Τρίτη 18 Μαρτίου 2014

Δεύτερος γύρος Κινεζοποίησης

Περίπτωση να αποφασιστούν άμεσα αντεργατικά μέτρα, σαν κι αυτά που διαρρέεται ότι ζητά η τρόικα, δεν υπάρχει. Το απαγορεύει η προεκλογική περίοδος. Αλλωστε, ούτε η τρόικα ζητά την άμεση εφαρμογή τους. Τα βάζει πάνω στο τραπέζι, ώστε ν’ αποτελέσουν υλικό του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος 2015-2017, που θα ετοιμαστεί μετά τις εκλογές, σε συνδυασμό και με τις αποφάσεις για το χρέος και ενδεχομένως ένα νέο δάνειο.

Θυμηθείτε και το «πακέτο Σόιμπλε» που προβλέπει νέο δάνειο 10-20 δισ. ευρώ, χωρίς νέα δημοσιονομικά μέτρα, αλλά με «διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις». Τι άλλο μπορεί να περιλαμβάνουν αυτές οι «διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις» εκτός από μέτρα σαν κι αυτά που προτείνει η τρόικα;

Πρόκειται για μέτρα που θα συναποτελέσουν ένα δεύτερο γύρο κινεζοποίησης, για να βαθύνει η διαδικασία απαξίωσης της εργατικής δύναμης. Μάλιστα, αυτό θα γίνει παράλληλα στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα, ώστε να κλείσει όσο γίνεται η ψαλίδα και να μην ασκείται πίεση για αύξηση των μισθών στον ιδιωτικό τομέα (χώρια που η παραπέρα μείωση των μισθών στο δημόσιο θα έχει και δημοσιονομικό όφελος για το αστικό κράτος).

Η γενική κατεύθυνση είναι να τείνουν όλοι οι μισθοί προς το σημερινό κατώτατο επίπεδο του ιδιωτικού τομέα. Αυτή θα είναι η μοναδική εγγύηση για κάθε εργαζόμενο, αν καταργηθούν και τα επιδόματα που απέμειναν σε όσους καλύπτονταν από τις Κλαδικές Συμβάσεις (κυρίως το επίδομα πολυετίας).

Το παραπάνω θα είναι συνάρτηση της «παραγωγικότητας». «Μεγαλύτερη ευθυγράμμιση μεταξύ της παραγωγικότητας και των μισθών» ζήτησε ο Τόμσεν μιλώντας σε συνέδριο στην Πορτογαλία, όπου ο κατώτατος μισθός είναι 485 ευρώ (κάτω από τον ελληνικό).

Ο δεύτερος στόχος, συναρτημένος με την ανάγκη διατήρησης της κινεζοποίησης, είναι η διά της βίας εξασφάλιση αυτών των μισθολογικών επιπέδων και των εργασιακών σχέσεων που τα συνοδεύουν. Γι’ αυτό γίνεται λόγος για το «λοκ άουτ» (σε μια περίοδο που οι καπιταλιστές δεν αντιμετωπίζουν απεργιακή πίεση) και για νέο θεσμικό πλαίσιο για τη λήψη απόφασης για απεργία. Θέλουν να ετοιμαστούν από σήμερα για αύριο, εκτιμώντας ότι κάποια στιγμή θ’ αντιμετωπίσουν τον ξεσηκωμό των εργατών.

Αυτά που ήδη έχουν γίνει και αυτά που ετοιμάζονται δείχνουν πως οι καπιταλιστές θέλουν να πετύχουν στρατηγική νίκη επί της εργατικής τάξης. Επιβεβαιώνεται καθημερινά αυτό που από το 2010 φωνάζει τούτη εδώ η εφημερίδα: ότι το χρέος είναι ένα εργαλείο για την προώθηση, το βάθεμα και την παγίωση της κινεζοποίησης. Στις στρατηγικού χαρακτήρα επιθέσεις ταιριάζουν μόνο ανάλογες αντεπιθέσεις.