Ενας από τους διακηρυγμένους στόχους των κυβερνήσεων των
τελευταίων τριών ετών είναι η απομάκρυνση από το Δημόσιο τουλάχιστον 150
χιλιάδων εργαζομένων.
Για την αποδοχή αυτού του μέτρου η εκάστοτε κυβέρνηση
καταφεύγει σε συκοφαντίες σε βάρος των δημοσίων υπαλλήλων αξιοποιώντας και
φαινόμενα γραφειοκρατίας, διαφθοράς, αναποτελεσματικότητας (που «άνθισαν» πάνω
στο έδαφος της κυρίαρχης πολιτικής).
Στη βάση αυτών των συκοφαντιών οικοδομείται ο ισχυρισμός ότι
η μείωση του προσωπικού θα οδηγήσει σε ένα δήθεν «καλύτερο κράτος».
Χαρακτηριστική είναι η δήλωση του πρωθυπουργού στη γερμανική
εφημερίδα «Bild»:
«Σύντομα θα έχουμε μικρότερες, υγιείς και σημαντικά
βελτιωμένες στην απόδοσή τους δημόσιες υπηρεσίες. Γι' αυτό μειώνουμε το
συνολικό αριθμό των δημοσίων υπαλλήλων».
Ομως οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα αλλά και στο Δημόσιο
πρέπει να αναρωτηθούν ποιες είναι οι πραγματικές συνέπειες αυτής της πολιτικής.
Η απόλυση 150 χιλιάδων υπαλλήλων σημαίνει μεταξύ άλλων μείωση του προσωπικού
στο Δημόσιο τουλάχιστον κατά 25%.
Κρίσιμοι τομείς όπως είναι η Υγεία και η Παιδεία
αντιμετωπίζουν ήδη μεγάλο πρόβλημα έλλειψης προσωπικού. Η παραπέρα υποστελέχωσή
τους θα οξύνει στο έπακρο τα ήδη τεράστια προβλήματα, με αρνητικές συνέπειες
για τις εργατικές, τις λαϊκές οικογένειες...
Ας σκεφτούμε πώς θα είναι την ώρα που θα πηγαίνουμε σε ένα
νοσοκομείο και δεν θα υπάρχει προσωπικό να μας εξυπηρετήσει.
Πώς θα στοιβάζονται τα παιδιά μας σε μια τάξη γιατί δε θα
φθάνουν οι δάσκαλοι.
. Από τα παραπάνω προκύπτει πως η μείωση του προσωπικού δεν
εξυπηρετεί σε καμία περίπτωση τις ανάγκες των εργαζομένων. Αυτό δε σημαίνει ότι
το Δημόσιο σε συνθήκες καπιταλισμού μπορεί να λειτουργεί και προς όφελος του
λαού.
Αλλά αντικειμενικά η τεράστια συρρίκνωσή του επιφέρει πλήγμα
στις όποιες υπηρεσίες κοινωνικού χαρακτήρα παρέχονταν μέχρι σήμερα.
Το «αποτελεσματικό Δημόσιο» για το οποίο μιλά ο πρωθυπουργός
δεν αφορά στο λαό αλλά στα μονοπώλια. Στο πλαίσιο αυτό δεν χρειάζονται παρά
ελάχιστο προσωπικό.
Χαρακτηριστική είναι η προχθεσινή δήλωση του υφυπουργού
Υγείας, Μ. Σαλμά για το ρόλο του ΕΟΠΥΥ:
«Ο ΕΟΠΥΥ θα λειτουργήσει ως μεγάλος αγοραστής υπηρεσιών
Υγείας. Είναι μια μεγάλη ασφαλιστική εταιρεία, η δεύτερη μεγαλύτερη στην
Ευρώπη, μετά τον γερμανικό ασφαλιστικό οργανισμό Υγείας.
Φτιάχτηκε για να ενώσει τις ασφαλιστικές εισφορές, τον
ιδρώτα των εργαζομένων και να βγει στην αγορά να διαπραγματευτεί καλύτερες
τιμές για μια πολύ καλύτερη ποιότητα παροχής υπηρεσιών».
Ενα τέτοιος ΕΟΠΥΥ δε θέλει μόνιμο προσωπικό, δε θέλει
γιατρούς, ούτε νοσηλευτές. Θέλει λίγους μανατζαραίους που θα εξασφαλίζουν για
λογαριασμό των μονοπωλίων, που δραστηριοποιούνται και στον τομέα της Υγείας,
ένα τεράστιο πελατολόγιο περίπου δέκα εκατομμυρίων ανθρώπων και θα παζαρεύουν
πόσο κοστίζει η ζωή των εργατών και των λαϊκών στρωμάτων.
Αυτά κρύβονται πίσω από τη μείωση του προσωπικού και τις
μεγάλες κουβέντες για αποτελεσματικότερο δημόσιο τομέα.