Η παρέμβαση της BusinessEurope, έχει ιδιαίτερη βαρύτητα για την Ελλάδα, όπου μέχρι στιγμής έχουν χαθεί χιλιάδες θέσεις εργασίας σε ενεργοβόρες βιομηχανίες που έκλεισαν, ενώ σε κίνδυνο βρίσκονται ακόμη μερικές χιλιάδες. Την ίδια στιγμή και μετά την πρόσφατη ανακοίνωση από την Κυβέρνηση των μέτρων για μείωση του ενεργειακού κόστους, η εγχώρια βιομηχανία αναμένει πώς θα «μεταφραστούν» αυτά σε πραγματικά μεγέθη.
Με βάση τα τιμολόγια που θα λάβουν οι ενεργοβόρες βιομηχανίες από τη ΔΕΗ και τη ΔΕΠΑ, θα καθορίσουν τα επόμενα βήματά τους, είτε με άνοιγμα παραγωγικών γραμμών και επενδύσεις, είτε με κλείσιμο μονάδων, στις περιπτώσεις που οι νέες τιμές δεν επαρκούν ώστε να αντιμετωπίσουν το διεθνή ανταγωνισμό.
Ειδικότερα, για τους παράγοντες που συνέβαλαν στην απώλεια ανταγωνιστικότητας των ευρωπαϊκών επιχειρήσεων, οι θέσεις που επεξεργάστηκε η BusinessEurope τις προσδιορίζουν στα εξής:
· Η συνολική φορολογική επιβάρυνση ως ποσοστό του ΑΕΠ στην ΕΕ είναι 50% υψηλότερη από ότι στις ΗΠΑ και 30% από την Ιαπωνία
· Η μέση φορολογική επιβάρυνση στα χαμηλά εισοδήματα, είναι 40% υψηλότερη από τις ΗΠΑ και την Ιαπωνία
· Οι διοικητικές διαδικασίες για την έναρξη επιχειρηματικής δραστηριότητας στην ΕΕ, είναι 3 φορές πιο απαιτητικές από ότι στις ΗΠΑ
· Οι τιμές ηλεκτρικής ενέργειας είναι τουλάχιστον διπλάσιες από ότι στις ΗΠΑ και τη Ρωσία και κατά 20% υψηλότερες από ότι στην Κίνα
· Οι συνολικές δαπάνες για έρευνα και ανάπτυξη ως ποσοστό του ΑΕΠ, παραμένουν στα επίπεδα του 2% την τελευταία δεκαετία, μακριά από το στόχο του 3% που έθεσε η ΕΕ για το 2020 και ενώ στην Ιαπωνία είναι 3,4% και στις ΗΠΑ 2,8%
· Οι επιδόσεις στην εκπαίδευση αποδυναμώνονται σε σχέση με αυτές των ανταγωνιστικών οικονομιών. Οι τελευταίοι αναπτύσσονται ραγδαία στον τομέα αυτό, ενώ η Ευρώπη είναι αντιμέτωπη με διαρθρωτικές αναντιστοιχίες μεταξύ των μαθησιακών πεδίων και των απαιτήσεων της αγοράς
· Η πρόσβαση στη χρηματοδότηση υφίσταται όλο και αυστηρότερους περιορισμούς, ενώ πιστωτική επέκταση των τραπεζών της ΟΝΕ έχει μειωθεί κατά περίπου 10% κατά το διάστημα από τις αρχές του 2012 έως το τέλος του 2013.
Στην ενέργεια
Για όλα τα παραπάνω θέματα η BusinessEurope προτείνει στο Συμβούλιο κορυφής τη λήψη άμεσων αποφάσεων για πολιτικές κατευθύνσεις που πρέπει να δοθούν, την παρακολούθηση σε ετήσια βάση και συγκεκριμένα στα εαρινά συμβούλια κορυφής να γίνεται αποτίμηση των πολιτικών, τη σύσταση στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής μόνιμης ομάδας συντονισμού κλπ.
Ωστόσο ιδιαίτερη έμφαση δίνει η Συνομοσπονδία στις επιπτώσεις που έχει για τη βιομηχανία και γενικότερα το επιχειρείν στην Ευρώπη, το υψηλό κόστος ενέργειας. Οι τιμές ενέργειας έχουν φτάσει σε πρωτοφανή επίπεδα σημειώνει και ειδικότερα οι τιμές ηλεκτρικής ενέργειας για τη βιομηχανία αυξήθηκαν μεταξύ του 2005 και του 2012, κατά 37% στα μέλη του ΟΟΣΑ από την Ευρώπη, όταν στις ΗΠΑ μειώθηκαν κατά 4%, γεγονός που έχει τεράστιες επιπτώσεις στην ανταγωνιστικότητας της ευρωπαϊκής οικονομίας.
Με τα δεδομένα αυτά η Ευρώπη θα μπορούσε να χάσει το ένα τρίτο του συνόλου των εξαγωγών της, σε αγαθά η παραγωγή των οποίων απαιτεί μεγάλες ποσότητες ενέργειας, μέχρι το 2035, και αυτό θα σήμαινε απώλειες 52 εκατομμυρίων θέσεων εργασίας άμεσα ή έμμεσα εξαρτώμενες από τη βιομηχανική παραγωγή.
Στη συνέχεια θέτει προβληματισμούς για το «πακέτο» μέτρων για την ενέργεια και την κλιματική αλλαγή με στόχο το 2030. Επισημαίνει δηλαδή ότι μπορεί το «πακέτο» να περιλαμβάνει κάποια «ανοίγματα» για να εξασφαλίσει ότι η ανταγωνιστικότητα, η ασφάλεια εφοδιασμού και οι περιβαλλοντικοί στόχοι είναι πιο ισορροπημένα από ότι στο παρελθόν. Ωστόσο τονίζει η BusinessEurope, το ενεργειακό πακέτο δεν διαμορφώνει το κατάλληλο περιβάλλον και δεν περιέχει προτάσεις με τις οποίες θα αντιμετωπίζεται η πρόκληση των υπερβολικά υψηλών τιμών ενέργειας και θα εξασφαλίζεται η ανταγωνιστικότητα των ευρωπαϊκών επιχειρήσεων σε διεθνές περιβάλλον.
Έτσι η BusinessEurope προτείνει στο Συμβούλιο κορυφής μεταξύ άλλων:
· Να μη συνεχιστεί μετά το 2020 η ισχύς των στόχων που έχει θέσει η ΕΕ για τις εκπομπές αερίων, καθώς ο στόχος αυτός δεν είναι οικονομικά εφικτός.
· Σαφή οριοθέτηση του στόχου για μείωση κατά 40% των εκπομπών, σε σχέση με τη διεθνή συμφωνία που θα επιτευχθεί στο Παρίσι το 2015. Η Ευρώπη δεν πρέπει να γίνει για μια ακόμη φορά ο «μοναδικός πρωτοπόρος» στο θέμα αυτό, αυξάνοντας το ενεργειακό κόστος και διώχνοντας τις επενδύσεις εκτός ευρωπαϊκών συνόρων. Ο στόχος μείωσης των εκπομπών κατά 40%, μπορεί να γίνει ρεαλιστικός, μόνο στο πλαίσιο μιας διεθνούς συμφωνίας για το κλίμα, με συγκρίσιμη και μετρήσιμη συνεισφορά εκ μέρους των ανταγωνιστικών της Ευρώπης.
· Μεταρρύθμιση του συστήματος εμπορίας εκπομπών της ΕΕ μετά το 2020, με βελτιώσεις στις ενισχύσεις για την αντιμετώπιση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα, ώστε να αποφευχθεί η διαρροή των επενδύσεων.
· Εξασφάλιση ότι οι κατευθυντήριες γραμμές για τις κρατικές επιδοτήσεις στην ενέργεια και το περιβάλλον θα είναι σωστά ισορροπημένες, ώστε να ελαχιστοποιηθούν οι στρεβλώσεις του ανταγωνισμού στο πλαίσιο της εσωτερικής αγοράς.
(euro2day.gr)
http://www.energypress.g
