Στο πανελ του Γ.Αυτιά ο Γ.Κικίλιας, η κ.Λυμπεράκη, ο Γ.Σταθάκης και ο Γ.Κατρούγκαλος.
Η Λυμπεράκη δίνει ρέστα υπέρ της σκληρης εφαρμογής του μνημονίου λες και δεν υπάρχουν άνθρωποι πίσω από τους αριθμούς. Το πακέτο των επιχειρημάτων της γνωστό.Το Δημόσιο φταίει για όλα, το πολιτικό σύστημα(δηλαδή;) δεν θέλησε να τα χαλάσει με τους πελάτες του, οπότε αναγκαστικά έπρεπε να πληρώσουν αυτοί που δεν φταίνε.
Τα άλματα της λογικής είναι ολοφάνερα. Αφου ας πούμε αναγκαστικά έπρεπε να πληρώσουν αυτοί που δεν φταίνε, πως έτυχε και δεν πλήρωσαν π.χ. οι εφοπλιστές -που φυσικα κατα τη γνωμη της δεν φταίνε- και "τυχαίνει" να πληρώνουν οι εργαζόμενοι, οι φτωχοί και οι άνεργοι;
Ο Γ.Κατρούγκαλος της απαντά ότι οι μεγάλοι πελάτες των κυβερνήσεων που ρημάζουν το Δημόσιο δεν ήταν οι λίγοι συνταξιούχοι που έπαιρναν συντάξεις που δεν έπρεπε, αλλά οι μεγαλοεργολάβοι που τυχαίνει να τους έχουν δώσει το δικαίωμα να είναι και καναλάρχες με αποτέλεσμα να διαστρέφεται το πολιτικό σκηνικό, οι οποίοι έχουν τη δυνατοτητα μεσω των μεγάλων έργων να κανουν όργια.
Για την κ.Λυμπεράκη σημασία δεν έχει ποιος θα πληρώσει κι αν πεθαίνουν άνθρωποι κάθε μέρα. Σημασία έχει να πληρωθεί ο λογαριασμός και να "εφαρμοστεί το πρόγραμμα".
Ο Γ.Κατρούγκαλος της λεει ξαναπαίρνοντας το λόγο ότι η Λεττονία που θεωρείται παράδειγμα πετυχημένης εφαρμογής του προγράμματος είναι σήμερα 30% φτωχότερη σε ΑΕΠ, με πολύ μεγάλη ανεργία και με το 60% των ανέργων να είναι μακροχρόνια άνεργοι χωρίς να έχουν πιθανότητες επιστροφής.
Και η καθηγήτρια Πανεπιστημίου επιστήμων κ.Λυμπεράκη απαντά: "Σημασία δεν έχει πόσο φτωχή είναι τώρα η Λεττονία, αλλά πόσο φτωχότερη θα ήταν αν δεν είχε μπεί στο πρόγραμμα"!!!
Οποιος νομιζει οτι η επιστήμη δεν έχει σχέση με τη μαντική τέχνη ας αναθεωρήσει. Οι στημενοι εκπρόσωποι που παριστάνουν τις ανεξάρτητες γνώμες της επιστημονικής κοινότητας έχουν σχέση και με τη μαντική. Το παράξενο επίσης είναι ότι το επιχείρημα το έχουμε ξανακούσει. Θέλω να πω οτι το καθηγηταριό που έχει αναλάβει να μας πείσει ότι το να πεθαίνεις έχει και τα θετικά του, απαντάει σαν κόμμα στα λογικά επιχειρήματα άλλων επιστημόνων που τιμούν την ιδιότητά τους όπως ο Γ.Κατρούγκαλος, κι αυτό βέβαια λέει πολλά.
Για να πω την αλήθεια δεν ξερω τις λεπτομέρεις γύρω από το ποιο ακριβώς είναι το κομάτι της οικονομικής επιστήμης που διδάσκει η κ.Λυμπεράκη, πληρωμένη από το Δημόσιο που θέλει να εξαφανίσει. Φαντάζομαι κατι σαν "Οικονομία και δουλοπρέπεια", η "Πως να κάνετε τους πάντες φτωχούς για το καλό τους" ή "Ο νεος ανθρωπισμός της μοντέρνας οικονομίας-Προγράμματα που σκοτώνουν". Κατι άλλο δεν μπορώ να σκεφτώ γι αυτήν.
Βεβαια το θέμα μας δεν είναι η κ.Λυμπεράκη αλλά όλα αυτά τα όρνεα που άρχισαν πάλι να πετάνε πάνω από τα κεφάλια μας στον τηλεοπτικό ουρανό. Δείχνει ακόμη κι αυτό από μόνο του το τί μας ετοιμάζουν.
Βρωμάει ερείπια και πτωμαίνη η ατμόσφαιρα κι αυτό που χρειάζεται είναι να κάνουμε ότι μπορούμε για να βρεί ο κόσμος που θα ξαναβρεθεί και πάλι κάτω από άγρια πυρά ελπίδα και προοπτική μάχης. Το φάρμακο στην κατάθλιψη είναι χωρίς αμφιβολία ο αγώνας και η συλλογικότητα, τα χέρια που δένονται μεταξύ τους και λένε τα μεγάλα ΟΧΙ κι ανοίγουν άλλους νέους δρόμους για τα μεγάλα ΝΑΙ. Μόνο αυτό θα νικησει το φόβο που θα σπείρουν με όλους τους τρόπους για να μας κάνουν να σκύψουμε το κεφάλι.
Γιώργος Σαρρής
Η Λυμπεράκη δίνει ρέστα υπέρ της σκληρης εφαρμογής του μνημονίου λες και δεν υπάρχουν άνθρωποι πίσω από τους αριθμούς. Το πακέτο των επιχειρημάτων της γνωστό.Το Δημόσιο φταίει για όλα, το πολιτικό σύστημα(δηλαδή;) δεν θέλησε να τα χαλάσει με τους πελάτες του, οπότε αναγκαστικά έπρεπε να πληρώσουν αυτοί που δεν φταίνε.
Τα άλματα της λογικής είναι ολοφάνερα. Αφου ας πούμε αναγκαστικά έπρεπε να πληρώσουν αυτοί που δεν φταίνε, πως έτυχε και δεν πλήρωσαν π.χ. οι εφοπλιστές -που φυσικα κατα τη γνωμη της δεν φταίνε- και "τυχαίνει" να πληρώνουν οι εργαζόμενοι, οι φτωχοί και οι άνεργοι;
Ο Γ.Κατρούγκαλος της απαντά ότι οι μεγάλοι πελάτες των κυβερνήσεων που ρημάζουν το Δημόσιο δεν ήταν οι λίγοι συνταξιούχοι που έπαιρναν συντάξεις που δεν έπρεπε, αλλά οι μεγαλοεργολάβοι που τυχαίνει να τους έχουν δώσει το δικαίωμα να είναι και καναλάρχες με αποτέλεσμα να διαστρέφεται το πολιτικό σκηνικό, οι οποίοι έχουν τη δυνατοτητα μεσω των μεγάλων έργων να κανουν όργια.
Για την κ.Λυμπεράκη σημασία δεν έχει ποιος θα πληρώσει κι αν πεθαίνουν άνθρωποι κάθε μέρα. Σημασία έχει να πληρωθεί ο λογαριασμός και να "εφαρμοστεί το πρόγραμμα".
Ο Γ.Κατρούγκαλος της λεει ξαναπαίρνοντας το λόγο ότι η Λεττονία που θεωρείται παράδειγμα πετυχημένης εφαρμογής του προγράμματος είναι σήμερα 30% φτωχότερη σε ΑΕΠ, με πολύ μεγάλη ανεργία και με το 60% των ανέργων να είναι μακροχρόνια άνεργοι χωρίς να έχουν πιθανότητες επιστροφής.
Και η καθηγήτρια Πανεπιστημίου επιστήμων κ.Λυμπεράκη απαντά: "Σημασία δεν έχει πόσο φτωχή είναι τώρα η Λεττονία, αλλά πόσο φτωχότερη θα ήταν αν δεν είχε μπεί στο πρόγραμμα"!!!
Οποιος νομιζει οτι η επιστήμη δεν έχει σχέση με τη μαντική τέχνη ας αναθεωρήσει. Οι στημενοι εκπρόσωποι που παριστάνουν τις ανεξάρτητες γνώμες της επιστημονικής κοινότητας έχουν σχέση και με τη μαντική. Το παράξενο επίσης είναι ότι το επιχείρημα το έχουμε ξανακούσει. Θέλω να πω οτι το καθηγηταριό που έχει αναλάβει να μας πείσει ότι το να πεθαίνεις έχει και τα θετικά του, απαντάει σαν κόμμα στα λογικά επιχειρήματα άλλων επιστημόνων που τιμούν την ιδιότητά τους όπως ο Γ.Κατρούγκαλος, κι αυτό βέβαια λέει πολλά.
Για να πω την αλήθεια δεν ξερω τις λεπτομέρεις γύρω από το ποιο ακριβώς είναι το κομάτι της οικονομικής επιστήμης που διδάσκει η κ.Λυμπεράκη, πληρωμένη από το Δημόσιο που θέλει να εξαφανίσει. Φαντάζομαι κατι σαν "Οικονομία και δουλοπρέπεια", η "Πως να κάνετε τους πάντες φτωχούς για το καλό τους" ή "Ο νεος ανθρωπισμός της μοντέρνας οικονομίας-Προγράμματα που σκοτώνουν". Κατι άλλο δεν μπορώ να σκεφτώ γι αυτήν.
Βεβαια το θέμα μας δεν είναι η κ.Λυμπεράκη αλλά όλα αυτά τα όρνεα που άρχισαν πάλι να πετάνε πάνω από τα κεφάλια μας στον τηλεοπτικό ουρανό. Δείχνει ακόμη κι αυτό από μόνο του το τί μας ετοιμάζουν.
Βρωμάει ερείπια και πτωμαίνη η ατμόσφαιρα κι αυτό που χρειάζεται είναι να κάνουμε ότι μπορούμε για να βρεί ο κόσμος που θα ξαναβρεθεί και πάλι κάτω από άγρια πυρά ελπίδα και προοπτική μάχης. Το φάρμακο στην κατάθλιψη είναι χωρίς αμφιβολία ο αγώνας και η συλλογικότητα, τα χέρια που δένονται μεταξύ τους και λένε τα μεγάλα ΟΧΙ κι ανοίγουν άλλους νέους δρόμους για τα μεγάλα ΝΑΙ. Μόνο αυτό θα νικησει το φόβο που θα σπείρουν με όλους τους τρόπους για να μας κάνουν να σκύψουμε το κεφάλι.
Γιώργος Σαρρής
Πηγή: Βγήκαν πάλι παγανιά - Η εξαθλίωση ως θετική προοπτική - RAMNOUSIA
