http://spirospero.gr
«Σαφή δ’ ακούεις εξ ελευθεροστόμου γλώσσης»
Αισχύλος
Έτσι κατήντησαν τη χώρα, την Ελλάδα μας, αυτοί:
Αυτοί οι ανίκανοι, μικροί, τυφλοί Κυβερνήτες, και οι πολιτκατζήδες (οι οποίοι θα πρέπει να διωχθούν για αντιποίηση αρχής του πολιτικού) που Έδωσαν αντιπαροχή την Ελλάδα, για μια γκαρσονιέρα στο Βερολίνο.
Οι διανοούμενοι- μαϊμούδες, που γέμισαν την πόλιν του Αριστοτέλη και την Πολιτεία του Πλάτωνος, με κενολογία και μπουρδολογία. Οι σαλονάτοι σαλτιμπάγκοι της μεταμοντέρνας διανόησης και της απύθμενης ανοησίας, οι εύκολοι άνθρωποι, που σουσουδίζουν, σαν την μαντάμ Σουσού, την πολιτισμένη Ευρώπη, ως πτωχαλαζόνες συγγενείς.
Οι δήθεν τεχνοκράτες, οι οποίοι εκσπερματώνουν στην θέα του μηχανοποιημένου πολιτισμού της ματαιόδοξης παγκοσμιοποίησης, που ερημώνει τον άνθρωπο και καταστρέφει τη φύση.
Οι δημοσιογράφοι, που δεν έμαθαν ούτε να γρατζουνάνε την ελληνική γλώσσα με τα mont blanc τους, τα οποία επιδεικνύουν σαν ξυλάγγουρα, γιατί δεν ξέρουν τι να τα κάνουν. Οι κενόκρανοι, κοκορόμυαλοι, «χωρίς μια ρυτίδα στο μυαλό», οι λειεγκέφαλοι, που παπαγαλίζουν τον πολιτισμό της τηλεόρασης, των «λάιφ στάιλ» περιοδικών και εκπομπών, της ημιμάθειας και της κερδοφροσύνης.
Οι τραπεζιτοαγιογδύτες και τα χρυσοκωλόπαιδα (golden boys), που λατρεύουν, ευλαβώς, τον θεό του χρήματος και, αδιάντροπα, εξευτελίζονται και εξευτελίζουν τον άνθρωπο. Γιατί δεν μάθανε ποτέ πως: «Δεν φύτρωσε χειρότερο κανένα κακό στον κόσμο από το χρήμα. Αυτό γκρεμίζει πόλεις. Μαθαίνει τον άνθρωπο να γίνει κάλπης… και να κάνει κάθε βρομιά: Ουδέν γαρ ανθρώποισιν οίο άργυρος κακόν νόμισμ’ έβλαστε. Τούτο και πόλεις πορθεί, … πανουργίας δ’ έδειξεν ανθρώποις έχειν… και παντός έργου δυσέβειαν ειδέναι: .». (Πλάτων).
Οι τσιφτετελοέλληνες (Σαββόπουλος), οι ελληναράδες, οι νήπιοι γιαποελληναράδες του μαζοχυλού και του σαλονιού, που επιδεικνύουν τα ξενόφερτα φύκια, που τους πούλησαν οι κάθε λογής καπάτσοι, για μεταξωτές κορδέλες. Ξενιτεμένοι, μέσα στην ίδια τους τη χώρα είναι. Ένοικοι του τουριστικού ξενοδοχείου, που κατήντησαν την Ελλάδα.
Αυτοί όλοι, οι σπουδαιογελοίοι, πολιτισμένοι βάρβαροι, του κόσμου της ερημιάς και της απόγνωσης, ξεχνούν, αυτό που κάθε πολιτισμένος Ευρωπαίος γνωρίζει: πως ο ευρωπαϊκός πολιτισμός στα θεμέλιά του είναι ελληνικός πολιτισμός. Ξενόμυαλοι. Δεν αντέχουν το λαμπερό φως της Ελλάδας. Αισθάνονται άνετα στο γκρίζο της παγκοσμιοποιημένης Δύσης. Που δύει.
Αυτοί όλοι οι χαλασμένοι, «χαλούνε, προστυχεύουν τον λαό» (Σεφέρης),. Τον κάνουν, τον λαό, σαν τα μούτρα τους, μέσα σε μια πόλη αβίωτη, κακόγουστη, υδροκέφαλη, στεγνή από αγάπη και ανθρωπιά.
Αυτοί οι χαλασμένοι χαλούνε τον λαό, δουλώνοντας τους Έλληνες, για τους οποίους, «Τίποτα δεν είναι σπουδαιότερο από την ελευθερία: Ως ουθέν μείζον εστίν ανθρώποις Έλλησιν της ελευθερίας» (ψήφισμα της Πριήνης, Καρία Μ. Ασίας). Με τα δεκανίκια της εσπερίας, θέλουν να τον κάνουν να ξεχάσει, πως τα αληθινά του πόδια είναι οι κολώνες του Παρθενώνα.
Αυτοί οι χαλασμένοι, θέλουν τον λαό φτωχό και πτωχό το πνεύματι, χάσκακα, για «να γνωρίζει ποιος είναι το αφεντικό: ίνα γιγνώσκει τον τιθασευτήν» (Αριστοφάνης). Γιατί, «Τον που η φτώχεια τσάκισε δεν μπορεί να μιλήσει , ούτε να κάνει τίποτα, του ‘ναι δεμένη η γλώσσα: ανήρ δεδμημένος ούτε τι ειπείν ούθ έρξαι δύναται, γλώσσα δε δέδεται» (Θεόγνις).
Κι’ έτσι, πονηρέ, χαλασμένε πολιτικατζή:
Εσύ «ν’ αρπάζεις και να δωροδοκείσαι, ο δε λαός… σφιγμένος από την ανάγκη, τη μιζέρια και τον μισθό να κρέμεται από σένα με το στόμα ανοιχτό: Συ μεν αρπάζης και δωροδοκείς… ο δε δήμος … υπ ανάγκης άμα και χρείας και μισθού προς σε κεχήνη.» (Αριστοφάνης)
Εσύ «ο αλιτήριος (καταστροφέας) της πόλεως» (Ζήνων ο Ελεάτης), στη γυάλινη τηλεπαραμύθα (παρανόμι και της ηρωίνης), «γλάρος χάσκακας να βγάζεις λόγο: λάρος κεχηνώς δημηγορών.» Να κανακεύεις τον λαό, να τον χαϊδολογάς, να τον κολακεύεις και να τον εξαπατάς. «Ήκαλλ’, εθώπευ’, εκολάκευ’, εξηπάτα» (Αριστοφάνης). Να του τάζεις, και πάλι, εσύ ο ξεδιάντροπος, αδιάφθορους λαγούς, με πετραχήλια διαφάνειας και οι λίστες να πηγαινοέρχονται από τους λίσταρχους και λήσταρχους, αδιαφανώς, μαζί με τις μίζες και τους φοροκλέφτες.
Και ο λαός, με σακατεμένη ελευθερία, με σακατεμένη γλώσσα, σακατεμένος από την ανέχεια, χαλάει κι’ αυτός. Γίνεται μάζα, χυλός ξεδιάντροπος, αδιάφορος, αδηφάγος, κάλπης. Γιατί, «το ήθος των πολιτών γίνεται όμοιο με το ήθος των αρχόντων τους: Το της πόλεως όλης ήθος ομοιούται τοις άρχουσι» (Ισοκράτης).
Και έτσι, «χάνονται οι πόλεις όταν δεν μπορούν να ξεχωρίσουν τους φαύλους από τους έντιμους: Τας πόλεις απόλλυσθαι, όταν μη δύνωνται τους φαύλους από των σπουδαίων διακρίνειν». (Αντισθένης).
Και επειδή, «Ου μόνον αρχή άνδρα δείκνυσι, αλλά και αρχήν ανήρ» (Επαμεινώνδας), να τι κάνατε, σεις οι «άρχοντες», στην πόλη και την χώρα μας. Στη Δημοκρατία μας. Στην Ελλάδα μας: «πολλά και αισχρά για το κέρδος κάνατε: Πολλά και αισχρά ένεκα κερδέων πεποιήκατε» (Ξενοφών). Και «με τα δυο χέρια σουφρώνει τα δημόσια έσοδα: Καμφοίν χέροιν μυστιλάται των δημοσίων»(Αριστοφάνης), ο διαφθορέας του λαού και ο διεφθαρμένος του λαού.
Όμως, υπάρχει και η ΑΛΛΗ ΕΛΛΑΔΑ, που, με το φως του ήλιου της, με την αλήθεια της, με την παράδοσής της και τον πολιτισμό της, ΑΝΤΙΣΤΕΚΕΤΑΙ.
Η άλλη Ελλάδα, που, φυσικά, δεν την καταλαβαίνουν, οι Ευρωπαίοι και οι Έλληνες ευρωλιγούρηδες. «Οι άνθρωποι που χρησιμοποιούν την λέξη αλήθεια ή ελευθερία, σα να λένε χαίρω πολύ. Που μιλούν για δικαιοσύνη με ψυχή τοκογλύφου». (Σεφέρης).
Φωτιά και τσεκούρι κριτικής στους αλαζόνες πολιτικάντηδες. Στους ασύστολους ελληναράδες. Στους σαλτιμπάγκους της διανόησης. Γύρνα τους την πλάτη, Έλληνα. Κλείσε τους την πόρτα.
«Και μην ανοίγεις όσο κι αν χτυπούν. Φωνάζουν μα δεν έχουν τι να πουν». (Σεφέρης).
Δεν είναι μπρος
Είν’ από πίσω σου
Κρυφός ο οχτρός (Βάρναλης;).
«Θάρρος. Ίσως το αύριο να ‘ναι καλύτερο: Θαρσείν χρή∙ ταχ’ αύριον έσσετ’ άμμεινον» (Θεόκριτος).
Όμως αυτό το αύριο δεν θα έρθει θεόσταλτο. Εσύ θα το προετοιμάσεις. Έχεις ευθύνη απέναντι στα παιδιά σου, τα εγγόνια σου. Τους συνανθρώπους σου.
Και, βάλτο καλά στο νου σου:
«Είτε φταις είτε όχι, αν δεν μπορείς άλλο να παλέψεις, θα πεθάνεις.» (Μπρεχτ)
«Σαφή δ’ ακούεις εξ ελευθεροστόμου γλώσσης»
Αισχύλος
Έτσι κατήντησαν τη χώρα, την Ελλάδα μας, αυτοί:
Αυτοί οι ανίκανοι, μικροί, τυφλοί Κυβερνήτες, και οι πολιτκατζήδες (οι οποίοι θα πρέπει να διωχθούν για αντιποίηση αρχής του πολιτικού) που Έδωσαν αντιπαροχή την Ελλάδα, για μια γκαρσονιέρα στο Βερολίνο.
Οι διανοούμενοι- μαϊμούδες, που γέμισαν την πόλιν του Αριστοτέλη και την Πολιτεία του Πλάτωνος, με κενολογία και μπουρδολογία. Οι σαλονάτοι σαλτιμπάγκοι της μεταμοντέρνας διανόησης και της απύθμενης ανοησίας, οι εύκολοι άνθρωποι, που σουσουδίζουν, σαν την μαντάμ Σουσού, την πολιτισμένη Ευρώπη, ως πτωχαλαζόνες συγγενείς.
Οι δήθεν τεχνοκράτες, οι οποίοι εκσπερματώνουν στην θέα του μηχανοποιημένου πολιτισμού της ματαιόδοξης παγκοσμιοποίησης, που ερημώνει τον άνθρωπο και καταστρέφει τη φύση.
Οι δημοσιογράφοι, που δεν έμαθαν ούτε να γρατζουνάνε την ελληνική γλώσσα με τα mont blanc τους, τα οποία επιδεικνύουν σαν ξυλάγγουρα, γιατί δεν ξέρουν τι να τα κάνουν. Οι κενόκρανοι, κοκορόμυαλοι, «χωρίς μια ρυτίδα στο μυαλό», οι λειεγκέφαλοι, που παπαγαλίζουν τον πολιτισμό της τηλεόρασης, των «λάιφ στάιλ» περιοδικών και εκπομπών, της ημιμάθειας και της κερδοφροσύνης.
Οι τραπεζιτοαγιογδύτες και τα χρυσοκωλόπαιδα (golden boys), που λατρεύουν, ευλαβώς, τον θεό του χρήματος και, αδιάντροπα, εξευτελίζονται και εξευτελίζουν τον άνθρωπο. Γιατί δεν μάθανε ποτέ πως: «Δεν φύτρωσε χειρότερο κανένα κακό στον κόσμο από το χρήμα. Αυτό γκρεμίζει πόλεις. Μαθαίνει τον άνθρωπο να γίνει κάλπης… και να κάνει κάθε βρομιά: Ουδέν γαρ ανθρώποισιν οίο άργυρος κακόν νόμισμ’ έβλαστε. Τούτο και πόλεις πορθεί, … πανουργίας δ’ έδειξεν ανθρώποις έχειν… και παντός έργου δυσέβειαν ειδέναι: .». (Πλάτων).
Οι τσιφτετελοέλληνες (Σαββόπουλος), οι ελληναράδες, οι νήπιοι γιαποελληναράδες του μαζοχυλού και του σαλονιού, που επιδεικνύουν τα ξενόφερτα φύκια, που τους πούλησαν οι κάθε λογής καπάτσοι, για μεταξωτές κορδέλες. Ξενιτεμένοι, μέσα στην ίδια τους τη χώρα είναι. Ένοικοι του τουριστικού ξενοδοχείου, που κατήντησαν την Ελλάδα.
Αυτοί όλοι, οι σπουδαιογελοίοι, πολιτισμένοι βάρβαροι, του κόσμου της ερημιάς και της απόγνωσης, ξεχνούν, αυτό που κάθε πολιτισμένος Ευρωπαίος γνωρίζει: πως ο ευρωπαϊκός πολιτισμός στα θεμέλιά του είναι ελληνικός πολιτισμός. Ξενόμυαλοι. Δεν αντέχουν το λαμπερό φως της Ελλάδας. Αισθάνονται άνετα στο γκρίζο της παγκοσμιοποιημένης Δύσης. Που δύει.
Αυτοί όλοι οι χαλασμένοι, «χαλούνε, προστυχεύουν τον λαό» (Σεφέρης),. Τον κάνουν, τον λαό, σαν τα μούτρα τους, μέσα σε μια πόλη αβίωτη, κακόγουστη, υδροκέφαλη, στεγνή από αγάπη και ανθρωπιά.
Αυτοί οι χαλασμένοι χαλούνε τον λαό, δουλώνοντας τους Έλληνες, για τους οποίους, «Τίποτα δεν είναι σπουδαιότερο από την ελευθερία: Ως ουθέν μείζον εστίν ανθρώποις Έλλησιν της ελευθερίας» (ψήφισμα της Πριήνης, Καρία Μ. Ασίας). Με τα δεκανίκια της εσπερίας, θέλουν να τον κάνουν να ξεχάσει, πως τα αληθινά του πόδια είναι οι κολώνες του Παρθενώνα.
Αυτοί οι χαλασμένοι, θέλουν τον λαό φτωχό και πτωχό το πνεύματι, χάσκακα, για «να γνωρίζει ποιος είναι το αφεντικό: ίνα γιγνώσκει τον τιθασευτήν» (Αριστοφάνης). Γιατί, «Τον που η φτώχεια τσάκισε δεν μπορεί να μιλήσει , ούτε να κάνει τίποτα, του ‘ναι δεμένη η γλώσσα: ανήρ δεδμημένος ούτε τι ειπείν ούθ έρξαι δύναται, γλώσσα δε δέδεται» (Θεόγνις).
Κι’ έτσι, πονηρέ, χαλασμένε πολιτικατζή:
Εσύ «ν’ αρπάζεις και να δωροδοκείσαι, ο δε λαός… σφιγμένος από την ανάγκη, τη μιζέρια και τον μισθό να κρέμεται από σένα με το στόμα ανοιχτό: Συ μεν αρπάζης και δωροδοκείς… ο δε δήμος … υπ ανάγκης άμα και χρείας και μισθού προς σε κεχήνη.» (Αριστοφάνης)
Εσύ «ο αλιτήριος (καταστροφέας) της πόλεως» (Ζήνων ο Ελεάτης), στη γυάλινη τηλεπαραμύθα (παρανόμι και της ηρωίνης), «γλάρος χάσκακας να βγάζεις λόγο: λάρος κεχηνώς δημηγορών.» Να κανακεύεις τον λαό, να τον χαϊδολογάς, να τον κολακεύεις και να τον εξαπατάς. «Ήκαλλ’, εθώπευ’, εκολάκευ’, εξηπάτα» (Αριστοφάνης). Να του τάζεις, και πάλι, εσύ ο ξεδιάντροπος, αδιάφθορους λαγούς, με πετραχήλια διαφάνειας και οι λίστες να πηγαινοέρχονται από τους λίσταρχους και λήσταρχους, αδιαφανώς, μαζί με τις μίζες και τους φοροκλέφτες.
Και ο λαός, με σακατεμένη ελευθερία, με σακατεμένη γλώσσα, σακατεμένος από την ανέχεια, χαλάει κι’ αυτός. Γίνεται μάζα, χυλός ξεδιάντροπος, αδιάφορος, αδηφάγος, κάλπης. Γιατί, «το ήθος των πολιτών γίνεται όμοιο με το ήθος των αρχόντων τους: Το της πόλεως όλης ήθος ομοιούται τοις άρχουσι» (Ισοκράτης).
Και έτσι, «χάνονται οι πόλεις όταν δεν μπορούν να ξεχωρίσουν τους φαύλους από τους έντιμους: Τας πόλεις απόλλυσθαι, όταν μη δύνωνται τους φαύλους από των σπουδαίων διακρίνειν». (Αντισθένης).
Και επειδή, «Ου μόνον αρχή άνδρα δείκνυσι, αλλά και αρχήν ανήρ» (Επαμεινώνδας), να τι κάνατε, σεις οι «άρχοντες», στην πόλη και την χώρα μας. Στη Δημοκρατία μας. Στην Ελλάδα μας: «πολλά και αισχρά για το κέρδος κάνατε: Πολλά και αισχρά ένεκα κερδέων πεποιήκατε» (Ξενοφών). Και «με τα δυο χέρια σουφρώνει τα δημόσια έσοδα: Καμφοίν χέροιν μυστιλάται των δημοσίων»(Αριστοφάνης), ο διαφθορέας του λαού και ο διεφθαρμένος του λαού.
Όμως, υπάρχει και η ΑΛΛΗ ΕΛΛΑΔΑ, που, με το φως του ήλιου της, με την αλήθεια της, με την παράδοσής της και τον πολιτισμό της, ΑΝΤΙΣΤΕΚΕΤΑΙ.
Η άλλη Ελλάδα, που, φυσικά, δεν την καταλαβαίνουν, οι Ευρωπαίοι και οι Έλληνες ευρωλιγούρηδες. «Οι άνθρωποι που χρησιμοποιούν την λέξη αλήθεια ή ελευθερία, σα να λένε χαίρω πολύ. Που μιλούν για δικαιοσύνη με ψυχή τοκογλύφου». (Σεφέρης).
Φωτιά και τσεκούρι κριτικής στους αλαζόνες πολιτικάντηδες. Στους ασύστολους ελληναράδες. Στους σαλτιμπάγκους της διανόησης. Γύρνα τους την πλάτη, Έλληνα. Κλείσε τους την πόρτα.
«Και μην ανοίγεις όσο κι αν χτυπούν. Φωνάζουν μα δεν έχουν τι να πουν». (Σεφέρης).
Δεν είναι μπρος
Είν’ από πίσω σου
Κρυφός ο οχτρός (Βάρναλης;).
«Θάρρος. Ίσως το αύριο να ‘ναι καλύτερο: Θαρσείν χρή∙ ταχ’ αύριον έσσετ’ άμμεινον» (Θεόκριτος).
Όμως αυτό το αύριο δεν θα έρθει θεόσταλτο. Εσύ θα το προετοιμάσεις. Έχεις ευθύνη απέναντι στα παιδιά σου, τα εγγόνια σου. Τους συνανθρώπους σου.
Και, βάλτο καλά στο νου σου:
«Είτε φταις είτε όχι, αν δεν μπορείς άλλο να παλέψεις, θα πεθάνεις.» (Μπρεχτ)
