Κυριακή 1 Ιανουαρίου 2012




Guardian:H ελληνική κρίση κάνει τους Έλληνες να μην μπορούν να ταΐσουν τα παιδιά τους


(Guardian) – Το έθνος είναι σοκαρισμένο από ιστορίες γονέων που αναγκάστηκαν να εγκαταλείπουν τα παιδιά τους εξαιτίας της φτώχιας.
Ακόμα και πριν ξεσπάσει η κρίση και χάσει το σπίτι του, ο Δημήτρης Γασπαρινάτος, τα έβγαζε δύσκολα πέρα για να φροντίσει τον ίδιο και τους έξι γιους και τις τέσσερις κόρες του. Η γυναίκα του, Χριστίνα, που αναγκάστηκε να δεχτεί μειώσεις και είδε τον μισθό της να φτάνει στα 960 ευρώ το μήνα συν 460 ευρώ βοήθεια κάθε δύο μήνες. Είναι απελπισμένη και δυστυχισμένη.
Χρέος πάνω στο χρέος και το ζευγάρι υποχρεώθηκε να φτάσει να χρωστάει στον χασάπη, τον φούρναρη και τον παντοπώλη. Και στο μικρό τους διαμέρισμα η οικογένεια ζει σε ένα περιβάλλον πλήρους αθλιότητας.
«Ψυχολογικά είμασταν όλοι κάπως χάλια», λέει ο Γασπαρινάτος. «Κοιμόμασταν σε κουβέρτες στο πάτωμα, το νοίκι δεν είχε πληρωθεί για μήνες, κάτι έπρεπε να γίνει».
Και έτσι, με τα Χριστούγεννα να πλησιάζουν, ο 42χρονος πήρε την απόφαση να κάνει αίτηση να δώσει σε ιδρύματα τρία από τα αγόρια του και μία από τις κόρες του.
«Η κρίση μας σκότωσε. Ντρέπομαι που το λέω αλλά είχε φτάσει σε σημείο να μην έχω ούτε τα δύο ευρώ που χρειαζόμουν για να αγοράσω ψωμί», λέει στο Guardian. «Δεν θέλαμε να χωρίσουμε την οικογένεια αλλά σκεφτήκαμε ότι θα ήταν πιο εύκολο για όλους αν τέσσερα από τα παιδιά μας πήγαιναν σε ένα ίδρυμα για δύο ή τρία χρόνια».
Την επόμενη μέρα, η 37χρονη γυναίκα του επισκέφτηκε το τοπικό δημαρχείο και ρώτησε πως μπορεί να σώσει τα παιδιά της. «Ήταν σαφώς ένα ράκος», λέει ο Θεοχάρης Μασάρας, αντιδήμαρχος και διευθυντής Κοινωνικής Εργασίας. «Έχουμε πάρα πολλές αιτήσεις για στήριξη. Πέρσι στείλαμε φαγητό σε 400 οικογένειες στην Πάτρα για τα Χριστούγεννα. Φέτος 1.200 ζήτησαν βοήθεια και δεν ήταν αυτό που θα ονομάζαμε άνθρωποι με χαμηλά εισοδήματα. Πολλοί είχαν καλές δουλειές μέχρι φέτος που έκλεισαν τα γραφεία και τα μαγαζιά τους».
«Αλλά το να ζητούν να δώσουν τα παιδιά τους είναι κάτι καινούργιο. Όταν επισκεφτήκαμε το σπίτι τους και είδαμε την κατάσταση δεν μπορούσαμε να πιστέψουμε στα μάτια μας. Τριτοκοσμικές συνθήκες, φτώχια και βρωμιά».
Για έναν λαό τόσο περήφανο όσο οι Έλληνες, όπου η οικογένεια πάντα έρχεται πρώτη, η θέση του Γασπαρινάτου σοκάρει πολλούς. Οι δημοσιογράφοι δεν άργησαν να σπεύσουν να του χτυπήσουν το κουδούνι. Και οι μαρτυρίες από δωρεές, γιατρούς και οργανώσεις δείχνουν ότι δεν είναι μόνοι τους.
Ενώ οι Έλληνες ετοιμάζονται να μπουν στο πέμπτο έτος της ύφεσης και η κρίση μεγαλώνει, ενώ η φτώχια αυξάνεται και οι ανεργία καλπάζει, όλα δείχνουν ότι η κοινωνία υποφέρει. Όπως η μεσαία τάξη, η ισχυρή τάξη της κοινωνίας, που οι οικογένειες αρχίζουν να υποκύπτουν κάτω από το βάρος της κρίσης που δεν φαίνεται να έχει τέλος ούτε σε ανθρωπιστικό ούτε σε οικονομικό επίπεδο.
«Οι άνθρωποι πεινάνε, οι οικογένειες διαλύονται, τα παραδείγματα μητέρων και πατεράδων που δεν μπορούν πλέον να φροντίσουν τα παιδιά τους αυξάνοντα黨, λέει ο Γενικός Γραμματέας της ΑΔΕΔΥ. «Μέχρι τώρα υπήρχε μία συνομωσία σιωπής σχετικά με τις τραγικές επιπτώσεις των μέτρων λιτότητας που το ΔΝΤ και η ΕΕ ζητούν να πάρουμε».
Από υποθέσεις νεογέννητων που εγκαταλείπονται στα σκαλιά των κλινικών σε παιδιά που δίνονται σε ιδρύματα, η μάχη του έθνους να αποπληρώσει τα χρέη του παίρνει δραματικές διαστάσεις, παρόλο που οι υπεύθυνοι υποστηρίζουν ότι οι μεταρρυθμίσεις θα αλλάξουν την πλέον μη ανταγωνιστική οικονομία της Ευρώπης προς το καλύτερο.
Λόγω της φτώχιας, 500 οικογένειες ζήτησαν πρόσφατα μία θέση για τα παιδιά τους στα Παιδικά Χωριά SOS, σύμφωνα με την Καθημερινή. Ένα παιδί αφέθηκε στον παιδικό σταθμό με ένα σημείωμα που έλεγε «Δεν θα γυρίσω να πάρω την Άννα. Δεν έχω άλλα χρήματα, δεν μπορώ να την μεγαλώσω. Λυπάμαι, η μητέρα της».
«Δυστυχώς υπάρχει μία τεράστια αύξηση στη ζήτηση από οικογένειες που έχουν ανάγκη», λέει ο Δημήτρης Τζούρας, κοινωνικός λειτουργός της οργάνωσης για 19 χρόνια. «Στην ευρύτερη περιοχή της Αττικής, μιλάμε για μία αύξηση της τάξης του 100% βασικά επειδή η δημόσια κοινωνική πρόνοια είναι τόσο αδύναμη που οι άνθρωποι δεν έχουν που αλλού να στραφούν».
Παλιότερα τέτοιες αιτήσεις έρχονταν κυρίως από οικογένειες που έχουν κακοποιηθεί, σήμερα έρχονται από θύματα της οικονομικής κρίσης.
«Οι γονείς που νιώθουν ότι δεν μπορούν να φροντίσουν τα παιδιά τους, απευθύνονται σε μας. Αλλά η πολιτική μας είναι να κάνουμε ότι μπορούμε ώστε να μένουν οι οικογένειες ενωμένες», προσθέτει ο Τζούρας.
Λίγοι γνωρίζουν τι συμβαίνει με τα εγκαταλελειμμένα παιδιά, όσο ο Κώστας Γιαννόπουλος, που διευθύνει το Χαμόγελο του Παιδιού. Η οργάνωσή του με 16ετή εμπειρία στο χώρο αποτελεί το σπίτι για παιδιά που είδαν το χειρότερο πρόσωπο της ζωής.
Δύο κτίρια φιλοξενούν βρέφη που εγκαταλείφθηκαν στα νοσοκομεία και βρήκαν ένα ζεστό σπίτι ή δόθηκαν σε ανάδοχες οικογένειες.  Ο Γιαννόπουλος θυμάται ένα μωρό που ανακαλύφθηκε σε κάδο σκουπιδιών. «Η κρίση έκανε μία κακή κατάσταση ακόμα χειρότερη. Ο αλκοολισμός, τα ναρκωτικά, οι ψυχιατρικές παθήσεις παρουσιάζουν όλα αύξηση και όλο και περισσότερα παιδιά εγκαταλείπονται στους δρόμους».
Την τελευταία εβδομάδα ο Δημήτρης Γασπαρινάτος είχε ένα καλό νέο. Αφού έμαθε για το δράμα που αντιμετωπίζει, η σύζυγος ενός πλούσιου Αθηναίου επιχειρηματία του έδωσε χρήματα για να μετακομίσει σε ένα νέο σπίτι ο ίδιος και τα δέκα παιδιά του. «Η καλή αυτή γυναίκα άλλαξε τη ζωή μας. Μας επέτρεψε να ελπίζουμε ξανά», λέει. «Η κρίση μας έφερε σε μία θέση που δεν θέλαμε ποτέ να φτάσουμε. Αλλά το νέο έτος, χάρη σε αυτή, θα είμαστε στο νέοι σπίτι, όλοι μαζί».

το βρηκα εδω http://politicsgr.net/?p=14259