Τουρκικό σχέδιο «Βαριά» για Συρία - Εξελίξεις σε Κύπρο – Καστελόριζο
Στα πρόθυρα γενική πολεμικής σύρραξης βρίσκεται πλέον η Ανατολική Μεσόγειος μετά το συμβάν της πτώσης του τουρκικού φωτοαναγνωριστικού RF-4E από πυρά της συριακής αεράμυνας.
Η αρχική «ήρεμη» τουρκική στάση φαίνεται να μεταβάλλεται σε… ιερά αγανάκτηση αφού η Άγκυρα αναφέρει πλέον πως η Συρία κατέρριψε το μαχητικό της χωρίς καμία προειδοποίηση ενώ ο Τούρκος πρωθυπουργός κ. Ρετσέπ Ταγίπ Ερντογάν έχει ξεχωριστά ραντεβού με τους αρχηγούς των κομμάτων για να τους ενημερώσει για τα τεκταινόμενα αλλά ίσως και για να εξασφαλίσει στην συμφωνία/ανοχή τους σε μία ενδεχόμενη απόφαση του κοινοβουλίου για την ανάληψη πολεμικής δράσης κατά της Δαμασκού.
προετοιμάζει το έδαφος για την ανάληψη πολεμικής δράσης εναντίον της Συρίας. Το ερώτημα όμως που ανακύπτει είναι γατί η Άγκυρα να θέλει να δημιουργήσει ακόμα μία εστία έντασης στην περιοχή, τι θα μπορούσε να κερδίσει; H άκρως ανησυχητική απάντηση έχει να κάνει με το πιθανότητα ο απώτερος στόχος της Τουρκίας να μην είναι η Δαμασκός αλλά το… Καστελόριζο.
Ας προσπαθήσουμε λοιπόν να εξηγήσουμε τα… ανεξήγητα. Δυστυχώς, η κάθετη κλιμάκωση στην Ανατολική Μεσόγειο είναι πλέον πολύ πιθανή αφού το περιστατικό για το οποίο η Τουρκία «ευχόταν» να συμβεί τους τελευταίους μήνες φαίνεται να έλαβε χώρα, με αποτέλεσμα την απώλεια τουλάχιστον ενός μαχητικού της πολεμικής της αεροπορίας αλλά και ενός «στραπάτσου» του γοήτρου της.
Αρχικά η Τουρκία με τον πλέον επίσημο τρόπο επιβεβαίωσε πως το μαχητικό της καταρρίφθηκε από την συριακή αεράμυνα, ενώ επιφυλάχθηκε να απαντήσει «καταλλήλως» μετά την ενδελεχή εξέταση των συνθηκών του συμβάντος. Επισημαίνεται δε, πως η ψύχραιμη στάση της σχολιάστηκε ευμενώς από τη διεθνή κοινότητα.
Όμως, η όλη κατάσταση από την Κυριακή φαίνεται να ξεφεύγει αφού η Τουρκία κλιμακώνει κάθετα την ένταση αφήνοντας να εννοηθεί πως θα λάβει πολεμική δράση κατά της Δαμασκού.
Θα πρέπει να σημειωθεί πως όσο περνάνε οι ώρες οι συνθήκες του συμβάντος -πέραν της επίσημης αποδοχής της άποψης της κατάρριψης και από τις δύο πλευρές αλλά και της πτώσης του αεροσκάφους σε Συριακό χώρο- παραμένουν αδιευκρίνιστες, ενώ το πλήρωμα του αεροσκάφους εξακολουθεί να αγνοείται.
Πού στόχευαν τα τουρκικά αεροσκάφη
Για την ώρα διάφορα εναλλακτικά αλλά εν πολλοίς αλληλοσυμπληρούμενα βέβαια σενάρια εμφανίζονται στην δημοσιότητα. Έτσι, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα τα τουρκικά μαχητικά να μη στόχευαν την Συρία αλλά εκπαιδευτικές δραστηριότητες της Εθνικής Φρουράς στην Κύπρο, απλά, φεύγοντας από τη μεγαλόνησο πήραν «λίγο ανοιχτά τη στροφή» ρε αδερφέ, ενώ επέστρεφαν στην Τουρκία - ας μην ξεχνάμε πως ο Τούρκος πρόεδρος Αμπντουλάχ Γκιουλ στην ουσία είπε πως οι παραβιάσεις εναερίων χώρων άλλων χωρών είναι θέμα «ρουτίνας» λόγο της ταχύτητας των σύγχρονων μαχητικών.
Το ερώτημα βέβαια πως είναι δυνατόν οι παγκόσμιοι πρωταθλητές παραβάσεων και παραβιάσεων ξένων FIR να είναι οι Τούρκοι παραμένει, μάλλον αυτοί πετούν με… διαστημόπλοια ενώ οι υπόλοιποι με διπλάνα. Όπως είναι φυσικό η πλήρης καταγραφή της πορείας των τουρκικών μαχητικών θα έλυνε το… μυστήριο για το κατά πόσο πέταξαν πάνω από την Κύπρο ή όχι.
Κι αν το χτύπησαν οι Ρώσοι
Μία άλλη ακόμα πιο γαργαλιστική πιθανότητα είναι το τουρκικό μαχητικό να χτυπήθηκε όχι από Σύριους αλλά από… Ρώσους. Σύμφωνα με ισραηλινές πηγές η κατάρριψη του RF4E έγινε μέσω της χρησιμοποίησης των ρωσικής κατασκευής αυτοκινούμενων αντιαεροπορικών συστημάτων μέσου βεληνεκούς Pantsyr-1, τα οποία προσφάτως παρελήφθησαν από τις συριακές ένοπλες δυνάμεις.
Την ευθύνη της κατάρριψης είχε η 73η Ταξιαρχία των συριακών χερσαίων δυνάμεων που ανήκει στην 26η Μεραρχία Αεράμυνας. Το συγκεκριμένο σύστημα μπορεί να καταρρίψει αεροσκάφη και πυραύλους τύπου κρουζ που πετούν σε ύψος 12 χιλιομέτρων. Γιατί όμως να το έριξαν οι Ρώσοι; Πολύ απλά διότι οι Σύριοι δεν έχουν προλάβει να εκπαιδευτούν στο συγκεκριμένο σύστημα, ενώ είναι σίγουρο πως αυτή τη στιγμή στα πληρώματα των συστημάτων υπάρχουν και… εκπαιδευτές, δεν είναι λοιπόν δυνατόν εάν στα συγκεκριμένα συστήματα υπήρχαν και Ρώσοι, να μην έλαβαν οδηγίες-κατευθύνσεις αναφορικά με ένα τόσο σοβαρό θέμα από το Κρεμλίνο.
Σε κάθε όμως περίπτωση και με βάση όλα τα παραπάνω καθίσταται σαφές πως και οι δύο κυβερνήσεις για την ώρα μας «δουλεύουν».
Όσο υποκριτική είναι αυτή τη στιγμή η στάση της Άγκυρας, η οποία φαίνεται «προβληματισμένη», «διστακτική» αλλά και «αγανακτισμένη» απέναντι στις εξελίξεις, ως η «παρθένα» η οποία δεν γνώριζε πως έστελνε στην ουσία τα μαχητικά της σε πολεμική ζώνη σε μία ξένη χώρα, άλλο τόσο είναι και η Συριακή «θλίψη» για την… παρεξήγηση της κατάρριψης.
Η Δαμασκός -ή η Μόσχα– με άλλα λόγια μέσω της αντίδρασής της δεν μπορεί να μην ήθελε να περάσει ένα μήνυμα προς την Τουρκία πως «εδώ δεν είναι Αιγαίο». Η δε Άγκυρα προφανώς εθισμένη στη «στρατηγική ψυχραιμία» άλλων… χώρων σε τέτοιου είδους πρακτικές που ακολουθεί προφανώς να θεώρησε πως μπορεί να μπαινοβγαίνει σε ξένα χωράφια ατιμώρητη, και δυστυχώς (ή ευτυχώς) την έπαθε.
Σχέδιο «Βαριά» κι Ελληνισμός
Ανεξαρτήτως όμως του πιο σενάριο(α) ανταποκρίνεται πλήρως στην πραγματικότητα το πλέον σημαντικό για τον Ελληνισμό είναι να μπορέσει να αποκωδικοποιήσει τους λόγους αλλά και τις συνέπειες του συγκεκριμένου συμβάντος.
Το βασικό λοιπόν από τη συγκεκριμένη εξέλιξη είναι να αντιληφθούμε το τι ακριβώς συμβαίνει στη πραγματικότητα: Δυστυχώς, είναι πολύ πιθανό να εκτυλίσσονται στην περιοχή τα πρώτα στάδια ενός σχεδίου «Βαριά» (το θυμόμαστε άραγε αυτό το σχέδιο δημιουργίας συνθηκών πολεμικής σύγκρουσης με την Ελλάδα, με αφορμή την κατάρριψη τουρκικών μαχητικών) το οποίο θα οδηγήσει σε Τουρκική ή/και δυτική επέμβαση στη Συρία.
Γιατί όμως η Άγκυρα να επιθυμεί τη σύγκρουση στη περιοχή;
Στο περιοδικό «Στρατιωτική Ισορροπία & Γεωπολιτική» έχουν επισημάνει εδώ και μήνες την λυσσώδη τουρκική προσπάθεια δημιουργίας μίας εκρηκτικής κατάστασης στη Συρία, με στόχο να «πουλήσει εξυπηρέτηση» στη Δύση και κυρίως στο Ισραήλ –εάν αυτό αποφασίσει πως το συμφέρει η αλλαγή ηγεσίας στη Δαμασκό- με κύριο στόχο να αυξήσει τη διαπραγματευτική της θέση στα τεκταινόμενα στην Ανατολική Μεσόγειο, εις βάρος κυρίως του Ελληνισμού…
Ας μην ξεχνάμε πως για την ώρα η Τουρκία βλέπει την Κύπρο και τα ενεργειακά της αποθέματα να αποτελούν το επίκεντρο του ενδιαφέροντος εταιρειών, κρατών και κυβερνήσεων, με την Ελλάδα να ακολουθεί (ας το ελπίσουμε δηλαδή). Ταυτοχρόνως και όχι τυχαία, η Λευκωσία με την Αθήνα έχουν δημιουργήσει, υπό την αιγίδα της Ουάσιγκτον, μία στην ουσία στρατιωτική συμμαχία στην Ανατολική Μεσόγειο, η οποία αποκόπτει την Άγκυρα από αυτά που θεωρεί δικά της, δηλαδή… όλα.
Εκτιμάται πως αυτή ακριβώς η στιγμή είναι η κατάλληλη ώρα για τη Τουρκία να προσπαθήσει να αλλάξει τους όρους του παιχνιδιού στην περιοχή μας το οποίο από το συμβάν του «Μαβί Μαρμαρά»και ύστερα φαίνεται να ξεφεύγει από τα χέρια της. Αυτή τη στιγμή η Τουρκία πολύ πιθανό να έχει αποφασίσει να τα παίξει όλα για όλα, και μέσω μίας εισβολής –ή μέσω μίας «διευκόλυνσης» για εισβολή- στην Συρία να αποδείξει πως αποτελεί την «υπερδύναμη» της Μέσης Ανατολής, επιβεβαιώνοντας στην ουσία τα λεγόμενα πριν από λίγες ημέρες στο Washington Institute του νέου αναπληρωτή πρωθυπουργού του Ισραήλ Σαούλ Μοφάζ, αλλά και να καθαρίσει αυτή για λογαριασμό της Δύσης.
Στην ορκωμοσία Σαμαρά
Το κατά πόσο δε σχετίζονται όλα αυτά με τη χώρα μας ίσως και να αποδεικνύεται από τη χρονική συγκυρία. Είναι τυχαίο πως το γεγονός έλαβε χώρα την ημέρα ορκωμοσίας μίας κατ’ όνομα νέας κυβέρνησης στην Ελλάδα – υπό την έννοια πως μέσα σε λίγες εβδομάδες από σήμερα θα αποδειχθεί πως πολύ απλά δεν θα είναι σε θέση ούτε να κοροϊδέψει τον ελληνικό λαό πως… «διαπραγματεύεται», ούτε όμως και την Τρόικα πως… «υλοποιεί» με αποτέλεσμα εν τω μέσω κοινωνικής θύελλας να καταρρεύσει, συμπαρασύροντας μαζί και το μεταπολιτευτικό πολιτικό σύστημα…Με άλλα λόγια η Άγκυρα ετοιμάζεται για να εκμεταλλευτεί την επερχόμενη κατάρρευση της Ελλάδας.
Είναι λοιπόν σαφές πως πολύ σύντομα η Άγκυρα θα ρίξει τη μάσκα του «ειρηνοποιού» και της χώρας η οποία παράγει την «πολιτική των μηδενικών προβλημάτων» και θα επιχειρήσει να επαναφέρει τη… paxOttomana στην Ανατολική Μεσόγειο.
Χρέος πλέον του ελληνισμού θα είναι να διαλύσει αυτόν τον εφιάλτη που από μία πνευματική αναζήτηση και γεωπολιτική άσκηση επί χάρτου ενός ιδεολόγου επιστήμονα – του κ. Αχμέτ Νταβούτογλου – φαίνεται να υλοποιείται από μία χώρα η οποία σκοπό έχει να γυρίσει την περιοχή στην εποχή του Αμντούλ Χαμίτ Β’. Πώς όμως μπορεί ο Ελληνισμός να τιθασεύσει τον νεοθωμανισμό και τις φιλοδοξίες του; Πολύ απλά μέσω της επίδειξης της αταλάντευτής αποφασιστικότητάς του πως «δεν θα υπάρξουν άλλα Ίμια» και «δεν θα υπάρξει άλλη Κύπρος», και μέσω των συμμαχιών με τις Αγγλοσαξονικές δυνάμεις, οι οποίες όμως έχουν πολλά κοινά συμφέροντα με τη Ρωσία στη περιοχή. Πολύ σύντομα να σημειώσουμε πως το κοινό έδαφος Μόσχας-Ουάσιγκτον θα μπορούσε να βρεθεί μέσω ενός σοβαρού γεωπολιτικού διαλόγου – ο οποίος δεν μπορεί να γίνει δημόσια φυσικά – με την Ελλάδα να αποτελεί στην πραγματικότητα και τον μόνο «προνομιακό συνομιλητή και διαμεσολαβητή» (honest broker) τόσο σε επίπεδο γεωγραφίας, όσο και σε επίπεδο πολιτισμικό και στρατηγικό.
Είναι προφανές πως αυτό που φωνάζουμε εδώ και μήνες πως πρόκειται να ξεκινήσει στη περιοχή μας βρίσκεται πλέον σε εξέλιξη… Η Τουρκία φαίνεται διατεθειμένη να τα βάλει στην κυριολεξία με όλους τους τοπικούς αλλά και περιφερειακούς δρώντες, έχοντας εμπιστοσύνη στις δυνάμεις της αλλά κυρίως στην γεωγραφικής της σημασία… δεν αντιλαμβάνεται όμως πως τέτοιου είδους συμπεριφορές στην ουσία δημιουργούν περισσότερους εχθρούς από φίλους…
Ως Ελληνισμός καλό θα ήταν να ετοιμαζόμαστε πλέον για τα περεταίρω…
