Γράφει ο Γιώργος Βασιλάτος
Μας λένε ότι θα μας αφήσουν «ἠσυχους» κι ότι θα μας χαρακτηρίσουν καλά παιδιά, φρόνιμα και συνεργάσιμα, αν με δουλοπρεπή ευγνωμοσύνη δεχτούμε το δώρο τους να ζούμε αξιοπρεπώς όπως ακριβώς μας είπαν και πληρώνουμε το δάνειο με όσα δεν μας είναι χρήσιμα, για να ζούμε αξιοπρεπώς όπως ακριβώς εκείνοι θέλουν. Ίσως να μην μας χώσουν στη φυλακή, αν πρόθυμα δηλώνουμε κάθε λεπτό του ευρώ που παίρνουμε από τη δουλειά μας, απαντάμε αμέσως σε κάθε κλήση του δανειστή μας, ειλικρινώς και χωρίς ενδοιασμό παραιτηθούμε από κάθε αμαρτωλή επιθυμία μας για ένα σαββατοκύριακο στην εξοχή με τα παιδιά μας, για ένα τσιπουράκι με φίλους στο ταβερνάκι της γωνίας.
Μας λένε ότι θα μας κάνουν χάρη και ίσως μας μοιράσουν ένα κομματάκι του πλεονάσματος. Ένα κομμάτι από τις σάρκες μας. Μια σταγόνα απ’το αίμα μας.
Μας κάνουν κομματάκια και μας δίνουν να φάμε το ίδιο μας το κρέας. Ευελπιστούν να μας πετάξουν απ’τα σπίτια μας και μας δίνουν μια κουβέρτα για να σκεπαστούμε. Μας διαολοστέλνουν στην ανεργία, στον κοινωνικό αποκλεισμό και μας περιμένουν στη γωνία του εκλογικού τμήματος, κάθε τέσσσερα χρὀνια, με λυγισμένα γόνατα και τσακισμένη μέση, απλωμένα χέρια για ένα ψωροεπίδομα και ενός ασήμαντου ποσού μισθωτή σκλαβιά.
Μέχρι πριν λίγο μας έδερναν και μας λοιδορούσαν και μας ψέκαζαν χημικά. Μας τρομοκρατούν ακόμα, μέσα από εξαγγελίες, δηλώσεις , eurogroup.
Μας θέλουν σκυφτούς, υποταγμένους και πειθήνιους. Μας εκβιάζουν όταν δεν απειλούν. Μας μπουκώνουν προπαγάνδα, ενοχές και μίσος. Προσφιλής τακτική άλλωστε και διαχρονική. Μας στέλνουν στον ψυχίατρο, στο φοροτεχνικό, στην εφορία, στο δικηγόρο, στις ουρές, στα ταμεία, στους ασφαλιστικούς οργανισμούς που παραπαίουν, στους διακανονισμούς, στον τραπεζίτη, στις εισπρακτικές εταιρίες, στη φυλακή, στον αγύριστο και μακρύτερα.
Αν στα παραπάνω δε βλέπεις την απόλυτη προσβολή της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, αν δεν νιώθεις θυμό μαζί με αγανάκτηση, την επιθυμία να φωνάξεις, να ουρλιάξεις “ΟΧΙ”, αν δεν σου καίει το μυαλό η λαχτάρα για ζωή, χαρά, ελευθερία και προσωπικό καθορισμό, αν δεν αναγνωρίζεις στο πρόσωπο των «θεσμών» ντὀπιων και ξένων τη γλώσσα του χασάπη, το πρόσωπο του πιο στυγερού αφέντη,τότε μετρήθηκες και κόπηκες, ακριβώς στο νήμα της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
Αν στα παραπάνω δε βλέπεις την απόλυτη προσβολή της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, αν δεν νιώθεις θυμό μαζί με αγανάκτηση, την επιθυμία να φωνάξεις, να ουρλιάξεις “ΟΧΙ”, αν δεν σου καίει το μυαλό η λαχτάρα για ζωή, χαρά, ελευθερία και προσωπικό καθορισμό, αν δεν αναγνωρίζεις στο πρόσωπο των «θεσμών» ντὀπιων και ξένων τη γλώσσα του χασάπη, το πρόσωπο του πιο στυγερού αφέντη,τότε μετρήθηκες και κόπηκες, ακριβώς στο νήμα της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
Αν δεν στάθηκες λέγοντας «ποιοι είστε που θα μου ελέγξετε τη ζωή μου, ρε απαίσιες, αποκρουστικές καρικατούρες ανθρώπων, βρυκόλακες της ανθρωπιάς, κλέφτες της ομορφιάς, της ύπαρξης;», τότε κρατάς στο χέρι και παραδίδεις μόνος τα κλειδιά της φυλακής σου.
Θα σας πούμε τώρα εμείς ποιο είναι το όριο της αξιοπρεπούς διαβίωσής μας. Μάθετε, λοιπόν, αριθμολάγνα ανθρωποφάγα τέρατα, πως η δική μας αξιοπρεπής διαβίωση δεν έχει όρια, που μπορείτε εσείς να θέσετε. Δεν έχουν όρια οι ιδέες, η αγάπη,ο έρωτας, η αλληλεγγύη, ο αγώνας, ο ουρανός,τα αστέρια, τα όνειρα, η ομορφιά, η αμφισβήτηση, η ρήξη, η ανατροπή. Δεν έχει όρια η καθαρή κι αποφασιστική ματιά, η σφιγμένη όρθια αριστερή γροθιά, η χαρά της νίκης, ο πόνος του καθημερινού μόχθου, η αγωνία, η ματαίωση, η νέα προσπάθεια με πείσμα.
Η δική μας αξιοπρεπής διαβίωση δεν είναι συνεργάσιμη με τον θάνατο και τη λεηλασία….
Ο ΛΑΟΣ ΔΕ Θ’ ΑΝΑΣΤΗΘΕΙ ΟΥΤΕ ΜΕ ΠΡΟΘΥΜΕΣ ΠΟΥΤΑΝΕΣ, ΟΥΤΕ ΜΕ ΚΑΚΟΜΟΙΡΟΥΣ ΖΗΤΙΑΝΟΥΣ.
