ράφει η Μαρία Νεγρεπόντη – Δελιβάνη
Τώρα που οδεύουμε ολοταχώς προς άτακτη χρεωκοπία, τώρα που η αδράνεια των κυβερνήσεών μας έδωσε το δικαίωμα στους εταίρους μας- κυρίως, στους Γερμανούς-να τολμούν να ομιλούν περί του ότι θα «μας πετάξουν από το ευρώ», τώρα που η Ελλάδα από το ένα ως το άλλο άκρο της αιμορραγεί και καταρρέει, τώρα που οποιασδήποτε μορφής αναδιάρθρωση ή αναδιαπραγμάτευση του χρέους δεν έχει πια νόημα… τώρα που ό,τι κτίσαμε στα 60 τελευταία χρόνια έχει γκρεμιστεί και η εικόνα της Ελλάδας στο εξωτερικό έχει αμαυρωθεί, ας καταμετρήσουμε ποια δικά μας, ποια ασυγχώρητα εγκλήματά μας οδήγησαν τη χώρα και το λαό της σ’ αυτό το οικτρό αποτέλεσμα:
1ο Εγκλημα: Η -ανεξήγητη- επιμονή του Γιώργου Παπανδρέου να βάλει την Ελλάδα στο ΔΝΤ, αν και σαφώς αυτό θα μπορούσε να αποφευχθεί.
2ο Έγκλημα: Η υπογραφή του αρχικού Μνημονίου από τους αρμοδίους, ουσιαστικά με κλειστά μάτια και χωρίς την ελάχιστη διαπραγμάτευση, και στη συνέχεια όλου του υπόλοιπου αποτρόπαιου συρφετού, που έδεσε χειροπόδαρα τον ελληνικό λαό, και τον παρέδωσε, έτσι, στους δανειστές του.
3ο Έγκλημα: Η εντελώς αδικαιολόγητη, απαράδεκτα επιπόλαιη όσο και ασυγχώρητη άρνηση των αρμοδίων να επιδιώξουν την έγκαιρη αναδιαπραγμάτευση/αναδιάρθρωση του χρέους, που τότε εμφάνιζε τη μοναδική οδό σωτηρίας μας.
4ο Έγκλημα: Η εγκληματική άρνηση των αρμοδίων να εκμεταλλευτούν δηλώσεις -όσο ήταν ακόμη καιρός και οι δανειστές μας δεν είχαν «ξεφορτωθεί» τα χαρτιά μας- ότι θα προχωρήσουμε σε παύση πληρωμών ή ότι θα αποχωρήσουμε από την Ευρωζώνη.
5ο Έγκλημα: Η αποδοχή του καταστρεπτικού και ασύγγνωστα καθυστερημένου «κουρέματος» του χρέους, που το έκανε ακόμη λιγότερο διαχειρίσιμο και που κατέστρεψε τα συνταξιοδοτικά ταμεία, τα ΑΕΙ, τα νοσοκομεία, τα μουσεία κ.λπ.
6ο Έγκλημα: Η, επί δυόμισι συνεχή χρόνια, τραυματικά αναξιοπρεπής και απαράδεκτα δουλική συμπεριφορά των κυβερνήσεων απέναντι στους υπαλληλίσκους του ΔΝΤ και στα αφεντικά τους, τα οποία όσο υποχωρούσαμε, όσο περισσότερο ματώναμε, όσο πιο πολύ εξαθλιωνόμασταν, όσο περισσότερο η χώρα αποκτούσε όψη τριτοκοσμική, τόσο περισσότερο μας πρόσβαλαν, μας διέβαλλαν σε ολόκληρη την υφήλιο και μας φόρτωναν με ακόμη πιο απραγματοποίητες και με ακόμη πιο απάνθρωπες υποχρεώσεις.
7ο Έγκλημα: Η αγαστή σύμπνοια των εκάστοτε δικών μας αρμοδίων με τροϊκανούς, για την επιβολή αιματηρών θυσιών, παρ’ ότι το αποτέλεσμά τους ήταν εξαρχής και οφθαλμοφανώς αντίθετο από το επίσημα επιδιωκόμενο. Επιλέγω την εκδοχή της «σύμπνοιας» διότι θεωρώ ύβρη το όποιο επιχείρημα περί άγνοιας, ή αδυναμίας κατανόησης του παντελώς ανέφικτου των μέτρων – κατανοητού, ωστόσο, ακόμη και από πρωτοετείς φοιτητές των Οικονομικών.
8ο Έγκλημα: Η σταθερά πανικόβλητη δήλωση των ελληνικών κυβερνήσεων, προς κάθε κατεύθυνση, σχετικά με την απόφαση παραμονής στην Ευρωζώνη με κάθε θυσία, ακόμη και με αντάλλαγμα την παράδοση βωμών και εστιών στους βαρβάρους.
9ο Έγκλημα: Η έλλειψη στοιχειώδους προετοιμασίας για την επιστροφή στο εθνικό νόμισμα, ενόσω όλα οδηγούσαν από καιρό προς τα εκεί και ενόσω ολόκληρη η υφήλιος λάμβανε, πυρετωδώς, τα μέτρα της. Και όχι μόνο, αλλά παράλληλα και με συνεχείς αποπροσανατολισμούς και προσπάθειες αποκοίμισης του ελληνικού λαού για το πού οδεύει πραγματικά, αλλά και με την κατάστρωση τρομοκρατικών σεναρίων για το τι θα του συμβεί στην περίπτωση μιας τέτοιας επιστροφής και με την κατακεραύνωση όσων κατά καιρούς τολμούσαν να αναφερθούν σε ό,τι αποτελούσε, εμφανώς, τη θλιβερή μας πραγματικότητα.
Και τώρα; Δυστυχώς, τώρα είναι πολύ αργά για… δάκρυα. Τώρα, έχουμε εναποθέσει ένα προς ένα τα όπλα μας, στα πόδια των δανειστών μας και οδεύουμε κυριολεκτικά «ξυπόλυτοι στ’ αγκάθια». Τώρα είμαστε έρμαια των επιθυμιών τους και, γιατί όχι, και των καταχθόνιων σχεδίων τους. Η επιμήκυνση, που, αργοπορημένα και έχοντας απεμπολήσει όλα μας τα επιχειρήματα, ετοιμάζεται να ζητήσει η κυβέρνηση, το πιθανότερο είναι ότι δεν θα μας δοθεί. Αλλά, κι αν μας δοθεί, θα πρόκειται απλώς για μικρή αναβολή του οριστικού «κλεισίματος της αυλαίας», ενόσω θα αυξήσει ακόμη περισσότερο το χρέος μας, που υπερδιπλασιάστηκε ήδη από την αρχή της κρίσης, και ενόσω θα διευκολύνει την άρση των δυσκολιών, που ακόμη υπάρχουν, για το ξεπούλημα της Ελλάδος και την ολοκληρωτική της καταστροφή.
Δυστυχώς, τώρα πια, το μόνο σύνθετο όπλο μας είναι η στάση πληρωμών -αναπόφευκτη ούτως ή άλλως, είτε με δική μας πρωτοβουλία είτε με έξωθεν παύση βοήθειας- και η άμεση και όσο γίνεται καλύτερα προετοιμασμένη προσφυγή μας στο Διεθνές Δικαστήριο, με αίτημα την άμεση διακοπή της γενοκτονίας του ελληνικού λαού και της πορείας εξαφάνισης της Ελλάδας από τον χάρτη των προηγμένων και ανεξάρτητων εθνών.
left.gr
left.gr
