ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Απειλή για το μέλλον του λαού είναι η διακήρυξη του πρωθυπουργού Α. Σαμαρά, την περασμένη Πέμπτη από το βήμα της Πολιτικής Επιτροπής της ΝΔ, αναφορικά με το ρόλο της χώρας ως «ισχυρού προπυργίου» των ιμπεριαλιστών στην περιοχή. Συγκεκριμένα είπε: «Το λέμε συνεχώς προς τα έξω, σε κάθε συνομιλητή μας: Κοιτάξτε το οικονομικό πρόβλημα της Ελλάδας, ναι, αλλά υπάρχει και η γεωστρατηγική θέση και ο προβληματισμός γύρω από αυτόν τον περίγυρο, στο επίκεντρο του οποίου βρίσκεται η Ελλάδα. Το λέμε συνεχώς, το λέμε τώρα που φλέγεται η Μέση Ανατολή. Πάρτε το παράδειγμα της Συρίας. Η Ελλάδα θα έπρεπε να είναι "το ισχυρό προπύργιο" της Ευρώπης στην περιοχή». Γιατί εντάσσει ακόμη πιο βαθιά την Ελλάδα στους ιμπεριαλιστικούς πολεμικούς σχεδιασμούς στην Ανατολική Μεσόγειο.
Η τοποθέτηση αυτή δείχνει ότι η άρχουσα τάξη αναδεικνύει τη γεωστρατηγική θέση της Ελλάδας ως ένα μέσο για έξοδο από την κρίση σε όφελος του κεφαλαίου, δείχνοντας πανέτοιμη για συμμετοχή σε πόλεμο, προσδοκώντας στήριξη από τους ιμπεριαλιστές συμμάχους της και εξασφάλιση μιας καλύτερης θέσης στη μοιρασιά της λείας με θύμα το λαό. Καθόλου τυχαίο δεν είναι πως ο Α. Σαμαράς συνδέει το «οικονομικό πρόβλημα της Ελλάδας» με τη «γεωστρατηγική θέση» της, ζητώντας ουσιαστικά αξιοποίηση αυτής της θέσης. Με δεδομένη μάλιστα την αναφορά στη Συρία και τη Μ. Ανατολή, γίνεται σαφές πως η «αξιοποίηση» αυτή έχει να κάνει με ακόμα βαθύτερη εμπλοκή στα βρώμικα, επικίνδυνα για τους λαούς ιμπεριαλιστικά σχέδια στην Ανατολική Μεσόγειο για τα πετρέλαια, το φυσικό αέριο, τους δρόμους μεταφοράς τους. Ο λαός μας έχει πικρή πείρα από τέτοια «αξιοποίηση» της θέσης της χώρας και εμπλοκής της στους ιμπεριαλιστικούς πολεμικούς τυχοδιωκτισμούς, όπως με τη συμμετοχή στους δύο παγκόσμιους πολέμους, τη «μικρασιατική εκστρατεία» και την «εκστρατεία στην Ουκρανία» κατά της νεαρής Σοβιετικής Ενωσης, τον πόλεμο στην Κορέα κλπ. Σήμερα η συνέχεια αυτή της εμπλοκής συντελείται μέσω της συμμετοχής στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ.
Ταυτόχρονα η σύνδεση εκ μέρους της ελληνικής κυβέρνησης, της καπιταλιστικής κρίσης και των πολεμικών γεγονότων στην ευρύτερη περιοχή της Αν. Μεσογείου, με ετοιμότητα για συμμετοχή της Ελλάδας σε όλο το «παιχνίδι», δείχνει και τη «διέξοδο» που ετοιμάζουν όταν θα έχει ολοκληρωθεί η λεηλασία των εργαζομένων. Η «ανάπτυξη» που θα ακολουθήσει θα είναι μια συνέχεια και χωρίς προηγούμενο κλιμάκωση της επιθετικότητας απέναντι στο λαό των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων (εφοπλιστές, ενεργειακοί όμιλοι, μεγάλες καπιταλιστικές επιχειρήσεις) και ένταση της εκμετάλλευσης με άλλοθι την «ανταγωνιστικότητα». Ομως αυτή η «ανάπτυξη», εκτός από «αναιμική» για το λαό, θα είναι και ένα παιχνίδι με τη φωτιά, καθώς θα κατευθύνεται από τους ανταγωνισμούς μεταξύ Ευρωπαϊκής Ενωσης - ΗΠΑ από τη μια και Ρωσίας - Κίνας από την άλλη. Αν λοιπόν ο Αν. Σαμαράς διεκδικεί για λογαριασμό της αστικής τάξης βαθύτερη εμπλοκή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς που εξελίσσονται στην Αν. Μεσόγειο και στη Μέση Ανατολή, ο λαός πρέπει να διεκδικήσει και να επιβάλει τους δικούς του στόχους για άμεση απεμπλοκή της χώρας από τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς. Είναι προϋπόθεση, όρος απαράβατος για να υπάρχει διέξοδος, για να υπάρχει μέλλον.
