Τρίτη 10 Ιουνίου 2014

"ΑΝΤΙΦΑ"


ΑΝΤΙΦΑ σήμερα στην χώρα μας είναι ένας τύπος που προκειμένου να καλύψει την συμμαχία του με την άρχουσα τάξη , προ- φασίζεται τον ανύπαρκτο Φασιστικό κίνδυνο, μπροστά στον οποίο δικαιολογεί την αναδίπλωση του από τους πραγματικούς κοινωνικούς αγώνες.

Οι κοινωνικοί αγώνες δεν είναι αντιρατσιστικές πορείες της κακιάς ώρας όπου ο κάθε καθυστερημένος λαθρομετανάστης υψώνει την σημαία της Τζιχάντ με την ανοχή και επιβράβευση των ΟΥΛΤΡΑ-Τροτσκιστών του ΣΕΚ.

Αντίθετα αυτός είναι ο τρόπος για να ξεφεύγεις από το έδαφος των Εθνικών διεκδικήσεων της Εργατικής Τάξης της Χώρας σου , που κορυφώνονται με την ανύψωσή της σε ηγεμονική δύναμη του Έθνους- για να θυμηθούμε και λίγο το αλφάβητο του Μαρξισμού από το Μανιφέστο του Κομμουνιστικού Κόμματος.
Το να λέει κανείς στην σημερινή Ελλάδα ότι κινδυνεύει από μια επικράτηση του φασισμού και την δημιουργία ενός φασιστικού καθεστώτος, μοιάζει με την περίπτωση εκείνου του Γερμανού Ψευδό Δημοκράτη , που στο πρόσφατο Χιτλερικό παρελθόν της Χώρας του , έκανε αγώνα
για να μην ανατραπεί το Ναζιστικό καθεστώς από μια άλλη φασιστική συμμορία Μπράβων της Νύχτας, για να διατηρηθούν οι ''Δημοκρατικές Ελευθερίες'' που έχαιρε στα πλαίσια του Τρίτου Ράιχ.....

Στέλιος Καζαντζίδης.



Μπροστά  από όρους, η λέξη ''αντί'' δηλώνει  κατ' αρχήν αποδοχή του όρου αναγνώρισης του..
πχ αντιφασίστας η ανιμνημονιακός σε πρώτη ανάγνωση δηλώνουν άρνηση αλλά στην ουσία αναγνωρίζουν και αποπροσανατολίζουν το κοινό από το σύστημα που την έθρεψε.
Οτιδήποτε  ''αντί'' λοιπόν  είναι καθαρά συστημικά υποκινούμενο  ως ένας έξτρα μοχλός για την
διαίρεση των προλετάριων.

Κώστας Λάμπρου