http://www.inprecor.gr
Το είδαμε και αυτό. Συμπλοκές μεταξύ δυνάμεων των ΜΑΤ(;!) και διαδηλωτών ΑμΕΑ! Το περιστατικό συνέβη το μεσημέρι της Πέμπτης στην οδό Βασιλίσσης Σοφίας στο ύψος της βουλής. Άτομα με Ειδικές Ανάγκες πραγματοποιούσαν παράσταση διαμαρτυρίας μπροστά απ’ τη βουλή όταν βρέθηκαν μπροστά από αστυνομικό κλοιό και κλούβες των ΜΑΤ. Ζήτησαν να επιτραπεί σε αντιπροσωπεία τους να περάσει για να επιδώσει ψήφισμα κατά των νέων μέτρων στα κόμματα του κοινοβουλίου. Οι αστυνομικοί απάντησαν με απωθήσεις και οι ΑμΕΑ έπεσαν θύματα ξυλοδαρμού! Πάλι καλά που δεν έγινε και χρήση χημικών. Τι να πει κανείς;
Τα μικρής έκτασης επεισόδια αποτελούν μέγιστου μεγέθους αθλιότητα που χαρακτηρίζει την αστυνομία, την πολιτική της ηγεσία και την ίδια την κυβέρνηση.
Το περιστατικό αυτό αν και μικρό σε έκταση είναι ενδεικτικό και χρήσιμο για να αντιληφθούμε το πισωγύρισμα απ’ τον πολιτισμό στη βαρβαρότητα. Είναι απ’ τα πιο χαρακτηριστικά –αν όχι το πιο χαρακτηριστικό– στοιχεία της κοινωνικής οπισθοδρόμησης και της βαθύτατης σήψης της πολιτικής εξουσίας και των οργάνων της.
Το συγκεκριμένο περιστατικό αποτελεί ανάγλυφο του κοινωνικού δαρβινισμού – κανιβαλισμού που θεωρεί τον πιο αδύναμο, έρμαιο του δυνατού. Αλήθεια τι θα έκαναν αν περνούσαν άνθρωποι με κινητικά προβλήματα σε αναπηρικά καροτσάκια ή άνθρωποι χωρίς όραση; Πόσο επικίνδυνοι μπορούν να γίνουν για τη δημόσια τάξη και ασφάλεια τυφλοί και κωφάλαλοι άνθρωποι; Σημεία των καιρών…
Το συγκεκριμένο συμβάν είναι σημαντικό και για έναν ακόμα λόγο που ίσως δε γίνεται ορατός δια γυμνού οφθαλμού. Όταν ο κοινωνικός δαρβινισμός – κανιβαλισμός γίνεται πολιτική πρακτική της επίσημης Πολιτείας και των οργάνων της αποτελεί το πνευματικό φυτώριο και το άλλοθι για την ανάπτυξη της ρατσιστικής και φασιστικής βίας. Απενοχοποιεί τους Χρυσαυγίτες να πραγματοποιούν εφόδους σε οικονομικούς μετανάστες, ιδιαίτερα δε στους διαμένοντες στη χώρα μας χωρίς χαρτιά, είτε είναι μικροπωλητές στις λαϊκές αγορές, είτε διαμένουν στο κέντρο της Αθήνας όπως συνέβη στην πλατεία Αμερικής κατά Τανζανών μεταναστών, την ώρα που τα ΜΑΤ χτυπούσαν άτομα με ειδικές ανάγκες.
Και στις δύο περιπτώσεις υπάρχει η σχέση ισχύος και δύναμης μεταξύ ισχυρού και ανίσχυρου και της επιβολής του πρώτου στον δεύτερο. Πρόκειται για μια επιβολή που διαπνέεται από κοινωνική αναισθησία και απανθρωπιά και μας ξαναγυρίζει στην εποχή που οι πρόγονοι του ανθρώπου δεν είχαν σηκωθεί ακόμα στα δύο πόδια.
Στην πραγματικότητα αυτά τα φαινόμενα είναι η άλλη όψη ενός νομίσματος που ακούει στο όνομα μνημονιακή πολιτική, η οποία υπηρετεί τους οικονομικά δυνατούς έναντι των οικονομικά αδύνατων. Πρόκειται για αυτή την πολιτική που τα βάρη της κρίσης τα φορτώνει στα συνήθη υποζύγια, τους εργαζόμενους και το λαό, προκειμένου οι ισχυροί εντός και εκτός χώρας να μη χάσουν χρήματα, κέρδη και κεφάλαια. Μια πολιτική μάλιστα που είναι τόσο αδίστακτη, ώστε να γίνεται ικανή στο να ωθεί ακόμα και σε μαζικές αυτοκτονίες, να απαξιώνει δηλαδή την ίδια την αξία της ανθρώπινης ζωής.
Και εν τέλει οι φορείς είτε της κρατικής καταστολής είτε της φασιστικής και ρατσιστικής βίας έχουν ένα και το αυτό κτηνώδες πρόσωπο. Στρέφονται εναντίον των αδυνάτων γιατί ζουν και πορεύονται με το φόβο των δυνατών. Κατά τον τρόπο που ο μπάτσος θα κρυφτεί πίσω απ’ το «εκτελούσα εντολές» και ο Κασιδιάρης που χαστουκίζει γυναίκες θα εξαφανιστεί από προσώπου γης για να μην πάει αυτόφωρο. Αυτές είναι οι αξίες, οι ιδέες και τα ήθη της αστικής κοινωνίας στην πιο αποκρουστική της μορφή και αυτά υπηρετούν το επίσημο κράτος και το παρακράτος του…
Κανένας δε μπορεί να λέγεται άνθρωπος αν αναζητάει στις εξηγήσεις για αυτά τα φαινόμενα και τη δικαιολόγησή τους.
palo.gr
Το είδαμε και αυτό. Συμπλοκές μεταξύ δυνάμεων των ΜΑΤ(;!) και διαδηλωτών ΑμΕΑ! Το περιστατικό συνέβη το μεσημέρι της Πέμπτης στην οδό Βασιλίσσης Σοφίας στο ύψος της βουλής. Άτομα με Ειδικές Ανάγκες πραγματοποιούσαν παράσταση διαμαρτυρίας μπροστά απ’ τη βουλή όταν βρέθηκαν μπροστά από αστυνομικό κλοιό και κλούβες των ΜΑΤ. Ζήτησαν να επιτραπεί σε αντιπροσωπεία τους να περάσει για να επιδώσει ψήφισμα κατά των νέων μέτρων στα κόμματα του κοινοβουλίου. Οι αστυνομικοί απάντησαν με απωθήσεις και οι ΑμΕΑ έπεσαν θύματα ξυλοδαρμού! Πάλι καλά που δεν έγινε και χρήση χημικών. Τι να πει κανείς;
Τα μικρής έκτασης επεισόδια αποτελούν μέγιστου μεγέθους αθλιότητα που χαρακτηρίζει την αστυνομία, την πολιτική της ηγεσία και την ίδια την κυβέρνηση.
Το περιστατικό αυτό αν και μικρό σε έκταση είναι ενδεικτικό και χρήσιμο για να αντιληφθούμε το πισωγύρισμα απ’ τον πολιτισμό στη βαρβαρότητα. Είναι απ’ τα πιο χαρακτηριστικά –αν όχι το πιο χαρακτηριστικό– στοιχεία της κοινωνικής οπισθοδρόμησης και της βαθύτατης σήψης της πολιτικής εξουσίας και των οργάνων της.
Το συγκεκριμένο περιστατικό αποτελεί ανάγλυφο του κοινωνικού δαρβινισμού – κανιβαλισμού που θεωρεί τον πιο αδύναμο, έρμαιο του δυνατού. Αλήθεια τι θα έκαναν αν περνούσαν άνθρωποι με κινητικά προβλήματα σε αναπηρικά καροτσάκια ή άνθρωποι χωρίς όραση; Πόσο επικίνδυνοι μπορούν να γίνουν για τη δημόσια τάξη και ασφάλεια τυφλοί και κωφάλαλοι άνθρωποι; Σημεία των καιρών…
Το συγκεκριμένο συμβάν είναι σημαντικό και για έναν ακόμα λόγο που ίσως δε γίνεται ορατός δια γυμνού οφθαλμού. Όταν ο κοινωνικός δαρβινισμός – κανιβαλισμός γίνεται πολιτική πρακτική της επίσημης Πολιτείας και των οργάνων της αποτελεί το πνευματικό φυτώριο και το άλλοθι για την ανάπτυξη της ρατσιστικής και φασιστικής βίας. Απενοχοποιεί τους Χρυσαυγίτες να πραγματοποιούν εφόδους σε οικονομικούς μετανάστες, ιδιαίτερα δε στους διαμένοντες στη χώρα μας χωρίς χαρτιά, είτε είναι μικροπωλητές στις λαϊκές αγορές, είτε διαμένουν στο κέντρο της Αθήνας όπως συνέβη στην πλατεία Αμερικής κατά Τανζανών μεταναστών, την ώρα που τα ΜΑΤ χτυπούσαν άτομα με ειδικές ανάγκες.
Και στις δύο περιπτώσεις υπάρχει η σχέση ισχύος και δύναμης μεταξύ ισχυρού και ανίσχυρου και της επιβολής του πρώτου στον δεύτερο. Πρόκειται για μια επιβολή που διαπνέεται από κοινωνική αναισθησία και απανθρωπιά και μας ξαναγυρίζει στην εποχή που οι πρόγονοι του ανθρώπου δεν είχαν σηκωθεί ακόμα στα δύο πόδια.
Στην πραγματικότητα αυτά τα φαινόμενα είναι η άλλη όψη ενός νομίσματος που ακούει στο όνομα μνημονιακή πολιτική, η οποία υπηρετεί τους οικονομικά δυνατούς έναντι των οικονομικά αδύνατων. Πρόκειται για αυτή την πολιτική που τα βάρη της κρίσης τα φορτώνει στα συνήθη υποζύγια, τους εργαζόμενους και το λαό, προκειμένου οι ισχυροί εντός και εκτός χώρας να μη χάσουν χρήματα, κέρδη και κεφάλαια. Μια πολιτική μάλιστα που είναι τόσο αδίστακτη, ώστε να γίνεται ικανή στο να ωθεί ακόμα και σε μαζικές αυτοκτονίες, να απαξιώνει δηλαδή την ίδια την αξία της ανθρώπινης ζωής.
Και εν τέλει οι φορείς είτε της κρατικής καταστολής είτε της φασιστικής και ρατσιστικής βίας έχουν ένα και το αυτό κτηνώδες πρόσωπο. Στρέφονται εναντίον των αδυνάτων γιατί ζουν και πορεύονται με το φόβο των δυνατών. Κατά τον τρόπο που ο μπάτσος θα κρυφτεί πίσω απ’ το «εκτελούσα εντολές» και ο Κασιδιάρης που χαστουκίζει γυναίκες θα εξαφανιστεί από προσώπου γης για να μην πάει αυτόφωρο. Αυτές είναι οι αξίες, οι ιδέες και τα ήθη της αστικής κοινωνίας στην πιο αποκρουστική της μορφή και αυτά υπηρετούν το επίσημο κράτος και το παρακράτος του…
Κανένας δε μπορεί να λέγεται άνθρωπος αν αναζητάει στις εξηγήσεις για αυτά τα φαινόμενα και τη δικαιολόγησή τους.
