Επιστροφή στο 1936
Ημέρες του 1936 θυμίζει η Βουλή αυτή την εποχή. Όπως ακριβώς τον Απρίλιο του 1936 αναδείχθηκε ως «υπερκομματική» η κυβέρνηση Μεταξά καθ' υπόδειξη της μεγάλης φίλης και συμμάχου Βρετανίας, αλλά και του τοποτηρητή της βασιλιά Γεωργίου Β', έτσι αναδεικνύεται και η κυβέρνηση Παπαδήμου. Υπό το κράτος των εντολών και των απειλών των φίλων, συμμάχων και εταίρων της Ελλάδας, συντελείται έναανοιχτό πραξικόπημα με την ίδια δικαιολογία: την αντιμετώπιση βαθύτατης εθνικής κρίσεως.
Το 1936 χρειάστηκαν λιγότερο από πέντε μήνες για να βγει ο δήθεν «μεταβατικός» και «υπερκομματικός» πρωθυπουργός Μεταξάς και να εξαγγείλει την πλήρη κατάλυση του κοινοβουλευτισμού. Την εποχή εκείνη ο Μεταξάς δικαιολόγησε την κατευθυνόμενη έξωθεν και άνωθεν πράξη του ως εξής:
«Η κυβέρνησίς μου, η τελείως ακομμάτιστος, κληθείσα εις την αρχήν τον Απρίλιον του έτους τούτου και διαγνώσασα ευθύς εξ αρχής τους κινδύνους τους οποίους διέτρεχεν η ελληνική κοινωνία και ευθύς εξ αρχής αποφασισμένη να λαβή άπαντα τα μέτρα τα οποία εξήγγειλε δια των προγραμματικών αυτής δηλώσεων, τα αποσκοπούντα εις την ηθικήν και υλικήν βελτίωσιν απάσης της κοινωνίας και ιδιαιτέρως των αγροτών, των εργατών και των πενεστέρων εν γένει τάξεων, εις μάτην ήλπισεν ότι θα είχεν έκθυμον και ειλικρινή την υποστήριξιν των πολιτικών κομμάτων εις τον υπέρ της ελληνικής κοινωνίας αγώνα της, μολονότι και εις υποχωρήσεις και συγκαταβάσεις προέβη προς τα αντιμαχόμενα ταύτα κόμματα, τα οποίας υπό αλλάς περιστάσεις δεν θα έκαμνε».
Με άλλα λόγια ο Μεταξάς κατέλυσε τότε τον κοινοβουλευτισμό για να διατηρήσει η κυβέρνηση του τον «ακομμάτιστο» δήθεν «εθνικό» χαρακτήρα της, ο οποίος κινδύνευε από τις κο-ματικές αντιδικίες και υπονομεύσεις. Κρατήστε το αυτό επειδή θα σας χρειαστεί για να καταλάβετε πού πάνε τα πράγματα.
Με το Προεδρικό Διάταγμα υπ' αριθμ. 109/2011 της 11ης Νοεμβρίου ο κ. Κάρολος Παπούλιας θεσμοθετεί το σημερινό κοινοβουλευτικό πραξικόπημα με ανάλογο τρόπο που ο βασιλιάς Γεώργιος τον Απρίλη του 1936 διόριζε πρωθυπουργό τον Ι. Μεταξά. Το συγκεκριμένο Π.Δ. αναφέρει τα εξής:
«Εχοντας υπ' όψιν.
1 Τις διατάξεις των άρθρων 35 παρ. Λ, 2 περίπτ. α, 3Β παρ. 1 εδάφ. τρίτο, 37 παρ. 1 και 37 παρ. 3 εδάφ, τρίτο του Συντάγματος.
2 Το 108/2011 π.δ. "Αποδοχή παραίτησης του Πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου του Ανδρέα".
3 Τη διαπιστωθείσα συμφωνία των κομμάτων που διαθέτουν στη Βουλή την απόλυτη πλειοψηφία των εδρών για το σχηματισμό Κυβέρνησης, αποφασίζουμε:
Διορίζουμε Πρωθυπουργό το Λουκά Παπαδήμο του Δημητρίου».
Βέβαια, οι διατάξεις του συντάγματος που αναφέρει ο κ. Παπούλιας δεν του δίνουν καμιά αρμοδιότητα να διορίσει εξωκοινοβουλευτικό πρωθυπουργό, ούτε προβλέπουν κανενός είδους «μεταβατική» κυβέρνηση, πέρα από τη ρητή απαίτηση για δημιουργία υπηρεσιακής με μόνο σκοπό τη διενέργεια εκλογών. Ούτε βέβαια η σύμφωνη γνώμη των κομμάτων με πλειοψηφία στη Βουλή αποτελεί άλλοθι ή νομιμοποιητική βάση αυτού του πραξικοπήματος.
Το 1936 χρειάστηκαν λιγότερο από πέντε μήνες για να βγει ο δήθεν «μεταβατικός» και «υπερκομματικός» πρωθυπουργός Μεταξάς και να εξαγγείλει την πλήρη κατάλυση του κοινοβουλευτισμού. Την εποχή εκείνη ο Μεταξάς δικαιολόγησε την κατευθυνόμενη έξωθεν και άνωθεν πράξη του ως εξής:
«Η κυβέρνησίς μου, η τελείως ακομμάτιστος, κληθείσα εις την αρχήν τον Απρίλιον του έτους τούτου και διαγνώσασα ευθύς εξ αρχής τους κινδύνους τους οποίους διέτρεχεν η ελληνική κοινωνία και ευθύς εξ αρχής αποφασισμένη να λαβή άπαντα τα μέτρα τα οποία εξήγγειλε δια των προγραμματικών αυτής δηλώσεων, τα αποσκοπούντα εις την ηθικήν και υλικήν βελτίωσιν απάσης της κοινωνίας και ιδιαιτέρως των αγροτών, των εργατών και των πενεστέρων εν γένει τάξεων, εις μάτην ήλπισεν ότι θα είχεν έκθυμον και ειλικρινή την υποστήριξιν των πολιτικών κομμάτων εις τον υπέρ της ελληνικής κοινωνίας αγώνα της, μολονότι και εις υποχωρήσεις και συγκαταβάσεις προέβη προς τα αντιμαχόμενα ταύτα κόμματα, τα οποίας υπό αλλάς περιστάσεις δεν θα έκαμνε».
Με άλλα λόγια ο Μεταξάς κατέλυσε τότε τον κοινοβουλευτισμό για να διατηρήσει η κυβέρνηση του τον «ακομμάτιστο» δήθεν «εθνικό» χαρακτήρα της, ο οποίος κινδύνευε από τις κο-ματικές αντιδικίες και υπονομεύσεις. Κρατήστε το αυτό επειδή θα σας χρειαστεί για να καταλάβετε πού πάνε τα πράγματα.
Με το Προεδρικό Διάταγμα υπ' αριθμ. 109/2011 της 11ης Νοεμβρίου ο κ. Κάρολος Παπούλιας θεσμοθετεί το σημερινό κοινοβουλευτικό πραξικόπημα με ανάλογο τρόπο που ο βασιλιάς Γεώργιος τον Απρίλη του 1936 διόριζε πρωθυπουργό τον Ι. Μεταξά. Το συγκεκριμένο Π.Δ. αναφέρει τα εξής:
«Εχοντας υπ' όψιν.
1 Τις διατάξεις των άρθρων 35 παρ. Λ, 2 περίπτ. α, 3Β παρ. 1 εδάφ. τρίτο, 37 παρ. 1 και 37 παρ. 3 εδάφ, τρίτο του Συντάγματος.
2 Το 108/2011 π.δ. "Αποδοχή παραίτησης του Πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου του Ανδρέα".
3 Τη διαπιστωθείσα συμφωνία των κομμάτων που διαθέτουν στη Βουλή την απόλυτη πλειοψηφία των εδρών για το σχηματισμό Κυβέρνησης, αποφασίζουμε:
Διορίζουμε Πρωθυπουργό το Λουκά Παπαδήμο του Δημητρίου».
Βέβαια, οι διατάξεις του συντάγματος που αναφέρει ο κ. Παπούλιας δεν του δίνουν καμιά αρμοδιότητα να διορίσει εξωκοινοβουλευτικό πρωθυπουργό, ούτε προβλέπουν κανενός είδους «μεταβατική» κυβέρνηση, πέρα από τη ρητή απαίτηση για δημιουργία υπηρεσιακής με μόνο σκοπό τη διενέργεια εκλογών. Ούτε βέβαια η σύμφωνη γνώμη των κομμάτων με πλειοψηφία στη Βουλή αποτελεί άλλοθι ή νομιμοποιητική βάση αυτού του πραξικοπήματος.
Κοινοβουλευτική χούντα
Ο κ. Λουκάς Παπαδήμος, ο διορισμένος πρωθυπουργός εμφανίσηκε στη Βουλή για να ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης στις προγραμματικές του δηλώσεις και είπε τα εξής:
«Η απόφαση των αρχηγών των τριών κομμάτων που υποστηρίζουν την παρούσα κυβέρνηση και μετέχουν στη σύνθεση της, όπως αυτή η απόφαση αποτυπώθηκε στις διαβουλεύσεις υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, αποτελεί σημαντικό βήμα συναίνεσης και συνεννόησης για τη σωτηρία της χώρας. Μετά από μία μακρά και δύσκολη περίοδο αμφισβητήσεων, εντάσεων και αβεβαιοτήτων, η συμφωνία των τριών κομμάτων, ΠΑΣΟΚ, Νέας Δημοκρατίας και ΛΑΟΣ, να συγκροτηθεί κυβέρνηση συνεργασίας με σαφή σκοπό και συγκεκριμένη εντολή, έχει ιδιαίτερη σημασία για την επίτευξη βασικών εθνικών στόχων. Δημιουργεί προϋποθέσεις για την αποκατάσταση της διεθνούς αξιοπιστίας της χώρας, την ενδυνάμωση της κοινωνικής και εθνικής συνοχής, την εκπλήρωση των ανειλημμένων υποχρεώσεων της Ελλάδας που αποσκοπούν στην υπέρβαση της κρίσης και στη διάσωση της οικονομίας».
Και συνέχισε: «Έχω πλήρη συνείδη¬ση της τιμής που μου γίνεται, αλλά και της ευθύνης που επωμίζομαι. Ευχαρι¬στώ τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας για την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης, καθώς και τους προέδρους των τριών κομμάτων που τη στηρίζουν, για την εμπιστοσύνη που έδειξαν στο πρόσωπο μου».
Εδώ ξεχωρίζουν τα εξής:
1 Πρώτον, ο κύριος αυτός δεν πήρε και ούτε μπορούσε ποτέ να πάρει εντολή σχηματισμού κυβέρνησης, εκτός αν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι μονάρχης και δεν το ξέρουμε.
2 Δεύτερον, κανενός είδους απόφαση ή συναίνεση των αρχηγών δεν μπορεί να υποκαταστήσει τη λαϊκή εντολή, εκτός κι αν οδεύουμε ολοταχώς προς δικτατορία. Πράγμα που εμφανώς πολλοί από το επίσημο πολιτικό σύστημα εύχονται φανερά.
3 Τρίτον, αν δημιουργήθηκε αυτή η κυβέρνηση στη βάση της «εθνικής συνεννόησης» και με σκοπό «την επίτευξη βασικών εθνικών στόχων», τότε οι πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις που διαφωνούν ριζικά τι είναι; Αντεθνικές; Κι αν η κατάφωρη παραβίαση και ουσιαστική κατάλυση του συντάγματος έγινε για να επιτευχθούν αυτοί οι «εθνικοί στόχοι», τότε πού οδηγούμαστε; Το 1936 με τις ίδιες προφάσεις ο Μεταξάς χρειάστηκε λιγότερο από πέντε μήνες για να οδηγήσει τη χώρα σε ανοιχτό καθεστώς φασιστικής δικτατορίας. Στον κ. Παπαδήμο και τις δυνάμεις που τον ανέβασαν στην κυβέρνηση πόσο θα χρειαστεί;
Δεν πρέπει να έχουμε την παραμικρή αμφιβολία. Η κυβέρνηση αυτή της «εθνικής συνεννόησης» δημιουργήθηκε μόνο και μόνο για να οδηγήσει στην επίσημη πτώχευση και σε καθεστώς χούντας. Οι δυνάμεις των αγορών, των κερδοσκόπων, των τοκογλύφων και του πολιτικού τους προσωπικού έχουν πειστεί ότι η επερχόμενη ολοσχερής κατάρρευση της Ελλάδας δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί διαφορετικά παρά μόνο με χούντα, με ανοιχτή δικτατορία.
Κι όπως οι περισσότερες χούντες στην Ιστορία, έτσι και η σημερινή ξεκινά με τον ίδιο τρόπο: με την επίκληση έκτακτων συνθηκών και «εθνικών στόχων», καθώς και με την προσπάθεια να ντυθεί με κοινοβουλευτικό μανδύα. Μόνο που παλιά, σε εποχές όπου οι αγορές και οι τράπεζες δεν είχαν το μέγεθος και την οικονομική δύναμη να αλώνουν από μόνες τους τα κράτη και τις κοινωνίες, χρειάζονταν μελανοχίτωνες στρατιωτικούς. Ενώ σήμερα κάνουν κάτι διαφορετικό: αντικαθιστούν απλώς τους πολιτικούς - ανδρείκελα με απευθείας τραπεζίτες (τεχνοκράτες) που δεν χρειάζονται λαϊκή έγκριση ή εντολή.
Μην ανησυχείτε, δεν χρειάζεται σήμερα να κατεβάσουν τα τανκς στους δρόμους. Δεν τους χρειάζεται και ούτε έχουν εμπιστοσύνη στις ένοπλες δυνάμεις. Στόχος τους είναι να κρατήσουν έναν εικονικό κοινοβουλευτισμό υπό ειδικές έκτακτες συνθήκες, χωρίς κανενός είδους προσφυγή στις κάλπες μέχρις ότου ολοκληρωθεί το θεάρεστο και «εθνικό» έργο τους. Δηλαδή η ολοκληρωτική διάλυση και κατεδάφιση του εθνικού κράτους προκειμένου να λεηλατηθεί η χώρα, να διασπαστεί η εθνική της επικράτεια και να ξεπουληθεί σε επίδοξους επενδυτές.
Τώρα, αν ο λαός συνεχίσει την «ανταρσία» του, όπως τη χαρακτήρισε ο Μιλτιάδης Παπαϊωάννου ως τυπικός δικτάτωρ, τότε δεν το έχουν σε τίποτε να προχωρήσουν σε αναστολή και των τελευταίων λαϊκών ελευθεριών που έχουν απομείνει: το δικαίωμα στις συγκεντρώσεις, τις διαμαρτυρίες, τα συλλαλητήρια και την ελευθεροτυπία.
Στο κάτω - κάτω της γραφής το λένε ανοιχτά. Να τι είπε στις 13.11 στη ΝΕΤ ο Χρυσοχόίδης: «Υπήρχε μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Δεν μπορούσε να προχωρήσει άλλο η προηγούμενη κατάσταση. Είχαμε οδηγηθεί σ' ένα μεγάλο αδιέξοδο και είναι προφανές ότι δεν μπορούσαμε να συνεχίσουμε να κουβαλάμε μόνοι ένα τόσο μεγάλο φορτίο, το οποίο απαιτούσε από την πρώτη στιγμή μια ευρύτερη συναίνεση».
Τώρα πλέον, με τη νέα κυβέρνηση, στέλνεται, σύμφωνα με τον υπουργό, «ένα μήνυμα ισχυρό εμπιστοσύνης και αξιοπιστίας προς τους εταίρους μας κυρίως, αλλά και στον ελληνικό λαό, ότι εδώ πια πρέπει να γίνει μια μεγάλη προσπάθεια εθνικής εμβέλειας». Αρκεί βέβαια να μην έχει λόγο ο ίδιος ο λαός. Το «ισχυρό μήνυμα εμπιστοσύνης» είναι ακριβώς το ίδιο που στέλνει πάντα η σιδερένια πυγμή της πιο αδίστακτης εξουσίας.
«Οποιοσδήποτε δίνει μάχες οπισθοφυλακής και μάλιστα ανόρεκτες μάχες οπισθοφυλακής, επιχειρώντας να κρατήσει κατακτήσεις ή κεκτημένα ή αντιλήψεις παλαιές, δεν υπάρχει, θα πεθάνει όλη αυτή η πραγματικότητα. 'Εχει πεθάνει ήδη κατά τη γνώμη μου», τόνισε ο Μ. Χρυσοχο'ίδης. Με άλλα λόγια όποιος ελπίζει ότι ο μισθός και η σύνταξη του αποτελεί αναπαλλοτρίωτη κατάκτηση ή κεκτημένο πλανάται πλάνην οικτράν. Ξαναγυρίζουμε σε εποχές όπου η φτώχεια, η γενικευμένη ανέχεια και η διαρκής αβεβαιότητα αποτελούν βασική κινητήρια δύναμη της οικονομίας και της κοινωνίας στο σύνολο της.
* Το παραπάνω κείμενο του Δημήτρη Καζάκη δημοσιεύτηκε στο "Ποντίκι" 17/11/2011
«Η απόφαση των αρχηγών των τριών κομμάτων που υποστηρίζουν την παρούσα κυβέρνηση και μετέχουν στη σύνθεση της, όπως αυτή η απόφαση αποτυπώθηκε στις διαβουλεύσεις υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, αποτελεί σημαντικό βήμα συναίνεσης και συνεννόησης για τη σωτηρία της χώρας. Μετά από μία μακρά και δύσκολη περίοδο αμφισβητήσεων, εντάσεων και αβεβαιοτήτων, η συμφωνία των τριών κομμάτων, ΠΑΣΟΚ, Νέας Δημοκρατίας και ΛΑΟΣ, να συγκροτηθεί κυβέρνηση συνεργασίας με σαφή σκοπό και συγκεκριμένη εντολή, έχει ιδιαίτερη σημασία για την επίτευξη βασικών εθνικών στόχων. Δημιουργεί προϋποθέσεις για την αποκατάσταση της διεθνούς αξιοπιστίας της χώρας, την ενδυνάμωση της κοινωνικής και εθνικής συνοχής, την εκπλήρωση των ανειλημμένων υποχρεώσεων της Ελλάδας που αποσκοπούν στην υπέρβαση της κρίσης και στη διάσωση της οικονομίας».
Και συνέχισε: «Έχω πλήρη συνείδη¬ση της τιμής που μου γίνεται, αλλά και της ευθύνης που επωμίζομαι. Ευχαρι¬στώ τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας για την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης, καθώς και τους προέδρους των τριών κομμάτων που τη στηρίζουν, για την εμπιστοσύνη που έδειξαν στο πρόσωπο μου».
Εδώ ξεχωρίζουν τα εξής:
1 Πρώτον, ο κύριος αυτός δεν πήρε και ούτε μπορούσε ποτέ να πάρει εντολή σχηματισμού κυβέρνησης, εκτός αν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι μονάρχης και δεν το ξέρουμε.
2 Δεύτερον, κανενός είδους απόφαση ή συναίνεση των αρχηγών δεν μπορεί να υποκαταστήσει τη λαϊκή εντολή, εκτός κι αν οδεύουμε ολοταχώς προς δικτατορία. Πράγμα που εμφανώς πολλοί από το επίσημο πολιτικό σύστημα εύχονται φανερά.
3 Τρίτον, αν δημιουργήθηκε αυτή η κυβέρνηση στη βάση της «εθνικής συνεννόησης» και με σκοπό «την επίτευξη βασικών εθνικών στόχων», τότε οι πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις που διαφωνούν ριζικά τι είναι; Αντεθνικές; Κι αν η κατάφωρη παραβίαση και ουσιαστική κατάλυση του συντάγματος έγινε για να επιτευχθούν αυτοί οι «εθνικοί στόχοι», τότε πού οδηγούμαστε; Το 1936 με τις ίδιες προφάσεις ο Μεταξάς χρειάστηκε λιγότερο από πέντε μήνες για να οδηγήσει τη χώρα σε ανοιχτό καθεστώς φασιστικής δικτατορίας. Στον κ. Παπαδήμο και τις δυνάμεις που τον ανέβασαν στην κυβέρνηση πόσο θα χρειαστεί;
Δεν πρέπει να έχουμε την παραμικρή αμφιβολία. Η κυβέρνηση αυτή της «εθνικής συνεννόησης» δημιουργήθηκε μόνο και μόνο για να οδηγήσει στην επίσημη πτώχευση και σε καθεστώς χούντας. Οι δυνάμεις των αγορών, των κερδοσκόπων, των τοκογλύφων και του πολιτικού τους προσωπικού έχουν πειστεί ότι η επερχόμενη ολοσχερής κατάρρευση της Ελλάδας δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί διαφορετικά παρά μόνο με χούντα, με ανοιχτή δικτατορία.
Κι όπως οι περισσότερες χούντες στην Ιστορία, έτσι και η σημερινή ξεκινά με τον ίδιο τρόπο: με την επίκληση έκτακτων συνθηκών και «εθνικών στόχων», καθώς και με την προσπάθεια να ντυθεί με κοινοβουλευτικό μανδύα. Μόνο που παλιά, σε εποχές όπου οι αγορές και οι τράπεζες δεν είχαν το μέγεθος και την οικονομική δύναμη να αλώνουν από μόνες τους τα κράτη και τις κοινωνίες, χρειάζονταν μελανοχίτωνες στρατιωτικούς. Ενώ σήμερα κάνουν κάτι διαφορετικό: αντικαθιστούν απλώς τους πολιτικούς - ανδρείκελα με απευθείας τραπεζίτες (τεχνοκράτες) που δεν χρειάζονται λαϊκή έγκριση ή εντολή.
Μην ανησυχείτε, δεν χρειάζεται σήμερα να κατεβάσουν τα τανκς στους δρόμους. Δεν τους χρειάζεται και ούτε έχουν εμπιστοσύνη στις ένοπλες δυνάμεις. Στόχος τους είναι να κρατήσουν έναν εικονικό κοινοβουλευτισμό υπό ειδικές έκτακτες συνθήκες, χωρίς κανενός είδους προσφυγή στις κάλπες μέχρις ότου ολοκληρωθεί το θεάρεστο και «εθνικό» έργο τους. Δηλαδή η ολοκληρωτική διάλυση και κατεδάφιση του εθνικού κράτους προκειμένου να λεηλατηθεί η χώρα, να διασπαστεί η εθνική της επικράτεια και να ξεπουληθεί σε επίδοξους επενδυτές.
Η σιδερένια πυγμή
Τώρα, αν ο λαός συνεχίσει την «ανταρσία» του, όπως τη χαρακτήρισε ο Μιλτιάδης Παπαϊωάννου ως τυπικός δικτάτωρ, τότε δεν το έχουν σε τίποτε να προχωρήσουν σε αναστολή και των τελευταίων λαϊκών ελευθεριών που έχουν απομείνει: το δικαίωμα στις συγκεντρώσεις, τις διαμαρτυρίες, τα συλλαλητήρια και την ελευθεροτυπία.
Στο κάτω - κάτω της γραφής το λένε ανοιχτά. Να τι είπε στις 13.11 στη ΝΕΤ ο Χρυσοχόίδης: «Υπήρχε μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Δεν μπορούσε να προχωρήσει άλλο η προηγούμενη κατάσταση. Είχαμε οδηγηθεί σ' ένα μεγάλο αδιέξοδο και είναι προφανές ότι δεν μπορούσαμε να συνεχίσουμε να κουβαλάμε μόνοι ένα τόσο μεγάλο φορτίο, το οποίο απαιτούσε από την πρώτη στιγμή μια ευρύτερη συναίνεση».
Τώρα πλέον, με τη νέα κυβέρνηση, στέλνεται, σύμφωνα με τον υπουργό, «ένα μήνυμα ισχυρό εμπιστοσύνης και αξιοπιστίας προς τους εταίρους μας κυρίως, αλλά και στον ελληνικό λαό, ότι εδώ πια πρέπει να γίνει μια μεγάλη προσπάθεια εθνικής εμβέλειας». Αρκεί βέβαια να μην έχει λόγο ο ίδιος ο λαός. Το «ισχυρό μήνυμα εμπιστοσύνης» είναι ακριβώς το ίδιο που στέλνει πάντα η σιδερένια πυγμή της πιο αδίστακτης εξουσίας.
«Οποιοσδήποτε δίνει μάχες οπισθοφυλακής και μάλιστα ανόρεκτες μάχες οπισθοφυλακής, επιχειρώντας να κρατήσει κατακτήσεις ή κεκτημένα ή αντιλήψεις παλαιές, δεν υπάρχει, θα πεθάνει όλη αυτή η πραγματικότητα. 'Εχει πεθάνει ήδη κατά τη γνώμη μου», τόνισε ο Μ. Χρυσοχο'ίδης. Με άλλα λόγια όποιος ελπίζει ότι ο μισθός και η σύνταξη του αποτελεί αναπαλλοτρίωτη κατάκτηση ή κεκτημένο πλανάται πλάνην οικτράν. Ξαναγυρίζουμε σε εποχές όπου η φτώχεια, η γενικευμένη ανέχεια και η διαρκής αβεβαιότητα αποτελούν βασική κινητήρια δύναμη της οικονομίας και της κοινωνίας στο σύνολο της.
* Το παραπάνω κείμενο του Δημήτρη Καζάκη δημοσιεύτηκε στο "Ποντίκι" 17/11/2011