“Έτσι τους χρειάζεται, να μην παίρνουν αέρα”

Γενικά δεν είμαι εκδικητικό άτομο, όμως βλέπω και ακούω πολλά γύρω μου τα οποία πραγματικά με κάνουν να λέω το "μακάρι να έρθεις και εσύ σε αυτήν την θέση μαλάκα". Ο λόγος για μια κουβέντα που έγινε προχθές στο μαγαζί που δουλεύω. Καθόταν λοιπόν δυο τακτικοί πελάτες και τα λέγανε, ο διάλογος περιφερόταν γύρω από  έναν πακιστανό που είχε "ναυλώσει" ο ένας εκ των δυο. Έλεγε λοιπόν στον άλλο, ότι τον είχε αυτόν τον πακιστανό και του δούλευε στα χωράφια και όπου αλλού τον χρειαζόταν, με 400 μόνο ευρώ το μήνα. Κάποια στιγμή αυτός ο πακιστανός του 'φυγε για να δουλέψει αλλού, πιθανότατα αναζητώντας καλύτερες συνθήκες ή μεγαλύτερη αμοιβή. Δούλεψε λοιπόν για λίγο καιρό αλλού(δεν ξέρω που) και μετά επειδή μάλλον τον εκμεταλλευόταν περισσότερο  επέστρεψε ξανά στον προηγούμενο δυνάστ.... ε εργοδότη του παρακαλώντας τον να τον ξαναπροσλάβει ακόμα και για 300, αντί για 400 ευρώ που του έδινε πριν. Γυρνάει λοιπόν και του λέει ο άλλος εκείνου που αφηγούταν την ιστορία(ο οποίος σημειωτέων ψηφίζει Σύριζα αλλά γουστάρει και Χ.Α), "χαχα, έτσι θέλουνε αυτοί, για να μην παίρνουνε θάρρος".
Όταν εγώ ακούω κάτι τέτοια, και χωρίς να το κάνω συνειδητά, παρακαλάω να βρεθούν αυτά τα άτομα στη θέση του κακόμοιρου του πακιστανού και κάθε πακιστανού. Η αλήθεια βέβαια είναι ότι ακόμα και αν οι ίδιοι δεν βρεθούν σε αυτήν τη τόσο δυσμενή θέση, κατά πάσα πιθανότητα θα βρεθούν τα παιδιά τους σε ίδια και χειρότερη.

Φυσικά όλοι αυτοί οι χαρακτήρες, πέρα από την υβρεολόγια και τον τσαμπαμαγκισμό τους , δηλαδή να βλαστημάνε τους πάντες και τα πάντα από απόσταση ασφαλείας, αποδέχονται για τον εαυτό τους και για τα παιδιά τους όλους εκείνους τους νταβατζήδες που  είναι ιεραρχικά ανώτεροι τους. Δηλαδή αναγνωρίζουν, δικαιολογούν και αναπαράγουν τη σχέση εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, ακόμα και αν είναι οι ίδιοι αντικείμενα εκμετάλλευσης, ακόμα και αν βρίσκονται και οι ίδιοι στο προτελευταίο στάδιο της εξαθλίωσης! Προφανώς τους αρκεί να υπάρχει έστω και κάποιος που βρίσκεται σε χειρότερη μοίρα για να ξεσπάνε και να αισθάνονται και οι ίδια αφεντικά δια του σαδισμού.
Και οκ, το κάνουν που το κάνουν, να εκμεταλλεύονται σε τέτοιο βαθμό εκείνους που δεν μπορούν να υπερασπιστούν τον εαυτό τους, να το περηφανεύονται και από πάνω; Μου θύμισε τα χρόνια που ήμουν στο στρατό, και επειδή ήμουν σε ειδικό σώμα με καψόνια και λοιπές παπαριές, οι παλιότεροι δικαιολογούσαν το όσα έκαναν στους νεώτερους με πρόσχημα το ότι τα υπέστησαν όλα αυτά και οι ίδιοι όταν ήταν "ψαράδες".
Τι να πει κανείς; Το μόνο που μπορεί να πει είναι ότι η ανθρωπότητα έχει ακόμα πολύ δρόμο να διανύσει μέχρι να απαλλαχθεί από τα δεσμά της, τόσο τα υλικά όσο και τα πνευματικά. Πολύ δρόμο και πολύ κόπο....

~

Λαγωνικάκης Φραγκίσκος(Poexania)