Άνθρωποι
περπατούν στη γέφυρα της Γουχάν - RIA Novosti, 1920, 09.01.2023
©
RIA Novosti / Anna Ratkoglo
Ουκρανός
πολιτικός επιστήμονας Vladimir Kornilov
Χθες,
στις 8 Ιανουαρίου, ξεκίνησε στον κόσμο μια περίοδος που θα μπορούσε να
ονομαστεί μια νέα "εποχή της μετακίνησης των λαών". Τουλάχιστον, ένας
λαός είναι ο μεγαλύτερος στον κόσμο μέχρι στιγμής.
Την
Κυριακή, οι κινεζικές αρχές εγκατέλειψαν επίσημα την πολιτική "μηδενικής
καραντίνας" και ήραν τους περισσότερους περιορισμούς καραντίνας των
τελευταίων τριών ετών. Η κίνηση αυτή, η οποία αποτέλεσε έκπληξη για πολλούς,
έρχεται την κατάλληλη στιγμή για την έναρξη της περιόδου των 40 ημερών που είναι
γνωστή ως Chunyun, μια μαζική μετανάστευση των Κινέζων που επιδιώκουν να
γιορτάσουν το ανατολικό νέο έτος που πλησιάζει με τις οικογένειές τους.
Οι
ημέρες αυτές συνδέονται πάντα με μια τεράστια αύξηση των αφίξεων τουριστών
(υπολογίζονται σε περίπου 2,9 δισεκατομμύρια το 2016!). Αλλά τώρα, μετά από
τρία χρόνια άρνησης να δουν τους συγγενείς τους, πολλοί Κινέζοι περιμένουν ένα
τεράστιο άλμα. Αρκεί να πούμε ότι μέσα σε 30 λεπτά από την ανακοίνωση του
Πεκίνου τον Δεκέμβριο για την άρση των ταξιδιωτικών περιορισμών, οι αιτήσεις
στη δημοφιλή υπηρεσία κρατήσεων πτήσεων της Κίνας δεκαπλασιάστηκαν. Μέσα σε
λίγες μόνο ημέρες αγοράστηκαν 340.000 εισιτήρια μόνο από το Χονγκ Κονγκ προς
την ηπειρωτική Κίνα. Από τις 30 Δεκεμβρίου, ο αριθμός των εσωτερικών πτήσεων
προς την Κίνα αυξήθηκε κατά 190% σε σύγκριση με τον προηγούμενο μήνα. Πρέπει να
συμφωνήσετε ότι τα στοιχεία αυτά είναι εντυπωσιακά.
Αντίστοιχα,
αυξάνονται και τα στοιχεία για τα διεθνή ταξίδια. Για παράδειγμα, ο αριθμός των
Κινέζων αιτούντων για ξένες βίζες μετά τις 7 Δεκεμβρίου αυξήθηκε κατά 12 φορές.
Μπορεί κανείς να φανταστεί τον ενθουσιασμό που επικρατεί στην τουριστική
βιομηχανία σε διάφορες χώρες όπου οι Κινέζοι αποτελούν τη μερίδα του λέοντος
των πελατών. Στην Ταϊλάνδη, για παράδειγμα, το εθνικό ΑΕΠ αναμένεται να αυξηθεί
κατά σχεδόν τρία τοις εκατό λόγω της επιστροφής των τουριστών από την Κίνα.
Και
γενικά, οι παγκόσμιες επιχειρήσεις, θεωρητικά, θα πρέπει να αναπνεύσουν με
ανακούφιση. Άλλωστε, εδώ και πολύ καιρό τα δυτικά μέσα ενημέρωσης εξηγούν
σχεδόν όλα τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει η παγκόσμια οικονομία με τα
"αδικαιολόγητα δρακόντεια μέτρα" που λαμβάνει το Πεκίνο στο πλαίσιο
της πολιτικής του για μηδενικό covid. Μόλις πριν από ενάμιση μήνα,
όταν ξεκίνησαν οι διαμαρτυρίες κατά των περιορισμών καραντίνας στην Κίνα, τα
μέσα ενημέρωσης κατακλύστηκαν από επικρίσεις (μερικές φορές απόλυτα
δικαιολογημένες) για υπερβολικούς περιορισμούς που συνδέονται με την επιθυμία
να νικηθεί πλήρως το covid. Το δυτικό κοινό βομβαρδίστηκε με αναφορές και
σχόλια σχετικά με τις ολέθριες συνέπειες της σκληρής πολιτικής καραντίνας του
Πεκίνου για τον κόσμο και κυρίως για την ίδια την Κίνα.
Φαίνεται
ότι τώρα τα ίδια μέσα ενημέρωσης θα πρέπει να χαιρετίσουν με τον ίδιο
ενθουσιασμό την απόρριψη από την Κίνα της πολιτικής "μηδενικής ανοχής στο covid", παρουσιάζοντάς την ως
νίκη της ίδιας και της κοινωνίας των πολιτών που την πέτυχε μέσω των
διαμαρτυριών της - για το κοινό, αυτές οι όχι και τόσο μεγάλες δράσεις στα τέλη
Νοεμβρίου και στις αρχές Δεκεμβρίου επιχειρήθηκε να παρουσιαστούν απλώς ως
"επανάσταση για το covid" που γκρέμισε τα θεμέλια του κράτους.
Αλλά
η συνέπεια και η τήρηση των δημοσιογραφικών προτύπων δεν είναι εδώ και καιρό το
δυνατό χαρτί των σύγχρονων δυτικών μέσων ενημέρωσης. Και σίγουρα δεν φοβούνται
ότι το κοινό τους θα σπεύσει να συγκρίνει τις σημερινές δημοσιεύσεις με τις
χθεσινές: ο υπολογισμός της "μνήμης των ψαριών του ενυδρείου", που
αναπτύσσεται επί χρόνια σε μια συνεχή ροή πληροφοριών, λειτουργεί σχεδόν πάντα.
Τα
ίδια ειδησεογραφικά πρακτορεία, τηλεοπτικά κανάλια και εφημερίδες που μόλις
πριν από ένα μήνα καταδίκαζαν με ειλικρινή οργή την απόλυτη καραντίνα της
Κίνας, ανασυντάχθηκαν αμέσως και τώρα προβάλλουν με την ίδια θέρμη την πολιτική
του Πεκίνου για την απόρριψη της καραντίνας. Και όπως ακριβώς διέσπειραν ψεύτικες
πληροφορίες σχετικά με τις κινεζικές "μαζικές διαμαρτυρίες" κατά των
περιορισμών για το covid , έτσι και τώρα διαδίδουν ξεδιάντροπα εντελώς
ανεπιβεβαίωτες φήμες σχετικά με την τρομερή καταστροφή που θα αντιμετωπίσουν οι
Κινέζοι και ο υπόλοιπος κόσμος από την άρση της καραντίνας.
Αν
ξεφυλλίσετε τώρα τις μεγάλες δυτικές εφημερίδες, μπορείτε να βρείτε
ανατριχιαστικές ιστορίες σχεδόν σε κάθε τεύχος των τελευταίων ημερών σχετικά με
το πώς ο αριθμός των ασθενειών και των θανάτων στην Κίνα αυξάνεται κατακόρυφα.
Μόνο οι πιο τεμπέληδες δεν έχουν γράψει για την "κατάρρευση της κινεζικής
υγειονομικής περίθαλψης" ως αποτέλεσμα της εισροής ασθενών. Παντού
δημοσιεύονται εκτιμήσεις σχετικά με το πόσοι Κινέζοι έχουν πεθάνει από το
ξέσπασμα της επιδημίας (δηλ. αφότου το Πεκίνο εγκατέλειψε την πολιτική του
"μηδενικού covid") και πόσοι αναμένεται να πεθάνουν. Κάποιοι
προέβλεπαν ένα εκατομμύριο νεκρούς φέτος, κάποιοι άλλοι πάνω από δύο
εκατομμύρια. Το εύρος των αριθμητικών στοιχείων δείχνει ότι απλώς λαμβάνονται
από το ανώτατο όριο.
Ο
βαθμός υστερίας γύρω από την αύξηση των ασθενειών στην Κίνα αποδεικνύεται από
τον αριθμό των κραυγαλέων απομιμήσεων που κυκλοφορούν στα δυτικά μέσα
ενημέρωσης και ακόμη περισσότερο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Για παράδειγμα,
οι περίφημες φωτογραφίες από την κηδεία των θυμάτων της επιδημίας του κοροναϊού
σε δημόσιο νεκροταφείο της Νέας Υόρκης έχουν περάσει ως φρέσκες αναφορές από
την Κίνα.
Οι
βρετανικές εφημερίδες διανέμουν συστηματικά φωτογραφίες και βίντεο που
παριστάνουν τις καύσεις σορών που πέθαναν από covid στις αυλές μεγάλων κινεζικών πόλεων,
γεγονός που υποτίθεται ότι αποτελεί απόδειξη ότι τα κρεματόρια εκεί είναι
γεμάτα. Οι Ουκρανοί προπαγανδιστές κυκλοφορούν ενεργά αυτές τις εικόνες στα
μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Όποιος είναι λίγο ή πολύ εξοικειωμένος με τις
κινεζικές παραδόσεις μπορεί να εξηγήσει ότι κάθε μία από αυτές τις εικόνες
απεικονίζει μια αρχαία τελετουργία του "shaozhi" - μια τελετή καύσης
χάρτινων χρημάτων και χάρτινων απομιμήσεων των αντικειμένων του αποθανόντος.
Τέτοιες εικόνες θα μπορούσαν να ληφθούν ανά πάσα στιγμή σε οποιαδήποτε μεγάλη
κινεζική πόλη, ανεξάρτητα από επιδημίες ή κορονοϊούς.
Ωστόσο,
ας υποθέσουμε ότι τα ίδια τα δυτικά μέσα ενημέρωσης πίστευαν αυτά που είχαν
γράψει για τον απλά πρωτοφανή αριθμό θανάτων που σάρωσε το Μεσαίο Βασίλειο
αμέσως μετά την άρνηση της "παράλογης" (αν πιστέψουμε τα ίδια
δημοσιεύματα των μέσων ενημέρωσης πριν από ένα μήνα) πολιτικής καραντίνας.
Πρέπει να υπάρχει κάποια (τουλάχιστον ορατή) συμπάθεια. Αλλά αυτό που προκαλεί
εντύπωση είναι ακριβώς η απροκάλυπτη αγαλλίαση και ακόμη και η χαρά εκείνων που
οι ίδιοι διαδίδουν τα ψεύτικα για το κάψιμο των πτωμάτων των νεκρών στους
δρόμους. Ευρωπαϊκές και αμερικανικές εκδόσεις δημοσιεύουν τακτικά γελοιογραφίες
σχετικά με το θέμα.
Και
τι γράφουν! Οι Sunday Times (Ηνωμένο Βασίλειο), για παράδειγμα, δημοσίευσαν ένα
άρθρο του Cameron Wilson, ενός ελεύθερου επαγγελματία που ζει στη Σαγκάη εδώ
και τρία χρόνια σε καραντίνα. Ο συγγραφέας διαμαρτύρεται για τις φρικτές
συνθήκες υπό τις οποίες η οικογένειά του έπρεπε να περάσει αυτή τη
"φυλάκιση". Αλλά στο τέλος γράφει: "Δυστυχώς, ο ιός έχει
μεταλλαχθεί σε κάτι πολύ λιγότερο θανατηφόρο, αλλά πολύ πιο μολυσματικό. Και
μετά περνάει ομαλά σε περισσότερες "ιστορίες τρόμου" - ιστορίες για
υπερπλήρη νοσοκομεία και κρεματόρια.
Αυτό
το "δυστυχώς" όταν περιγράφει τη λιγότερο θανατηφόρα φύση του
κορονοϊού, πρέπει να συμφωνήσετε, μιλάει για πολλά. Είναι δύσκολο να φανταστεί
κανείς τις σελίδες οποιουδήποτε βρετανικού εντύπου που να εκφράζει τη λύπη του
για τη μείωση της θνησιμότητας μεταξύ των συμπατριωτών του. Αλλά όταν πρόκειται
για τους Κινέζους, οι συντάκτες δεν βλέπουν κανένα πρόβλημα.
Θα
μπορούσε, φυσικά, να υποστηριχθεί επί μακρόν αν οι δυτικοί σχολιαστές έχουν
κάποια βάση για τον πανικό που εξαπλώνεται γύρω από την "απότομη αύξηση
των ασθενειών" στην Κίνα. Για παράδειγμα, το κρατικό πρακτορείο ειδήσεων
Xinhua απορρίπτει κατηγορηματικά τους ισχυρισμούς και διαψεύδει πολλές ψευδείς
πληροφορίες σχετικά με το θέμα. Το Xinhua τονίζει ότι το κινεζικό νέο έτος
γιορτάστηκε με μαζικές εκδηλώσεις, πυροτεχνήματα και εορτασμούς, τα καταστήματα
και τα ιδρύματα λειτουργούν κανονικά και η εποχιακή αύξηση των ασθενών στα
νοσοκομεία δεν οδήγησε σε καταστροφική έλλειψη νοσοκομειακών κλινών.
Φυσικά,
υπάρχουν ερωτήματα σχετικά με αυτή την απότομη αλλαγή στην πολιτική μηδενικού covid του Πεκίνου. Η ίδια η Κίνα το αποδίδει σε
σημαντική μείωση του κινδύνου της νόσου, η οποία είναι πλέον σε μεγάλο βαθμό
ασυμπτωματική στον εμβολιασμένο πληθυσμό. Ωστόσο, αυτή η ταχεία εγκατάλειψη της
αυστηρής καραντίνας και η μετακίνηση προς μια σχεδόν επιτρεπτική συμπεριφορά
δεν είναι καθολικά κατανοητή. Αλλά υπάρχουν πολύ περισσότερα ερωτήματα για τα
δυτικά μέσα ενημέρωσης, τα οποία έχουν μετατοπιστεί ακόμη πιο έντονα,
κυριολεκτικά μπροστά στα μάτια τους, από το να θρηνούν για τα "δρακόντεια
μέτρα" του Πεκίνου στο να γκρινιάζουν ακόμη πιο δυνατά για την απόρριψή
τους.
Είναι
ιδιαίτερα εντυπωσιακό να το διαβάζει κανείς αυτό στις εφημερίδες των πλούσιων
δυτικών χωρών, όπου η κρίση της υγειονομικής περίθαλψης έχει λάβει πρωτοφανείς
διαστάσεις. Ας πούμε, στους ίδιους Times, μόλις μια μέρα πριν από την έκφραση
λύπης για τον λιγότερο θανατηφόρο κινεζικό ιό δημοσιεύτηκε η ψυχοφθόρα κραυγή
του Nick Hume, επικεφαλής του περιφερειακού τμήματος υγείας του East Suffolk
και του North Essex. "Είναι χειρότερο από το covid. Δεν έχω ξαναδεί τέτοια
πίεση στα 42 χρόνια της καριέρας μου", παραδέχτηκε ο διευθυντής, ο οποίος
διευθύνει δεκάδες εγκαταστάσεις υγείας.
Είπε
ότι τα νοσοκομεία στην περιοχή του ήταν υπερπλήρη, οι άνθρωποι στεγάζονταν σε
διαδρόμους, ενώ ένα νοσοκομείο του Ίπσουιτς είχε μετατρέψει ένα γυμναστήριο σε
θάλαμο νοσηλείας. Ο λόγος για αυτό δεν είναι τόσο το covid όσο η επιδημία γρίπης και η πλήρης
κατάρρευση του συστήματος υγείας. Υπό αυτές τις συνθήκες, ο βρετανικός Τύπος
δεν έχει άλλη επιλογή από το να ανησυχεί για τους ασθενείς στα κινεζικά
νοσοκομεία. Αλλά η γενική αντι-κινεζική πολιτική είναι δεσμευτική.
Εκ
πρώτης όψεως, φαίνεται περίεργο το γεγονός ότι τα ίδια δυτικά μέσα ενημέρωσης
(ιδίως τα επιχειρηματικά έντυπα) που πάντα ανησυχούσαν για την πτώση της
επιχειρηματικής δραστηριότητας στην Κίνα κατά τη διάρκεια του Ανατολικού Νέου
Έτους και ακόμη περισσότερο κατά τη διάρκεια της καραντίνας, τώρα αγωνιούν
ακόμη περισσότερο για την ανάκαμψη της κινεζικής οικονομίας από το λουκέτο. Ο
Economist, του οποίου η επίσημη πολιτική πάντα υποστήριζε τα ανοιχτά σύνορα και
τις φιλελεύθερες προσεγγίσεις, δημοσιεύει τώρα ένα κύριο άρθρο στο οποίο γράφει
ευθέως: "Το άνοιγμα της Κίνας απειλεί την παγκόσμια οικονομία".
Εμβαθύνει
στους πραγματικούς λόγους για τους δυτικούς φόβους σχετικά με την κινεζική
παραγωγή και την ανάπτυξη του εμπορίου: η αυξημένη ζήτηση στην Κίνα θα αυξήσει
την τιμή των πόρων αυτών που έχουν λιγοστέψει στις πλούσιες χώρες μετά την
επιβολή των αντιρωσικών κυρώσεων. Συγκεκριμένα, η Goldman Sachs υπολογίζει ότι
η τιμή του πετρελαίου στη Βρετανία θα αυξηθεί κατά ένα τέταρτο καθώς η κινεζική
οικονομία θα ανακάμπτει. Εξίσου απαισιόδοξες είναι και οι προβλέψεις για αύξηση
των τιμών του φυσικού αερίου για την Ευρώπη.
Με
άλλα λόγια, στα τρία χρόνια που η Κίνα βρίσκεται σε καραντίνα, η πολιτική
κατάσταση για τη συλλογική Δύση, και επομένως το συνολικό παράδειγμα, έχει
αλλάξει σε μεγάλο βαθμό. Δεν είναι πλέον η παγκοσμιοποίηση που αποτελούσε
σύμβολο για δημοσιεύματα όπως ο Economist πριν από το Covid. Το κλείσιμο των
αγορών και ο προστατευτισμός είναι τώρα στη μόδα. Αυτός είναι ο λόγος για τον
οποίο το πολυαναμενόμενο άνοιγμα της Κίνας για τις τουριστικές επιχειρήσεις
είναι τόσο τρομακτικό για τους χθεσινούς υπερασπιστές της παγκοσμιοποίησης.
Περιμένουμε, λοιπόν, την κοβιδική υστερία στα δυτικά μέσα ενημέρωσης γύρω από
την κατάσταση στην Κίνα και όχι μόνο.
The -West -is-
horrified- by- China's -exit- from- quarantine
https://ria.ru/20230109/zapad-1843510945.html
