας θα σταλεί στη Βουλή μόνο αν διαπιστωθεί μη σύννομη δραστηριότητα και σημειώνει, πολύ σωστά, ότι: «Μέχρι στιγμής όλες οι περιπτώσεις τελούν υπό εκ­κρεμότητα, ο έλεγχος είναι σε εξέλιξη και δεν δύναται a priori να γίνεται λό­γος για παράνομη δραστηριότητα των ελεγχομένων».

Επιπλέον, οι οικονομικοί εισαγγελείς Πεπόνης και Μουζακίτης διευκρίνι­σαν, σύμφωνα με το ρεπορτάζ, σε επι­κοινωνία τους με τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ι. Τέντε, πως κανένας εν ενεργεία υπουργός δεν περιλαμβάνε­ται στην περίφημη λίστα, η οποία λέ­γεται ότι περιλαμβάνει πολλούς πρώ­ην υπουργούς, υφυπουργούς, γ.γ. υπουργείων, αλλά και ασκήσαντες κα­θήκοντα δημοσίων λειτουργών.

Όμως, το ρεπορτάζ του «Π» υπο­δεικνύει πως το πράγμα δεν τελειώνει εδώ...

Υπόγειες κινήσεις

Σύμφωνα με απολύτως έγκυρες πληροφορίες, το θέμα της λίστας των «32» έχει κινητοποιήσει πάρα πολλούς υπόγειους μηχανισμούς, οι οποίοι δια­γκωνίζονται για να επηρεάσουν, στον βαθμό του εφικτού, τη... σύνθεσή της. Με απλά λόγια: Τα υπό έρευνα πολιτικά και δημόσια πρόσωπα ανέρχονταν εξαρχής σε εκατοντάδες, μεταξύ των οποίων πολιτικοί αρχηγοί, υπουργοί, όλα τα κόμματα πλην της Αριστεράς, πρώην πρόεδροι κομμάτων, δήμαρχοι – από αυτή την... κινούμενη άμμο προ­έκυψε η φήμη περί «32» βουλευτών.

Παράλληλα, ανοίγει φάκελος για έλεγχο σε μεγάλα ονόματα του χώρου της οικονομίας έπειτα από διασταυ­ρώσεις στοιχείων και καταγγελίες για φοροδιαφυγή δεκάδων εκατομμυρί­ων. Όμως ακόμη καμιά λίστα δεν είναι οριστική.

Προφανώς, λοιπόν, όπως ορθώς δι­ευκρινίζουν και οι οικονομικοί εισαγ­γελείς, «πάντα τα περαιτέρω αορίστως διαδιδόμενα υπό διαφόρων τυγχάνουν αβάσιμα, επ’ ουδενί δε εν εξελίξει έρευνες δεν μπορεί ούτε και πρέπει να ταυτίζονται με διαπιστωμένες έκνομες συμπεριφορές».

Η αναφορά των δύο εισαγγελέων με­τά βίας συγκαλύπτει μια πικρή αλήθεια: Εκ μέρους πολλών και διαφόρων διακι­νούνται καθημερινά, υπογείως πάντα, ονόματα ανθρώπων τους οποίους κάποιοι θα ήθελαν να δουν στην περίφη­μη «λίστα». Άλλωστε και μόνο η συμπερίληψη κάποιου στον κατάλογο αρκεί για να κλείσουν πολιτικά «σπίτια» και να απαξιωθούν επιχειρηματικοί «οίκοι».

Με απλά λόγια ένα απίστευτο αλι­σβερίσι εκτυλίσσεται καθημερινά με στόχο τη σπίλωση πολιτικών αντιπά­λων και ανταγωνιστών. Κι αυτό είναι ένα καμπανάκι κινδύνου, σε μια επο­χή που η κοινωνία είναι δικαίως πε­πεισμένη ότι στην ελληνική πολιτική και επιχειρηματική ζωή βασιλεύει η διαφθορά: ο κίνδυνος να καούν πολλά χλωρά μαζί με τα ξερά, όπως συμβαί­νει σε κάθε (και πολιτική) πυρκαγιά, εί­ναι άμεσος.

Στο πλαίσιο αυτό ας μην ξεχνάμε ότι, ταυτοχρόνως, εξελίσσεται μια παράλ­ληλη προσπάθεια – πολιτικής κυρίως – σπίλωσης και απαξίωσης της αξιω­ματικής αντιπολίτευσης και του ίδι­ου του αρχηγού της, και μάλιστα από τους ίδιους που σήμερα εντελώς υπο­κριτικά διαμαρτύρονται για την ανεξέ­λεγκτη διάχυση της πολιτικής λάσπης. Απίστευτο και όμως αληθινό...

Άμεσο καθήκον

Η δυσοσμία που πλανάται ακόμη μια φορά πάνω από την πολιτική ζωή προφανώς δεν είναι μικρό θέμα. Το αντίθετο. Άλλωστε το ζητούμενο δεν μπορεί να είναι άλλο από την αλή­θεια. Η οποία όμως δεν μπορεί να προκύψει χωρίς μια Δικαιοσύνη απε­ρίσπαστη από κάθε είδους επιρρο­ές, με ιεραρχημένες προτεραιότητες, ταχεία λειτουργία στον βαθμό του δυνατού, με πλήρη τεκμηρίωση των πορισμάτων και των κατηγορητηρίων που θα προκύψουν από τις σχετικές έρευνες.

Το παράδειγμα της καταγγελίας για τους τρεις τέως υπουργούς της Ν.Δ. είναι ενδεικτικό: Επί έναν χρόνο η κα­ταγγελία ήταν γνωστή στο ΣΔΟΕ, αλλά είναι άγνωστο πότε θα υπήρχε διερεύνηση ή πόρισμα. Αν δεν προέκυπτε το δημοσίευμα της «RealNews», κατά πά­σα βεβαιότητα δεν θα γνωρίζαμε σή­μερα καν την ύπαρξή της.

Η αμφισβήτηση για την ορθή λει­τουργία των θεσμών εδώ και χρόνια δεν εξαιρεί τη Δικαιοσύνη – και επ’ αυτού οι λειτουργοί της είναι, προφα­νώς, ενήμεροι.

Αν κάποιος γνώριζε τι εκτιμούν όσοι εκτός Ελλάδος ασχολούνται σοβαρά με το «ελληνικό ζήτημα», θα διαπί­στωνε ότι ένας από τους πρώτους κιν­δύνους για τη χώρα μας, που μπορεί να αποβεί καταλυτικός για την επιτά­χυνση της κατάρρευσής της, λειτουρ­γώντας προσθετικά στην οικονομική κατάρρευση εξαιτίας της πολιτικής της τρόικας και των ελληνικών κυβερ­νήσεων, είναι η επαπειλούμενη θε­σμική κατάρρευση. Και η Δικαιοσύνη είναι, θεωρητικά και πρακτικά, ένας από τους θεσμικούς στυλοβάτες κάθε χώρας.

Αν αθροίσουμε όλες τις εσωτερι­κές συνέπειες που μπορεί να επισύ­ρει η a priori ενοχοποίηση της πολι­τικής, όπως η ανάδειξη συμμοριών μπράβων σε υπολογίσιμο «πολιτικό» μέγεθος, και τη διεθνή εικόνα της χώρας, τότε η Δικαιοσύνη έχει άμε­σο καθήκον να επιτελέσει, αυτή την περίοδο, άψογα, χωρίς επηρεασμούς από οποιαδήποτε κατεύθυνση, χωρίς επιζήμιες καθυστερήσεις, με ακρί­βεια και αυταπάρνηση, μια αποστολή που είναι κρισιμότερη απ’ όσο σε κά­θε άλλη πρόσφατη περίοδο. Να ελπί­ζουμε;