«Η κρίση και η λύση»
Αγαπητοί φίλοι,
Θέλουμε να δούμε λύση στο σημερινό προβαλλόμενο αδιέξοδο;
Αν ναι, τότε οφείλουμε πρώτα να κάνουμε μια νηφάλια ανάλυση του πώς φτάσαμε ως εδώ και έπειτα να πάρουμε ενωμένοι ορισμένες αποφάσεις.
Και τότε θα έρθουμε αντιμέτωποι όχι πρώτα με τον εξωτερικό εχθρό που έβαλε στόχο να καταστρέψει την Ελλάδα- πώς πολεμάς έναν απρόσωπο εχθρό; -, αλλά πρώτιστα με τον κακό μας εαυτό, που παρέδωσε γην και ύδωρ στον εισβολέα – διαφθορέα.
Ναι, μας ξεγέλασε ο Παπανδρεϊσμός, που το ΄81 έδινε φωνή στον κατατρεγμένο μετά τον εμφύλιο ηττημένο αριστερό.
Ποιος όμως αρνήθηκε, ποιος δεν έτρεξε να λάβει το γλειφιτζούρι του αντιστασιακού;
Ποιος πραγματικά αντιστάθηκε να διεκδικήσει συντάξεις, επιδοτήσεις, διορισμούς και προσλήψεις των χρωματισμένων πρασίνων πλέον ημετέρων;
Ποιος φάνηκε τόσο ακέραιος και ανιδιοτελής πατριώτης, ώστε να χτυπήσει του πολιτικάντη το χέρι που του έτεινε και να του βουλώσει το στόμα που του έταζε όσα συνέχιζαν και ενίσχυαν την πελατειακή κομματοκρατία του χτες εις βάρος του αύριο όλων μας;
Ποιος ήταν εντέλει ο πραγματικός αντιστασιακός, ο πραγματικά ηθικός, ο τίμιος και αδωροδόκητος πολίτης, που έστω και μετά το ΄89 αρνήθηκε να συμμετάσχει στη γαλαζοπράσινη διαφθορά της αναξιοκρατίας, του βολέματος, της ευνοιοκρατίας των ημετεροφρονούντων, όλων αυτών που ξήλωναν τον κοινωνικό ιστό, που, ας το παραδεχτούμε επιτέλους ανοιχτά, δεν είναι οικονομικός, αλλά, ηθικός;
Γιατί και η κρίση δεν είναι μόνον και πρώτα οικονομική, είναιπρώτα ηθική και έπειτα πολιτιστική και οικονομική.
Στην πράξη φαίνεται η ποιότητα και η σοβαρότητα, με την οποία επιδιώκουμε λύσεις.
Και λύση δεν είναι ο τζόγος, να ποντάρω σε ομάδες, άλογα, μετοχές, δάνεια και κόμματα που μου τάζουν τη σωτηρία.
Λύση δεν είναι η διαφθορά, η αναξιοκρατία, η ευθυνοφοβία, η οκνηρία και η δειλία.
Λύση δεν είναι οι γνωστές και αποτυχημένες συνταγές του χτες ούτε η σωτηρία έξωθεν, αυτής της όμορφης αλλά ουτοπικής αλληλεγγύης των λαών.
Λύση είναι η σκληρή, συντονισμένη και καθαρή δουλειά όλων μας, που μακριά από σωτήρες, προφήτες και φωστήρες θα οικοδομήσει με θάρρος, δικαιοσύνη και αυτοπεποίθηση το αύριο της Ελλάδας.
Λύση είναι να ζητήσω σεισάχθεια, όπως ο Σόλων, ο σοφός Αθηναίος διαλλακτής, να καταργήσω το μυστικό και ανεξέλεγκτο δανεισμό που μας υποδούλωσε, να υποστώ όλες τις άμεσες απώλειες που θα σημαίνει η έξοδος από το Ευρώ και η επιστροφή στην υποτιμημένη δραχμή, δίχως να παραιτηθώ, να αυτοκτονήσω, να αποδράσω στην αλλοδαπή ή στην αυτοκαταστροφική απραξία και απάθεια προκειμένου να ξαναχτίσω βασισμένος στις δικές μου δυνάμεις, ως λαός, τη χώρα που άφησα να καταστραφεί.
Γιατί αν δεχτώ να είμαι δούλος των δανειστών, αν δεχτώ την εθνική υποτέλεια, αν υποθηκεύσω όλες τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας μου, αν ξεπουλήσω όσο όσο ό,τι μου εξασφαλίζει την επιβίωση και τη δυνατότητα να ξαναχτίσω από τα συντρίμμια την πατρίδα μου, μόνον και μόνον από το φόβο μην χαθούν και οι τελευταίες ευκαιρίες τζόγου και παρασιτισμού, που με συντηρούσαν ως τώρα, τότε αξίζω πραγματικά και εγώ και τα παιδιά μου να με σέρνουν περίγελο του κόσμου από τη μύτη με το χαλκά, να με ταΐζουν ένα ψωροκόμματο, όποτε θυμηθούν να μου το δώσουν κι αυτό, να με δέρνουν όποτε τους κάνει κέφι και να με γδέρνουν όποτε κρίνουν ότι το τομάρι μου πουλάει καλύτερα από την αξιοθρήνητη παράσταση που δίνω καθημερινά.
Ξανά λοιπόν στο σταυροδρόμι του Ηρακλή:
επιλέγουμε την Κακία, τη φτηνή πόρνη που υπόσχεται καλοπέραση, αεργία, τεμπελιά και ηδονές σωματικές,
ή την Αρετή, που την κατακτάς με ιδρώτα, στερήσεις κάθε είδους, σκληρή και τίμια δουλειά και μέτωπο καθαρό;
Και αυτή η λύση δεν περιμένει τη σωτηρία των εκλογών, αλλά την άμεση δράση όλων ΤΩΡΑ!
1.6.2012
Με φιλικούς χαιρετισμούς
Αντώνιος Παπαϊωάννου
Φιλόλογος
